வேதிச்சிகிச்சை

வேதிப்பொருட்கள்^[1] மூலமாக நோய்களைக் குணப்படுத்தும் சிகிச்சை பொதுவாக வேதிச்சிகிச்சை எனப்படுகிறது. நுண்-உயிர்கள் அல்லது புற்றுநோய் செல்களை அழிப்பதற்கு இச்சிகிச்சை மேற்கொள்ளப்படுகிறது. பிரபலமான பயன்பாட்டில், இது புற்றுநோய் சிகிச்சைக்குப் பயன்படுத்தப்படும் அல்லது செல்நச்சிய தரப்படுத்தப்பட்ட சிகிச்சைக்குரிய முறையில் பயன்படுத்தப்படும் மருந்துகளின் சேர்க்கைக்கான ஆண்டிநியோபிளாஸ்டிக் மருந்துகளைக் குறிப்பிடுகிறது. அதன் புத்தாக்கவியல் சாராத பயன்பாட்டில், இந்த வார்த்தை ஆண்டிபயாடிக்குகளுக்கும் ( ஆண்டிபாக்டீரியல் வேதிச்சிகிச்சை ) குறிப்பிடப்படலாம். இந்தப் பயன்பாட்டில் முதல் நவீன வேதியியல் உணர்விகள் மருந்துகள், பால் எர்ல்ரிச்சினின் ஆர்ஸ்பெனமைன் ஆகும். 1909 ஆம் ஆண்டில் கண்டறியப்பட்ட இது ஓர் ஆர்சனிக் சேர்மம் ஆகும். மேலும் இது சிபிலிஸ் சிகிச்சைக்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. பின்னர் டோமாக் மூலமாக சல்ஃபோனமைடுகளும், அலெக்சாண்டர் ஃபிளெமிங் மூலமாக பெனிசிலினும் கண்டறியப்பட்டது.

புற்றுநோய் செல்களின் முக்கிய பண்புகளில் ஒன்றைத் துரிதமாகப் பிரித்து அழிப்பதன் மூலமாக வேதிச் சிகிச்சை செயல்படுகிறது. இந்த வழிமுறையானது எலும்பு ஊன், செரிமானப் பாதை மற்றும் மயிர்க்கால்கள் ஆகியவற்றின் செல்கள் இருக்கும் சாதாரண சூழ்நிலைகளிலும் துரிதமாகப் பிரிந்து செல்களுக்குத் தீங்கு விளைவிக்கிறது; இதன் விளைவாக வேதிச் சிகிச்சையினால் மைலோசப்ரசன் (இரத்த செல்களின் உற்பத்தி குறைதல்), மியூகோசிடிஸ் (செரிமானப்பாதையில் அகத்திரையில் அழற்சி ஏற்படுதல்) மற்றும் வழுக்கை (முடி உதிர்தல்) போன்ற மிகவும் பொதுவான பக்க விளைவுகள் ஏற்படும்.

செல்தேக்க வேதிச் சிகிச்சை மருந்துகளின் (கீழ் குறிப்பிட்டவைகளும் சேர்த்து) பிற பயன்பாடுகளானது தண்டுவட மரப்பு நோய், சருமத் தசையழற்சி, பல தசையழற்சி, தோல் முடிச்சு நோய், முடக்கு வாதம் மற்றும் மாற்றுத் திசு நிராகரித்தலின் ஒடுக்கம் (பார்க்க நோய் எதிர்ப்புத் திறன் ஒடுக்கம் மற்றும் DMARDகள்) போன்ற தன் தடுப்பாற்று நோய்களின் சிகிச்சையாக இருக்கின்றன. புதிய புற்றுநோய்க்கெதிரான மருந்துகள், புற்றுநோய் செல்களில் அசாதாரணமான புரதங்களுக்கு எதிராகச் செயல்படுகின்றன; இது இலக்கு சிகிச்சை எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.

வரலாறு

வரலாற்றுக் காலத்துக்கு முற்பட்ட மருந்துக்கு முன்னரே கனிமங்களின் பயன்பாடும் தாவரம்-சார்ந்த மருந்துகளும் இருந்ததாக நம்பப்படுகிறது.

