விக்கிப்பீடியா

மரபணுச் சிகிச்சை

மரபனு சிகிச்சை

மரபணு சிகிச்சை என்பது மரபணு வெளிப்பாட்டைக் கையாளுவதன் மூலம் அல்லது உயிரணுக்களின் உயிரியல் பண்புகளை மாற்றுவதன் மூலமும் ஒரு சிகிச்சை விளைவை உருவாக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்ட ஒரு நவீன மருத்துவத் தொழில்நுட்பமாகும்.[1][2][3]

1980 ஆம் ஆண்டில், மனித டிஎன்ஏவை மாற்றியமைப்பதற்கான முதல் ஆய்வு முயற்சி மார்ட்டின் க்ளைன் என்பவரால் மேற்கொள்ளப்பட்டது. ஆனால் மே 1989ல் தான், மனித இனத்தில் முதல் வெற்றிகரமான மரபணு பரிமாற்றம் ஆய்வு செய்யப்பட்டு, தேசிய சுகாதார நிறுவனத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.[4] மரபணு பரிமாற்றத்தின் முதல் சிகிச்சை பயன்பாடு மற்றும் மரபணுவில் மனித டி. என். ஏவை நேரடியாக செருகுவது ஆகியவை செப்டம்பர் 1990 இல் தொடங்கி ஒரு சோதனை முயற்சியாக பிரெஞ்சு ஆண்டர்சன் என்பவரால் செய்யப்பட்டது. மே 1989லிருந்து டிசம்பர் 2018 க்கும் இடையில், 2,900ற்கும் மேற்பட்ட மருத்துவ பரிசோதனைகள் நடத்தப்பட்டன. அவற்றில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவை முதல் கட்டத்திலேயே இருக்கின்றன.[5] 2003 ஆம் ஆண்டில், ஜெண்டிசின் ஒழுங்குமுறை ஒப்புதலைப் பெற்று முதல் மரபணு சிகிச்சையாக மாறியது. அன்றிலிருந்து, அலிபோஜென் டிபார்வோவெக் (2012) ஸ்ட்ரிம்வெலிஸ் (2016) டிஸஜென்லெக்லூசல் (2017) வொரெடிஜீன் நெபார்வோவெக் பாட்டிசிரன் (2018) ஒனாசெம்னோஜென் அபெபார்வோவெக (2019) ஐட்காப்டஜீன் விக்லூசல், வலோக்டோகோஜீன் ரோக்ஸாபர்வோவெக் மற்றும் எட்ரனகோஜீன் டிசாபர்வோவ்க் (2022) போன்ற மேலும் பல மரபணு சிகிச்சை மருந்துகள் அங்கீகரிக்கப்பட்டன. இந்த அணுகுமுறைகளில் பெரும்பாலானவை முறையே விவோ மற்றும் எக்ஸ் விவோவில் மரபணு செருகல்களைச் செய்ய அடினோ-தொடர்புடைய வைரஸ்கள் (AAVs) மற்றும் லென்டி வைரஸ்களைப் பயன்படுத்துகின்றனர். வைரஸ் கேப்சிட் உறுதிப்படுத்துதல், குறைந்த நோயெதிர்ப்புத் திறன், பிரிக்கும் மற்றும் பிரிக்காத செல்கள் இரண்டையும் கடத்துவதற்கான திறன், தளத்தை குறிப்பாக ஒருங்கிணைப்பதற்கான திறன் மற்றும் இன்-விவோ சிகிச்சையில் நீண்டகால வெளிப்பாட்டை அடைவது ஆகியவற்றால் அடினோ தொடர்புடைய வைரசுகள் மரபணு சிகிச்சைக்காக வகைப்படுத்தப்படுகின்றன.[6] ஆல்னிலாம் மற்றும் அயோனிஸ் பார்மாசூட்டிகல்ஸ் போன்ற ஏஎஸ்ஓ/ சிறு ஆர்.என்.ஏ அணுகுமுறைகளுக்கு வைரஸ் அல்லாத கடத்தி அமைப்புகள் தேவைப்படுகின்றன. மேலும் கால்.என்.ஏ.சி கடத்திகள் மூலம் கல்லீரல் செல்களுக்கு கடத்துவதற்கான மாற்று வழிமுறைகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

