விக்கிப்பீடியா

தாமஸ் அக்குவைனஸ்

புனித தாமஸ் அக்குவைனஸ் அல்லது தமிழில் ஆக்வினாவின் தூய தோமா (Saint Thomas Aquinas, 1225 – மார்ச் 7, 1274) ஒரு இத்தாலிய கத்தோலிக்க மதகுரு.[1][2] டொமினிக்கன் பிரிவைச்சேர்ந்த இவர், ஒரு மெய்யியலாளரும், இறையியலாளரும் ஆவார். அக்குவைனஸ் என்பது இவரது இடத்தின் பெயராகையால் இவரைப் பெரும்பாலும் தாமஸ் என்றே அழைப்பர். இயற்கை இறையியலின் முன்னணிப் பரப்புரையாளராக இருந்ததுடன், இவர் மெய்யியல், இறையியல் என்பவற்றின் தோமியச் சிந்தனைப் பிரிவின் தந்தையும் ஆவார்.

ஆக்வினாவின் தூய தோமா
Saint Thomas Aquinas
கார்லோ கிரிவெலியின் நூலொன்றிலுள்ள செயிண்ட் தாமஸ் அக்குவைனசின் படம்.
மறைவல்லுநர்
பிறப்பு1225
ஆக்வினா, சிசிலி
இறப்பு7 மார்ச் 1274
(பொசனோவா மடாலயம், லாசியோ, இத்தாலி)
ஏற்கும் சபை/சமயங்கள்கத்தோலிக்கம், ஆங்கிலிக்கம்
புனிதர் பட்டம்18 ஜூலை 1323, ரோம் by திருத்தந்தை இருபத்தி இரண்டாம் யோவான்
திருவிழாஜனவரி 28
சித்தரிக்கப்படும் வகைபுத்தகம், கோவில், சூரியன்
பாதுகாவல்கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ கல்வி நிலையங்கள்
தாமஸ் அக்குவைனஸ்
காலம்மத்தியகால மெய்யியல்
பகுதிமேல்நாட்டு மெய்யியலாளர்
பள்ளிScholasticism, தோமியத்தின் நிறுவனர்
முக்கிய ஆர்வங்கள்
மீவியற்பியல் (incl. இறையியல்), தருக்கம், மனம், அறிவாய்வியல், நன்னெறி, அரசியல்
செல்வாக்குச் செலுத்தியோர்
செல்வாக்குக்கு உட்பட்டோர்

கத்தோலிக்கத் திருச்சபை, குருமாருக்கான கல்வி பயிலுபவர்களுக்கான ஒரு மாதிரியாக இவரைப் போற்றியது. திருச்சபையால் மறைவல்லுனர் (Doctor of the Church) என்ற பட்டம் அளிக்கப்பட்ட முப்பத்து மூவரில், மிகச் சிறந்தவராக இவர் கருதப்பட்டார். இதன் காரணமாகப் பல கல்வி நிறுவனங்கள் இவருடைய பெயருடன் தொடங்கப்பட்டன.[3]

தாமஸ் அக்வினஸ் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மிகப் பெரிய இறையியலாளர்களாகவும் தத்துவவாதிகளாகவும் கருதப்படுகிறார். "இந்த (டொமினிகன்) ஆணை திருச்சபை தாமஸ் போதிக்கும் போதனை பிரகடனத்தை அறிவித்தபோது புதிய புத்துயிர் பெற்றது. அந்த டாக்டர், கத்தோலிக்க பள்ளிகளின் ஆசிரியர் மற்றும் புரவலர் சிறப்புத் துறவிகளால் புகழப்படுகிறார்.[4] என போப் பெனடிக்ட் XV அறிவித்தார். 'மேற்கத்திய உலகின் சிறந்த பெரிய தத்துவவாதிகளில் ஒருவர்' என்று ஆங்கில தத்துவஞானி அந்தோனி கென்னி கருதுகிறார்.[5]

