பான்ஃப் தேசியப் பூங்கா
பான்ஃப் தேசிய பூங்கா ( பிரெஞ்சு மொழி: Parc national Banff ) கனடாவின் பழமையான தேசிய பூங்கா மற்றும் 1885 இல் நிறுவப்பட்டது ஆகும். இது 110–180 கிலோமீட்டர்கள் (68–112 mi), ராக்கி மலைகளில் அமைந்துள்ளது மேற்கு கால்கரி மற்றும் 145 கிலோமீட்டர்கள் (90 mi) ஆல்பர்ட்டா மாகாணத்தில் உள்ள கல்கரி சர்வதேச விமான நிலையத்திலிருந்து , பான்ஃப் 6,641 சதுர கிலோமீட்டர்கள் (2,564 sq mi) அமைந்துள்ளது [1] மலைப்பாங்கான நிலப்பரப்பு, பல பனிப்பாறைகள் மற்றும் பனி வயல்கள், அடர்த்தியான ஊசியிலையுள்ள காடுகள் மற்றும் ஆல்பைன் நிலப்பரப்புகளுடன். ஐஸ்ஃபீல்ட்ஸ் பார்க்வே லூயிஸ் ஏரியிலிருந்து நீண்டுள்ளது, இது வடக்கில் சாஸ்பர் தேசிய பூங்காவுடன் இணைகிறது . மாகாண காடுகள் மற்றும் யோஹோ தேசிய பூங்கா மேற்கில் அண்டை நாடுகளாகும், கூட்டெனே தேசிய பூங்கா தெற்கே அமைந்துள்ளது மற்றும் தென்கிழக்கில் கனனாஸ்கிஸ் நாடு அமைந்துள்ளது. முக்கிய வணிக மையம் பௌ நதி பள்ளத்தாக்கில் உள்ள முக்கிய வணிக மையம் பான்ஃப் நகர பூங்கா ஆகும்.
கனடிய பசிபிக் புகைவண்டி நிறுவனம் பான்ஃப்பின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில் முக்கிய பங்கு வகித்தது, பான்ஃப் ஸ்பிரிங்ஸ் விடுதி மற்றும் சாட்டே லேக் லூயிஸ் ஆகியவற்றை இங்கு அமைத்து , விரிவான விளம்பரங்களின் மூலம் சுற்றுலாப் பயணிகளை ஈர்த்தது. 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், முதலாம் உலகப் போரிலிருந்து போர் பயிற்சியாளர்களாலும், பெரும் மந்தநிலை -காரணமாக பொதுப்பணித் திட்டங்கள் மூலமாகவும் சாலைகள் பான்ஃப்பில் போடப்பட்டன.[2] 1960 களில் இருந்து, ஆண்டு முழுவதும் தங்கும் விடூதிகள் திறந்திருக்கும், 1990 களில் வருடாந்திர சுற்றுலா வருகைகள் பான்ஃப் 5 மில்லியனுக்கும் அதிகமாயின.[3] பூங்கா மூலம் லட்சக்கணக்கான மேலும் 1990 களின் நடுப்பகுதியில்பான்ஃப் ஆண்டுக்கு மூன்று மில்லியனுக்கும் அதிகமான பார்வையாளர்களைக் கொண்டிருந்ததால், அதன் சுற்றுச்சூழல் அமைப்பிற்கு அச்சுறுத்தல் உள்ளது. கனடாவின் பூங்காக்கள் அமைப்பு இரண்டு ஆண்டு ஆய்வைத் தொடங்கியதன் மூலம் இதற்குத் தீவளித்தது. இதன் விளைவாக மேலாண்மை பரிந்துரைகள் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் ஒருமைப்பாட்டைக் காக்கும் நோக்கில் புதிய கொள்கைகள் கிடைத்தன.
வரலாறு
தொகுஅதன் வரலாறு முழுவதும், பான்ஃப் தேசிய பூங்கா பாதுகாப்பு மற்றும் நில சுரண்டல் நலன்களுக்கு இடையிலான பதட்டத்தால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த பூங்கா நவம்பர் 25, 1885 அன்று பான்ஃப் ஹாட் ஸ்பிரிங்ஸ் ரிசர்வ் என நிறுவப்பட்டது,[4] அங்கு சூடான நீரூற்றுகளை கண்டுபிடித்தவர் மற்றும் வணிக நலன்களுக்காக வெப்ப நீரூற்றுகளை உருவாக்க உரிமை உள்ளவர் யார் என்ற முரண்பாடான கூற்றுகளுக்கு பதிலளித்தார். பிரதம மந்திரி ஜான் ஏ. மெக்டொனால்ட் சூடான நீரூற்றுகளை ஒரு சிறிய பாதுகாக்கப்பட்ட இருப்பு நிலையாக வைத்தனர். பின்னர் இது லூயிஸ் ஏரி மற்றும் கொலம்பியா ஐஸ்ஃபீல்ட் வரை வடக்கே பரவியிருந்த பிற பகுதிகளையும் உள்ளடக்கியது.[5]
ஆரம்பகால வரலாறு
தொகுதொல்லியலில் 10,300 க்கு ஃபான்ப் பகுதியில் ஆதி மனிதனின் செயல்பாட்டு வெர்மியன் ஏரிகளில் ஆதாரங்கள் காணப்படுகின்றது 10,300 க்கு [6] ஐரோப்பிய தொடர்புகளுக்கு முன்பாக பூர்வகுடிகள் உட்பட சுடோனிசு, கூட்டினிசு, கைனை, பீஜியன்ஸ், மற்றும் சிக்சிகா பிராந்தியத்தில் வசித்தனர் அங்கே அவர்கள் காட்டெருமைகளை வேட்டையாடினர் மற்றும் பிற விளையாட்டுகளை விளையாடியுள்ளனர்
ஜூலை 20, 1871 இல் பிரிட்டிசு கொலம்பியாவை கனடாவுக்கு அனுமதித்ததன் மூலம், கனடா ஒரு கண்டம் விட்டு கண்ட புகை வண்டி உருவாக்க ஒப்புக்கொண்டது. 1875 ஆம் ஆண்டில் கனேடிய மலைகள் வழியாக செல்லும் பாதையில், வடகிழக்கு யெல்லோஹெட் பாஸுக்கு மேல், கிக்கிங் ஹார்ஸ் பாஸ் தேர்வு செய்யப்பட்டு, ரயில் பாதையின் கட்டுமானம் தொடங்கியது.[5] பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, நவம்பர் 7, 1885 இல், கடைசி ஸ்பைக் பிரிட்டிசு கொலம்பியாவின் கிரெய்கெல்லாச்சியில் இயக்கப்பட்டது.
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ "The Mountain Guide – Banff National Park" (PDF). Parks Canada. 2006. Archived from the original (PDF) on 2006-06-15.
- ↑ "Human History". Banff National Park. The Canadian Encyclopedia. பார்க்கப்பட்ட நாள் June 9, 2015.
- ↑ "Highway Mitigation Research". Parks Canada. Archived from the original on 2007-03-01. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-09-01.
- ↑ Luxton, Eleanor G. (2008). Banff : Canada's first national park : a history and a memory of Rocky Mountain Park (2nd ed.). Banff, Alta.: Summerthought Pub. p. 60. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-9782375-4-7.
- ↑ 5.0 5.1 Lothian, W. F. (1987). "Chapter 1: The Early Years (Up to 1900)". A Brief History of Canada's National Parks. Parks Canada. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-662-15217-0.
- ↑ Vermilion Lakes Site: Adaptations and Environments in the Canadian Rockies during the Latest Pleistocene and Early Holocene. 1995.