இராகவேந்திர சுவாமிகள்

இராகவேந்திரா
பிறப்பு	கிபி 1595 அல்லது 1598 அல்லது 1601; புவனகிரி
இயற்பெயர்	வெங்கண்ணா பட்டர்
தத்துவம்	துவைதம்
குரு	சுதீந்திர தீர்த்தர்

ஸ்ரீ ராகவேந்திர சுவாமிகள் (1595-1671), 16ஆம் நூற்றான்டில் வாழ்ந்த இந்து மத மகான் ஆவார். இவர் வைணவ நெறியையும் மத்வர் நிலைநாட்டிய துவைத மதத்தையும் போதித்தவர் ஆவார். இவர் விஷ்ணு பக்தரான பிரஹலாதரின் அவதாரமாக கருதப்படுகிறார். இவர் தனது ஆயுள் காலத்தில் பற்பல அற்புதங்களை நிகழ்த்தியதாகவும், இன்றும் தனது பக்தர்களுக்கு ஆசியும் அருளும் புரிந்து கொண்டிருக்கின்றார் என்றும் அவரைப் பின்பற்றுவோர் நம்புகின்றனர். ஆந்திரப்பிரதேசத்தில் உள்ள மந்திராலயம் என்ற இடத்தில் உள்ள பிருந்தாவனத்தில் இவர் உயிருடன் சமாதி (ஜீவ சமாதி) நிலையை அடைந்தார்.

குரு ராகவேந்திரர் முன் அவதாரம் (தொன்மக் கதை) தொகு

சங்கு கர்ணன் என்ற தேவன், நாள்தோறும் பிரம்மதேவருக்கு மலர்கள் பறித்துச் செல்ல பூலோகம் வருவது வழக்கம். அப்போது, ஒரு நாள், அந்த மலர்களின் அழகில் இலயித்து, இந்த பூவுலகில் பிறக்க வேண்டும் என்று தன் மனத்தில் நினைத்ததை அறிந்த பிரம்மதேவர் அவரை பூவுலகில் அரக்கர் வேந்தன் இரண்ய கசிபுவின் மகன் பிரகலாதனாய் பிறக்கும் வரமளித்தார். மஹா விஷ்ணுவின் மேல் இருந்த தீவிர பக்தியினால் விஷ்ணு அரக்கன் இரண்ய கசிபுவை வதம் செய்ய நரசிம்ம அவதாரம் எடுத்தார். தனது அடுத்த பிறவியில் பாஹ்லிகனாக பிறந்தார். பாஹ்லிகர் மஹாபாரதப் போரில் பாண்டவர்களுக்கு எதிராக போரிட்டாலும் ஒரு நல்ல ஹரி பக்தராக விளங்கினார். இவர் போரில் பீமனின் கையில் உயிர் துறந்தார் . தன் அடுத்த பிறவியில் வியாசராயராய் பிறந்து மத்வரின் தத்துவத்தை வழிபட்டார். அப்பிறவியில் தாம் செய்த தொண்டினால் திருப்தி அடையாமல் மீண்டும் குருராகவேந்திரராக அவதரித்தார்.

வாழ்க்கை முன் வரலாறு தொகு

வேங்கடநாதர் திரு திம்மண்ண பட்டர் மற்றும் திருமதி கோபிகாம்பாள் என்ற தம்பதிகளுக்கு பெருமாள் வேங்கடாசலபதியின் அருளால் மூன்றாவதாக ஒரு பிள்ளை தமிழ் நாட்டில் சிதம்பரத்தை அடுத்த புவனகிரியில் பிறந்தது. அவர்கள் அந்த குழந்தைக்கு வேங்கடநாதன் என்று பெயரிட்டனர்.