நோயாளியின் மரபணு வடிவமைப்பில் மாற்றங்களை அறிமுகப்படுத்தும் அனைத்து மருத்துவ நடைமுறைகளும் மரபணு சிகிச்சையாக் கருத இயலாது. எலும்பு மஜ்ஜை மாற்று அறுவை சிகிச்சை மற்றும் உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சை போன்றவை பொதுவாக நோயாளிகளுக்கு அயல் டி. என். ஏவை அறிமுகப்படுத்தும் சிகிச்சையாகவே அறியப்பட்டுள்ளன. [7]

மரபணு சிகிச்சையின் பின்புல வரலாறு

தொகு
  • 1960ல், புதிய மரபணு செயல்பாடுகளைச் சேர்ப்பதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் ஆராய்ச்சி செய்யத் தொடங்கியபோது, மரபணு சிகிச்சை முதன்முதலில் பாலூட்டிகளின் உயிரணுக்களில் தான் கருத்தியல் செய்யப்பட்டது. அவ்வாறு செய்வதற்கான பல வழிமுறைகள் சோதிக்கப்பட்டன, அவற்றுள் ஓர் உயிருள்ள பாலூட்டி உயிரணுவில் நேரடியாக ஒரு மைக்ரோபிப்பெட்டின் மூலம் மரபணுக்களை செலுத்துதல் மற்றும் விரும்பிய மரபணுக்களைக் கொண்ட டி. என். ஏவின் வீழ்படிவுக்கு செல்களை வெளிப்படுத்துதல் போன்றவை அடங்கும்.
  • மரபணு அறிவியலாயர்கள், உயிரணுக்களுக்குள் புதிய மரபணுக்களை வழங்க ஒரு வைரஸை ஓர் ஊர்தி/கடத்தி மூலமாகவோ அல்லது திசையனாகவோ பயன்படுத்தலாம் என்று விஞ்ஞானிகள் கோட்பாட்டை முன்வைத்தனர்.
  • மெம்பிஸில் உள்ள டென்னசி பல்கலைக்கழக சுகாதார அறிவியல் மையத்தைச் சார்ந்த உயிர்வேதியியலாளர் டாக்டர் லோரெய்ன் மார்க்வார்ட் கிராஸ் (6 செப்டம்பர் 1922-1 ஜூலை 2016) டென்னசி என்பவர், பாலூட்டி உயிரணுக்களில் செயல்பாட்டு டிஎன்ஏவை வெற்றிகரமாக நேரடியாக இணைத்ததாக அறிவித்த முதல் விஞ்ஞானிகளில் ஒருவர் ஆவார்.[8] 1961 ஆம் ஆண்டில், அரிவாள் செல் இரத்த சோகை உள்ள ஒரு நோயாளியிடமிருந்து எடுக்கப்பட்ட எலும்பு மஜ்ஜை உயிரணுக்களின் ஹீமோகுளோபினை மரபணு ரீதியாக மாற்ற முடிந்தது. சாதாரண ஹீமோகுளோபின் கொண்ட ஒரு நன்கொடையாளரிடமிருந்து பிரித்தெடுக்கப்பட்ட டி. என். ஏ மூலம் திசு வளர்ப்பில் நோயாளியின் செல்களை அடைக்காப்பதன் மூலம் அவர் இதைச் செய்தார். 1968 ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்காவில் உள்ள தேசிய சுகாதார நிறுவனங்களில் (என்ஐஎச்எச் பெதஸ்தா) ஆராய்ச்சியாளர்கள் தியோடர் ஃப்ரீட்மேன், ஜே சீக்மில்லர் மற்றும் ஜான் சுபாக்-ஷார்ப் ஆகியோர் லெஷ்-நிஹான் நோய்க்குறி தொடர்புடைய மரபணுக் குறைபாடுகளை வெற்றிகரமாக சரிசெய்தனர். இந்த நோயால் பாதிக்கப்பட்ட நோயாளிகளிடமிருந்து சேகரிக்கப்பட்ட வளர்க்கப்பட்ட உயிரணுக்களில் அயல் டிஎன்ஏவை சேர்ப்பதன் மூலம் இது ஒரு பலவீனப்படுத்தும் நரம்பியல் நோயை குணப்படுத்த ஆய்வு மேற் கொள்ளப்பட்டது.[9]