எனினும், 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் புற்றுநோய்ச் சிகிச்சைக்காக முதன் முதலில் மருந்து பயன்படுத்தப்பட்டது. எனினும் அது உண்மையில் அந்த நோக்கத்திற்காக பயன்படுத்தப்படவில்லை. முதல் உலகப்போர் சமயத்திலும், இரண்டாம் உலகப்போர் சமயத்திலும் இரசாயனப் போர் முகவராக கடுகுவாயு பயன்படுத்தப்பட்டது. இரண்டாம் உலகப்போரில் இராணுவச் செயல்பாடுகளின் போது மக்களில் ஒரு குழுவினர் எதிர்பாராத விதமாக கடுகுவாயுவை முகர்ந்துவிட்டனர். பின்னர் அவர்களுக்கு இரத்த வெள்ளை அணுக்கள் மிகவும் குறைவானது கண்டறியப்பட்டது^[2]. ஒரு முகவர் புற்றுநோய்க்கான விளைவினைப் போன்றே, துரிதமாக-வளரும் இரத்த வெள்ளை அணுக்களை சேதப்படுத்தியதன் காரணமாகவே அவ்வாறு ஏற்பட்டது. ஆகையால், 1940 களில், தீவிர நிணநீர் திசுக்கட்டிகளுடன் (சில வெள்ளை இரத்த அணுக்களில் புற்றுநோய்கள்) பல்வேறு நோயாளிகளுக்கு எரிச்சல் உண்டாக்கக்கூடிய வாயுவை முகர்வதற்கு முற்றிலும் மாறாக நரம்புகளில் மருந்துகள் கொடுக்கப்பட்டன. இது தற்காலிகமானதாக இருந்த போதும், அவற்றின் முன்னேற்றம் குறிப்பிடத்தக்கதாக இருந்தது.^[3]^[4] அந்த அனுபவம், ஆய்வாளர்களை புற்றுநோய்க்கு எதிராக அதேபோன்ற விளைவுகளை ஏற்படுத்தகூடிய மற்ற பொருட்களை ஆய்வு செய்வதற்கு ஏதுவாக்கியது. அதன் விளைவாக, புற்றுநோய் சிகிச்சைக்காக மற்ற பல மருந்துகள் கண்டறியப்பட்டன. மேலும் மருந்து உருவாக்கம் அதிலிருந்து பின்னர் பல பில்லியன் டாலர் துறையாக எழுச்சியடைந்தது. எனினும் ஆரம்பகால ஆய்வாளர்களால் கண்டறியப்பட்ட வேதிச் சிகிச்சையின் கொள்கைகள் மற்றும் வரம்புகள் இன்றும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.^[5]'

கொள்கைகள்

புற்றுநோய் என்பது நுழைதல் மற்றும் நோய் இடம் மாறல் ஆகிய நடத்தை உடைய புற்றுத்திசுவுடன் இணைந்த செல்களின் கட்டுப்படுத்த இயலாத வளர்ச்சியாகும். புற்றுநோயானாது மரபு ரீதியான ஏற்புத்திறன் மற்றும் சூழ்நிலைசார் நச்சுப்பொருட்கள் ஆகியவற்றுக்கு இடையில் இடைவினையின் காரணமாக ஏற்படுவதாகக் கருதப்படுகிறது.

பரவலான பயன்பாட்டில், பெருமளவு வேதியியல் உணர்வி மருந்துகள் வேகமாக-பிரியும் செல்களை திறம்பட்ட இலக்காகக்கொண்டு, மைட்டாசிஸ் (செல்பிரிவு) அழிப்பு மூலமாகச் செயல்படுகின்றன. இந்த மருந்துகள் செல்களுக்கு சேதத்தை ஏற்படுத்துவது செல்நச்சியம் என்ற வார்த்தையில் அழைக்கப்படுகிறது. சில மருந்துகள் செல்கள் அபோப்டோசிசுக்கு ("திட்டமிட்ட செல் இறப்பு" என அழைக்கப்படுகிறது) உட்படுவதற்குக் காரணமாகின்றன.

புற்றுத்திசு மற்றும் தனித்த இலக்காக (பிலடெல்பியா குரோமோசோம், இமாடினிப்பினால் இலக்காக்கப்படுதல் போன்ற சில சமீபத்திய எடுத்துக்காட்டுகளைத் தடைசெய்தல்) உருவாக்கப்படக்கூடிய தடுப்பாற்றல் செல்களின் குறிப்பிட்ட பண்புகளை அறிவியல் வல்லுநர்கள் கண்டறிய வேண்டியிருக்கிறது. இதன் காரணமாக, முடி வளர்ச்சிக்கு மற்றும் குடலுக்குரிய புறத்தோலியத்தின் (அகத்திரை) பரிமாற்றத்திற்கு பொறுப்பு வகிக்கக்கூடிய மற்ற வேகமாக-பிரிக்கப்பட்ட செல்களும் பொதுவாக பாதிக்கப்படுகின்றன. எனினும் சில மருந்துகள் மற்றவற்றைக் காட்டிலும் சிறந்த பக்க விளைவுப் புரொஃபைலைக் கொண்டிருக்கின்றன. சில சூழ்நிலைகளில் நோயாளிகளின் நன்மைக்காக சிகிச்சைக்குரிய முறைகளை மருத்துவர்கள் ஒழுங்குபடுத்துவதற்கு ஏதுவாக்கியது.

வேதிச்சிகிச்சை செல் பிரித்தலைப் பாதிப்பதைப் போல, உயர் வளர்ச்சி பின்னங்களுடன் கட்டிகள் (நிணநீர் சுரப்பிப் புற்றுநோய் உள்ளிட்ட தீவிர மைலிகெனஸ் லியுகேமியா மற்றும் தீவிரமான நிணநீர் திசுக்கட்டிகள் போன்றவை) வேதிச்சிகிச்சையினால் மிகவும் தூண்டப்படக்கூடியதாக இருக்கின்றன. ஆகையால் பெரிய விகிதாச்சாரத்தில் இலக்காக்கப்பட்ட செல்கள் எந்த நேரத்திலும் செல் பிரித்தலுக்கு உட்படலாம். மந்தமான நிணநீர் திசுக்கட்டிகள் போன்ற குறைவான வளர்ச்சி வீதத்துடன் பரவும்புற்றுகள், வேதிச்சிகிச்சைக்கு பிரதிசெயல் புரிவதில் மிகவும் அளவாகச் செயல்படுகின்றன.

