நிதிக்கொள்கை

பொருளாதாரத்தில், நிதிக்கொள்கை என்பது அரசாங்க செலவினம் மற்றும் வருவாய் வசூல் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி பொருளாதாரத்தில் ஏற்படும் தாக்கம் ஏற்படும்படி செய்வதாகும்.

நிதிக்கொள்கையானது பிற முக்கிய வகையிலான பொருளாதாரக் கொள்கை, பணக்கொள்கை ஆகியவற்றிலிருந்து வேறுபடும், இது வட்டிவீதத்தைக் கட்டுப்படுத்துதல் மற்றும் பண அளிப்பு மூலமாக பொருளாதாரத்தை நிலைநிறுத்த முயலுகின்றது. அரசு செலவினம் மற்றும் வரிவிதிப்பு ஆகியவை நிதிக்கொள்கையின் இரண்டு முக்கிய கருவிகள் ஆகும். வரிவிதிப்பு மற்றும் அரசு செலவினங்களின் நிலை மற்றும் தொகுப்பில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் பொருளாதாரத்தில் பின்வரும் மாறிகளில் பாதிப்பை ஏற்படுத்த முடியும்:

• மொத்த தேவை மற்றும் பொருளாதாரச் செயல்பாட்டின் நிலை;
• ஆதார ஒதுக்கீட்டின் கட்டமைப்பு;
• வருவாய்ப் பகிர்வு.

நிதிக்கொள்கையானது பொருளாதாரச் செயல்பாட்டில் வரவுசெலவுத் திட்ட வெளியீட்டின் ஒட்டுமொத்த விளைவிகளைக் குறிக்கின்றது. நிதிக்கொள்கையின் மூன்று நிகழக்கூடிய நிலைப்பாடுகள் நடுநிலை, விரிவாக்கம் மற்றும் சுருக்கம்:

• நிதிக்கொள்கையின் நடுநிலை நிலைப்பாடு என்பது சமப்படுத்தப்பட்ட வரவுசெலவுத் திட்டத்தைக் குறிக்கின்றது, அங்கு G = T (அரசு செலவினம் = வரி வருவாய்). அரசாங்க செலவினம் முழுவதிற்கும் வரி வருவாயால் நிதி அளிக்கப்படுகின்றது, மேலும் பொருளாதாரச் செயல்பாட்டி நிலையில் வரவுசெலவுத் திட்ட வெளிப்பாடானது நடுநிலையான விளைவைக் கொண்டிருக்கின்றது.
• நிதிக்கொள்கையின் விரிவாக்க நிலைப்பாடு என்பது, அரசு செலவினங்களில் அதிகரிப்பு அல்லது வரிவிதிப்பு வருவாயில் வீழ்ச்சி அல்லது இரண்டும் சேர்வது மூலமாக அரசு செலவினங்களில் நிகர அதிகரிப்பானது (G > T) உண்டாவதைக் குறிக்கின்றது. இது மிகப்பெரிய பற்றாக்குறை வரவுசெலவுத் திட்டம் அல்லது அரசாங்கம் முன்னதாக வைத்திருந்ததை விட சிறிய அளவுக்கதிகமான வரவுசெலவுத்திட்டம் அல்லது முன்னதாக அரசாங்கம் நடுநிலை வரவு செலவுத்திட்டத்தை வைத்திருந்தால் அதில் பற்றாக்குறை போன்றவற்றிற்கு வழிவகுக்கும். விரிவாக்க நிதிக்கொள்கை வழக்கமாக வரவுசெலவுத் திட்ட பற்றாக்குறையுடன் தொடர்புடையது.
• சுருக்க நிதிக்கொள்கையானது (G < T) அரசாங்க செலவினங்கள் அதிக வரிவிதிப்பு வருமானம் அல்லது குறைக்கப்பட்ட அரசாங்க செலவினம் அல்லது இரண்டும் சேர்த்து இருப்பதன் மூலமாக நிகர அரசாங்க செலவினம் குறைவது நிகழ்கின்றது. இது குறைந்த பற்றாக்குறை வரவுசெலவுத் திட்டம் அல்லது அரசாங்கம் முன்னதாக வைத்திருந்ததை விட அதிகமான அளவுக்கதிகமான வரவுசெலவுத்திட்டம் அல்லது முன்னதாக அரசாங்கம் நடுநிலை வரவு செலவுத்திட்டத்தை வைத்திருந்தால் அதில் பற்றாக்குறை போன்றவற்றிற்கு வழிவகுக்கும். சுருக்க நிதிக்கொள்கையானது வழக்கமாக அளவுக்கதிகமான வரவுசெலவுத் திட்டத்துடன் தொடர்புடையது.