மரபணு சிகிச்சையில் (உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சையைக் கணக்கில் கொள்ளாமல் முதல் முயற்சி, தோல்வியுற்றதாக அறியப்பட்டது. பின்னர், அமெரிக்காவின் கலிபோர்னியா மாகாணாத்தில் உள்ள கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தின் மரபியல் நிபுணர் மார்ட்டின் க்ளைன், லாஸ் ஏஞ்சல்ஸ், 10 ஜூலை 1980 அன்று மனிதர்களுக்கு அயல் மரபணுக்களை மருத்துவ பரிமாற்றம் செய்த ஆய்வை முதன்முறை நிகழ்த்தினார்.[10][11] ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு தனது நோயாளிகளில் உள்ள மரபணுக்களில் ஒன்று செயலில் இருப்பதாக க்ளைன் கூறினார், இருப்பினும் அவர் இந்த தரவை ஒருபோதும் வெளியிடவும் அல்லது அதைச் சரிபார்க்கவும் இல்லை.[12]

1993ல் நிரந்தர மரபணு மாற்றத்தை ஏற்படுத்திய முதல் உடல சிகிச்சை துவங்கப்பட்டது.[13] மறுசீரமைப்பு டி. என். ஏவைப் பயன்படுத்தி கட்டி செல்கள் இறப்பதற்கு வழிவகுக்கும் ஒரு மருந்துக்கு கட்டி செல்களை உணர்திறன் கொண்ட ஒரு மரபணுவை மாற்றி வீரியம் மிக்க மூளைக் கட்டிகளைக் குணப்படுத்துவதே குறிக்கோளாக இருந்தது.[14]

பலபடி மூலக்கூறுகள் புரதங்களாக மொழிபெயர்க்கப்படுகின்றன, அல்லது இலக்கு மரபணு வெளிப்பாட்டுடன் தலையிடுகின்றன அல்லது சரியான மரபணு பிறழ்வுகளை உண்டாக்குகின்றன. மிகவும் பொதுவான வடிவம் டிஎன்ஏ பயன்படுத்துகிறது, இது ஒரு செயல்பாட்டு, சிகிச்சை மரபணு ஒரு பிறழ்ந்த மரபணுவிற்கு பதிலாக குறியாக்கம் செய்கிறது. பாலிமர் மூலக்கூறு ஒரு "திசையனுக்கு"ள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது, இது மூலக்கூறை உயிரணுக்களுக்குள் கொண்டு செல்கிறது.

ஆரம்பகால மருத்துவ தோல்விகள் மரபணு சிகிச்சையை நிராகரிக்க வழிவகுத்தன. 2006ல் முதல் மருத்துவ வெற்றிகள் ஆராய்ச்சியாளர்களின் கவனத்தை ஈர்த்தன, இருப்பினும் 2014 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, இது பெரும்பாலும் ஒரு சோதனை நுட்பமாக இருந்தது.[15] விழித்திரை நோய்கள் லெபரின் பிறவி அமோரோசிஸ் மற்றும் கோராய்டெரேமியா, எக்ஸ்-இணைக்கப்பட்ட எஸ். சி. ஐ. டி, ஏ. டி. ஏ-எஸ். சிஐடி, அட்ரினோலுகோடிஸ்ட்ரோஃபி, நாள்பட்ட லிம்போசைடிக் லுகேமியா (சிஎல்எல்எல்டிஎல்டிஎல்எல்சிஎல்சிஎம்எல்சிஎல்எல்விஎல்சிடிஎல்சி) பல மைலோமா, ஹீமோபிலியா, மற்றும் பார்கின்சன் நோய் .[16][17][18][19][20][21][22][9][23][24][25][26][27] 2013 மற்றும் ஏப்ரல் 2014 க்கு இடையில், அமெரிக்க நிறுவனங்கள் இந்தத் துறையில் 600 மில்லியன் டாலருக்கும் அதிகமாக முதலீடு செய்தன.[28]