இளமைக்காலம்

தொகு

அக்குவைனஸ் இவரது தந்தையாரான கவுண்ட் லாண்டல்ப் என்பவரின் அரண்மனையில் பிறந்தார். இது அக்காலத்து சிசிலி இராச்சியத்துள் அடங்கியிருந்து. இவரது தாயார் வழியில் அக்குவைனஸ் புனித ரோமன் பேரரசர்களின் ஹோஹென்ஸ்டாபென் வம்சத்துக்கு உறவுள்ளவர். லாண்டல்பின் சகோதரர் சினிபால்ட் மொண்டே காசினோவில் இருந்த தொடக்க பெனடிக்டிய மடத்தின் மடாதிபதியாக இருந்தார். அக்குவைனசின் குடும்பத்தினர், அக்குவைனசும் தனது சிறிய தந்தையாரைப் போலவே ஒரு மடாதிபதியாக வேண்டும் என விரும்பினர். அக்காலத்தில் இத்தாலிய உயர்குடிக் குடும்பங்களில் இளைய மகன்களுக்கு இத்தகைய பாதையே பொதுவாக விரும்பப்பட்டது. அது அக்காலத்தில் சொத்து பிரிந'து விடாதிருக்க கையாளப்பட்ட ஓர் முைறயாகும். பெற்றோரின் விருப்பப்படியன்று இவர் டொமினிக்கன் சைபயில் ஓர் குருவாவைதேய எண்ணியிருந்தார். .[6]

ஐந்து வயதில் தாமஸ் தனது ஆரம்ப கல்வியை மான்டே கஸினோவில் தொடங்கினார். ஆனால் பேரரசர் ஃபிரடெரிக் II மற்றும் போப் கிரிகோரி IX இடையேயான இராணுவ மோதலுக்குப் பிறகு, லாண்ட்ஃப்ல் மற்றும் தியோடராவுடன் தாமஸ், நேபிள்ஸ் ப்ரெடரிக்கால் நிறுவப்பட்ட ஸ்டூடியோ ஜெனரல் பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்தார்.[7] அங்கு அவருக்கு அரிஸ்டாட்டில், இப்னு றுஷ்து, மைமோனைட்சு ஆகியோர் அறிமுகம் அவரின் இறையியல் தத்துவத்தில் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.[8] தாமஸ் நேபிள்ஸில் டொமினிகன் பிரசங்கியாகிய செயின்ட் ஜுலியின் ஜான்ஸின் செல்வாக்கின் கீழ் வந்ததாக நேபிள்ஸ் நாளிதழில் அவர் குறிப்பிட்டார். கடவுளை வழிபடுபவர்களுடன் சேர்ந்து பணியாற்றுவதற்காக டொமினிகன் ஆணையின் மூலம் செயலில் ஈடுபட்டு வந்தவர். அவரது ஆசிரியர் பெட்ரசு டி இபெர்னியாவிடமிருந்து அங்கு கணித, வடிவவியல், வானியல், மற்றும் இசை ஆகியவற்றைக் கற்றார்.[9] [10]

 
மான்டே சான் ஜியோவானி காம்பனோவின் கோட்டை

தனது பத்தொன்பது வயதில் தாமஸ் அப்போதைய நிறுவப்பட்ட டொமினிகன் ஆணையில் சேரத் தீர்மானித்தார். தாமஸின் இந்த மன மாற்றம் அவருடைய குடும்பத்தை பிரியப்படுத்தவில்லை.[11] தியோடராவின் தலையீட்டை தடுக்க டொமினிக்கர்களின் முயற்சியால் தாமஸ் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு ரோமிற்கு சென்று அங்கிருந்து பாரிஸ் அனுப்பவும் முடிவு செய்தனர்.[12] இருப்பினும், ரோமில் தனது பயணத்தின்போது தியோடோராவின் அறிவுரைப்படி ஒரு வசந்தகாலத்தில் தாமசின் சகோதரர்கள் அவரை குடித்துவிட்டு பெற்றோர்களிடம். மான்டே சான் ஜியோவானி காம்பனோவின் கோட்டையில் ஒப்படைக்கப்பட்டனர் .[13]

