இப்பொருளை முதன்முத்லாகமுதன்முதலாக 1923ல் கிம்பல் (Kimball) என்பாரும் மர்லின் (Murlin) என்பாரும் கண்டுபிடித்தனர். இவர்கள் [[கணையம்|கணையத்தில்]] இருந்து எடுக்கப்பட்ட பொருட்களை ஆய்ந்த பொழுது அதிக சக்கரைப் பொருள் ([[இனியம்|இனியப் பொருள்]] தங்கும் தன்மையுடைய பொருட்கள் இருப்பதைக் கண்டுபிடித்தனர்<ref>Kimball C, Murlin J. Aqueous extracts of pancreas III. Some precipitation reactions of insulin. ''J Biol Chem'' 1923;58:337-348. [http://www.jbc.org/cgi/reprint/58/1/337 PDF fulltext]</ref>. பின்னர், 1950களின் பிற்பகுதியில் இதன் அமைப்பை<ref>Bromer W, Winn L, Behrens O. The amino acid sequence of glucagon V. Location of amide groups, acid degradation studies and summary of sequential evidence. J Am Chem Soc 1957;79:2807-2810.</ref> உறுதிசெய்தனர். 1970களில் [[உடலியங்கியல்|உடலியங்கியலில்]] இதன் பங்கை அறியத் தொடங்கினர்.