"இளம்" கட்டிகளை (அதாவது, மிகவும் வேறுபடுத்தப்பட்டவை) மருந்துகள் மிகவும் ஆற்றலுடன் பாதிக்கின்றன. ஏனெனில் செல் வளர்ச்சியைச் சீராக்கும் இயங்கமைப்புகள் பொதுவாக இன்றும் பேணிக்காக்கப்படுகின்றன. கட்டிச் செல்களின் அடுத்தத் தலைமுறைகளுடன், வகைப்படுத்துதல் பொதுவாக இழந்து, வளர்ச்சி குறைவாக சீரமைக்கப்பட்டதாக இருக்கும். மேலும் கட்டிகள் பெரும்பாலான வேதியியல் உணர்விகளுக்குக் குறைவான ஏற்புத்தன்மை உடையதாக மாறியிருக்கும். சில திடமான கட்டிகளின் மையத்திற்கு அருகில், செல் பிரித்தல் ஆற்றலுடன் நிறுத்தப்படுகின்றன. அது வேதிச்சிகிச்சைக்கு அவற்றை உணர்வற்றதாக்குகிறது. திடமான கட்டிகளுடன் மற்றொரு சிக்கலாக உண்மையில் வேதியியல் உணர்வி மருந்து பொதுவாக கட்டியின் அடிப்படையைச் சென்றடையாது. இந்த சிக்கலுக்கான தீர்வுகள், ஊடுகதிர்ச் சிகிச்சை (குறுகிய சிகிச்சை மற்றும் தொலை சிகிச்சை இரண்டும்) மற்றும் அறுவைசிகிச்சை போன்றவை மேற்கொள்ளல் ஆகும்.

காலப்போக்கில் புற்றுநோய்ச் செல்கள், வேதிச்சிகிச்சைகளுக்கு அதிக தடுப்பாற்றால் உடையவையாக மாறிவிடும். அண்மையில், அறிவியல் வல்லுநர்கள், புற்றுநோய் செல்களின் புறப்பரப்பின் மீது சிறிய எக்கிகளைக் கண்டறிந்திருக்கின்றன. அவை செயல்திறனுடன் வேதிச்சிகிச்சையை செல்லின் உட்புறத்தில் இருந்து வெளிப்புறத்திற்கு நகர்த்தியிருக்கின்றன. p-கிளைக்கோபுரதம் மற்றும் மற்ற சில வேதிச்சிகிச்சை வெளியேற்றம் எக்கிகள் மீதான ஆராய்ச்சி தற்போது நடைபெற்றுவருகிறது. வேதிச்சிகிச்சையின் உச்சவினையை மேம்படுத்துவதற்காக 2007 ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் முதல் p-கிளைக்கோபுரதத்தின் செயல்பாட்டைத் தடுப்பதற்கான மருந்துகள் சோதனையில் இருக்கின்றன.

சிகிச்சைச் செயல்முறைத் திட்டங்கள்

இந்நாளில் வேதியியல் உணர்வி மருந்துகளைப் பயன்படுத்துவதை நிர்வகித்தலில் பல உத்திகள் இருக்கின்றன. வேதிச்சிகிச்சை நோய் நீக்கும் நோக்கத்துடன் செய்யப்படலாம் அல்லது இது வாழ்நாளை நீடிப்பது அல்லது மட்டுப்படுத்து அறிகுறிகள் ஆகியவற்றை நோக்காகக் கொண்டு செய்யப்படலாம்.

கூட்டுச் சிகிச்சை முறை வேதிச் சிகிச்சை என்பது ஊடு கதிர்ச் சிகிச்சை அல்லது அறுவை சிகிச்சை போன்ற மற்ற புற்றுநோய் சிகிச்சைகளுடன் மருந்துகளைப் பயன்படுத்துவது ஆகும். தற்போது பெரும்பாலான புற்றுநோய்களுக்கு இவ்வழியில் சிகிச்சை செய்யப்படுகின்றன. இதே போன்ற செயல்முறையான இணைதல் வேதிச் சிகிச்சையில், நோயாளிகளுக்கு ஒரே நேரத்தில் வெவ்வேறு விதமான பல மருந்துகள் கொடுத்து சிகிச்சை அளிக்கப்படுகிறது. அந்த மருந்துகள் அதன் இயங்கமைப்பு மற்றும் பக்க விளைவுகள் ஆகியவற்றில் மாறுபடுகின்றன. இதிலுள்ள பெரும் நன்மை, ஏதேனும் ஒரு முகவரின் தடுப்பாற்றலைக் குறைப்பதாகும்.

புதியதுணையூக்கி வேதிச்சிகிச்சையில் (அறுவைமுன் சிகிச்சை) ஆரம்ப வேதிச்சிகிச்சை அடிப்படைக் கட்டியைச் சுருக்குவதற்கு வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறது, அங்கு குறிப்பிட்ட இடம் சார்ந்த சிகிச்சையின் (அறுவைசிகிச்சை அல்லது கதிரியக்கச் சிகிச்சை) மீள்தருகை குறைவான அழிவுடையதாகவோ அல்லது அதிகமான ஆற்றலுடையதாகவோ இருக்கிறது.