முதல் வணிக ரீதியில் மரபணு சிகிச்சை, ஜெண்டிசின், சில புற்றுநோய்களின் சிகிச்சைக்காக 2003 இல் சீனாவில் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.[29] 2011 ஆம் ஆண்டில், முக்கியமான மூட்டு இஸ்கீமியா உள்ளிட்ட புற தமனி நோய் சிகிச்சையளிப்பதற்கான முதல் தர மரபணு-சிகிச்சை மருந்தாக ரஷ்யாவில் நியோவாஸ்குல்ஜென் பதிவு செய்யப்பட்டது.2012 ஆம் ஆண்டில், அரிய மரபுவழி கோளாறு, லிப்போபுரோட்டீன் லிபேஸ் குறைபாட்டிற்கான சிகிச்சையான அலிபோஜென் டிபார்வோவெக், ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட பின்னர் ஐரோப்பிய ஒன்றியம் அல்லது அமெரிக்காவில் மருத்துவ பயன்பாட்டிற்கு அங்கீகரிக்கப்பட்ட முதல் சிகிச்சையாக மாறியது.[15][30]

பாக்டீரியா, செல்கள் மற்றும் சிறிய விலங்குகளின் மரபணு பொறியியலில் ஆரம்பகால முன்னேற்றங்களைத் தொடர்ந்து, விஞ்ஞானிகள் அதை மருத்துவத்தில் எவ்வாறு பயன்படுத்துவது என்று பரிசீலிக்கத் தொடங்கினர். இரண்டு முக்கிய அணுகுமுறைகள் பரிசீலிக்கப்பட்டன-குறைபாடுள்ள மரபணுக்களை மாற்றுவது அல்லது சீர்குலைப்பது.[31] சிஸ்டிக் ஃபைப்ரோஸிஸ், ஹீமோபிலியா, தசைச் சிதைவு, தலசீமியா மற்றும் அரிவாள் செல் இரத்த சோகை போன்ற ஒற்றை-மரபணு குறைபாடுகளால் ஏற்படும் நோய்களில் விஞ்ஞானிகள் கவனம் செலுத்தினர். லிப்போபுரோட்டீன் லிபேஸில் உள்ள குறைபாட்டால் ஏற்படும் அத்தகைய ஒரு நோய்க்கு அலிபோஜென் டிபார்வோவெக் சிகிச்சையளிக்கிறது.[30]

டிஎன்ஏ நிர்வகிக்கப்பட வேண்டும், சேதமடைந்த செல்களை அடைய வேண்டும், செல்லுக்குள் நுழைய வேண்டும் மற்றும் ஒரு புரதத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டும் அல்லது சீர்குலைக்க வேண்டும்.[32] பல விநியோக நுட்பங்கள் ஆராயப்பட்டுள்ளன. ஆரம்ப அணுகுமுறை டிஎன்ஏவை ஒரு குரோமோசோமுக்குள் வழங்க ஒரு வடிவமைக்கப்பட்ட வைரஸில் டிஎன்ஐ இணைத்தது.[33][34] நிர்வாண டிஎன்ஏ அணுகுமுறைகளும் ஆராயப்பட்டுள்ளன, குறிப்பாக தடுப்பூசி வளர்ச்சியின் பின்னணியில்.[35]

மரபணு மாற்று சிகிச்சையின் கருத்து பெரும்பாலும் ஒடுங்கு நோய்களுக்கு ஏற்றது என்றாலும், பரம்பரை முறையின் மேலாதிக்கத்துடன் நிலைமைகளுக்கு சிகிச்சையளிக்கும் திறன் கொண்ட புதிய உத்திகள் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளன.

சிகிச்சை

தொகு

புற்றுநோய் சிகிச்சை

தொகு
 
புற்றுநோய்க்கு சிகிச்சையளிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் தன்னழி மரபணு சிகிச்சை வரைபடம்

மரபணு சிகிச்சை முறையின் மூலம் புற்றுநோய்யினைக் குணப்படுத்த பல்வேறு முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. 2017 வரையிலும், 65% முயற்சிகள் புற்றுநோய் சிகிச்சைக்கானது. .[36][37][38]

