பிரஞ்சு உணவு

பிரஞ்சு உணவு (ஆங்கிலம்: French cuisine) பிரான்சு சமையல் மரபுகள் மற்றும் நடைமுறைகளை கொண்டுள்ளது. பல நூற்றாண்டுகளாக பிரெஞ்சு உணவு வகைகள், எசுப்பானியா, இத்தாலி, சுவிட்சர்லாந்து, ஜெர்மனி, அத்திலாந்திக்குப் பெருங்கடல் பகுதி மற்றும் பெல்ஜியம், போன்ற சுற்றியுள்ள பல நாடுகளின் கலாச்சாரங்களை உள்வாங்கிக் கொண்டுள்ளது. கூடுதலாக. அந்நாட்டின் நீண்ட மேற்கு கடற்கரையோரங்களில் அதன் சொந்த உணவு மரபுகளுடன் கலந்துள்ளது. பிரஞ்சு சீஸ் மற்றும் பிரஞ்சு ஒயின் ஆகியவை பிரஞ்சு உணவின் முக்கிய பகுதியாகும். அவற்றில் பல வேறுபாடுகள் மற்றும் பிராந்திய மற்றும் தேசிய அளவில் வெவ்வேறு பங்குகளை பாத்திரங்களை வகிக்கின்றன.

14 ஆம் நூற்றாண்டில் அரச குடும்பத்தினரிடம், சமையல் பணியை மேற்கொண்ட "தெய்லெவென்ட்" ( "குய்லாம் டைரல்") என்பவர் எழுதிய "லு வயண்டியர்" என்ற முறையப் பின்பற்றி வந்துள்ளது. இது முந்தைய இடைக்கால பிரான்சு நாட்டின் தொகுப்புகள் ஆகும். பிரெஞ்சு உணவுகளை 20 ஆம் நூற்றாண்டில் அகசுடே எசுகோபியர் என்பவர் நவீனப்படுத்தினார். எவ்வாறாயினும், உள்ளூர் சமையல் தன்மையில் பிரான்சின் மண்டலங்களில் காணப்படுவதை விட்டுவிட்டு, வீட்டு சமையல்காரர்களால் செயல்படுத்துவது கடினமாக கருதப்பட்டது.

காசுட்ரோ-சுற்றுலா மற்றும் மிச்செலின் கையேடு ஆகியவை 20 ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கி பிரெஞ்சு கிராமப்புறங்களின் பணக்கார முதலாளித்துவ மற்றும் விவசாய உணவு வகைகளுடன் மக்களை அறிமுகப்படுத்த உதவியது. பிரான்சின் தென்மேற்கில் உள்ள உணவு வகைகளில் கேஸ்கன் உணவு வகைகள் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன. ஒரு காலத்தில் பிராந்தியத்தில் மட்டுமே காணப்பட்ட பல உணவுகள் நாடு முழுவதும் பெருகின.

பிரெஞ்சு சமையல் பற்றிய அறிவு மேற்கத்திய உணவு வகைகளுக்கு குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளது. மேற்கத்திய சமையல் பள்ளி வாரியங்கள் மற்றும் சமையல் கல்வியில் இதன் அளவுகோல்கள் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. நவம்பர் 2010 இல், ஐக்கிய நாடுகள் கல்வி, அறிவியல், பண்பாட்டு நிறுவனத்தில் பிரெஞ்சு காஸ்ட்ரோனமி சேர்க்கப்பட்டது.

வரலாறு

இடைக்காலம்

பிரெஞ்சு இடைக்கால உணவுகளில், பிரபுக்களிடையே விருந்துகள் பொதுவானவை. பல வகை உணவுகள் தயாரிக்கப்படும், ஆனால் அவை அனைத்தும் ஒரே நேரத்தில் வழங்கப்படும். உணவு பொதுவாக கையால் உண்ணப்பட்டது, கட்டைவிரல் மற்றும் இரண்டு விரல்களுக்கு இடையில் வைத்து இறைச்சிகள் வெட்டப்பட்டு பெரிய துண்டுகளாக உண்ணப்பட்டது. சுவையூட்டிகள் மிகவும் பதப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் தடிமனாக இருந்தன, மேலும் அதிக சுவை கொண்ட கடுகுகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. "பைஸ்" ஒரு பொதுவான விருந்து பொருளாக இருந்தது. முதன்மையாக உணவாக இல்லாமல் ஒரு அடைக்கப்பட்ட உணவாக பரிமாரப்பட்டது. மற்றும் இடைக்காலத்தின் பிற்பகுதி வரை குறுக்குவழி பை உருவாக்கப்பட்டது.

உணவு பெரும்பாலும் இனிப்புடனே முடிவடைகிறது. இது பின்னர் நவீனமாக மாறியது. மேலும் பொதுவாக 'டிராகீஸ்' (இடைக்காலத்தில், கடினப்படுத்தப்பட்ட சர்க்கரை அல்லது தேனிலால் செய்யப்பட்ட மசாலா கட்டிகள்), பழைய சீஸ் மற்றும் மசாலா ஆகியவற்றைக் கொண்டிருந்தது.

அக்காலத்தின் உணவுப் பொருட்கள் பருவங்கள் மற்றும் தேவாலய நாட்காட்டிக்கு ஏற்ப பெரிதும் மாறுபட்டன, மேலும் பல உணவுப் பொருட்கள் உப்பு, மசாலா, தேன் மற்றும் பிற பதப்படுத்தப்பட்டு பாதுகாக்கப்பட்டன. வசந்த காலத்தின் பிற்பகுதி, கோடை மற்றும் இலையுதிர் காலம் ஆகிய காலங்களில் அதிகம் உண்ணப்பட்டது. அதே நேரத்தில் குளிர்காலத்தில் உணவு மிகவும் குறைவாகவே இருந்தது. குளிர்காலத்தின் தொடக்கத்தில் கால்நடைகள் உபயோகபடுத்தப்பட்டன. மாட்டிறைச்சி பெரும்பாலும் உப்பிடப்பட்டது, அதே நேரத்தில் பன்றி இறைச்சி உப்பு மற்றும் தீயில் சுடப்பட்டு பாதுகாக்கப்பட்டு வந்துளது.