துணையூக்கி வேதிச்சிகிச்சை (அறுவைக்கு பின் சிகிச்சை) புற்றுநோய் இருப்பதற்கான சிறு வாய்ப்பு இருக்கும் போது பயன்படுத்தப்படலாம். ஆனால் நோய் மீளலில் இடர்பாடுகள் இருக்கின்றன. கட்டி முன்னேற்றமடைந்தால் தடுப்பாற்றல் மேம்படுவதன் வாய்ப்புகளைக் குறைக்க இது உதவலாம். இது புற்றுநோய் செல்கள் உடலின் மற்ற பகுதிகளில் பரவாமல் அழிப்பதற்கும் பயனுள்ளதாக இருக்கிறது. இது பொதுவாக புதிதாக வளரும் கட்டிகள் வேகமாக-பிரிதலில் செயல்திறன் மிக்கதாக இருக்கிறது. ஆகையால் மிகவும் எதிர்ப்புத் திறனற்றதாக இருக்கிறது.

நோய்க் குறி நீக்கல் வேதிச்சிகிச்சை நோய் நீக்கும் நோக்கமின்றி செய்யப்படுகிறது. ஆனால் எளிமையாக கட்டியின் சுமையைக் குறைப்பதற்கு மற்றும் ஆயுள் எதிர்பார்ப்பை அதிகரிப்பதற்குச் செய்யப்படுகிறது. இந்த சிகிச்சைக்குரிய முறையில், சிறந்த நச்சுத்தன்மை புரொஃபைல் பொதுவாக எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

அனைத்து வேதிச்சிகிச்சை முறைகளுக்கும், நோயாளி சிகிச்சை எடுத்துக்கொள்வதற்கான திறன்பெற்றவராக இருத்தல் அவசியம். செயல்திறன் நிகழ்நிலை என்பது பொதுவாக, நோயாளியால் வேதிச்சிகிச்சையைப் பெற முடியுமா அல்லது மருந்தளவுக் குறைப்பு தேவையாக இருக்குமா என்பதைக் கண்டறியப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஏனெனில் ஒவ்வொரு சிகிச்சையிலும் (பின்ன அழிவு) கட்டிகளின் செல்களில் மிகவும் குறைந்தளவு மட்டுமே அழிகின்றன. அதனால் கட்டியின் அளவைக் குறைவதற்கு தொடர் மருந்தளவுகள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்^[6]. தற்போதைய வேதிச்சிகிச்சை முறைகளில் நோயாளியின் நச்சுத்தன்மையின் மூலமாக வரம்புக்குட்பட்ட, சிகிச்சைகளின் அதிர்வு மற்றும் கால வரையறையுடன் சுழற்சி முறையில் மருந்து சிகிச்சை பயன்படுத்தப்பட்டன^[7].

வகைகள்

பெரும்பாலான வேதியியல் உணர்வி மருந்துகளானது ஆல்கைலேற்று பொருட்கள், வளர்சிதைமாறுப்பகைகள், ஆந்த்ராசைக்ளின்கள், தாவர ஆல்கலாய்டுகள், டோபோய்சாமரேஸ் மட்டுப்படுத்திகள் மற்றும் பிற கட்டிக்கு எதிரான பொருட்களாகப் பிரிக்கப்படலாம்.^[8] இந்த மருந்துகள் அனைத்தும் செல் பிரித்தல் அல்லது DNA தொகுப்பைப் பாதிக்கின்றன மற்றும் சில வழிகளில் செயல்படுகின்றன.

சில புதிய மருந்துகள், DNAவுடன் நேரடியாகத் தலையிடுவதில்லை. இவை ஒரு செல் நோய் எதிரணுக்கள் மற்றும் சிலவகைப் புற்றுநோயில் (நீண்டகால மைலோஜனஸ் லியுகேமியா, இரையக குடலிய ஸ்ட்ரோமல் கட்டிகள்) மூலக்கூறு முறை பிறழ்தலை நேரடி இலக்காகக் கொண்டிருக்கும். புதிய டைரொசைன் கைனாஸ் மட்டுப்படுத்திகள் எ.கா. இமாடினிப் மெசிலேட் (க்லேவெக் அல்லது க்லிவேக் ) ஆகியவை உள்ளடக்கியவை ஆகும். இவை இலக்காக்கப்பட்ட சிகிச்சைகளுக்கு எடுத்துக்காட்டுகள் ஆகும்.

கூடுதலாக, கட்டிச் செல் நடத்தையை அந்த செல்களை நேரடியாகத் தாக்காமல் சரிப்படுத்தக்கூடிய வகையில் சில மருந்துகள் பயன்படுத்தப்படலாம். ஹார்மோன் சிகிச்சைகள் இந்தப் பிரிவின் கீழ் வருகின்றன.

உடற்கூறியல் சிகிச்சைக்குரிய இரசாயன வகையாக்க முறை குறியீடுகள் முக்கிய பிரிவுகளுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கின்றன.