சாத்தியமான ஒழுங்குமுறை திட்டங்களில் முழுமையான தடை, அனைவருக்கும் வழங்கல் அல்லது தொழில்முறை சுய கட்டுப்பாடு ஆகியவை அடங்கும். அமெரிக்க மருத்துவ சங்கத்தின் நெறிமுறை மற்றும் நீதித்துறை விவகாரங்களுக்கான கவுன்சில், "பண்புகளை மேம்படுத்துவதற்கான மரபணு தலையீடுகள் கடுமையாக கட்டுப்படுத்தப்பட்ட சூழ்நிலைகளில் மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்ஃ (1) கரு அல்லது குழந்தைக்கு தெளிவான மற்றும் அர்த்தமுள்ள நன்மைகள் (2) பிற பண்புகள் அல்லது பண்புகளுடன் பரிமாற்றம் இல்லை) மற்றும் (3) வருமானம் அல்லது பிற சமூக பொருளாதார பண்புகளைப் பொருட்படுத்தாமல் மரபணு தொழில்நுட்பத்திற்கு சமமான அணுகல்".[39]

1990 ஆம் ஆண்டு முதல் உயிரி தொழில்நுட்ப வரலாற்றில், இந்த புதிய கருவிகளைப் பயன்படுத்தி மனித கிருமிகளை மாற்றியமைக்கும் முயற்சிகளை விஞ்ஞானிகள் எதிர்த்தனர், மேலும் தொழில்நுட்பம் முன்னேறும்போது இதுபோன்ற கவலைகள் தொடர்ந்தன.[40][41][42] CRISPR போன்ற புதிய நுட்பங்களின் வருகையுடன், மார்ச் 2015 இல், விஞ்ஞானிகள் குழு ஒன்று மரபுவழி பெறக்கூடிய வகையில் மனித மரபணு திருத்துவதற்கு மரபணு எடிட்டிங் தொழில்நுட்பங்களின் மருத்துவ பயன்பாட்டிற்கு உலகளாவிய தடையை வலியுறுத்தியது.[43][44] ஏப்ரல் 2015 இல், CRISPR ஐப் பயன்படுத்தி இயங்க முடியாத மனித கருக்களின் டி. என். ஏவைத் திருத்துவதற்கான அடிப்படை ஆராய்ச்சி முடிவுகளை ஆராய்ச்சியாளர்கள் அறிவித்தபோது சர்ச்சையைத் தூண்டினர்.[45] அமெரிக்க தேசிய அறிவியல் அகாடமி மற்றும் தேசிய மருத்துவ அகாடமி குழு 2017 ஆம் ஆண்டில் மனித மரபணு திருத்தத்திற்கு தகுதிவாய்ந்த ஆதரவை வழங்கியது பாதுகாப்பு மற்றும் செயல்திறன் சிக்கல்களுக்கு பதில்கள் கண்டறியப்பட்டவுடன் "ஆனால் கடுமையான மேற்பார்வையின் கீழ் கடுமையான நிலைமைகளுக்கு மட்டுமே".[46][47]

