சங்கீத மகரந்தம்
சங்கீத மகரந்தம் (Sangita Makarandha) என்பது நாரதர் எழுதிய பாரம்பரிய இசையின் ஒரு பழங்கால படைப்பாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த படைப்பு பரத முனிவர் முதல் சாரங்கதேவர் வரையிலான பிற பண்டைய புகழ்பெற்ற எழுத்தாளர்களின் அனைத்து அத்தியாவசிய இசை பற்றிய வரையறைகள், விளக்கங்கள் மற்றும் கருத்துகளின் அரிய தொகுப்பாகும். இதன் முக்கிய அம்சம் இராகங்களின் வெளிப்படுத்தும் வகை; அவற்றை ஆண், பெண் மற்றும் நடுநிலை என வகைப்படுத்துகிறது. [1]
வரலாறு தொகு
தற்போதைய இந்துஸ்தானி இசையை ஒத்த விதிகளைக் காணக்கூடிய ஆரம்பகால உரை சுமார் 1100 பொது ஊழி பாரசீக தாக்கங்களின் விளைவாக மாற்றங்கள் வருவதற்கு முன்பு நாரதர் உண்மையில் அதன் முந்தைய வடிவத்தில் பெயரைக் கொண்டு வகைப்படுத்துகிறார். இதில் 19 வகையான வீணை மற்றும் 101 வகையான தாளங்கள் ஆகியவை அடங்கும்.
மூன்று தனித்துவமான நிலைகள் தொகு
இது இராக-பெயரிடலின் தனித்துவத்தையும் குறிக்கிறது. அதை நெருக்கமாக ஆய்வு செய்தால், இந்திய இராகங்களின் பெயரிடலில் மூன்று தனித்துவமான நிலைகளைப் பற்றி அறியலம்.
- முதலாம் கட்டம் பரதத்தின் நாட்டிய சாஸ்திரத்தை (கிமு 2 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்) குறிக்கிறது. இராகங்களின் உன்னதமான சுரங்களின் பெயரால் இராகங்கள் பெயரிடப்பட்டபோது இது இராக-பெயரிடலின் கட்டமாகும். உதாரணமாக, சட்ஜ சுரத்திற்குப் பிறகு, சட்ஜாஜி என்று அழைக்கப்படும் இராகத்தின் பெயரிடப்பட்டது. ஆஷ்ரபி சுரம் ஆஷ்ரபி இராகம் என்ற பெயரைத் தோற்றுவித்தது. காந்தார சுரம் காந்தாரி ராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது.
- இரண்டாவது கட்டத்தில், வெவ்வேறு புவியியல் இடங்களில் வசிக்கும் வெவ்வேறு பழங்குடிகள் அல்லது குலங்கள் பெயரால் இராகங்கள் பெயரிடப்பட்டன. உதாரணமாக, சாக்கா சூலு பழங்குடியினருக்கு சாக்கா திகக் இராகம் அல்லது சாக்கா இராகத்தின் சாக்கமிஷ்ர வகைகள் என்று பெயரிடப்பட்டது. புலிண்டா பழங்குடியினருக்கு புலிண்டா ராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது. ஆபிரா குலத்திற்கு ஆபேரி ராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது. சவாரா பழங்குடியினருக்கு சாவிரி அல்லது சவேர்கா என்று பெயரிடப்பட்டது. இதேபோல் மாலவா, ஆந்திரப் பிரதேசம், குஜ்ஜர், காம்போஜர்கள் போன்ற பழங்குடியினருக்கு முறையே அவற்றின் அனைத்து வகைகளுடன் மால்விகா, ஆந்த்ரி, குஜ்ஜாரி மற்றும் காம்போஜி என்று பெயரிடப்பட்டது. [2]
- மூன்றாவது கட்டத்தில், இராகங்கள் ஜனபதங்கள் (குடியரசு) அல்லது தேசம் அல்லது அவற்றின் தோற்றத்தின் பெயரிடப்பட்டன. உதாரணமாக, வங்காளத்திற்கு பங்கால்-இராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது. சிந்துதேசத்திற்கு சைந்தவி இராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது. சௌரா குடியரசுக்கு சௌரி அல்லது சௌராக் இராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது. செளராட்டிராவிற்கு சௌராஸ்டிரி அல்லது சோரத்தி அல்லது சூரத் அல்லது சூரத்-மலர் என்ற பெயரிடப்பட்டது. கர்நாடக குடியரசுக்கு கருநாடி இராகம் என்று பெயரிடப்பட்டது. இதேபோல், இப்போது தென்னிந்தியாவில் மிகவும் பிரபலமாக இருக்கும் காம்போஜி இராகம் அல்லது இராகினி என்பது கம்போஜ குடியரசுக்கு பெயரிடப்பட்டது. கம்போஜி ராகம் அல்லது ராகினி ஜனபாத கட்டத்தை விட ஜனாவில் தோன்றியிருக்கலாம் என்று அறிஞர்கள் நம்புகிறார்கள் . [3] இராக கம்போஜி அல்லது கம்போஜியின் அடிப்படை இசைக்கு காவியம் அல்லது காவியத்திற்கு முந்தைய காலங்களில் உருவாகியிருக்க வேண்டும் என்பதை இது குறிக்கிறது.
மேலும் காண்க தொகு
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ "காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல்". Archived from the original on 2008-10-04. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2021-03-03.
- ↑ cf: Ragas and Raginis, pp 72-77, O. P. Ganguli; cf: Music in Education, 1955, p 80, Dmitrij Kabalevskij; Ancient Kamboja People and the Country, 1981, p 233, Dr J. L. Kamboj.
- ↑ Ancient Kamboja People and the Country, 1981, p 233, Dr J. L. Kamboj, cf: Ragas and Raginis, pp 72-77, O. P. Ganguli, The Kambojas Through the Ages, 2005, p 94, S Kirpal Singh
மேலும் படிக்க தொகு
- Critical Study of Sangita Makaranda of Narada By M. Vijay Lakshmi; foreword by G.H. Tarlekar ISBN 81-212-0526-3