மாண்டே சான் ஜியோவானியிலுள்ள குடும்ப அரண்மனையில் தாமஸ் கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் சிறை வைக்கப்பட்டார் டொமினிகன் பழக்கம் மற்றும் அவரது துரவரத்தை ஏற்றுக் கொள்ள விடாமல் அவரைத் தடுக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. போப்பிற்கு தாமஸ் விடுதலையைத் தீர்ப்பதில் விட அரசியல் பிரச்சினைகள் தடுப்பதற்கான பெரம் பணிகள் இருந்தன. இது தாமஸ் தடுப்புக்காவலை நீடித்திருக்கச்செய்யும் விளைவைக் கொண்டிருந்தது.[14] டொமினிகன் ஆணைய உறுப்பினர்களோடு தொடர்புகொள்வதன் மூலம் அவரது சகோதரிகளுக்கு பயிற்சி அளித்தார். டொமினிகன்ஸில் சேரத் தீர்மானித்திருந்த தாமஸ்ஸைத் திசைதிருப்ப குடும்ப உறுப்பினர்கள் மிகவும் ஆத்திரமடைந்தார்கள். ஒரு கட்டத்தில், அவருடைய சகோதரர்களில் இருவர் அவரை வஞ்சிக்க சில திட்டங்களை செயல்படுத்தினர்.[15]

1244 ஆம் ஆண்டில், தாமஸின் அனைத்து முயற்சிகளும் தோல்வியடைந்ததைத் தொடர்ந்து, தியோடரா குடும்பத்தின் கௌரவத்தை காப்பாற்ற முயன்றார், தாமதமாக தனது ஜன்னல் வழியாக இரவில் தப்பித்துக்கொள்ள ஏற்பாடு செய்தார்.[16] காவலில் இருந்து இரகசிய தப்பிப்பது டொமினிக்கர்களிடம் சரணடைவதை விட குறைவான சேதம் ஏற்படும் என நினைத்தார். தாமஸ் முதன்முதலில் நேபிள்ஸிற்கு அனுப்பப்பட்டார், பின்னர் ரோமிற்கு சென்று இங்கு டொமினிகன் ஆணையின் முதன்மை ஜெனரரான ஜொஹானாஸ் வோன் வைன்டேஷோஸ்சன் சந்தித்தார்.[17]

தத்துவவியல்

தொகு

தாமஸ் அக்வினாஸ் ஒரு இறையியலாளர் மற்றும் ஒரு தத்துவவாதி ஆவார்.[18] இருப்பினும், அவர் தன்னை ஒரு தத்துவஞானியாகக் கருதவில்லை. மேலும் போலி இறை தத்துவவாதிகளை விமர்சித்தார். எப்போதும் "கிறிஸ்தவ வெளிப்பாட்டில் காணப்படும் உண்மையான மற்றும் சரியான ஞானத்தின் குறைபாடு." இதை மனதில் கொண்டு, தாமஸ் அரிஸ்டாட்டிலை மரியாதைக்குரியவராக கருதினார்.[19] அதனால் சம்மாவில் அவர் அரிஸ்டாட்டிலை "தத்துவவாதி" என்று குறிப்பிடுகிறார். அவருடைய படைப்புகளில் பெரும்பாலானவை தத்துவ தலைப்புகளில், மற்றும் தத்துவம் சார்ந்த கருத்துக்களாக உள்ளன. தாமஸ் 'தத்துவ சிந்தனை, குறிப்பாக கத்தோலிக்க திருச்சபை, பொதுவாக மேற்கத்திய தத்துவத்திற்கு விரிவுபடுத்தப்பட்டு, தொடர்ந்து கிறிஸ்தவ இறையியல் மீது பெரும் செல்வாக்கை செலுத்தியுள்ளது. தாமஸ் அரிஸ்டோலிசியம் மற்றும் நியோபிலோனியவாதம் ஆகியவற்றின் தூதுவராகத் திகழ்கிறார்.