ஆல்கைலேற்றுப் பொருட்கள் (L01A)

செல்களில் இருக்கும் நிலைகளின் கீழ், பல மின்னெதிர் குழுக்களுக்கு ஆல்கைல் குழுக்களை இணைக்கும் திறன் பெற்றிருப்பதன் காரணமாக ஆல்கைலேற்றுப் பொருட்கள் இப்பெயர் பெற்றன. சிஸ்பிளேட்டின் மற்றும் கார்போபிளேட்டின் அத்துடன் ஆக்சாலிபிளேட்டின் போன்றவை ஆல்கைலேற்றுப் பொருட்கள் ஆகும். உயிரியல் ரீதியாக முக்கிய மூலக்கூறுகளில் அமினோ, கார்பாக்சில், சல்ஃபைட்ரில் மற்றும் பாஸ்பேட் குழுக்கள் ஆகியவற்றுடன் சக இணைப்புப் பிணைப்புகள் உருவாக்குவதன் மூலமாக அவை செல் செயல்பாட்டை அழிக்கின்றன.^[8]

மற்ற பொருட்கள் மெக்லோர்த்தமைன், சைக்ளோபாஸ்பமைடு, குளோராம்புசில், ஐஃபோஸ்ஃபமைடு ஆகும்.^[8] அவை செல்லின் DNAவை இரசாயன ரீதியாக மாற்றுவதன் மூலமாகச் செயல்படுகின்றன.

எதிர்-உயிரினக்கழிவுகள் (L01B)

எதிர்-உயிரினக்கழிவுகள், பியூரீன் ((அசாதியோப்ரின், மெர்காப்டோபியூரீன்)) அல்லது பிரிமிடின் ஆகியவையாக மாற்றுவிதங்களில் தோன்றுகின்றன. இவை DNAவின் கட்டமைப்புத் தொகுதியாகின்றன. அவை இப்பொருட்களை "S" பிரிவின் (செல் சுழற்சியில்) போது DNAவில் ஒருங்கிணைப்பதில் இருந்து காக்கிறது. மேலும் சாதாரண முன்னேற்றம் மற்றும் பிரித்தலைத் தடுத்து நிறுத்துகிறது. அவை RNA சேர்க்கையையும் பாதிக்கின்றன. அவற்றின் செயல்திறனின் காரணமாக, இந்த மருந்துகள் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படும் செல்தேக்கங்களாக இருக்கின்றன.

தாவர ஆல்கலாய்டுகள் மற்றும் டெர்பினாய்டிகள் (L01C)

இந்த ஆல்கலாய்டுகள் மைக்ரோடியூபுலே செயல்பாட்டைத் தடுப்பதன் மூலமாக கலங்கள் மற்றும் தொகுதிச் செல் பிரித்தலில் இருந்து வருவிக்கப்படுகின்றன. மைக்ரோடியூபுலேக்கள் செல் பிரித்தலுக்கு இன்றியமையாததாக இருக்கின்றன. மேலும் அவை இல்லாமல் செல் பிரித்தல் செய்ய முடியாது. வின்கா ஆல்கலாய்டுகள் மற்றும் டாக்சேன்கள் போன்றவை முக்கிய எடுத்துக்காட்டுகள் ஆகும்.

வின்கா ஆல்கலாய்டுகள் (L01CA)

வின்கா ஆல்கலாய்டுகள், டியூப்லின் மீது குறிப்பிட்ட தளங்களைக் கட்டுகின்றன. மைக்ரோடியூபுலேக்களினுள் (செல் சுழற்சியில் M பிரிவு) டியூப்லினின் தொகுப்பைத் தடுக்கின்றன. அவை மடகாஸ்கர் பெரிவிங்கில், காதராந்தஸ் ரோசியஸ் (முன்பு வின்கா ரோசியா என்று அறியப்பட்டது) ஆகியவற்றில் இருந்து வருவிக்கப்படுகின்றன. பின்வருவன வின்கா ஆல்கலாய்டுகள் ஆகும்:

வின்கிரிஸ்டைன்
வின்பிளேஸ்டைன்
வினோரெல்பைன்
வின்டேசைன்

போடோபில்லோடாக்சின் (L01CB)

போடோபில்லோடாக்சின் என்பது கல-வருவிக்கப்பட்ட சேர்மம் ஆகும். இது செரிமானத்துக்கு உதவுவதாகச் சொல்லப்படுகிறது. அத்துடன் எடோபோசைடு மற்றும் டெனிபோசைடு ஆகிய இரு மற்ற செல்தேக்க மருந்துகள் உருவாக்கவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது. அவை செல்லை G1 பிரிவில் (DNA உருவநேர்ப்படியின் ஆரம்பம்) நுழைவதைத் தடுக்கிறது மற்றும் DNAவின் (S பிரிவு) உருவநேர்ப்படியாகவும் இருக்கிறது. இதன் செயல்பாட்டின் துல்லியமான இயங்கமைப்பு இன்னும் அறியப்படவில்லை.