பொருளதாரத் தேக்கத்தை சமாளிக்க நிதிக்கொள்கையில் பயன்படுத்துகின்ற சிந்தனையானது 1930களில் ஜான் மேனார்டு கீனெஸ் அவர்களால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, இது பெரிய பொருளாதாரத் தாழ்விற்கு பகுதியளவு பொறுப்பேற்கிறது.

நிதி வழிமுறைகள்

அரசாங்கங்கள் இராணுவம் மற்றும் காவல் ஆகிய துறையிலிருந்து கல்வி மற்றும் சுகாதாரம் போன்ற சேவைகள் உள்ளிட்ட துறைகளுக்கு அதே போன்று நலத்திட்ட பணிகள் போன்ற மாற்றுச் செலுத்தல்கள் ஆகியவற்றிற்கு பரவலாக பணத்தைச் செலவிடுகின்றது.

இந்த செலவினம் பல்வேறு வழிகளில் நிதியளிக்கப்படுகின்றது:

• வரிவிதிப்பு
• நிகர நாணய இலாபம், அச்சிடப்பட்ட பணத்திலிருந்து நன்மை
• மக்களிடமிருந்து பணத்தைப் பெறுவதால் நிதிப் பற்றாக்குறையை விளைவிக்கின்றது.
• நிதி காப்பு இருப்பின் நுகர்வு
• சொத்துக்களின் விற்பனை (எ.கா., நிலம்).

நிதிப் பற்றாக்குறை

கருவூல உறுதிச்சீட்டுகள் அல்லது கடன்பத்திரங்கள் போன்ற பத்திரங்களை வழங்குதல் மூலமாக நிதிப்பற்றாக்குறை பெரும்பாலும் சமாளிக்கப்படுகின்றது. அவை வரம்பிடப்பட்ட காலத்திற்கு அல்லது வரம்பில்லா காலத்திற்கு வட்டியைக் கட்டுகின்றது. வட்டியும் அசல் மறுசெலுத்துதலும் மிக அதிகமாக இருந்தால், வழக்கமாக வெளிநாட்டு கடன்காரர்களுக்கு ஒரு நாடானது அதன் கடன்களைச் செலுத்த முடியாமல் இருக்கலாம்.

அளவுக்கதிகமான நுகர்வு

அளவுக்கு அதிகமான நிதி பெரும்பாலும் எதிர்காலப் பயன்பாட்டிற்குச் சேமிக்கப்படுகின்றது, மேலும் அவை உள்ளூர் (அதே பணத்தில்) நிதி உறுப்புகளில் தேவைப்படும் வரை முதலீடு செய்யப்படலாம். பொருளாதார வீழ்ச்சி உள்ள காலம் போன்ற நிலைகளில் வரிவிதிப்பு அல்லது பிற ஆதாரங்களில் இருந்து வருமானம் வீழ்ச்சியடையும் பொழுது, காப்பு இருப்பானது, கூடுதல் கடன்கள் பெறும் தேவையின்றி செலவினம் அதே வீதத்தில் தொடர்ந்து இருக்க அனுமதிக்கிறது.

