முதுகூத்தனார்
முதுகூத்தனார் சங்ககாலப் புலவர்களில் ஒருவர். இவர் முதுகூத்தன் எனவும், உறையூர் முதுகூத்தன் எனவும் குறிப்பிடப்படுகிறார். சங்கநூல் தொகுப்பில் இவர் பாடியனவாக ஒன்பது பாடல்கள் உள்ளன. அவை:
- அகநானூறு 137, 329
- குறுந்தொகை 221, 353, 371, 390
- நற்றிணை 28, 58
- புறநானூறு 331
பாடல் சொல்லும் செய்திகள்
தொகுஅகம் 137
தொகு- தலைவன் பிரியப்போகிறான் என்னும் செய்தியைக் கேட்ட தலைவியின் நெற்றி சிறப்பு குன்றியது, தோள் வாடிற்று என்னும் செய்திகளைக் குறிப்பிடும்போது இந்தப் புலவர் வரலாற்று நிகழ்வுகளை உவமையாக்கி விளக்கியுள்ளார்.
- சோழர் காவிரியாற்றின் இரு மருங்கிலும் உள்ள உறையூர், திருவரங்கம் ஆகிய இரு ஊர்களிலும் பங்குனி முயக்கம் என்னும் விழா கொண்டாடி முடிந்த மறுநாள் கொண்டாடப்பட்ட இடம் வெறிச்சோடிக் கிடப்பது போல நெற்றி வெறிச்சோடிப் போனதாம்.[1]
- பாண்டியன் பொதியமலை மூங்கில் போல் இருந்த தோள் வாடிப்போயிற்று.[2]
அகம் 329
தொகு- கண்ணும் நுதலும் பசப்பக் காதலி உயிர் வாழ்வதால் அவரைப் பிரிந்து சென்ற காதலர் சிற்றூருக்கு உப்பு கொண்டு செல்லும் உமணர்களுடன் இளைப்பாறிச் செல்வார் போலும் என இந்தப் பாடலில் குறிப்பிடுகிறார்.[3]
குறுந்தொகை 221
தொகு- முல்லைப்பூ பூத்துக் கிடக்கிறது. பாலைக் கொண்டுவந்து கொடுத்துவிட்டுக் கூழை வாங்கிக்கொண்டு பசு மேய்க்கச் செல்லும் இடையன் கூட முல்லை மொட்டுகளை அணிந்திருக்கிறான். அவர் இன்னும் வராமையால் என்னால் முல்லைப் பூவை அணிய முடியவில்லையே எனத் தலைவி வருந்துவதாக இந்தப் பாடல் உள்ளது.[4]
குறுந்தொகை 353
தொகு- பகலில் அவன் மார்பைத் தழுவிக்கொண்டு அருவியில் நீராடுவது இனிமையாக இருக்கிறது. ஆனால் இரவில் அன்னை என் பின்னலையும் முதுகையும் தழுவிக்கொண்டு தூங்குவதுதான் கொடுமையாக உள்ளது - என்கிறாளாம் தலைவி.[5]
குறுந்தொகை 371
தொகு- அவன் அருவி நீர் பாய்ச்சி ஐவன நெல் விளைவித்துக்கொண்டிருக்கிறான். அவனை அணைக்காமையால் என் கையில் வளையல் நிற்கவில்லை. உடம்பு 'பசபச' என்னும் உணர்வோடு பசப்பு ஊர்ந்துகொண்டு இருக்கிறது. இது காம மிகுதியின் அடையாளம் - என்கிறாம் தலைவி.[6]
குறுந்தொகை 390
தொகுபொழுதும் போய்விட்டது. வழிப்பறி மக்களும் வேலேந்திக்கொண்டு தண்ணுமை முழக்கத்துடன் வருகின்றனர். இனி பேலும் செல்லவேண்டாம் - என்று பொருள் தேடச் செல்லும் தலைவனை வழியில் கண்டோர் தடுப்பதாக இந்தப் பாடல் உள்ளது.[7]
நற்றிணை 28
தொகு- அவன் அவள் கைகளைப் பிடித்துத் தன் கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டானாம். அவனுடைய கைகளால் அவளது நெற்றியைத் தடவிக் கொடுத்தானாம். தாய் போல இனிமையாகப் பேசினானாம். ஆனால் திருடன் போலக் கொடியவனாக மாறி அவளைத் திருடிக்கொண்டானாம். - இப்படித் தலைவி கூறுவதாக இந்தப் பாடல் உள்ளது.[8]
நற்றிணை 58
தொகு- தன்னை அடைய தலைவன் வரும் தேரில் பூட்டிய குதிரை மெதுவாக நடக்கிறதாம். அதனை நன்றாக அடிக்கவேண்டுமாம். சிறுவர் முழக்கும் பறையில் எழுதப்பட்டுள்ள குருவி அடி படுவது போல அந்தக் குதிரைகள் அடிபட வேண்டுமாம்.[9]
- வீரை வெளிமான் முரசத்தில் மாலையில் விளக்கேற்றி வைக்கப்பட்டதாம்.[10][11][12]
புறம் 331
தொகு- வாகைத்திணையின் துறைகளில் ஒன்றான 'மறக்களவஞ்சி' என்னும் துறையைச் சேர்ந்த பாடல் இது. போர்வீரன் ஒருவனின் மறம் இதில் கூறப்பட்டுள்ளது.
அடிக்குறிப்பு
தொகு- ↑
- வென்று எறி முரசின் விறற் போர்ச் சோழர்
- இன் கடுங் கள்ளின் உறந்தை ஆங்கண்,
- வருபுனல் நெரிதரும் இகுகரைப் பேரியாற்று
- உருவ வெண் மணல் முருகு நாறு தண் பொழிற்
- பங்குனி முயக்கம் கழிந்த வழிநாள்,
- வீ இலை அமன்ற மரம் பயில் இறும்பில்
- தீ இல் அடுப்பின் அரங்கம் போல,
- பெரும் பாழ்கொண்டன்று, நுதலே
- ↑
- தோளும்,
- தோளா முத்தின் தெண் கடற் பொருநன்
- திண் தேர்ச் செழியன் பொருப்பிற் கவாஅன்
- நல் எழில் நெடு வேய் புரையும்
- தொல் கவின் தொலைந்தன; நோகோ யானே.
- ↑
- காதலர்
- குவிந்த குரம்பை அம் குடிச் சீறூர்,
- படு மணி இயம்பப் பகல் இயைந்து, உமணர்
- கொடு நுகம் பிணித்த செங் கயிற்று ஒழுகைப்
- பகடு அயாக் கொள்ளும் வெம் முனைத் துகள் தொகுத்து,
- எறி வளி சுழற்றும் அத்தம், சிறிது அசைந்து,
- ஏகுவர்கொல்லோ
- ↑
- அவரோ வாரார்-முல்லையும் பூத்தன;
- பறியுடைக் கையர் மறியினத்து ஒழிய,
- பாலொடு வந்து கூழொடு பெயரும்
- ஆடுடை இடைமகன் சென்னிச்
- சூடிய எல்லாம் சிறு பசு முகையே.
- ↑
- ஆர் கலி வெற்பன் மார்பு புணை ஆக,
- கோடு உயர் நெடு வரைக் கவாஅன், பகலே,
- பாடு இன் அருவி ஆடுதல் இனிதே;
- நிரை இதழ் பொருந்தாக் கண்ணோடு, இரவில்,
- பஞ்சி வெண் திரி செஞ் சுடர் நல் இல்
- பின்னு வீழ் சிறுபுறம் தழீஇ,
- அன்னை முயங்கத் துயில் இன்னாதே.
- ↑
- கை வளை நெகிழ்தலும் மெய் பசப்பு ஊர்தலும்,
- மை படு சிலம்பின் ஐவனம் வித்தி
- அருவியின் விளைக்கும் நாடனொடு,
- மருவேன்-தோழி-அது காமமோ பெரிதே.
- ↑
- எல்லும் எல்லின்று; பாடும் கேளாய்-
- செல்லாதீமோ, சிறுபிடி துணையே!-
- வேற்று முனை வெம்மையின், சாத்து வந்து இறுத்தென,
- வளை அணி நெடு வேல் ஏந்தி,
- மிளை வந்து பெயரும் தண்ணுமைக் குரலே.
- ↑
- என் கைக் கொண்டு தன் கண்ஒற்றியும்,
- தன் கைக் கொண்டு என் நல் நுதல் நீவியும்.
- அன்னை போல இனிய கூறியும்,
- கள்வர் போலக் கொடியன்மாதோ
- ↑
- பெரு முது செல்வர் பொன்னுடைப்புதல்வர்
- சிறு தோட் கோத்த செவ் அரிப்பறையின்
- கண்ணகத்து எழுதிய குரீஇப் போல,
- கோல் கொண்டு அலைப்பப் படீஇயர்மாதோ
- ↑
- வீரை வேண்மான் வெளியன் தித்தன்
- முரசு முதல் கொளீஇய மாலை விளக்கின்
- ↑ இது திருவண்ணாமலைத் தீபம் போலும்
- ↑ வீரகனூர் வெளிமான்
- ↑ புல்லென் மாலைச் சிறு தீ ஞெலியும்
கல்லா இடையன் போல, குறிப்பின்
இல்லது படைக்கவும் வல்லன் - ↑
- உள்ளது
- தவச் சிறிது ஆயினும் மிகப் பலர் என்னாள்,
- நீள் நெடும் பந்தர் ஊண் முறை ஊட்டும்
- இல் பொலி மகடூஉப் போல, சிற் சில
- வரிசையின் அளிக்கவும் வல்லன்
- ↑
- காவல் மன்னர் கடைமுகத்து உகுக்கும்
- போகு பலி வெண் சோறு போலத்
- தூவவும் வல்லன், அவன் தூவுங்காலே.