அல்சிடோ
| அல்சிடோ | |
|---|---|
| |
| உயிரியல் வகைப்பாடு | |
| திணை: | |
| தொகுதி: | |
| வகுப்பு: | |
| வரிசை: | |
| குடும்பம்: | அல்செடினிடே
|
| பேரினம்: | லின்னேயஸ், 1758
|
| மாதிரி இனம் | |
| அல்சிடோ இன்சிபிடா லின்னேயஸ், 1758 | |
| சிற்றினங்கள் | |
|
உரையினை காண்க | |
| தொகுதிவரலாறு | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| கிளை வரைபடம், ஆண்டர்சன் மற்றும் பலர் (2017)[1] |
அல்சிடோ (Alcedo) என்பது மீன்கொத்தி துணைக் குடும்பமான அல்செடினினேயில் உள்ள பறவைகளின் ஒரு பேரினமாகும். 1758ஆம் ஆண்டில் கார்ல் லின்னேயஸ் தனது சிசுடமா நேச்சுரேயின் 10ஆவது பதிப்பில் இந்த பேரினத்தை அறிமுகப்படுத்தினார்.[2] மாதிரி இனங்கள் பொதுவான மீன்கொத்தி (அல்சிடோ இசுபிடா, இப்போது அல்சிடோ அத்திசு இசுபிடா).[3] அல்சிடோ என்பது லத்தீன் மொழியில் "மீன் கொத்தி" என்பதாகும்.[4]
சிற்றினங்கள்
தொகுஇந்த பேரினத்தில் பின்வரும் எட்டு சிற்றினங்கள் உள்ளன:[5]
| படம் | விலங்கியல் பெயர் | பொதுப் பெயர் | விநியோகம் |
|---|---|---|---|
.jpg)
|
அல்சிடோ கோருலெசென்சு | செருலியன் மீன்கொத்தி | இந்தோனேசியா. |
| அல்சிடோ யூரிசோனா | சாவக நீலப்பட்டை மீன்கொத்தி | ஜாவா | |
|
அல்சிடோ பெனின்சுலே | மலேய நீலப்பட்டை மீன்கொத்தி | மியான்மர், மலாய் தீபகற்பம், சுமத்ரா, தென்மேற்கு தாய்லாந்து மற்றும் போர்னியோ |
.jpg)
|
அல்சிடோ குவாட்ரிப்ராச்சிசு | ஒளிரும்-நீல மீன்கொத்தி | செனகல் மற்றும் காம்பியா மேற்கு மத்திய நைஜீரியா முதல் கென்யா, வடமேற்கு சாம்பியா மற்றும் வடக்கு அங்கோலா வரை |
.jpg)
|
அல்சிடோ மெனிண்டிங் | நீலக்காது மீன்கொத்தி | இந்தியத் துணைக்கண்டம் மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியா |
_Photograph_By_Shantanu_Kuveskar,_Mangaon,_Maharashtra,_India.jpg)
|
அல்சிடோ அத்திசு | சிரல் | யூரேசியா மற்றும் வட ஆப்பிரிக்கா முழுவதும் |
|
அல்சிடோ செமிடோர்குவாட்டா | பகுதி நிற மீன்கொத்தி | தெற்கு மற்றும் கிழக்கு ஆப்பிரிக்கா. |
|
அல்சிடோ ஹெர்குலஸ் | பிளைத் மீன்கொத்தி | சீனா, வியட்நாம், மியான்மர், வடகிழக்கு இந்தியாவில் பூட்டான், மற்றும் வங்காளதேசம் மற்றும் கிழக்கு நேபாளத்தில் அலைந்து திரிந்த நாடு |
பல மீன்கொத்திகளைப் போலல்லாமல், அல்சிடோ பேரினத்தின் அனைத்துச் சிற்றினங்களும் மீன் உண்பன. இவை அனைத்தும் இவற்றின் மேல் பகுதியில் சில நீல நிற இறகுகளைக் கொண்டுள்ளன. பெரும்பாலான மீன் சிற்றினங்கள் கருப்பு நிற அலகினைக் கொண்டுள்ளன.[6] செருலியன் மீன்கொத்தியினைத் தவிர, இவை அனைத்தும் இவற்றின் இறகுகளில் சில பழுப்பு நிறத்திலிருக்கும். பெண் மீன்கொத்தியின் கீழ் தாடை ஆண் பறவையினை விட அதிக அளவிலான சிவப்பு நிறத்திலிருக்கும்.[7] மிகச்சிறிய சிற்றினமானது செருலியன் மீன்கொத்தி ஆகும். இது சுமார் 13 செ.மீ. நீளமுடையது.[8] பிளைத் மீன்கொத்தி 22 செ.மீ. நீளமுடையது. இது மீன்கொத்திகளில் பெரியது.[9]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ Andersen, M.J.; McCullough, J.M.; Mauck III, W.M.; Smith, B.T.; Moyle, R.G. (2017). "A phylogeny of kingfishers reveals an Indomalayan origin and elevated rates of diversification on oceanic islands". Journal of Biogeography 45 (2): 1–13. doi:10.1111/jbi.13139.
- ↑ Systema Naturæ per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, Volume 1.
- ↑ Check-list of Birds of the World. Volume 5.
- ↑ The Helm Dictionary of Scientific Bird Names.
- ↑ Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2016). "Rollers, ground rollers & kingfishers". World Bird List Version 6.3. International Ornithologists' Union. பார்க்கப்பட்ட நாள் 25 September 2016.
- ↑ Moyle, R.G.; Fuchs, J.; Pasquet, E.; Marks, B.D. (2007). "Feeding behavior, toe count, and the phylogenetic relationships among alcedinine kingfishers (Alcedininae)". Journal of Avian Biology 38 (3): 317–326. doi:10.1111/J.2007.0908-8857.03921.x.
- ↑ Fry, Fry & Harris 1992, ப. 210-224.
- ↑ Fry, Fry & Harris 1992, ப. 210-211.
- ↑ Fry, Fry & Harris 1992, ப. 223-224.
ஆதாரங்கள்
தொகு- Fry, C. Hilary; Fry, Kathie; Harris, Alan (1992). Kingfishers, Bee-eaters, and Rollers. London: Christopher Helm. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-7136-8028-7.
