நரஹரி தீர்த்தர்
நரஹரி தீர்த்தர் (Narahari Tirtha) ( அண். 1243 [3] [4] - அண். 1333 [5] ) இவர் ஓர் துவைதத் தத்துவஞானியும், அறிஞரும், அரசியல்வாதியும் மத்வாசாரியாரின் சீடர்களில் ஒருவராகவும் இருந்தார். சிறீ பாதராஜருடன் அரிதாச இயக்கத்தின் முன்னோடியாக இவர் கருதப்படுகிறார். [6] இவரது அறிவார்ந்த படைப்புகளில் 2 மட்டுமே எஞ்சியுள்ளன என்றாலும், அவை அவற்றின் சொற்களஞ்சியம் மற்றும் மாறுபாடுகள் இல்லாததால் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன. [5] இரகுகுலதிலகம் என்ற புனைப்பெயரில்இவரது சில பாடல்கள் கிடைக்கப்பெறுகின்றன. கீழைக் கங்க ஆட்சியாளர்களிடையே கணிசமான செல்வாக்கு செலுத்திய இவர் மத்வாச்சாரியாரியரின் மடத்தின் தலைவராக இருந்தார். மேலும் சிம்மாச்சலம் கோயிலை புகழ்பெற்ற கல்வி நிறுவனமாகவும், வைணவ மதத்திற்கான ஒரு மத மையமாகவும் மாற்றினார். [7]
| நரஹரி தீர்த்தர் | |
|---|---|
| பிறப்பு | 1243 கலிங்கம், தற்போதைய ஒடிசா அல்லது பீசப்பூர் மாவட்டம், தற்போதைய கருநாடகம்[1] அல்லது ஆந்திரப் பிரதேசம் |
| இறப்பு | 1333 அம்பி |
| இயற்பெயர் | சியாமா சாத்திரி [2] |
| சமயம் | இந்து சமயம் |
| தத்துவம் | துவைதம் |
| குரு | மத்துவர் |
வாழ்க்கை
தொகுகலிங்க நாட்டின் (நவீன ஒடிசா) கீழைக் கங்க இராச்சியத்தில் அமைச்சராகவும், பின்னர் துறவியாக நியமிக்கப்படுவதற்கு முன்னர் இரண்டாம் நரசிம்ம தேவனுக்கு பதிலாக ஒரு ஆட்சியாளராகவும் பணியாற்றினார் என்பதைத் தவிர இவரது ஆரம்பகால வாழ்க்கை பற்றி எதுவும் தெரியவில்லை. இவரது வாழ்க்கை பற்றிய தகவல்கள் நரஹரி அஸ்டோத்ரம், நாராயண பண்டிதரின் சிறீ மத்வ விஜயம் மற்றும் சிறீ கூர்மம் மற்றும் சிம்மாச்சலம் கோயில்களின் கல்வெட்டுகள் ஆகியவற்றிலிருந்து பெறப்படுகின்றன. இவை அனைத்தும் இவரது ஆட்சிக்குரியவை என உறுதிப்படுத்துகின்றன. கல்வெட்டுகள் வேதங்கள் மற்றும் வாள்வீச்சு ஆகியவற்றில் இவரது நிபுணத்துவத்தையும் குறிக்கின்றன. [8] பொ.ச. 1281 க்குப் பிந்தைய கல்வெட்டுகளின் இருப்பு மற்றும் உள்ளடக்கங்களிலிருந்து சர்மா என்ற வரலாற்றாசிரியர் இவர் "நாட்டின் மெய்நிகர் அதிபதி" என்று கருதுகிறார். [9] தனது அதிகாரத்தின் உச்சத்தில், சிறீ கூர்மக் கோவிலில் யோகானந்த நரசிம்மர் கோவிலைக் கட்டினார், மேலும் நகரத்தை காழ்ப்புணர்ச்சிகளின் தாக்குதல்களிலிருந்து பாதுகாத்தார். [10] இவர் முதலாம் பானுதேவன் மற்றும் அவரது வாரிசு இரண்டாம் நரசிம்ம தேவன் ஆகியோரால் ஆதரிக்கப்பட்டார் என்பதற்கான ஆதாரங்களும் உள்ளன. மேலும் இவர் கலிங்கம் முழுவதும் மத்துவரின் தத்துவத்தை பரப்பினார் என்பதற்கும் சான்றுகள் உள்ளன. [11] அம்பிக்கு அருகிலுள்ள சர்கிரதீர்த்தத்தில் இவரது பிருந்தாவனம் உள்ளது.