நிதிக்கொள்கையின் பொருளாதார பாதிப்புகள்

நிதிக்கொள்கையானது பொருளாதாரத்தில், பொருளாதாரத்தின் குறிக்கோள்களான விலை நிலைத்தன்மை, முழு வேலைவாய்ப்பு மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சி ஆகியவற்றைப் பெறுவதற்கான முயற்சிகளில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்த அரசாங்கத்தால் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. கெயின்சியன் பொருளாதாரம், அரசாங்க செலவினம் மற்றும் வரி வீதங்களை சரிசெய்வது மொத்தத் தேவையை ஊக்குவிக்க சிறந்த வழி என்பதைப் பரிந்துரைக்கின்றது. இதனை பொருளாதாரத் தேக்கம் அல்லது தாழ்வான பொருளாதார செயல்பாட்டு நேரங்களில், வலிமையான பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான கட்டமைப்பு மற்றும் முழுமையான வேலைவாய்ப்பை நோக்கிய பணியினை வழங்குவதில் முக்கியமான கருவியாகப் பயன்படுத்தலாம். அரசாங்கமானது இந்தப் பற்றாக்குறை செலவினக் கொள்கைகளை அதன் அளவு மற்றும் அந்தஸ்தின் காரணத்தினால் செயல்படுத்தி வணிகத்தை ஊக்குவிக்கலாம். கொள்கையின் படி, இந்தப் பற்றாக்குறைகள், அதனைத் தொடர்ந்து வரும் பொருளாதார வளர்ச்சியின் போதான விரிவாக்கப்பட்ட பொருளாதாரத்தினால் ஈடு செய்யப்படும்; இதுவே புதிய ஒப்பந்தத்தின் பின்னர் இருக்கும் கருத்தாக இருந்தது.

உயர் பொருளாதார வளர்ச்சியின் காலகட்டத்தின் போது, அளவுக்கு அதிகமான வரவுசெலவுத் திட்டமானது பொருளாதாரத்தில் செயல்பாட்டைக் குறைக்கப் பயன்படுத்தப்படும். அளவுக்கு அதிகமான வரவுசெலவுத் திட்டமானது பணவீக்கம் அதிகமாக இருந்தால், விலை நிலைத்தன்மையின் குறிக்கோளை அடையும் பொருட்டு பொருளாதாரத்தில் செயல்படுத்தப்படும். பொருளாதாரத்தில் இருந்து நிதியை அகற்றுவது கெயின்சியன் கொள்கையின் படி, பொருளாதாரத்தில் மொத்தத் தேவையின் நிலைகளைக் குறைக்கும் மேலும் அது விலை நிலைத்தன்மையை கொண்டுவருகின்றது.

பல மரபுசார்ந்த மற்றும் புதிய மரபுசார் பொருளாதார வல்லுநர்கள், நிதிக்கொள்கையானது ஊக்கப்படுத்தும் விளைவுகளைக் கொண்டிருக்காது என வாதிட்டனர்; இது கருவூலப் பார்வை என்று அறியப்படுகின்றது, இது காரணமின்றி கெயின்சியன் பொருளாதாரத்தால் புறந்தள்ளப்பட்டது. கருவூலப் பார்வையானது 1930களில் நிதி ஊக்கிகளை அழைக்கும் கீனெஸிற்கு எதிரான பிரித்தானிய கருவூலத்தில் மரபுசார்ந்த பொருளாதார வல்லுநர்களின் கொள்கை நிலைகளை குறிக்கின்றது. அதே பொதுவான விவாதமானது புதிய மரபுசார் பொருளாதார வல்லுநர்களால் தற்போதைய நாள் வரையில் மீண்டும் செய்யப்படுகின்றது. அவர்களின் பார்வையிலிருந்து, அரசாங்கம் பற்றாக்குறை வரவுசெலவுத் திட்டதில் இயங்கும் போது, தேவையான நிதியானது பொதுமக்களிடமிருந்து (அரசாங்கப் பத்திரங்கள் வழங்குவதால்), வெளிநாட்டிலிருந்து கடன் பெறுவதால் அல்லது புதிய பணத்தை அச்சிடுவதால் வருவிக்கப்படும். அரசாங்கப் பத்திரங்கள் வெளியீட்டைக் கொண்டு அரசாங்கங்கள் நிதிப்பற்றாக்குறைக்காக நிதி திரட்டும் போது, சந்தையில் வட்டி வீதங்களில் அதிகரிப்பு உண்டாகும். அரசாங்க கடன் பெறுதலினால் கடனுக்கான அதிகபட்சத் தேவையை நிதிச் சந்தையில் உண்டாக்குவதால், பற்றாக்குறை வரவுசெலவுத் திட்டக் குறிக்கோளுக்கு மாறாக குறைந்தபட்ச மொத்தத் தேவையை ஏற்படுத்துகின்றது. இந்தக் கருத்தே சீரற்ற வெளியேற்றம் என்று அழைக்கப்படுகின்றது.

