காரா கானிய கானரசு

காரா கானிய கானரசு
காரா கானிய கானரசு
	840–1212
	காரா கானிய கானரசு class=notpageimage\| x அண். பொ. ஊ. 1000இல் காரா கானிய கானரசு.
நிலை	சுதந்திரமான கானரசு (840–1089); செல்யூக்கியருக்கு திறை செலுத்தியவர்கள்; (1089–1141); காரா கிதையினருக்குத் திறை செலுத்தியவர்கள்; (1141–1212);
தலைநகரம்	பலசகுன் (942–1130); கஷ்கர் (1130–1211); சமர்கந்து (1040–1212);
பேசப்படும் மொழிகள்	அரபு மொழி; நடுக் கால சீனம் (நிர்வாகம்); நடுக் காலத் துருக்கியம் (இலக்கியம்); பாரசீக மொழி; (கவிதை);
சமயம்	தெங்கிரி மதம் (840–934); பௌத்தம் (840–934); இசுலாம் (934–1212);
அரசாங்கம்	முடியரசு (இரட்டை ஆட்சி)
ககான்
• 840–893 (முதல்)	பில்கே குல் காதிர் கான்
• 1204–1212 (கடைசி)	உதுமான் உலுக் சுல்தான்
கசிப் (வேந்தர்)
• 11ஆம் நூற்றாண்டு	யூசூப் பலசகுன்
வரலாறு
• தொடக்கம்	840
• முடிவு	1212
முந்தையது	பின்னையது
	கர்லுக் யப்கு
	உயுகுர் ககானரசு
	சாமனியப் பேரரசு
	கோதான் இராச்சியம்
செல்யூக் பேரரசு
குவாரசமியப் பேரரசு
காரா கிதை

காரா கானிய கானரசு (Kara khanid khanate) என்பது ஒரு துருக்கிய மக்கள் குழுவினரின் கானரசு ஆகும். இது நடு ஆசியாவை 9ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 13ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பம் வரை ஆண்டது.^[8]

இக்கானரசு நடு ஆசியாவில் திரான்சாக்சியானாவை வென்றது. அப்பகுதியை 999 மற்றும் 1211க்கு இடையில் ஆண்டது.^[9]^[10] திரான்சாக்சியானாவில் இவர்களது வருகையானது நடு ஆசியாவில் ஈரானிய ஆதிக்கத்திலிருந்து துருக்கிய ஆதிக்கத்திற்கான ஒரு தீர்க்கமான மாற்றத்தைக் குறித்தது.^[11] எனினும், கானியர்கள் படிப்படியாக பாரசீக-அரபு முஸ்லிம் கலாச்சாரத்தில் இணைந்தனர். அதே நேரத்தில், தங்களது பூர்விகத் துருக்கியக் கலாச்சாரத்தின் சில அம்சங்களையும் தக்க வைத்துக் கொண்டனர்.^[7]

காரா கானிய கானரசின் தலைநகரங்கள் கஷ்கர், பலசகுன், உசுகென் மற்றும் சமர்கந்து ஆகியவையாகும். 1040களில் இந்தக் கானரசானது கிழக்கு மற்றும் மேற்குக் கானரசுகளாகப் பிரிந்தது. 11ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் செல்யூக் பேரரசுக்குப் பணிந்ததாகவும், 12ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் காரா கிதை அரசுக்குப் பணிந்ததாகவும் இது திகழ்ந்தது. 1211இல் கிழக்குக் கானரசானது முடிவுக்கு வந்தது. 1213இல் மேற்குக் கானரசானது குவாரசமியப் பேரரசால் முடித்து வைக்கப்பட்டது.

காரா கானிய கானரசின் வரலாறானது சிதறுண்ட மற்றும் பெரும்பாலும் முரண்பாடாக எழுதப்பட்ட நூல்களில் இருந்து மீள் உருவாக்கம் செய்யப்படுகிறது. இவர்கள் நாணயவியல் குறித்த ஆய்வுகளும் இவ்வாறே உள்ளன.^[12]

மேலும் காண்க

உசாத்துணை

மேற்கோள்கள்

↑ Abazov, R. (2016). Palgrave Concise Historical Atlas of Central Asia (in ஆங்கிலம்). Springer. p. 56. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-230-61090-3.
↑ ^2.0 ^2.1 Asimov 1998, ப. 119–144.
↑ Barthold, V.V. (1962). Four Studies on the History of Central Asia. E.J. Brill. p. 99.
↑ Grousset 2004, ப. 165.
↑ Pozzi, Janhunen & Weiers 2006, ப. 114.
↑ Kemal Silay (1996). An Anthology of Turkish Literature. p. 27.
↑ ^7.0 ^7.1 Biran, Michal (March 27, 2012). "ILAK-KHANIDS". Encyclopedia Iranica. “The two last western ḵāqāns, Ebrāhim b. Ḥo-sayn (1178-1203) and ʿOṯmān (1202-12), wrote poetry in Persian”
↑ Asimov 1998, ப. 120.
↑ "Encyclopædia Britannica". Archived from the original on 2008-12-02. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-12-08.
↑ Grousset 2004.
↑ Soucek 2000.
↑ Asimov 1998, ப. 119-144.

[1] Abazov, R. (2016). Palgrave Concise Historical Atlas of Central Asia (in ஆங்கிலம்). Springer. p. 56. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-230-61090-3.

[FOOTNOTEAsimov1998119–144-2] 2.0 ^2.1 Asimov 1998, ப. 119–144.

[3] Barthold, V.V. (1962). Four Studies on the History of Central Asia. E.J. Brill. p. 99.

[FOOTNOTEGrousset2004165-4] Grousset 2004, ப. 165.

[FOOTNOTEPozziJanhunenWeiers2006114-5] Pozzi, Janhunen & Weiers 2006, ப. 114.

[6] Kemal Silay (1996). An Anthology of Turkish Literature. p. 27.

[iranica-7] 7.0 ^7.1 Biran, Michal (March 27, 2012). "ILAK-KHANIDS". Encyclopedia Iranica. “The two last western ḵāqāns, Ebrāhim b. Ḥo-sayn (1178-1203) and ʿOṯmān (1202-12), wrote poetry in Persian”

[FOOTNOTEAsimov1998120-8] Asimov 1998, ப. 120.

[encyclo-9] "Encyclopædia Britannica". Archived from the original on 2008-12-02. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-12-08.

[FOOTNOTEGrousset2004-10] Grousset 2004.

[FOOTNOTESoucek2000-11] Soucek 2000.

[FOOTNOTEAsimov1998119-144-12] Asimov 1998, ப. 119-144.

[8]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[9]

[10]

[11]

[12]