இந்தப் பொருள் அமெரிக்கன் மேஆப்பிள்ளில் (போடோபில்லூம் பெல்டாட்டம் ) இருந்து முதன்மையாகப் பெறப்படுகிறது. அண்மையில் இது அரிதான ஹிமாலயன் மேஆப்பிளிலும் (போடோபில்லூம் ஹெக்ஸாண்ட்ரம் ) கண்டறியப்பட்டது. அதில் மிகவும் அதிகளவில் இருந்தது, ஆனால் இந்தத் தாவரம் அருகிவருகிறது. இதன் கிடைக்கும் தன்மை மிகவும் குறைவானதாகும். பொருட்களின் உருவாக்கத்தில் தொடர்புடைய மரபணுக்களைத் தனிமைப்படுத்துவதற்கான ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. அதனால் அவற்றை மரபுசீரமைப்பு முறையில் உருவாக்க முடியலாம்.

டாக்சேன்கள் (L01CD)

மூலப்படிம டாக்சேன் என்பது இயற்கையாக உருவாகும் பாக்லிடேக்சல் ஆகும். டாக்சோல் என ஆரம்பத்தில் அறியப்பட்ட இது முதன் முதலில் பசிஃபிக் யூ மரத்தின் அடிமரத்தின் பட்டையில் இருந்து வருவிக்கப்படுகிறது. டோசிடேக்சல் என்பது பாக்லிடேக்சலின் பாதி-செயற்கையான ஒத்தபொருள் ஆகும். டாக்சேன்கள் மைக்ரோடியூபில்களின் நிலைப்புத்தன்மையை மேம்படுத்துகின்றன. நிறமிப்பிளப்பின் போது குரோமோசோம்களின் பிரிதலைத் தடுக்கின்றன.

டோபோய்சோமரேஸ் மட்டுப்படுத்திகள் (L01CB மற்றும் L01XX)

டோபோய்சோமரேஸ்கள் DNAவின் பரப்பியலைப் பராமரிப்பதற்கான இன்றியமையாத என்சைம்களாக இருக்கின்றன. வகை I அல்லது வகை II டோபோய்சோமரேஸ்களின் தடுப்பு சரியான DNA சூப்பர்காய்லிங் நிலைகுலைவின் மூலமாக DNAவின் படியெடுத்தல் மற்றும் உருவநேர்ப்படி இரண்டுடனும் குறுக்கிடுகிறது.

சில வகை I டோபோய்சோமரேஸ் மட்டுப்படுத்திகள், காம்ப்டொதிசின்கள் : ஐரினொட்கேன் மற்றும் டோபோட்கேன் உள்ளடக்கியதாக இருக்கின்றன.
வகை II மட்டுப்படுத்திகளின் எடுத்துக்காட்டுகள், அம்சாக்ரீன், எடோபோசைடு, எடோபோசைடு பாஸ்பேட் மற்றும் டெனிபோசைடு உள்ளிட்டவையாகும். இவை எபிபோடோபில்லோடாக்சின்களின் பாதிசெயற்கை வழிப்பொருட்கள் ஆகும். ஆல்கலாய்டுகள் இயற்கையாக அமெரிக்கன் மேஆப்பிளின் (போடோபில்லூம் பெல்டாட்டம் ) வேரில் இருக்கின்றன.

கட்டிக்கெதிரான ஆண்டிபயாடிக்குகள் (L01D)

மூலக்கட்டுரையைக் காண்க: ஆண்டிநியோபிளாஸ்டிக்

இது இம்முனோசப்ரசண்ட் டாக்டினோமைசின் (இது சிறுநீரக மாற்று அறுவை சிகிச்சையில் பயன்படுத்தப்படுகிறது), டாக்சோரூபிகன், எபிரூபிகன், பிளியோமைசின் மற்றும் பல உள்ளடக்கியதாகும்.

புதிய மற்றும் சோதனைசார் அணுகுமுறைகள்

ஹேமடோபொயடிக் உயிரணு மாற்று அணுகுமுறைகள்

முதல்நிலை உயிரணு அறுவடை மற்றும் ஆடோலோகஸ் அல்லது ஹேமடோபொயடிக் உயிரணு மாற்று, வேதியியல் உணர்வி மருந்துகளின் உயர் மருந்தளவுக்கு அனுமதிப்பதற்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இங்கு மருந்தளவுகள் முதன்மையாக ஹேமயோபொயடிக் சேதத்தினால் வரம்புக்குட்பட்டதாக இருக்கின்றன. திடமான கட்டிகளுக்குச் சிகிச்சையளிப்பதில் பல ஆண்டுகள் ஆராய்ச்சியில், குறிப்பாக மார்புப் புற்றுநோயில், உயிரணு மாற்றம் மேற்கொள்ளப்படுவது உச்சவினையின் சில சான்றுகளைக் கொண்டிருக்கின்றன. மைலோமா, லிம்போமா மற்றும் லியூகேமியா போன்ற ஹேமடோலாஜிக்கல் பரவும்பற்றுகள், உயிரணு மாற்றுக்கான முக்கிய அடையாளமாக நீடித்திருக்கின்றன.