வேங்கடநாதர் மிகச்சிறு வயதிலிருந்தே நல்ல அறிவாற்றலுடன் திகழ்ந்தார். அவரது தந்தையின் மறைவிற்கு பிறகு அவர் தன் அண்ணன் திரு குருராய பட்டரிடம் வளர்ந்தார். அவரது அடிப்படைக் கல்வியை அவர் மைத்துனர் திரு லட்சுமி நரசிம்மாசாரியாரிடம் மதுரையில் பயின்றார். அவர் மதுரையிலிருந்து திரும்பியவுடன் வேங்கடநாதர் சரசுவதி என்பவரை மணந்தார். அவரது திருமணத்திற்கு பிறகு அவர் கும்பகோணத்திற்கு குடியேறினார். அங்கே அவர் ஸ்ரீ சுதீந்திர தீர்த்தரிடம் துவைத வேதாந்தத்தையும் இலக்கியத்தையும் பயின்றார். சொற்பொழிவு ஆற்றுவதில் சிறந்தவரான அவர் பல அறிஞர்களுடன் விவாதங்களில் ஈடுபட்டு வெற்றியும் கண்டார். அவர் இசையில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்றவராகவும் வீணை வாசிப்பதில் சிறந்தவராகவும் திகழ்ந்தார். அவர் குழந்தைகளுக்கு சமஸ்கிருதமும் வேதமும் கற்பித்தார். அதற்கு அவர் தன் மாணவர்களிடம் எந்த தட்சணையும் எதிர்பார்க்காததால் வறுமையில் வாழ்ந்தார். இதனால் அவரும் அவர் குடும்பமும் வாரத்தில் பல நாட்கள் பட்டினியாக இருந்தனர். இவ்வாறு வறுமையில் வாடியும் அவர் கடவுள் மேல் மிக்க நம்பிக்கையுடன் இருந்தார்.

வேங்கடநாதருக்கு மனதிற்குள்ளே ஸ்தோத்திரம் சொல்லும் பழக்கம் இருந்தது. ஒரு முறை அவர் கும்பகோணத்தில் ஒரு நிகழ்ச்சிக்காக குடும்பத்தோடு அழைக்கபட்டார். அழைத்தவர் வேங்கடநாதரை சரியாக நடத்தவில்லை. அவர் தான் வழங்கும் விருந்திற்கு ஏதேனும் வேலை வாங்க வேண்டும் என்று வேங்கடநாதரை சந்தனம் அரைத்துதரச் சொன்னார். அந்த சந்தனம் மற்ற விருந்தினர்க்கு உடம்பில் பூசிக்கொள்ள கொடுக்கப்பட்டது. அவ்வாறு பூசிக்கொண்ட விருந்தினர்க்கு உடல் முழுக்க எரிச்சல் ஏற்பட்டது. வியப்படைந்த அழைத்தவர், வேங்கடநாதரை கேட்டபோது அவர் சந்தனம் அரைக்கும்போது 'அக்னி சூக்தம்' என்ற தோத்திரத்தை ஜபித்ததாகவும் அதன் காரணமாகவே அந்த எரிச்சல் ஏற்பட்டதாகவும் கூறினார். இவ்வாறு கூறிய வேங்கடநாதர் வருண மந்திரத்தை ஜபித்து விருந்திற்கு வந்தவர்களின் எரிச்சலை போக்கினார். அதன் பிறகு, அழைத்தவர் தான் தவறை உணர்ந்து அவரை மன்னிக்கும்படி கேட்டுக்கொண்டு நல்ல முறையில் கெளரவித்தும் அனுப்பினார்.

