நான்காம் செயவர்மன்
நான்காம் செயவர்மன் ( Jayavarman IV) பொ.ச. 928 முதல் 941 வரை ஆட்சி செய்த அங்கோரிய அரசர் ஆவார். பல ஆரம்பகால வரலாற்றாசிரியர்கள் இவர் ஒரு கொள்ளைக்காரர் என்று நினைத்தார்கள். இருப்பினும், இவர் அரியணைக்கு முறையான உரிமையைக் கொண்டிருந்தார் என்பதை சமீபத்திய சான்றுகள் காட்டுகின்றன. இவரது ஆட்சியின் போது, தேசத்தில் 12 நகரங்கள் அல்லது புரங்கள் இருந்தது . [1]
ஆரம்ப ஆண்டுகளில் தொகு
இவர் கெமர் மன்னர் முதலாம் இந்திரவர்மனின் மகள் மகேந்திரதேவியின் மகனாவார். மேலும் மன்னர் முதலாம் யசோவர்மனின் ஒன்றுவிட்ட சகோதரியான அவரது அத்தை செயதேவியை மணந்தார். தெளிவான வாரிசு விதிகள் இல்லாததால், தாய்வழி வழியிலான சிம்மாசனத்திற்கான இவரது கோரிக்கை சரியானதாகத் தோன்றியது. [2] முதலாம் யசோவர்மனின் மரணத்திற்குப் பிறகு அவரது மகன்களை எதிர்த்து அங்கோரைக் கைப்பற்றினார். 921இல் இவர் தனது சொந்த தலைநகரை கோ கெர் என்ற இடத்தில் அமைத்தார். 921 தேதியிட்ட ஒரு கல்வெட்டில், "நான்காம் செயவர்மன் யசோதரபுர நகரத்தை விட்டு சோக் கார்க்யாரில் தேவராசாவை அழைத்துக்கொண்டு ஆட்சி செய்ய புறப்பட்டார்" என எழுதப்பட்டுள்ளது. [3] இவருக்கும் இரண்டாம் ஈசானவர்மனுக்கும் அரியணைக்கான போட்டி 921இல் தொடங்கி 928 வரை நீடித்தது. பின்னர் 928இல் ஈசானவர்மன் இறந்த பின்னர் செயவர்மன் தனித்து ஆட்சி செய்தார்.
கோ கெர் தொகு
சமீப காலத்தில் அமைக்கப்பட்ட சாலையின் மூலம் பழங்கால இடிபாடுகளுக்குப் பெயர் பெற்ற கோ கெர் நகரை எளிதாக அடைய முடியும்.[4] 19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இலூயிசு டெலாபோர்ட் , எட்டியென் அய்மோனியர் போன்ற பிரெஞ்சு அறிஞர்கள் வருகை தந்து ஆய்வு செய்வதற்கு முன்பு, நான்காம் செயவர்மனின் இந்த பழைய தலைநகரம் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக கைவிடப்பட்டிருந்தது. இவரது ஆட்சியின் போது தலைநகரம் சோக் கார்க்யார் (புகழ்ச்சியின் தீவு) அல்லது இலிங்கபுரம் என்று அழைக்கப்பட்டது.[5] :360,363 சுமார் 1200 மீ 2 நீளமுள்ள சுவரால் சூழப்பட்ட நகரமும் இருந்தது. ஆனால் துணைக் கோயில்கள் 35 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் சிதறிக்கிடக்கின்றன. [6] முக்கிய மண்டலங்களான இரஹல் பரே (1,188 x 548 மீ), பிரசாத் தோம் வளாகங்களை உள்ளடக்கியது. இதன் ஏழு அடுக்கு பிரமிடு 30 மீட்டர் உயரம் கொண்டது. கோவிலின் உச்சியில் ஒரு பிரமாண்டமான இலிங்கம் இருந்தது. இப்போது மறைந்து விட்டது. அநேகமாக 5 மீட்டர் உயரமுள்ள உலோக உறையால் ஆனது.[7] கல்வெட்டு K.187E இந்த இலிங்கத்தின் பழைய கெமர் பெயரை கம்ரதே ஜகத் தா ராஜ்யா, "ராஜாவாக இருக்கும் கடவுள்" என்று குறிப்பிடுகிறது. "நான்காம் செயவர்மனின் கல்வெட்டுகள் அவரது கட்டுமானங்கள் முந்தைய மன்னர்களின் கட்டுமானங்களைக் காட்டிலும் விஞ்சியதாகப் பெருமையாகக் கூறுகின்றன."[8] கம்போடியாவின் தேசிய அருங்காட்சியகத்தின் நுழைவாயிலில் நிற்கும் கருடன் போன்ற சிறந்த மற்றும் மிகப்பெரிய அங்கோரியன் சிற்பங்கள் இவரது ஆட்சியின் போது செய்யப்பட்டன. தெற்கில் பெங் மிலியாவிற்கும் மேற்கில் அங்கோருக்கும் ஒரு அரச நெடுஞ்சாலை செல்கிறது.