அரிஸ்டாட்டில் பற்றிய விமர்சனங்கள்

தொகு

தாமஸ் அக்குவைனஸ் ஆன் தி சவுல், நிகோமசான் நெறிமுறைகள் மற்றும் மெட்டாபிசிக்ஸ் போன்ற அரிஸ்டாட்டிலின் படைப்புகளில் உள்ள பல முக்கியமான கருத்துகளைப் பற்றி எழுதியுள்ளார்.[20] அரிஸ்டாட்டிலின் படைப்புகளை வில்லியம் மோர்பேக் கிரேக்கத்திலிருந்து இலத்தினுக்கு மொழிபெயர்பு செய்தவற்றுடன் தொடர்புடையதாக தாமசின் பணி இருந்தது.[21]

அரசியல் ஒழுங்கு

தொகு

தாமஸ் அரசியல் தத்துவத்தின் கோட்பாடு மிகவும் செல்வாக்கு பெற்றது. ஒரு சமூகத்தில் வாழ்கின்ற மற்றும் அதன் மற்ற உறுப்பினர்களுடன் தொடர்புகொண்டுள்ள ஒரு சமூக அமைப்பாக மனிதனை அவர் காண்கிறார். இது மற்றவற்றுடன் உழைப்புப் பிரிவினருக்கு முக்கியத்துவத்திற்கு வழிவகுக்கிறது தாமஸ் ஒரு நல்ல மனிதனுக்கும் நல்ல குடிமகனுக்கும் இடையில் வேறுபாடு காட்டினார், இது சுதந்திரவாத தத்துவத்தின் வளர்ச்சிக்காக முக்கியமானது. அதாவது, தனிப்பட்ட தன்னாட்சி மாநிலத்தில் தலையிட முடியாத ஒன்றாகும் என்கிறார்.[22]

ஒரு மன்னர் பிற நபர்களுடன் சமரசம் செய்ய வேண்டிய அவசியமில்லை என்பதால், முடியாட்சி அரசின் சிறந்த வடிவமாக இருப்பதாக தாமஸ் நினைக்கிறார். மேலும், தாமஸ் கருத்துப்படி, தன்னலக்குழு முடியாட்சிக்கு மேலதிகமாக கொடுங்கோன்மைக்குள் சிதைந்துவிடும். ஒரு ராஜாவை ஒரு கொடுங்கோல் ஆக்குவதைத் தடுக்க, அவருடைய அரசியல் சக்திகள் ஊக்கமளிக்க வேண்டும் என்று கருதினார். சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து நபர்களுக்கும் ஒரு உடன்பாடு ஏற்படாத வரை, ஒரு கொடுங்கோலன் பொறுத்துக்கொள்ளப்பட வேண்டும் இல்லையெனில் அரசியல் நிலைமை அராஜகத்திற்கு மோசமடையக்கூடும், இது கொடுங்கோன்மைக்கு விட மோசமாக இருக்கும். என்பது தாமசின் கூற்றாகும்.

அரசர்கள் தங்கள் பிராந்தியங்களில் கடவுளின் பிரதிநிதிகளாக இருக்கிறார்கள். ஆனால் பேராயர்கள் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் தேவாலயக் கோட்பாடு மற்றும் அறநெறி விவகாரங்களில் அரசர்களுக்கு மேலாக இருக்கிறது. இதன் விளைவாக, அரசர்களும் பிற உலக ஆட்சியாளர்களும் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் கோட்பாடு மற்றும் அறநெறிகளுக்கு தங்கள் சட்டங்களை மாற்ற வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர்.

அரிஸ்டாட்டிலின் அடிமைத்தனத்தைத் தொடர்ந்து, தாமஸ் இயற்கையான சட்டத்தின் அடிப்படையில் இந்த நிறுவனத்தை நியாயப்படுத்துகிறார்.[23]