மேற்கோள்கள்

தொகு
  1. ↑ "Gene and stem cell therapies". JAMA 285 (5): 545–550. February 2001. doi:10.1001/jama.285.5.545. பப்மெட்:11176856. 
  2. ↑ Ermak G (2015). Emerging Medical Technologies. World Scientific. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-981-4675-81-9.
  3. ↑ "What is Gene Therapy?". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 9 December 2020.
  4. ↑ "Gene transfer into humans--immunotherapy of patients with advanced melanoma, using tumor-infiltrating lymphocytes modified by retroviral gene transduction". The New England Journal of Medicine 323 (9): 570–578. August 1990. doi:10.1056/NEJM199008303230904. பப்மெட்:2381442. 
  5. ↑ "Gene Therapy Clinical Trials Worldwide Database". The Journal of Gene Medicine. Wiley. June 2016. Archived from the original on 31 July 2020.
  6. ↑ "Gene therapy for skin diseases". Cold Spring Harbor Perspectives in Medicine 4 (4): a015149. April 2014. doi:10.1101/cshperspect.a015149. பப்மெட்:24692191. 
  7. ↑ "DNA Double Take". The New York Times. 16 September 2013 இம் மூலத்தில் இருந்து 2 January 2022 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://ghostarchive.org/archive/20220102/https://www.nytimes.com/2013/09/17/science/dna-double-take.html. 
  8. ↑ "Lorraine Kraus Obituary". The Commercial Appeal. பார்க்கப்பட்ட நாள் 7 July 2023.
  9. ↑ "Gene therapy". WhatIsBiotechnology.org. The Biotechnology and Medicine Education Trust (Biotechmet). பார்க்கப்பட்ட நாள் 7 July 2023.
  10. ↑ U.S. Congress, Office of Technology Assessment (December 1984). Human gene therapy – A background paper. DIANE Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4289-2371-3.
  11. ↑ "Martin Cline loses appeal on NIH grant". Science 218 (4567): 37. October 1982. doi:10.1126/science.7123214. பப்மெட்:7123214. Bibcode: 1982Sci...218...37S. 
  12. ↑ Lowenstein PR (2008). "Gene Therapy for Neurological Disorders: New Therapies or Human Experimentation?". In Burley J, Harris J (eds.). A Companion to Genethics. John Wiley & Sons. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-470-75637-9.
  13. ↑ "Somatic gene therapy. Methods for the present and future". Arch Otolaryngol Head Neck Surg 119 (10): 1100–7. October 1993. doi:10.1001/archotol.1993.01880220044007. பப்மெட்:8398061. 
  14. ↑ "Gene therapy for the treatment of brain tumors using intra-tumoral transduction with the thymidine kinase gene and intravenous ganciclovir". Human Gene Therapy 4 (1): 39–69. February 1993. doi:10.1089/hum.1993.4.1-39. பப்மெட்:8384892. 
  15. ↑ 15.0 15.1 "Gene Therapy Arrives in Europe". The Scientist. 6 November 2012. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Richards2012" defined multiple times with different content
  16. ↑ "Safety and efficacy of gene transfer for Leber's congenital amaurosis". The New England Journal of Medicine 358 (21): 2240–2248. May 2008. doi:10.1056/NEJMoa0802315. பப்மெட்:18441370. 
  17. ↑ "Gene therapy for Leber's congenital amaurosis is safe and effective through 1.5 years after vector administration". Molecular Therapy 18 (3): 643–650. March 2010. doi:10.1038/mt.2009.277. பப்மெட்:19953081. 
  18. ↑ "Vision 1 year after gene therapy for Leber's congenital amaurosis". The New England Journal of Medicine 361 (7): 725–727. August 2009. doi:10.1056/NEJMc0903652. பப்மெட்:19675341. 
  19. ↑ "Effect of gene therapy on visual function in Leber's congenital amaurosis". The New England Journal of Medicine 358 (21): 2231–2239. May 2008. doi:10.1056/NEJMoa0802268. பப்மெட்:18441371. 
  20. ↑ "20 years of gene therapy for SCID". Nature Immunology 11 (6): 457–460. June 2010. doi:10.1038/ni0610-457. பப்மெட்:20485269. 
  21. ↑ "Update on gene therapy for adenosine deaminase-deficient severe combined immunodeficiency". Current Opinion in Allergy and Clinical Immunology 10 (6): 551–556. December 2010. doi:10.1097/ACI.0b013e32833fea85. பப்மெட்:20966749. 
  22. ↑ பிழை காட்டு: செல்லாத <ref> குறிச்சொல்; NewScientist1013 என்னும் பெயரில் உள்ள ref குறிச்சொல்லுக்கு உரையேதும் வழங்கப்படவில்லை
  23. ↑ "Hematopoietic stem cell transplantation and hematopoietic stem cell gene therapy in X-linked adrenoleukodystrophy". Brain Pathology 20 (4): 857–862. July 2010. doi:10.1111/j.1750-3639.2010.00394.x. பப்மெட்:20626747. 
  24. ↑ "Cell therapy fights leukaemia". Nature. 2011. doi:10.1038/news.2011.472. 