தனிமைப்படுத்தப்பட்ட உட்செலுத்துதல் அணுகுமுறைகள்

தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பெருங்கிளை உட்செலுத்துதல் (மெலனோமாவில் பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது) அல்லது கல்லீரல் அல்லது நுரையீரலினுள் வேதிச்சிகிச்சையின் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட உட்செலுத்துதல், சில கட்டிகளுக்கு சிகிச்சை அளிப்பதற்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றது. இந்த அணுகுமுறைகளின் முக்கிய நோக்கம் கட்டியுள்ள இடங்களில் பேரளவிலான உள்பரவிய சேதம் விளைவிக்காமல் மிகவும் உயர் மருந்தளவு வேதிச்சிகிச்சையை விநியோகித்தல் ஆகும். இந்த அணுகுமுறைகள் தனித்து கட்டுப்படுத்த உதவலாம் அல்லது நோய் இடம் மாறலைக் குறைக்கலாம். ஆனால் அவை வரையறையளவில் உள்பரவியவை அல்ல. அதனால் பரவிய நோய் இடம் மாறல் அல்லது நுண் நோய் இடம் மாறல் ஆகியவற்றுக்கு இச்சிகிச்சை செய்யக்கூடாது.

இலக்காக்கப்பட்ட விநியோக இயங்கமைப்புகள்

சிறப்பு இலக்காக்கப்பட்ட விநியோகக் கடத்திகள், கட்டிச் செல்களுக்கான வேதிச்சிகிச்சையின் செயல்திறனை அதிகப்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கின்றன. அதேசமயம் மற்ற செல்களுக்கான செயல்திறன் நிலைகளையும் குறைக்கின்றன. இதன் விளைவாக கட்டி அழிதல் அதிகரிக்கலாம் (மற்றும்/அல்லது) நச்சுத்தன்மை குறையலாம்.

சிறப்பு இலக்காக்கப்பட்ட விநியோகக் கடத்திகள் கட்டி-குறிப்பிட்ட அல்லது கட்டி-இணைந்த வெளிப்புரதங்களுடன் இடைவினை புரிவதன் மூலமாக கட்டிச் செல்களுக்கான மாறுபட்ட உயர் பிணைப்பைக் கொண்டிருக்கின்றன.

அவற்றின் இலக்காக்கப்பட்ட பொருளில் கூடுதலாக அவை, வழக்கமான வேதியியல் உணர்வி முகவராகவோ அல்லது ஒரு கதிரியக்க ஐசோடோப் அல்லது நோய்த் தடுப்பாற்றல் ஊக்குவிக்கும் காரணியாகவோ முக்கிய பங்கெடுத்துக் கொள்கின்றன. சிறப்பு இலக்காக்கப்பட்ட விநியோகக் கடத்திகள் அவற்றின் நிலைப்புத்தன்மை, தேர்ந்தெடுத்தல் மற்றும் இலக்கைத் தேர்ந்தெடுத்தல் ஆகியவற்றில் மாறுபடுகின்றன. ஆனால் அடிப்படையில் அவை அனைத்தும் அதிகப்படியான செயல்திறன் மிக்க கட்டிச் செல்களுக்கு விநியோகிக்கப்படக்கூடிய மருந்தளவு அதிகரித்தலை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கின்றன. குறைக்கப்பட்ட உள்பரவிய நச்சுத்தன்மை கொண்டிருப்பதால் அவற்றை உடல்நலமில்லாத நோயாளிகளுக்கும் பயன்படுத்தலாம். மேலும் அவை வழக்கமான உள்பரவிய அணுகுமுறைகளில் விநியோகிக்கப்படும் நச்சுத்தன்மையைக் காட்டிலும் வெகு தொலைவில் இருக்கக்கூடிய புதிய வேதியியல் உணர்வி மருந்துகளை எடுத்துச் செல்கின்றன.

நானோ துகள்கள்

பாக்லிடாக்சல் போன்ற மோசமாக-கரையக்கூடிய மருந்துகளுக்கான பயனுள்ளதாக நானோ துகள்கள் வெளிப்படுகின்றன. புரத-கட்டமைப்பு பாக்லிடாக்சல் (எ.கா., அப்ராக்சேன்) அல்லது பற்று-பாக்லிடாக்சலானது 2005 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி முதல் அமெரிக்க ஒன்றிய உணவு மற்றும் மருந்து நிர்வகித்தல் (FDA) மூலமாக வெப்பம் தாங்கவல்ல மார்புப் புற்றுநோய் சிகிச்சையாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. பொதுவாக பாக்லிடாக்சலில் காணப்படும் கிரெமொபோர் கடத்தியின் பயன்பாட்டையும் குறைக்க அனுமதித்தது. காந்தப் பொருட்களால் உருவாக்கப்படும் நானோதுகள்களும், காந்தக் களம் வெளிப்புறமாகப் பயன்படுத்தப்படக்கூடிய கட்டி இடங்களில் அடர்ந்த மருந்துகளாகப் பயன்படுத்தப்படலாம்.

மருந்தளவு

வேதிச்சிகிச்சையின் மருந்தளவு சிக்கலானதாக இருக்கக்கூடும்: மருந்தளவு மிகவும் குறைவாக இருந்தால் அது கட்டிக்கு எதிராகச் செயல்திறன் அற்றதாக இருக்கலாம். அதேசமயம் அதிகப்படியான மருந்தளவுகள் காரணமாக, நச்சுத்தன்மையை (பக்க விளைவுகள், நியூட்ரோபில் அணுக்குறை) நோயாளியால் தாங்க இயலாத அளவிற்கு இருக்கலாம். இது பெரும்பாலான மருத்துவமனைகளில் விளக்கமான "மருந்தளவு செயல்முறைத் திட்டங்களை" உருவாக்குவதற்கு ஏதுவாக்கியது. அது சரியான மருந்தளவு மற்றும் நச்சுத்தன்மை ஏற்படும் சூழலில் சரிபடுத்துதல் ஆகியவற்றுக்கான வழிகாட்டுதலைக் கொடுக்கும். தடுப்பாற்றல் சிகிச்சையில், வீரியமிக்க நோய்களின் சிகிச்சையில் குறைவான மருந்தளவுகளைப் பயன்படுத்துவதில் கொள்கைகள் இருக்கின்றன.

