தாய்லாந்து யானைகள்

தாய்லாந்தில் வன விலங்கு உயிரினமான யானை பல நூற்றாண்டுகளாக தாய் சமுதாயத்திற்கும் அதன் சின்னத்திற்கும் பங்களிப்பாளராக இருந்து வருகிறது. யானை தாய் கலாச்சாரத்தில் கணிசமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. தாய்லாந்து யானை ( தாய் மொழி: ช้างไทย , Chang தாய் ) தாய்லாந்தின் அதிகாரப்பூர்வ தேசிய விலங்கு ஆகும். தாய்லாந்தில் காணப்படும் யானை ஆசிய யானையின் துணையினமான இந்திய யானை ( எலிபாஸ் மாக்சிமஸ் இண்டிகஸ் ) ஆகும். 1900 களின் முற்பகுதியில் தாய்லாந்தில் 100,000 வளர்ப்பு அல்லது சிறைபிடிக்கப்பட்ட யானைகள் இருந்தன. 2007 ஆம் ஆண்டின் நடுப்பகுதியில் தாய்லாந்தில் 3,456 வளர்ப்பு யானைகள் மற்றும் சுமார் ஆயிரம் காட்டு யானைகள் இருந்தன. இது 1986 இல் ஆபத்தான உயிரினமாக மாறியது.^[1]

விளக்கம்

யானைகள் இரண்டு இனங்களாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அவை ஆப்பிரிக்க மற்றும் ஆசிய யானை இனங்களாகும். ஆசிய யானைகள் இலங்கை, இந்தியன், சுமத்ரான் மற்றும் போர்னியோ என நான்கு துணை இனங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.^[2] தாய் யானைகள் இந்திய யானைகளாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இருப்பினும், தாய் யானைகளுக்கு அந்த துணை இனத்தின் மற்ற யானைகளிலிருந்து சிறிய வேறுபாடுகள் உள்ளன. அவை சிறியவையாகவும், குறுகிய முன் கால்களை உடையதாகவும் மற்றும் அவற்றின் இந்திய சகாக்களை விட அடர்த்தியான உடலமைப்பை கொண்டிருப்பதாகவும் உள்ளன.

பழுத்த வாழைப்பழங்கள், இலைகள், மூங்கில், மரத்தின் பட்டை மற்றும் பிற பழங்களை உட்கொள்ளும் தாவர உண்ணியாக யானைகள் உள்ளது. யானை ஒரு நாளில் 18 மணிநேரத்தை உணவு உட்கொள்ளச் செலவிடுகிகிறது. யானைகள் ஒரு நாளைக்கு 100-200 கிலோகிராம் உணவை சாப்பிடுகின்றன.^[3] ஒரு பசுமாடு, ஒரு நாளைக்கு தனது உடல் எடையில் 5.6 சதவீத உணவைச் சாப்பிடும். ஒரு காளை மாடு 4.8 சதவீதம் சாப்பிடும். இவ்வாறு 3,000 கிலோகிராம் எடை உடைய மாடு 168 கிலோ கிராம் உணவைச் சாப்பிடும். 4,000 கிலோ எடை உடைய காளை ஒரு நாளைக்கு 192 கிலோ உணவைச் சாப்பிடும். யானைகள் அன்றாட உட்கொள்ளலில் 40 சதவிகிதத்தை மட்டுமே ஜீரணிக்க முடியும் என்பதால், இதன் விளைவாக தினசரி வெளியேறும் சாணத்தின் அளவு 50-60 கிலோவாக உள்ளது. சாணத்தால் கறைபட்ட அசுத்தமான சூழலில் யானைகள் சாப்பிடாது என்பதால், அவை உணவிற்காக ஒரு புதிய பகுதிக்குச் சுற்றி வருவது வழக்கமாக உள்ளது.^[4] ^:14

வாழ்விடம்

தாய்லாந்து யானைகள் எடுத்துக்கொள்ளும் உணவின் காரணமாக, அவற்றின் இயற்கையான வாழ்விடங்கள் வெப்பவலயக் காடுகளில் உள்ளன, அவை தாய்லாந்தின் வடக்கு மற்றும் மேற்கு பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன: மே ஹாங் சோன், சும்பன் மற்றும் பர்மாவுக்கு அருகிலுள்ள எல்லை ( ஹுவாய் கா காங் வனவிலங்கு சரணாலயம், எரவன் நீர்வீழ்ச்சி தேசிய பூங்கா ), பெட்சாபன் வீச்சு, டாங்க்ரெக் வீச்சு மற்றும் தீபகற்ப தாய்லாந்து ( ரனோங் மற்றும் டிராங்) போன்ற இடங்களில் தாய் யானைகள் காணப்படுகின்றன.^[5] ஒவ்வொரு யானைக்கும் போதுமான உணவை உறுதிப்படுத்த குறைந்தது 100 கி.மீ ² பரப்பளவு தேவைப்படுகிறது. ^[6]

தாய்லாந்து முன்பு 90 சதவீதம் காடுகளாக இருந்தது. சட்டவிரோத மரம் வெட்டுதல் மற்றும் வேளாண்மை ஆகியவை வனப்பகுதியை வெகுவாகக் குறைத்துள்ளன. 2015 ஆம் ஆண்டில் வனப்பகுதி 31.6 சதவீதமாக சுருங்கியது.^[7] 1961 ஆம் ஆண்டில் காடுகள் 273,628 கிமீ ² ஐ உள்ளடக்கியதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 2011 வாக்கில், காடுகள் 171,586 கிமீ ²ஆகக் குறைந்துவிட்டன. ^[8] இது தாய்லாந்து யானைகளுக்கு மரணத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது, இதன் விளைவாக விலங்குகளின் எண்ணிக்கை வீழ்ச்சியடைந்து, ஆபத்தான உயிரினங்களின் பட்டியலில் இடம்பிடித்தது.^[9]