வரி வசூல் தொகு
சுமார் 20 ஆண்டுகளில் இவ்வளவு குறுகிய காலத்தில் ஒரு அற்புதமான நகரத்தை உருவாக்க, அதற்கு மகத்தான அளவு செல்வமும் உழைப்பும் தேவைப்பட்டிருக்க வேண்டும். செயவர்மனின் பெரும்பாலான கல்வெட்டுகள் கோ கெர் நகரில் கிடைக்கப் பெற்றவை. ஆனால் அவை கெமர் ஆதிக்கத்தின் எல்லையில் உள்ள நோங் பாங் புயே (ஆரண்யபிரத்தேத்திற்கு அருகில்) மற்றும் புனோம் பயங் (மேகாங் டெல்டா) போன்ற இடங்களிலும் காணப்பட்டன. இது எவ்வாறு செய்யப்படுகிறது என்று அவர்கள் சில வெளிச்சங்களை வெளிப்படுத்தினர். பல மாகாணங்களில் இருந்து தொழிலாளர்கள் திரட்டப்பட்டு, அரிசி, மெழுகு, தேன், யானைகள் அல்லது துணி போன்ற வகைகளில் வரி வசூலிக்கப்பட்டது. பல பழங்கால நாகரிகங்களைப் போலல்லாமல், அங்கோர் நாணயமாகப் பயன்படுத்த எந்த நாணயத்தையும் அச்சிடவில்லை. அந்த நாட்களில் வரி வசூல் ஒரு தம்ர்வாக் (நவீன: தம்ரூட், அல்லது காவலர்கள்) மூலம் நிகழ்த்தப்பட்டது. ஒரு தம்ர்வாக் அல்லது "அரச காவலர்" மாகாணங்களில் தனது உண்மையான அதிகாரத்தைக் கொண்டிருந்தார். செயவர்மனின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த அனைத்து பிரதேசங்களிலிருந்தும் வரி வசூலிக்கப்பட்டது. வரி வசூல் முறை மிகவும் கடுமையாக இருந்தது. பணம் கொடுக்க மறுத்தவர்களைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் " கூண்டில் அடைக்கப்பட்டு, தண்டனைக்காக அரசன் முன் நிறுத்தப்படுவார்கள்." [9] இருப்பினும், அரசன், அரண்மனை நிர்வாகிகள், துறவிகள், அடிமைகள் போன்றோர் வரி செலுத்துவதில் இருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட்டனர்.
மரணத்திற்குப் பிந்தைய பெயர் தொகு
செயவர்மன் 941இல் இறந்தார். பரமசிவபாதன் என்ற மரணத்திற்குப் பிந்தைய பெயரைப் பெற்றார். இவரது வாரிசு அமைதியாக இல்லை. இவரது இளம் மகன் இரண்டாம் ஹர்ஷவர்மன் 944 வரை சிலகாலம் ஆட்சி செய்தார். பின்னர் ஹர்ஷவர்மனின் மாமாவும் முதல் உறவினருமான இரண்டாம் ராஜேந்திரவர்மன் ஆட்சிக்கு வந்தார். இவர் தனது தலைநகரை யசோதராபுரத்திற்கு மாற்றினார். [10]
சான்றுகள் தொகு
- ↑ Hall, K. R. (2019). Maritime Trade and State Development in Early Southeast Asia. United States: University of Hawaii Press.
- ↑ Higham, 2001: p.70
- ↑ Coedès, 1968: p.114
- ↑ Ray, Nick (2008). Cambodia (6th ). Lonely Planet. பக். 264–265. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-74104-317-4. https://archive.org/details/cambodiacountryg00rayn.
- ↑ Higham, C., 2014, Early Mainland Southeast Asia, Bangkok: River Books Co., Ltd., ISBN 9786167339443
- ↑ Higham, 2001: pp.70-73
- ↑ Rooney, 2005: pp.372-277
- ↑ Chandler, 2008: p.40
- ↑ Higham, 2001: p.72
- ↑ Higham, 2001: p.73
குறிப்புகள் தொகு
- Chandler, David (1996). A History of Cambodia (4th ). Westview Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8133-4363-1.
- George Coedès (1968). Walter F. Vella. ed. The Indianized states of Southeast Asia. trans. Susan Brown Cowing. University of Hawai`i Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8248-0368-1. https://books.google.com/books?id=iDyJBFTdiwoC.
- Charles Higham (archaeologist) (2001). The Civilization of Angkor. Phoenix. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:1-84212-584-2. https://books.google.com/books?id=tp5j33zX5bwC.
- Rooney, Dawn F. (2005). Angkor: Cambodia's wondrous khmer temples (5th ). Odissey. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-962-217-727-7.