துறவறம் ஏற்ற குரு ராகவேந்திரர்

வேங்கடநாதரின் குருவான ஸ்ரீ ஸுதீந்திர தீர்த்தார் தனக்கடுத்து மத்வ மடத்திற்கு பீடாதிபதியாக ஒரு நல்ல வாரிசை தேடிக்கொண்டிருந்தார். அப்பொழுது அவர் தான் பகவான் வேங்கடநாதரே ஸுதீந்திரர்க்கு பின் மடத்த்தின் பீடாதிபதியாக ஏற்றவர் என்று கூறியதாக கனவு கண்டார். ஸுதீந்திரரும் அவர் விருப்பத்தை வேங்கடநாதரிடம் தெரிவித்தார். வேங்கடநாதர் அவர் மனைவியும் இளைய மகனையும் காப்பாற்ற வேண்டி இருந்ததால் அவரால் அப்பொறுப்பை ஏற்க இயலவில்லை. எனவே அவர் குருவின் விருப்பத்தைக் கேட்டு மிகவும் மனமொடிந்துப் போனார். எனினும் கடவுளின் இச்சையினாலும் கலைவாணியின் அருளாலும் பிறகு தனது முடிவை மாற்றிக்கொண்டார்.

வேங்கடநாதர், தஞ்சாவூரில் 1621 ஆம் ஆண்டு பால்குண மாசம், சுக்கில பக்ஷம், துவிதியை அன்று துறவறம் ஏற்று ஸுதீந்திர மடத்தின் பீடாதிபதியாக ஸ்ரீ ராகவேந்திர தீர்த்தராக பொறுப்பேற்றார்.

அதிசயங்களும் அற்புதங்களும் தொகு

பீடத்தை ஏற்ற பிறகு அவர் பல்வேறு யாத்திரைகளை மேற்கொண்டார். அவர் சென்ற இடமெல்லாம் ஸ்ரீமத் ஆச்சாரியாரின் சித்தாந்தத்தைய் பரப்புதல், மற்ற எதிர் சித்தாந்தங்களை ஆதரிக்கும் அறிஞர்களை விவாதத்தில் வெல்லுதல், குறிப்புகளை எழுதுதல், மாணவர்களுக்கு சாஸ்திரங்களை போதித்தல் மற்றும் உள்ளூர் அறிஞர்களை ஊக்குவித்தல் போன்ற காரியங்களில் ஈடுபட்டார். அவர் சென்ற இடமெல்லாம் தன் பக்தர்களின் குறைகளையும் உடல் ஊனங்களையும் குணமடையச் செய்து அருளினார்.

குரு ராகவேந்திரர் சுலோகம் தொகு

பூஜ்யாய ராகவேந்த்ராய சத்ய தர்ம ரதாயச |
பஜதாம் கல்பவ்ருக்ஷாய நமதாம் காமதேனவே ||

குரு ராயரின் கடைசி உரை மற்றும் பிருந்தாவன பிரவேசம் தொகு

1671 ஆம் ஆண்டு ராகவேதிர சுவாமிகள் பிருந்தாவனப் பிரவேசத்திற்கு முன் தன் பக்தர்களுக்காக மனம் நெகிழவைக்கும் ஒரு உரையை தந்தார்[1] பரணிடப்பட்டது 2007-08-10 at the வந்தவழி இயந்திரம். அவ்வுரையிலிருந்து சில பகுதிகள்: இனிமேல் நான் உன் பார்வையில் இருந்து மறைந்து விடுவேன். என்னை உங்களிடம் அனுப்பிய ஆண்டவர் இன்று என்னிடம் திரும்பி வரும்படி கட்டளையிட்டார். அவருடைய பணியை முடித்துவிட்டேன். ஒவ்வொருவரும் அவருடைய கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிய வேண்டும் - இங்கு வந்து அவர் நம்மைத் திரும்ப அழைக்கும்போது திரும்பிச் செல்ல வேண்டும். நான் உன்னை விட்டு செல்கிறேன் என்று நீ வருத்தப்பட வேண்டியதில்லை. மூல கிரந்தங்கள், சர்வ மூலங்கள் மற்றும் அவற்றின் வர்ணனைகள் உங்களுக்கு வழிகாட்டும் ஒளியாக இருக்கும். தகுதியான எஜமானரின் கீழ் தங்கள் படிப்பை ஒருபோதும் கைவிடாதீர்கள். அவற்றைப் படிப்பதற்காகவே இந்த விலைமதிப்பற்ற வாழ்க்கையை இறைவன் நமக்கு அருளினான். சாஸ்திரங்களில் நம் எல்லாப் பிரச்சனைகளுக்கும் விடை இருக்கிறது. சாஸ்திரங்களைப் பின்பற்றி, ஞானிகளின் வார்த்தைகளைக் கேளுங்கள். நீங்கள் கற்றுக்கொண்டதை உங்களால் முடிந்தவரை நடைமுறைப்படுத்துங்கள். சாஸ்திர வாழ்க்கை முறை அமைதி, செழிப்பு மற்றும் மகிழ்ச்சிக்கான அரச பாதையாகும்.