நிதி ஊக்கிகளைக் கொண்டு நிகழக்கூடிய பிற சிக்கல்களாவன, பொருளாதாரத்தில் கொள்கைச் செயலாக்கம் மற்றும் கண்டறியக்கூடிய விளைவுகளுக்கிடையேயான நேரப் பின்னடைவு மற்றும் அதிகரிக்கப்பட்ட தேவையால் இயக்கப்பட்ட பணவீக்க விளைவுகள் உள்ளிட்டவை. கொள்கையின் படி, நிதி ஊக்கிகள் அது சார்ந்திருக்கும் ஆதாரங்களைப் பயன்படுத்தும் போது பணவீக்கத்தை ஏற்படுத்தாது, இல்லையெனில் அது செயல்படாது. எடுத்துக்காட்டாக, நிதி ஊக்கிகள் அவை இல்லாதபட்சத்தில் வேலையில்லாமல் இருக்கக்கூடிய பணியாளரைப் பணியமர்த்தினால், அதில் பணவீக்க விளைவு எதுவுமில்லை; இருப்பினும் நிதி ஊக்கிகள் ஏற்கனவே பணியில் இருக்கும் பணியாளரை பணியமர்த்தினால், நிதி ஊக்கியானது தொழிலாளர் அளிப்பு மாறாமல் இருக்கும் நிலையில் தேவையை அதிகரிப்பதால் பணவீக்கத்திற்கு வழிவகுக்கின்றது.

மேலும் காண்க

• தேசிய நிதிக் கொள்கையே 2000களின் இறுதியிலான பொருளாதாரப் பின்னடைவுக்குப் பொறுப்பு

நூற்பட்டியல்

• ஹேய்ன், பி. டி., போய்ட்கே, பி. ஜே., பிரைசிட்கோ, டி. எல். (2002): த எகானாமிக் வே ஆப் திங்கிங் (10 ஆம் பதி). பிரண்டைஸ் ஹால்

புற இணைப்புகள்

• StimulusWatch பரணிடப்பட்டது 2009-03-07 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• 2002) "கோல்டு ஸ்டாண்டர்டு" பொருளாதாரத்தின் சுருக்கமான களஞ்சியம்
• நிதிக்கொள்கையைப் பயன்படுத்தல் பரணிடப்பட்டது 2010-04-20 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• நிதிக்கொள்கையின் வரையறைகள்
• US - வெளிப்புற கடனுக்கு எதிரான சேமிப்பு வீதமானது 1995 முதல் வெளிப்புற கடன் எதிரான சேமிப்பு வீதத்தை ஒப்பிடுகின்றது (இவை நிதிக்கொள்கயில் நிதி ஆதாரங்களின் இரண்டு பகுதிகளாகும் )
• நிதிக்கொள்கை என்றால் என்ன?