  25. ↑ "Gene therapy cures leukaemia in eight days". The New Scientist. 26 March 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 15 April 2013.
  26. ↑ "Souped-up immune cells force leukaemia into remission". New Scientist. 11 December 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 15 April 2013.
  27. ↑ "AAV2-GAD gene therapy for advanced Parkinson's disease: a double-blind, sham-surgery controlled, randomised trial". The Lancet. Neurology 10 (4): 309–319. April 2011. doi:10.1016/S1474-4422(11)70039-4. பப்மெட்:21419704. 
  28. ↑ "Gene Therapy's Big Comeback". Forbes. 26 March 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 April 2014.
  29. ↑ "China approves first gene therapy". Nature Biotechnology 22 (1): 3–4. January 2004. doi:10.1038/nbt0104-3. பப்மெட்:14704685. 
  30. ↑ 30.0 30.1 "Gene therapy: Glybera approved by European Commission". BBC News. 2 November 2012. பார்க்கப்பட்ட நாள் 15 December 2012. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Gallagher" defined multiple times with different content
  31. ↑ "What is gene therapy?". Genetics Home Reference. 28 March 2016. Archived from the original on 6 April 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2 January 2022.
  32. ↑ "How does gene therapy work?". Genomics Home Reference. U.S. National Library of Medicine.
  33. ↑ "We still have a long way to go to effectively deliver genes!". Journal of Applied Biomaterials & Functional Materials 10 (2): 82–91. September 2012. doi:10.5301/JABFM.2012.9707. பப்மெட்:23015375. 
  34. ↑ "Viral vectors: a look back and ahead on gene transfer technology". The New Microbiologica 36 (1): 1–22. January 2013. பப்மெட்:23435812. 
  35. ↑ "What you always needed to know about electroporation based DNA vaccines". Human Vaccines & Immunotherapeutics 8 (11): 1694–1702. November 2012. doi:10.4161/hv.22062. பப்மெட்:23111168. 
  36. ↑ "Gene therapy clinical trials worldwide to 2017: An update". The Journal of Gene Medicine 20 (5): e3015. May 2018. doi:10.1002/jgm.3015. பப்மெட்:29575374. 
  37. ↑ "Gene therapy needs a hero to live up to the hype". New Scientist. 30 October 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2 January 2022.
  38. ↑ "Glybera – The Most Expensive Drug in the world & First Approved Gene Therapy in the West". All About Drugs. 7 July 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2 November 2013.
  39. ↑ "Ethical issues related to prenatal genetic testing. The Council on Ethical and Judicial Affairs, American Medical Association". Archives of Family Medicine 3 (7): 633–642. July 1994. doi:10.1001/archfami.3.7.633. பப்மெட்:7921302. 
  40. ↑ "The Declaration of Inuyama: Human Genome Mapping, Genetic Screening and Gene Therapy". Council for International Organizations of Medical Sciences. Archived from the original on 5 August 2001.
  41. ↑ "Human germline genetic modification: scientific and bioethical perspectives". Archives of Medical Research 43 (7): 491–513. October 2012. doi:10.1016/j.arcmed.2012.09.003. பப்மெட்:23072719. 
  42. ↑ "US science advisers outline path to genetically modified babies". Nature. 14 February 2017. doi:10.1038/nature.2017.21474. http://www.nature.com/news/us-science-advisers-outline-path-to-genetically-modified-babies-1.21474. 
  43. ↑ "Biotechnology. A prudent path forward for genomic engineering and germline gene modification". Science 348 (6230): 36–38. April 2015. doi:10.1126/science.aab1028. பப்மெட்:25791083. Bibcode: 2015Sci...348...36B. 
  44. ↑ "Don't edit the human germ line". Nature 519 (7544): 410–411. March 2015. doi:10.1038/519410a. பப்மெட்:25810189. Bibcode: 2015Natur.519..410L. 
  45. ↑ "CRISPR/Cas9-mediated gene editing in human tripronuclear zygotes". Protein & Cell 6 (5): 363–372. May 2015. doi:10.1007/s13238-015-0153-5. பப்மெட்:25894090. 
  46. ↑ "Human Genome Editing: Science, Ethics, and Governance". nationalacademies.org. National Academy of Sciences; National Academy of Medicine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 February 2017.
  47. ↑ "Scientists OK genetically engineering babies". New York Post. Reuters. 14 February 2017. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 February 2017.

வார்ப்புரு:Emerging technologiesவார்ப்புரு:Biotechnologyவார்ப்புரு:Longevity

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=மரபணுச்_சிகிச்சை&oldid=4126786" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது