சியோப்பூர்

சியோப்பூர் மத்திய இந்தியாவின் மத்திய பிரதேச மாநிலத்தில் உள்ள ஒரு நகரம். இது சியோப்பூர் மாவட்டத்தின் நிர்வாக தலைமையகம் ஆகும். சியோப்பூர் ஒடுக்கமான இரயில் பாதை மூலம் குவாலியருடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. மரம் செதுக்குவதற்கு இந்த நகரம் பாரம்பரிய பிரபலமானது. இந்நகரத்திலிருந்து 25 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள சம்பல் நதி ராஜஸ்தான் மற்றும் மத்திய பிரதேச மாநிலங்களுக்கு இடையிலான எல்லையை உருவாக்குகிறது.  

240 கி.மீ தூரத்தில் உள்ள குவாலியரில் இருந்து இரயில் மற்றும் பேருந்துகள் வழியாக சியோப்பூரை அடையலாம். 60 கி.மீ தொலைவில் உள்ள சவாய் மாதோபூரிலிருந்தும், 110 கி.மீ தொலைவில் உள்ள கோட்டாவிலிருந்து பேருந்துகள் வழியாக சியோப்பூரை அடையலாம். சியோப்பூர் மத்திய பிரதேசத்தின் வடக்கு பகுதியில் அமைந்துள்ளது. விஜய்பூர், கரஹால் மற்றும் படோடா ஆகியவை சில முக்கிய இடங்கள். பால்பூர் (குனோ) வனவிலங்கு சரணாலயம் முக்கிய சுற்றுலா தளமாகும். பிரபலமான ககேதா நீர்த்தேக்கம் இந்த மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. அழகாக அலங்கரிக்கப்பட்ட மரக் கூரைகள், கதவுகள் மற்றும் மெல்லிய செதுக்கப்பட்ட வடிவமைப்புகளுடன் கூடிய லிண்டல்கள் ஆகியவை வூட்கார்விங் கலை சியோப்பூர் மாவட்டத்தில் செழித்தோங்கியுள்ளதற்கு அமைதியான சான்றுகள். சியோப்பூரின் மரச் செதுக்குபவர்கள், மிகுந்த உணர்திறன் மற்றும் திறனுடன் பல்வேறு வகையான மரப் பொருட்களை உருவாக்குகிறார்கள். சியோப்பூரின் கைவினை கலைஞர்கள் குழாய்கள், முகமூடிகள், பொம்மைகள், கதவுகள், நிலைப்பாடுகள் (ஸ்டாண்டுகள்), ஜன்னல்கள், மர நினைவுச் சின்னங்கள், மலர் குவளைகள், படுக்கை இடுகைகள் மற்றும் தொட்டில் பதிவுகள் போன்றவற்றை உருவாக்குகிறார்கள்.

சம்பல், சீப், குனோ போன்ற முக்கியமான ஆறுகள் மாவட்டத்தை வளப்படுத்துகின்றன. இந்தூர் மாவட்டத்தில் தோன்றிய சம்பல், மத்திய பிரதேசத்தின் வடமேற்கு எல்லையை ராஜஸ்தானுடன் உருவாக்குகிறது.

வரலாறு

சியோப்பூர் கோட்டையின் வரலாற்று தோற்றத்தைக் கண்டுபிடிக்கும் உறுதியான ஆவணப்படுத்தப்பட்ட ஆதாரங்கள் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. இருப்பினும் கி.பி 1026 தேதியிட்ட ஒரு சமண தூண் சியோப்பூர் கோட்டையின் இருப்பைக் குறிக்கிறது. குவாலியரின் 17 ஆம் நூற்றாண்டின் கவிஞர் கடக் ராய், தனது புகழ்பெற்ற படைப்பான கோபஞ்சலா அகியானாவில் சியோப்பூரைப் பற்றி குறிப்பிடுகிறார். அவரது குறிப்பின்படி, நரேஷர் மன்னர் அஜய் பால் (1194–1219) சியோப்பூரை தனது தலைநகராக அறிவித்திருந்தார்.

கி.பி 1301 இல் அலாவுதீன் கில்சி ரந்தம்பூர் கோட்டையை கைப்பற்றிய பின்னர், சியோப்பூர் கோட்டையையும் கைப்பற்றினார். அது அந்த நேரத்தில் மன்னர் ஹம்மிர் தேவின் கீழ் இருந்தது. 1489 ஆம் ஆண்டில், மால்வாவைச் சேர்ந்த சுல்தான் மஹ்மூத் கல்ஜி அதைக் கைப்பற்றி மால்வா சுல்தானகத்தின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக மாற்றினார்.

1542 இல், சேர் சா சூரி சியோப்பூர் கோட்டையை கைப்பற்றினார். அவரது காலத்தில் கட்டப்பட்ட ஒரு பிரார்த்தனை மைதானம் ( இட்கா ) மற்றும் அவரது தளபதி முனாபர் கானின் நினைவாக அவரது மகன் இஸ்லாம் ஷா கட்டிய ஒரு பெரிய கல்லறை ஆகியவை அந்தக் காலத்தின் கட்டிடக்கலைக்கு எடுத்துக்காட்டுகளாகும்.

அதன் பிறகு, பூந்தி நகர மன்னர் சுர்ஜன் சிங் ஹடா, சியோப்பூர் கோட்டையைக் கைப்பற்றினார். 1547 ஆம் ஆண்டில், அக்பர் கோட்டையைக் கைப்பற்றினார். பின்னர் குவாலியரின் மகாராஜான மாதவ் ராவ் சிந்தியாவை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கு உதவியதற்காக முகலாயர்களால் ஆக்ராவின் கவுர்களுக்கு வழங்கப்பட்டது. கவுர்கள் சிந்தியாக்களுக்கு அடிபணியும் வரை அதிலிருந்து தொடர்ந்து ஆட்சி செய்தனர்.