படைப்புகள் மற்றும் மரபு
தொகுபவபிரகாசிகா என்று அழைக்கப்படும் மத்துவரின் கீதை பாஷ்யத்தைப் பற்றிய இவரது கட்டுரை ஜெயதீர்த்தர் மற்றும் இராகவேந்திர தீர்த்தரால் குறிப்பிடப்படும் துவைதத்தில் ஒரு முக்கியமான படைப்பாகக் கருதப்படுகிறது. இவர் மூல உரையில் உள்ள தெளிவற்ற பத்திகளை விரிவுபடுத்துவதாகவும், சங்கரர் மற்றும் இராமானுசரின் வர்ணனைகளுக்கு எதிராக வேதியியல் புள்ளியிலிருந்து இயக்குகிறார் என்றும் சர்மா குறிப்பிடுகிறார். [12] இவர் கன்னட வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர் அல்ல என்றாலும், இவரது பல படைப்புகள் கன்னட மொழியில் இருந்தன. இருப்பினும் கன்னடத்தில் இவரது மூன்று இசையமைப்புகள் மட்டுமே உள்ளன. இவரும் சிறீ பாதராஜரும்பாடல்களை எழுதியும் அதை பாடியும் அரிதாச இயக்கத்தை வளர்த்ததில் முன்னோடிகளாகக் கருதப்படுகிறார்கள். இந்தப் பாடல்கள் பெரும்பாலும் மத்துவரின் போதனைகளை எளிமையும், கன்னட மொழிக்கேற்ப இசையமைக்கப்பட்டுள்ளது. பாரம்பரியமாக, இவர் யக்சகானம் மற்றும் பயலாட்டம் ஆகியவற்றின் நடனக் கலைஞராகவும் கருதப்படுகிறார். இது இன்றைய கேரளாவில் காசர்கோட்டிலும் கர்நாடகாவின் சில பகுதிகளிலும் இன்னும் செழித்து வளர்கிறது.
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ S. A. Jeelani (2006). Karnataka Sate Gazetteer: Bijapur District (Bagalkot District Included). Karnataka Gazetteer Department. p. 718.
It was Naraharitirtha who hailed from Bijapur district in the 12th century and Madhavatirtha who laid firm foundation for the Haridasa movement and literature.
- ↑ Sharma 2000, ப. 297.
- ↑ Journal of the Andhra Historical Society, Volume 11. Andhra Historical Research Society. 1938. p. 155.
Sri Narahari tirtha is known to have died in 1333 A.D, at the ripe old age of ninty. Obviously, he was born in 1243 A.D.
- ↑ Archaeological Survey of Mysore, Annual Reports: 1906-1909. Department of History and Archaeology, Karnatak University. 1976. p. 70.
He is said to have died at the ripe age of ninety.
- ↑ 5.0 5.1 Sharma 2000.
- ↑ Rice 1982.
- ↑ Sundaram 1969.
- ↑ Sharma 2000, ப. 296.
- ↑ Sharma 2000, ப. 298.
- ↑ Banerji 1930, ப. 271.
- ↑ Rao 1901, ப. 44.
- ↑ Sharma 2000, ப. 299.
மேற்கோள்கள்
தொகு- 1.^ The songs are yanthu marulade nanenthuand hariye idu sariye
நூலியல்
தொகு- Sharma, B. N. Krishnamurti (2000). A History of the Dvaita School of Vedānta and Its Literature, Vol 1. 3rd Edition. Motilal Banarsidass (2008 Reprint). பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120815759.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Rice, E.P (1982). A History of Kannada Literature. Asian Educational Services,India. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120600638.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Sundaram, K (1969). The Simhachalam Temple. Simhachalam Devasthanam.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Rao, R. Subba (1901). Journal of the Andhra Historical Research Society. Andhra Historical Research Society.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Banerji, R. D (1930). History of Orissa: From Earliest Times to the British Period. Chatterjee.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help)
வெளி இணைப்புகள்
தொகு- Biography of Narahari Tirtha பரணிடப்பட்டது 2020-01-30 at the வந்தவழி இயந்திரம்