யானை தினத்தன்று, தேசிய பூங்காக்கள் திணைக்களம் காட்டு யானைகளின் எண்ணிக்கை 7-10 சதவீதம் உயர்ந்து வருவதாக அறிவித்தது. துங்கை நரேசுவான் வனவிலங்கு சரணாலயத்தின் மேற்கு காடுகள் மற்றும் டோங் பயாயென் - காவ் யாய் வன வளாகத்தின் கிழக்கு காடுகளில் காட்டு யானைகளின் அதிகரிப்பு காணப்பட்ட பகுதிகளாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[10]

மேலும் பார்க்க

குறிப்புகள்

↑ Choudhury, A; Lahiri Choudhury, D.K.; Desai, A; et al. "Elephas maximus". The IUCN Red List of Threatened Species. பார்க்கப்பட்ட நாள் 22 February 2017.
↑ "Basic Facts About Elephants". Defenders of Wildlife. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 February 2017.
↑ Kontogeorgopoulos, Nick (2009). The Role of Tourism in Elephant Welfare in Northern Thailand. p. 6. http://soundideas.pugetsound.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1980&context=faculty_pubs. பார்த்த நாள்: 21 February 2017.
↑ Schliesinger, Joachim (2010). Elephants in Thailand; Volume 1: Mahouts and their Cultures Today. Bangkok: White Lotus Co., Ltd. p. 9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 22 February 2017.
↑ Sukumar, R. The Asian Elephant: Ecology and Management. Cambridge: Cambridge University Press, 1989. Print.
↑ Saengpassa, Chularat (21 July 2018). "Seeking peace with the pachyderms". The Nation இம் மூலத்தில் இருந்து 21 ஜூலை 2018 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20180721045349/http://www.nationmultimedia.com/detail/national/30350491. பார்த்த நாள்: 21 July 2018.
↑ "'Joeyboy' plants seeds of change". Bangkok Post. 1 January 2017. http://www.bangkokpost.com/news/special-reports/1172505/joeyboy-plants-seeds-of-change. பார்த்த நாள்: 1 January 2017.
↑ "Seeking peace with the pachyderms". The Nation. 21 July 2018 இம் மூலத்தில் இருந்து 21 ஜூலை 2018 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20180721045349/http://www.nationmultimedia.com/detail/national/30350491. பார்த்த நாள்: 21 July 2018.
↑ Buckly, Dana, Vasinthon Buranasuksri, Tamchit Chawalsantati, Sean Maquire, Narumon Patanapaiboon, Natapol Techotreeratanakul, and Kimberly Woodward. Thai Elephants: An Evaluative Study of Contemporary Living Conditions for the Betterment of Asian Elephants in Thai Culture. Thesis. Chulalongkorn University, 2011. N.p.: n.p., n.d. Print.
↑ Rujivanarom, Pratch (13 March 2017). "Number of wild elephants in Thailand on the rise". The Nation இம் மூலத்தில் இருந்து 13 மார்ச் 2017 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20170313190033/http://www.nationmultimedia.com/news/breakingnews/30308906. பார்த்த நாள்: 13 March 2017.

[IUCN-1] Choudhury, A; Lahiri Choudhury, D.K.; Desai, A; et al. "Elephas maximus". The IUCN Red List of Threatened Species. பார்க்கப்பட்ட நாள் 22 February 2017.

[2] "Basic Facts About Elephants". Defenders of Wildlife. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 February 2017.

[Kontogeorgopoulos-3] Kontogeorgopoulos, Nick (2009). The Role of Tourism in Elephant Welfare in Northern Thailand. p. 6. http://soundideas.pugetsound.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1980&context=faculty_pubs. பார்த்த நாள்: 21 February 2017.

[Schliesinger-2010-4] Schliesinger, Joachim (2010). Elephants in Thailand; Volume 1: Mahouts and their Cultures Today. Bangkok: White Lotus Co., Ltd. p. 9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 22 February 2017.

[5] Sukumar, R. The Asian Elephant: Ecology and Management. Cambridge: Cambridge University Press, 1989. Print.

[6] Saengpassa, Chularat (21 July 2018). "Seeking peace with the pachyderms". The Nation இம் மூலத்தில் இருந்து 21 ஜூலை 2018 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20180721045349/http://www.nationmultimedia.com/detail/national/30350491. பார்த்த நாள்: 21 July 2018.

[7] "'Joeyboy' plants seeds of change". Bangkok Post. 1 January 2017. http://www.bangkokpost.com/news/special-reports/1172505/joeyboy-plants-seeds-of-change. பார்த்த நாள்: 1 January 2017.

[8] "Seeking peace with the pachyderms". The Nation. 21 July 2018 இம் மூலத்தில் இருந்து 21 ஜூலை 2018 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20180721045349/http://www.nationmultimedia.com/detail/national/30350491. பார்த்த நாள்: 21 July 2018.

[9] Buckly, Dana, Vasinthon Buranasuksri, Tamchit Chawalsantati, Sean Maquire, Narumon Patanapaiboon, Natapol Techotreeratanakul, and Kimberly Woodward. Thai Elephants: An Evaluative Study of Contemporary Living Conditions for the Betterment of Asian Elephants in Thai Culture. Thesis. Chulalongkorn University, 2011. N.p.: n.p., n.d. Print.

[10] Rujivanarom, Pratch (13 March 2017). "Number of wild elephants in Thailand on the rise". The Nation இம் மூலத்தில் இருந்து 13 மார்ச் 2017 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20170313190033/http://www.nationmultimedia.com/news/breakingnews/30308906. பார்த்த நாள்: 13 March 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]