மேற்கோள்கள்

தொகு
  1. ↑ Conway, John Placid (1911). Saint Thomas Aquinas. London.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
  2. ↑ Rev. Vaughan, Roger Bede (1871). The Life and Labours of St. Thomas of Aquin: Vol.I. London.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
  3. ↑ See Pius XI, Studiorum Ducem 11 (29 June 1923), AAS, XV ("non modo Angelicum, sed etiam Communem seu Universalem Ecclesiae Doctorem"). The title Doctor Communis dates to the fourteenth century; the title Doctor Angelicus dates to the fifteenth century, see Walz, Xenia Thomistica, III, p. 164 n. 4. Tolomeo da Lucca writes in Historia Ecclesiastica (1317): "This man is supreme among modern teachers of philosophy and theology, and indeed in every subject. And such is the common view and opinion, so that nowadays in the University of Paris they call him the Doctor Communis because of the outstanding clarity of his teaching." Historia Eccles. xxiii, c. 9.
  4. ↑ Benedict XV Encyclical Fausto appetente die 29 June 1921, AAS 13 (1921), 332; Pius XI Encyclical Studiorum Ducem §11, 29 June 1923, AAS 15 (1923), cf. AAS 17 (1925) 574; Paul VI, 7 March 1964 AAS 56 (1964), 302 (Bouscaren, vol. VI, pp. 786–88).
  5. ↑ Aquinas, Thomas (1993). Selected Philosophical Writings. Oxford University Press. pp. Xi. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0192835858. {{cite book}}: |access-date= requires |url= (help)
  6. ↑ Jean-Pierre Torrell, Saint Thomas Aquinas: The Person And His Work, CUA press, 2005, p. 3. Google Book
  7. ↑ Davies, Aquinas: An Introduction, pp. 1–2
  8. ↑ Davies, Aquinas: An Introduction, p. 2
  9. ↑ Hampden, The Life, pp. 21–22.
  10. ↑ Grabmann, Martin. Virgil Michel, trans. Thomas Aquinas: His Personality and Thought. (Kessinger Publishing, 2006), pp. 2.
  11. ↑ Collison, Diane, and Kathryn Plant. Fifty Major Philosophers. 2nd ed. New York: Routledge, 2006.
  12. ↑ Hampden, The Life, p. 23.
  13. ↑ name="Hampden23"
  14. ↑ http://www.documentacatholicaomnia.eu/03d/1225-1274,_Thomas_Aquinas,_Summa_Theologiae_%5B1%5D,_EN.pdf
  15. ↑ https://www.scribd.com/document/327723902/The-Life-of-the-Angelic-Doctor-Thomas-Aquinas-pdf
  16. ↑ https://books.google.co.in/books?id=rPTh67iygPIC&pg=PT4&lpg=PT4&dq=Landulf+and+Theodora&source=bl&ots=i6oK48mh5x&sig=donO0ANi_uJAuznD1UgnGozlRG0&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjNvPXPzJrXAhVEN48KHePxA0sQ6AEIPTAJ#v=onepage&q=Landulf%20and%20Theodora&f=false
  17. ↑ Hampden, The Life, pp. 27–28.
  18. ↑ Some would not describe Thomas as a philosopher. See, e.g., Mark D. Jordan, "Philosophy in a Summa of Theology", in Rewritten Theology: Aquinas after his Readers (Oxford: Blackwell, 2006) pp. 154–70. [1]
  19. ↑ Davies, Brian (2004). Aquinas. Continuum International Publishing Group. p. 14.
  20. ↑ Edward W. Younkins (January 22, 2006). "THOMAS AQUINAS' CHRISTIAN ARISTOTELIANISM". பார்க்கப்பட்ட நாள் 31 அக்டோபர் 2017.
  21. ↑ https://askaphilosopher.wordpress.com/2011/10/12/influences-of-aristotle-on-thomass-philosophy/
  22. ↑ Smith, George S. (2008). "Aquinas, Thomas (c. 1225–1274)". The Encyclopedia of Libertarianism. Thousand Oaks, CA: SAGE; Cato Institute. DOI:10.4135/9781412965811.n11. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4129-6580-4. இணையக் கணினி நூலக மையம் 750831024. “Individuals, therefore, have a private 'sphere of action which is distinct from the whole.'” 
  23. ↑ Heinz-Dietrich Wendland (1962): Sklaverei und Christentum. In: Die Religion in Geschichte und Gegenwart, Third Edition, Tübingen (Germany), Vol. VI, col. 103
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=தாமஸ்_அக்குவைனஸ்&oldid=3580877" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது