ரோசன் ஆரா பேகம்
ரோசன் ஆரா பேகம் (Roshan Ara Begum) (1917 – 5 திசம்பர் 1982) இவர் ஓர் பாக்கித்தனின் இந்துஸ்தானி இசைப் பாடகராவார். அப்துல் ஹக் கானின் மகளாக, இவர் தனது உறவினர் அப்துல் கரீம் கான் மூலம் பாரம்பரிய இசையின் கிரானா கரானா (பாடும் பாணி) உடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளார். [1] [2]
| ரோசன் ஆரா பேகம் | |
|---|---|
| பிறப்பு | வாகீத்-உன்-நிசா 1917 கொல்கத்தா, வங்காள மாகாணம், பிரித்தானிய இந்தியாவின் மாகாணங்களும், ஆட்சிப் பகுதிகளும் |
| இறப்பு | திசம்பர் 6, 1982 பாக்கித்தான் |
| பணி | பாரம்பரிய இசைப் பாடகர், குரலிசைக் கலைஞர் |
| செயற்பாட்டுக் காலம் | 1938-1982 |
| பாணி | தும்ரி, கியால், கசல் (இசை) |
| தொலைக்காட்சி | பாக்கித்தன் தொலைக்காட்சி |
| பட்டம் | மல்லிகா-இ-மொசேகி (இசை ராணி) |
| வாழ்க்கைத் துணை | சௌத்ரி அகமது கான் |
| உறவினர்கள் | அப்துல் கரீம் கான் |
ஆரம்பகால வாழ்க்கையும் பயிற்சியும்
தொகுஏறக்குறைய 1917 அல்லது அதற்குள் கொல்கத்தாவில் பிறந்தார். பிரித்தானிய இந்தியாவின் லாகூரிலுள்ள மோச்சி கேட்டில் (இப்போது பாக்கித்தான் ) மொகல்லா பீர் கில்லானியனில் உள்ள சுன் பீரின் வசதியான குடிமக்களின் இல்லங்களில் நடைபெற்ற இசை நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்க இவர் தனது இளம் வயதிலேயே இலாகூருக்குச் சென்றார். .
இவர் அவ்வப்போது அங்கு சென்ற போது, இலாகூரில் இருந்த அகில இந்திய வானொலி நிலையத்தில் பாடல்களையும் பாடினார். மேலும் இவரது தொழில்முறை பெயர் பம்பாய்வாலி ரோஷன் ஆரா பேகம் என அறிவிக்கப்பட்டது. 1930களின் பிற்பகுதியில் அப்துல் கரீம் கானிடம் பயிற்சி பெறுவதற்காக மும்பைக்கு மாறினார். அவரிடமிருந்து இந்துஸ்தானி இசையில் பதினைந்து ஆண்டுகள் பயிற்சி பெற்றார். [3] [2]
மும்பையின் ஒரு மூத்த காவல்துறை அதிகாரியும், இசை காதலருமான சௌத்ரி அகமது கான், 1944 இல் இவரைத் திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்பினார். இவர், இது குறித்து தனது ஆசிரியரான உஸ்தாத் அப்துல் கரீம் கானிடம் ஆலோசித்தார். திருமணத்திற்குப் பிறகு தனது இசையை விட்டுவிட வேண்டியதில்லை என்ற ஒரு நிபந்தனையின் பேரில் இவர் இறுதியாக திருமணத்தை ஏற்றுக்கொண்டார். இவரது கணவர் தனது வாக்குறுதியைக் கடைப்பிடித்தார். இவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் தொடர்ந்து பாடிக்கொண்டிருந்தார். [3]
இவர் தனது கணவர் சௌத்ரி அகமது கானுடன் மும்பையில் வசித்து வந்தார். [3]
தொழில்
தொகுபரந்த அளவிலான சிக்கலான பாரம்பரிய இசையில் முதிர்ந்த மற்றும் மெல்லிய குரலைக் கொண்டிருக்கும், இவரது பாடலில் முழு தொண்டைக் குரல், சுரம், பாடல், காதல் முறையீடு போன்ற குறுகிய மற்றும் நுட்பமான பத்திகளைக் கொண்டுள்ளது. 1945 முதல் 1982 வரை உச்சத்தை எட்டிய இவரது தனித்துவமான பாணியில் இந்த செழிப்புகள் அனைத்தும் இணைக்கப்பட்டன. பரந்த அளவிலான இராகங்களின் மீது இவருக்கு கட்டுப்பாடு இருந்தது. மெல்லிசை இவரது பாடலின் மிக முக்கியமான அம்சமாக கருதப்பட்டது. [3]
இந்தியப் பிரிவினைக்குப் பின்னர் 1948 இல் பாக்கித்தானுக்கு குடிபெயர்ந்த இவரும் இவரது கணவரும் பாக்கித்தானின் பஞ்சாப்லுள்ள இலாலமுசா என்ற சிறிய நகரத்தில் குடியேறினர். இங்கிருந்து பாக்கிததானின் கலாச்சார மையமான இலாகூரிலிருந்து வெகு தொலைவில் இருந்தாலும், இசை, வானொலி மற்றும் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்க இவர் முன்னும் பின்னுமாக பயணித்தார். [3]
பாக்கித்தானின் பரவலாக மதிக்கப்படும் பாரம்பரிய இசை புரவலர் ஹயாத் அகமது கான் இவரை அணுகி 1959 இல் நடந்த அனைத்து பாக்கித்தான் இசை மாநாட்டின் நிறுவன உறுப்பினர்களில் ஒருவராக மாறும்படி கேட்டுக்கொண்டார். பாரம்பரிய இசையை மேம்படுத்துவதற்காக, இந்த அமைப்பு பாக்கித்தானின் பல்வேறு நகரங்களில் இன்றும் கூட வருடாந்திர இசை விழாக்களை நடத்துகிறது. [2] [4]
பாக்கித்தானில் இவர் "மல்லிகா-இ-மொசேகி" (இசை ராணி) என்று அழைக்கப்பட்டாலும், இவர் ஒரு தாழ்மையான, நேர்மையான மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க எளிய மனிதராக பரவலாகக் கருதப்பட்டார். [3] இவர் அதிகாலையில் எழுந்து தனது காலை மத செபங்களுக்குப் பிறகு தனது இசை பயிற்சியைத் தொடங்குவார். தனக்கு குழந்தை இல்லாததால் ஒரு பையனையும் ஒரு பெண்ணையும் தத்தெடுக்க முடிவு செய்தார். [2]
இவர், பெரும்பாலும் அனில் பிஸ்வாஸ், பெரோஸ் நிஜாமி மற்றும் தஸ்ஸாடுக் உசேன் போன்ற இசை அமைப்பாளர்களின் கீழ் பெஹாலி நாசர் (1945), ஜுக்னு (1947), கிஸ்மத் (1956), ரூப்மதி பாஸ்பஹதூர் (1960) மற்றும் நீலா பர்பத் (1969) போன்ற படங்களுக்கு சில திரைப்பட பாடல்களையும் பாடினார். [1]
பிரபல பாக்கித்தான் பாரம்பரிய இசைக்கலைஞர்கள் படே பதே அலி கான், பாட்டியாலா கரானாவின் அமானத் அலி கான் மற்றும் சாம் சௌராசியா கரனாவின் உஸ்தாத் சலமத் அலிகான் ஆகியோர் இவரது இசையை கவனித்து வந்தனர். [3]
விருதுகள் மற்றும் அங்கீகாரம்
தொகுஇவர் 1982 திசம்பர் 6 அன்று தனது அறுபத்தைந்து வயதில் பாக்கிததானில் இறந்தார். இவர் 1960 ஆம் ஆண்டில் பாக்கித்தானின் குடியரசுத்தலைவரிடமிருந்து சித்தாரா-இ-இம்தியாஸ் விருது என்ற விருதையும் செயல்திறன் பெருமை விருதையும் பெற்றார். மேலும் சித்தாரா-இ-இம்தியாஸ் விருது பெற்ற முதல் பெண் பாடகர் ஆவார். [3]
நூலியல்
தொகு- Kirana, by Roshan Ara Begum. Published by Gramophone Co. of India, 1994.
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 Top tracks of Roshan Ara Begum last.fm website, Retrieved 29 April 2019
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Amjad Parvez (12 June 2018). "Roshan Ara Begum -- the queen of sub-continent's classical music". Daily Times (newspaper). பார்க்கப்பட்ட நாள் 29 April 2019.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 Profile of Roshan Ara Begum on travel-culture.com website Retrieved 29 April 2019
- ↑ Ali Usman (18 October 2010). "APMC (All Pakistan Music Conference) celebrates 50 years". The Express Tribune (newspaper). பார்க்கப்பட்ட நாள் 29 April 2019.