அறிவைத் தேடுவது எளிதல்ல. உபநிடதங்கள் சொல்வது போல் ரேசர் விளிம்பில் நடப்பது போன்றது. ஆனால், உறுதியான நம்பிக்கை உள்ளவர்களுக்கும், தொடர்ந்து முயற்சி செய்பவர்களுக்கும், ஸ்ரீ ஹரி மற்றும் ஸ்ரீ மத்வாச்சாரியாரின் ஆசீர்வாதத்தைப் பெற்றவர்களுக்கும் இது கடினமானதல்ல. சாஸ்திரங்களைப் பின்பற்றாமல் வெறும் அற்புதங்களைச் செய்துவிட்டு, தங்களைக் கடவுள் அல்லது குரு என்று அழைத்துக் கொள்பவர்களிடமிருந்து எப்போதும் விலகி இருங்கள். நான் அற்புதங்களைச் செய்திருக்கிறேன், ஸ்ரீமதாச்சார்யா போன்ற பெரியவர்களும் உண்டு. இவை யோக சித்தி மற்றும் சாஸ்திரங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. இதில் எந்தவித மோசடியோ, சூழ்ச்சியோ இல்லை. இந்த அற்புதங்கள் இறைவனின் மகத்துவத்தையும், அவரது அருளால் ஒருவர் அடையக்கூடிய அற்புதமான சக்திகளையும் காட்டுவதற்காக மட்டுமே நிகழ்த்தப்பட்டது. எந்த அற்புதத்தையும் விட சரியான அறிவு (ஞானம்) பெரியது. இது இல்லாமல் உண்மையான அதிசயம் எதுவும் நடக்காது. இந்த சரியான அறிவு இல்லாமல் செய்யப்படும் எந்த அற்புதமும் சூனியம் மட்டுமே. அத்தகைய அற்புதங்களைச் செய்பவர்களுக்கும், அவற்றை நம்புபவர்களுக்கும் எந்த நன்மையும் ஏற்படாது.

இறைவன் மங்களகரமான குணங்கள் நிறைந்தவர் மற்றும் முற்றிலும் குறையற்றவர். அவனிடம் இல்லாத அறம் இல்லை. அவர் ராமர், பிரம்மா மற்றும் மற்ற எல்லா தெய்வங்களுக்கும் எல்லா நேரங்களிலும் எல்லா வழிகளிலும் இறைவன். அவருடைய வடிவம் பிரகிருதிக்கு அப்பாற்பட்டது. அவரது உடல் ஞானம் மற்றும் ஆனந்தத்தால் ஆனது. அவர் எங்கும் நிறைந்தவர் மற்றும் அனைத்தையும் அறிந்தவர். அனைத்து ஜீவராசிகளும் அவருக்கு அடிபணிந்தவை. எப்பொழுதும் முக்தி பெற்ற மஹாலக்ஷ்மி அவனது துணைவி. அனைத்து ஜீவாத்மாக்களும் (ஆன்மாக்கள்) சமமானவை அல்ல. அவற்றுள் தரம் உள்ளது மற்றும் அவை மூன்று வகைகளாகும். அவர்கள் இறுதியாக எந்த நிலையை அடைகிறார்களோ அது அவர்களின் உள்ளார்ந்த இயல்புக்கு ஏற்றது. சாத்வீக ஆத்மாக்கள் மோட்சத்தை அடைகின்றன, இது நித்திய ஆனந்த நிலை. தாமஸ ஆத்மாக்கள் நித்திய நரகத்தை அடைகின்றன, அங்கு எங்கும் நிறைந்திருக்கும் இருள் இருக்கிறது. இது நித்திய துக்க நிலை. ராட்சஸ ஆத்மாக்கள் எப்போதும் சம்சாரத்தில் சுழன்று சுகம் மற்றும் துக்கம் இரண்டையும் அனுபவித்துக் கொண்டே இருக்கின்றன. சாஸ்திரங்கள் ஆன்மாக்களின் மூன்று மடங்கு வகைப்பாடு மற்றும் தரம் ஆகியவற்றை அறிவிக்கின்றன. இதை உலகில் எங்கும் காணலாம். இந்தக் கோட்பாடுகளுக்கு எதிராகச் சென்று, கடவுள் இல்லை, தர்மம் இல்லை, இந்த உலகம் பொய்யானது என்று அறிவிக்கும் பல தத்துவப் பள்ளிகள் உள்ளன; வெற்றிடத்தைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை; ஜீவாத்மாவும் பிரம்மாவும் ஒன்றே; மூன்று மடங்கு வகைப்பாடு அல்லது தரம் எதுவும் இல்லை, அனைத்து ஜீவாக்களும் பிரம்மத்திற்கு சமம், வேதங்கள் உண்மையல்ல, பிரம்மன் நிர்குணன் (குறைவான பண்பு), நிராகார (உருவமற்றது). இந்த தத்துவங்கள் எதுவும் சரியானவை அல்ல. நாம் காணும் உலகம் உண்மையானது; இந்த உலகத்திற்கு ஒரு எஜமானர் இருக்கிறார்; அவர் நிர்குண நார்நிராகாரரும் இல்லை. (நம்மைப் போல் அல்லாமல்) சத்வ, ரஜஸ், தமஸ் ஆகிய மூன்று குணங்களும் இல்லாதவர் என்பதால் சாஸ்திரங்கள் அவரை நிர்குணனாகவும் நிராகாரனாகவும் அறிவிக்கின்றன. துன்புறும் ஆன்மாவிற்கு அவன் அருள் ஒன்றே நித்திய பேரின்பமாகிய முக்தியை அடையும். அவரைக் கைவிடுபவர்கள் உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியாக இருக்க மாட்டார்கள். சரியான வாழ்க்கை இல்லாமல், சரியான சிந்தனை ஒருபோதும் வராது. சரியான வாழ்வு என்பது ஒருவரின் செயல்களின் பலனைப் பற்றி ஆசைப்படாமல், மறுபுறம் தனது செயல்கள் அனைத்தையும் இறைவனுக்குச் சமர்ப்பிப்பதன் மூலம் வாழ்க்கையில் ஒருவரின் நிலைப்பாட்டின் படி ஒருவருக்கு விதிக்கப்பட்ட கடமைகளைச் செய்வதாகும். இது உண்மையான சடாச்சாரம் (சரியான வாழ்க்கை). இதுவே உண்மையான கர்ம யோகம். சரியான வாழ்க்கையின் மற்றொரு அம்சம் சரியான சடங்குகள் மற்றும் விரதங்களைக் கடைப்பிடிப்பது. ஏகாதசி மற்றும் கிருஷ்ணாஷ்டமி அன்று விரதம் இருப்பது அனைவருக்கும் கட்டாயம். இதை அனைத்து தரப்பு ஆண்களும் பெண்களும் கடைபிடிக்க வேண்டும். இதை துறந்தவர்கள் இறைவனின் இல்லக் கதவுகளை எப்போதும் மூடியிருப்பார்கள். இதைத்தான் சாஸ்திரங்கள் அறிவிக்கின்றன. சாதுர்மாஸ்ய விரதத்தைக் கடைப்பிடிப்பது மற்றொரு கட்டாய வழிபாட்டு முறையாகும். இதனுடன், விஷ்ணுபஞ்சக மற்றும் பிற வைணவ விரதங்களையும் ஒருவரது திறனுக்கு ஏற்ப செய்யலாம். அத்தகைய அனைத்து விரதங்களின் முக்கிய குறிக்கோள் அவருடைய அருளையும் அன்பையும் பெறுவதாகும்.

ஒருவர் மற்றவருக்கு தீங்கு செய்யவோ அல்லது புண்படுத்தவோ கூடாது என்பதில் எப்போதும் கவனமாக இருக்க வேண்டும். ஆன்மாவின் வளர்ச்சிக்கு தத்துவ சிந்தனை மிகவும் அவசியம். தத்துவ சிந்தனை இல்லாமல் நாம் சரியான முடிவுகளை எடுக்க முடியாது. ஆனால் தனிப்பட்ட விரோதம் வேண்டாம். தகுதியுடையவர்களின் நலனுக்காகச் செய்யப்படும் சமூகப் பணிகளையும் இறைவனின் வழிபாடாகக் கொள்ள வேண்டும். சுருக்கமாகச் சொன்னால் நம் வாழ்க்கையே ஒரு வழிபாடு.ஒவ்வொரு செயலும் ஒரு பூஜை. இந்த வாழ்க்கை விலைமதிப்பற்றது. நம் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியும் விலைமதிப்பற்றது. போன ஒரு நொடி கூட திரும்ப வராது. சரியான சாஸ்திரங்களைக் கேட்பதும், எப்போதும் அவரை நினைவு செய்வதும் உயர்ந்த கடமையாகும். இது இல்லாமல் வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாகிவிடும். இறைவன் மீது பக்தி வேண்டும். இந்த பக்தி குருட்டு நம்பிக்கையாக இருக்கக்கூடாது. இறைவனின் மேன்மையை முழு மனதுடன் ஏற்றுக்கொள்வது உண்மையான பக்தி. குருட்டு நம்பிக்கை பக்தி அல்ல. இது முட்டாள்தனம் மட்டுமே. இறைவன் மீது மட்டுமன்றி, மற்ற எல்லா தெய்வங்களுக்கும், ஆசான்களுக்கும் அவரவர் நிலைக்கேற்ப பக்தி இருக்க வேண்டும். சுருக்கமாகச் சொல்வதானால், நமக்கு மேலே உள்ளவர்களிடம் பக்தி, நமக்குச் சமமானவர்களிடையே நல்லெண்ணம், நமக்குக் கீழே இருப்பவர்களிடம் பாசம் ஆகியவை வாழ்க்கையின் சிறந்த விழுமியங்கள். உங்களை அணுகும் எவரும் இதயத்தில் பாரமாகவோ அல்லது வெறுங்கையோடும் செல்ல வேண்டாம். சமூக அருள் இல்லாமல் ஆன்மீகம் இருக்க முடியாது. மேலும் ஆன்மீகம் இல்லாத சமூக வாழ்வு வாழ்க்கையே இல்லை. ஆன்மீகம் எந்த அறத்தையும் மறுப்பதில்லை. ஆனால் இறைவன் எல்லா விழுமியங்களுக்கும் வீடு என்பதை எப்போதும் நினைவில் கொள்ளுங்கள். இந்த உலகம் நமது இன்பத்திற்காகவும் மகிழ்ச்சிக்காகவும் இல்லை. உலக நன்மைக்காக நாம் இங்கு இருக்கிறோம் என்ற எண்ணமே உண்மையான ஆன்மீகம். நம் வாழ்வில் சரியான சிந்தனை மற்றும் சரியான மதிப்புகளை இணைக்கும் அதே வேளையில், தவறான மதிப்புகள் மற்றும் தவறான சிந்தனைகளை கைவிடுவதையும் ஒரு பழக்கமாக மாற்ற வேண்டும். நாம் அவர்களுக்கு எதிராக போராடவில்லை என்றால், அது அவர்களை அங்கீகரிப்பதாகிவிடும். ஆனால் அத்தகைய மறுப்பு ஒருபோதும் கொடூரமாக மாறக்கூடாது. அது நீதியின் எல்லைக்குள் இருக்க வேண்டும். இதன் முக்கிய அம்சம் உண்மையின் மீதான அன்பாக இருக்க வேண்டும், தனிப்பட்ட வெறுப்பு அல்ல. இதுதான் நமது தத்துவம். இது ஸ்ரீமதாச்சாரியாரின் தத்துவம். இதுவே அனைத்து சாஸ்திரங்களும் கூறும் தத்துவம். ஜனகர், சனகர் போன்ற அரசர்களும் முனிவர்களும் நம்பி பின்பற்றிய தத்துவம் இது. துருவன், பிரஹலாதன் போன்ற இறைவனின் பக்தர்கள் இந்தத் தத்துவத்தை தங்கள் வாழ்வில் இணைத்துக் கொண்டனர். இந்த தத்துவத்தை நம்பி வாழ்பவர்களுக்கு எந்த பாதிப்பும் வராது என்பது இறைவனின் உறுதி.கடவுளின் பக்தர்களாகிய நீங்கள் அவருடைய பக்தர்களை மதிக்க வேண்டும், மதிக்க வேண்டும். உங்கள் உதவியை நாடுபவர்களுக்கு உங்களால் முடிந்த உதவி செய்யுங்கள். ஆனால் உங்கள் கடமைகளை எப்போதும் நினைவில் கொள்ளுங்கள். உங்கள் எல்லா செயல்களையும் இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கவும், தற்காலிக ஆதாயங்களுக்கு ஆசைப்பட வேண்டாம். சுயநல நோக்கத்துடன் செய்யப்படும் அனைத்து செயல்களும் பால் புளிப்பு போன்றது. கடவுளைப் பிரியப்படுத்தும் நோக்கத்தையும், ஞானத்தை (சரியான அறிவு) சம்பாதிக்கும் நோக்கத்தையும் விட உயர்ந்த நோக்கம் எதுவும் இருக்க முடியாது. ஆனால் எல்லா செயல்களையும் விட்டுவிட்டு, தகுதியற்ற வழிமுறைகளைப் பின்பற்றுவது நம்மை முற்றிலும் அழிக்கும் விஷத்தை உட்கொள்வது போன்றது. இந்த அற்புதமான தத்துவத்தை உபதேசித்தவர் ஸ்ரீமதாச்சாரியார். ஸ்ரீராமனுக்கு சேவை செய்ய ஹனுமந்தனாகவும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணரை சேவிக்க பீமசேனனாகவும் தோன்றிய அதே வாயுவே ஸ்ரீமதாச்சாரியாராகவும் தோன்றி இந்த தத்துவத்தை உபதேசித்தார். இதுவே ஸ்ரீ வேதவியாசருக்கு அவர் செய்த சேவையாகும். அவரது படைப்புகளைப் போலவே அவரது வாழ்க்கையும் தத்துவமாகவே இருந்தது. இப்போது நான் உங்களிடம் விடைபெறுகிறேன். நான் நேரில் உங்களுடன் இருக்க மாட்டேன் என்றாலும் என் படைப்புகளிலும் பிருந்தாவனத்திலும் என் இருப்பு இருக்கும். எனது படைப்புகளைப் பரப்புவதன் மூலமும், படிப்பதன் மூலமும், பாதுகாப்பதன் மூலமும், கேட்பதன் மூலமும் நீங்கள் எனக்குச் சிறந்த சேவை செய்ய முடியும். உங்களுக்கு என் ஆசிகள்."

எஜமானரின் செய்தி அங்கு கூடியிருந்த மக்கள் அனைவருக்கும் புதிய ஒளியைக் கொடுத்தது. தான் நம்பிய தன் தத்துவத்தின் ரகசியத்தையும், தான் போதித்த தத்துவத்தையும், தன் வாழ்நாள் முழுவதும் வாழ்ந்த தத்துவத்தையும் அவர்களுக்கு வெளிப்படுத்தியிருந்தார். ஆனால் பிரிவின் வலி அவர்களுக்கு அவரது செய்தி கொடுத்த மகிழ்ச்சியை மறக்கச் செய்தது. அவருடைய உபதேசத்தைக் கேட்டபோது, அவர் ஒரு உண்மையான ஞானி, யோகி, பண்டிதர் மற்றும் மென்மையான மற்றும் இரக்கமுள்ள இதயம் கொண்ட ஒரு பிரகாசமான துறவி என்பதை அவர்கள் உணர்ந்தனர்

சரியான வாழ்க்கை நடத்தையின்றி சரியான சிந்தனை வராது.
நல்ல மற்றும் தகுதிக்குரிய மக்களுக்கு செய்யப்படும் உதவி/தர்மம் கடவுளின் பூஜைக்கு நிகராகும்
சாஸ்த்திரத்தை பின்பற்றாமல் தங்களை கடவுள் என்று கூறிக்கொண்டு அதிசயங்களை செய்பவர்களிடமிருந்து விலகி இருங்கள். நானும் ஸ்ரீமத் ஆசாரியாரும் நிறைய அதிசயங்களை நிகழ்த்தியிருக்கிறோம். அவையெல்லாம் யோக சித்தியினாலும் கடவுளின் அருளினாலும் எங்களால் செய்ய முடிந்தது. அவற்றில் எந்த பொய்யோ பித்தலாட்டமோ இல்லை. அவ்வதிசயங்கள் கடவுளின் மகிமையையும் அவர் அருளால் ஒருவர் எப்பேற்பட்ட சக்திகளை அடைய முடியும் என்று பறை சாற்றவுமே செய்யப்பட்டது. சரியான ஞானத்தை மிஞ்சிய எந்த அதிசயமோ அற்புதங்களோ கிடையாது சரியான ஞானம் இல்லாமல் செய்யப்படும் அற்புதங்கள் வெறும் சூனிய வித்தையே ஆகும். அவ்வித்தைகளை செய்பவருக்கோ அதை நம்புகிறவருக்கோ எந்த ஒரு நன்மையும் நேராது.
கடவுளின் மேல் நல்ல பக்தி இருத்தல் வேண்டும். இப்பக்தி குருட்டு நம்பிக்கையாக இருக்கக்கூடாது'. கடவுளின் மேலான்மையை முழு மனதோடு ஏற்றுக்கொள்ளுதல் பக்தி ஆகும். குருட்டு நம்பிக்கை உண்மையான பக்தி ஆகாது. அது வெறும் முட்டாள்தனமே ஆகும். நமக்கு கடவுள் மேல் மற்றுமின்றி மற்ற இதர தேவதைகளிடமும் அவர்களின் தகுதிக்கேற்ப பக்தி இருத்தல் வேண்டும்.

இவ்வாறு உரையாற்றிய பிறகு ராகவேந்திரர் பிரணவ மந்திரத்தை ஜபித்துக்கொண்டு ஆழ்ந்த தியானத்தில் இறங்கினார். ஒரு தருவாயில் அவர் கையில் இருந்த ஜபமாலை நின்றது. அந்த அறிகுறியைப் புரிந்துகொண்ட அவர் சீடர்கள் அவரை சுற்றி பிருந்தாவன சுவர் எழுப்பத் தொடங்கினார்கள்.