இரண்டாம் இந்திர மாணிக்கியா
இரண்டாம் இந்திர மாணிக்கியா (Indra Manikya II) (இ. 1746) 18ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் திரிபுரா இராச்சியத்தை ஆண்ட மாணிக்கிய வம்சத்தைச் சேர்ந்த அரசனாவார். இவரது ஆட்சிக்காலம் இவரது உறவினரான இரண்டாம் ஜாய் மாணிக்கியாவுடன் ராச்சியத்தின் கட்டுப்பாட்டிற்காக போராடியது.
| இரண்டாம் இந்திர மாணிக்கியா | |
|---|---|
| திரிபுரா இராச்சியத்தை ஆண்ட அரசன் | |
| ஆட்சிக்காலம் | அண். 1744–1746 |
| முன்னையவர் | இரண்டாம் ஜாய் மாணிக்கியா |
| பின்னையவர் | இரண்டாம் ஜாய் மாணிக்கியா |
| பிறப்பு | பஞ்ச கௌரி தாக்கூர் |
| இறப்பு | 1766 முர்சிதாபாத், வங்காள சுபா |
| பட்டத்தரசி | துர்கா[1] |
| மரபு | மாணிக்கிய வம்சம் |
| தந்தை | முகுந்த மாணிக்கியா |
| தாய் | பிரபாவதி |
| மதம் | இந்து சமயம் |
வாழ்க்கை
தொகுமுதலில் இவருக்கு பஞ்ச கௌரி தாக்கூர் என்று பெயரிடப்பட்டது. [2] இவர் மகாராஜா முகுந்த மாணிக்கியாவின் மனைவி பிரபாவதியின் மகன்களில் ஒருவர். இவரது தந்தையின் ஆட்சியின் போது, இவர் முர்சிதாபாத் முகலாய நீதிமன்றத்திற்கு பிணைக் கைதியாக அனுப்பப்பட்டார். [3]
1739 ஆம் ஆண்டில், யானைகளுக்கு காணிக்கை செலுத்தத் தவறியதன் காரணமாக முகலாயர்களால் கைது செய்யப்பட்ட பின்னர், முகுந்தா தற்கொலை செய்து கொண்டார். முகலாயர்களை உதய்ப்பூரிலிருந்து வெளியேற்றிய பிறகு முகுந்தாவின் மகன்களுக்குப் பிறகு அவரது உறவினர் ஜாய் மாணிக்கியா மக்களால் இவரது வாரிசாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஜோய் மாணிக்கியா மீது வெறுப்பை வளர்த்துக் கொண்ட பஞ்ச கௌரி, 1744 இல் திரிபுராவின் உரிமையைக் கோருவதற்கு உதவிக்காக வங்காள நவாப் அலிவர்தி கானை அணுகினார்.[4] அவரது இராணுவ ஆதரவுடன், இவர் ஜாய் மானிக்கியாவைத் தூக்கி எறிந்து அரியணையை கைப்பற்றினார். பின்னர் இந்திர மாணிக்கியா என்ற பெயரையும் வைத்துக் கொண்டார். [2]
இருப்பினும், ஜாய் மாணிக்கியா மதியா மலையிலிருந்து ஒரு இணை அரசாங்கத்தை நடத்தி, செல்வாக்கு மிக்க ஜமீந்தார்களின் ஆதரவைப் பெற்றதால், இந்திரனால் அமைதியாக ஆட்சி செய்ய முடியவில்லை. மன்னர் முழு அதிகாரத்தை மீண்டும் பெற மீண்டும் மீண்டும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். இருப்பினும் முகலாய படைகளால் எப்போதும் தடுக்கப்பட்டது. [5] [6] ஜாய் மாணிக்கியா முகலாயர்களின் ஆதரவைப் பெற்ற பிறகு இந்திரன் வெளியேற்றப்படும் வரை, ஒரு காலத்திற்கு போட்டி ஆட்சியாளர்களின் கட்சிக்காரர்களிடையே இராச்சியம் பிரிக்கப்பட்டது. [7] இருப்பினும், ஜாய் மாணிக்கியா கப்பம் செலுத்தத் தவறியதால், டாக்காவின் நவாப்பால் இந்திரன் மீண்டும் அரியணைக்குத் திரும்பினார். [8]
இந்த மறுஆட்சி குறுகிய காலமே இருந்ததாக நிரூபிக்கப்பட்டது, 1746 வாக்கில், இந்திரன் மீண்டும் நவாபின் ஆதரவை இழந்தார். மேலும், இவருக்கு எதிராக ஒரு பெரிய இராணுவம் அனுப்பப்பட்டது. எனவே இவர் அடிபணிய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. மேலும் முர்சிதாபாத்திற்கு அனுப்பப்பட்டார். பின்னர் இவர் இறந்தார். [9] [10] மீண்டும் அரியணையை கைப்பற்றிய ஜாய் மாணிக்கியாவும் இந்த நேரத்தில் இறந்தார். [11]
சான்றுகள்
தொகு- ↑ Sarma, Ramani Mohan (1987). Political History of Tripura. Calcutta: Puthipatra. p. 131.
- ↑ 2.0 2.1 Roychoudhury, Nalini Ranjan (1983). Tripura through the ages: a short history of Tripura from the earliest times to 1947 A.D. Sterling. p. 34.
- ↑ (Sarma 1987, ப. 128)
- ↑ (Sarma 1987)
- ↑
{{cite book}}: Empty citation (help) - ↑ Rahman, Syed Amanur (2006). The Beautiful India - Tripura. Reference Press. p. 51. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-8405-026-4.
- ↑ Playne, Somerset (1917). Bengal and Assam, Behar and Orissa: Their History, People, Commerce, and Industrial Resources. Foreign and Colonial Compiling and Publishing Company. p. 469.
- ↑ (Sarma 1987, ப. 130)
- ↑ Sarma, Ramani Mohan (1980). Coinage of Tripura. Numismatic Society of India. p. 8.
- ↑ (Sarma 1987)
- ↑ Chib, Sukhdev Singh (1988). Tripura. Ess Ess Publications. p. 15.