பெரும்பாலான நிகழ்வுகளில் மருந்தளவு, நோயாளியின் இரத்த அளவுடன் தொடர்புடைய அளவீடான உடல் புறப்பரப்புப் பகுதியுடன் சரிப்படுத்தப்படுகிறது. BSA (உடல் புறப்பரப்புப் பகுதி) என்பது பொதுவாக நேரடியான அளவீட்டிற்கு பதிலாக நோயாளியின் எடை மற்றும் உயரத்தைப் பயன்படுத்தி கணித சூத்திரம் அல்லது நோமோகிராம் ஆகியவற்றால் கணக்கிடப்படுகிறது.

விநியோகம்

பெரும்பாலான வேதிச்சிகிச்சையானது நரம்பூடாக விநியோகிக்கப்படுகிறது. எனினும் பல மருந்துகள் வாய்வழியாகச் செலுத்தப்படுகின்றன (எ.கா., மெல்பாலான், புசுல்ஃபான், கேபசிட்டாபைன்). சில நிகழ்வுகளில், கல்லீரல் அல்லது நுரையீரலினுள் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பெருங்கிளை உட்செலுத்துதல் (பொதுவாக மெலனோமாவில் பயன்படுத்தப்படுகிறது) அல்லது வேதிச்சிகிச்சையில் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட உட்செலுத்துதல் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்த அணுகுமுறைகளின் முக்கிய நோக்கம் கட்டியுள்ள இடங்களில் பேரளவிலான உள்பரவிய சேதம் விளைவிக்காமல் மிகவும் உயர் மருந்தளவு வேதிச்சிகிச்சையை விநியோகித்தல் ஆகும்.

புற்றுநோய், புற்றுநோயின் நிலை, வேதிச்சிகிச்சையின் வகை மற்றும் மருந்தளவு, நரம்பூடான வேதிச்சிகிச்சை போன்றவை நோயாளியைச் சார்ந்து உள்நோயாளி அடிப்படையிலோ அல்லது வெளிநோயாளி அடிப்படையிலோ கொடுக்கப்படலாம். அடிக்கடி அல்லது நாட்பட்ட நரம்பூடான வேதிச்சிகிகிச்சை நிர்வகித்தல், பல்வேறு முறைகள், அணுகளைப் பராமரிப்பதற்கு வாஸ்குலேச்சரினுள் அறுவை சிகிச்சை மூலம் நுழைக்கப்படலாம். பொதுவாக-பயன்படுத்தப்படும் முறைகள் ஹிக்மேன் வரிசை, போர்ட்-எ-காத் அல்லது PICC வரிசை போன்றவையாகும். குறைவான நோய்த்தொற்றல் இடர்பாடு கொண்டிருக்கும் இவை, சிரையழற்சி அல்லது குழாய்க் கசிவு ஆகியவற்றுக்கு மிகவும் குறைவான புரளல் உடையவையாக இருக்கின்றன. மேலும் புறத்திய உடல்வடிகுழாயில் தொடர் நுழைவுக்கான தேவையை அழிக்கிறது.

வேதிச்சிகிக்கையில் இருந்து தீங்குநிறைந்த மற்றும் இறப்பு ஏற்படுத்தும் நச்சுத்தன்மையைக் குறைப்பதற்காக வேதிச்சிகிச்சையின் மருந்தளவு வரம்புக்குட்பட்டதாக கொடுக்கப்படலாம். சில கட்டிகள் போதுமான வேதியியல் உணர்வி மருந்துகளின் உயர் மருந்தளவுகள் மூலமாக அழிக்கப்படலாம். எனினும் இந்த உயர் மருந்தளவுகள் கொடுக்கப்படுவதில்லை, ஏனெனில் இவை நோயாளிக்கு உயிர்ச்சேதத்தை ஏற்படுத்தலாம்.

தீய விளைவுகள்

வேதியியல் உணர்வி நுட்பங்கள் பயன்படுத்தப்படும் மருந்துகளின் வகையைச் சார்ந்து பக்க விளைவுகளின் வரம்புகளைக் கொண்டிருக்கின்றன. மிகவும் பொதுவான மருந்துகள் முக்கியமாக உடலில் இரத்த உயிரணுக்கள் மற்றும் வாய், வயிறு மற்றும் குடல்கள் ஆகியவற்றின் அகத்திரைச் செல்கள் போன்ற வேகமாக-பிரியும் செல்களைப் பாதிக்கின்றன. பொதுவான பக்க விளைவுகள் பின்வருமாறு:^[9]

நோய் எதிர்ப்பு மண்டலத்தின் அழுத்தம், இவற்றின் விளைவாக ஆற்றல்மிக்க இறப்புக்குரிய நோய்த்தொற்றுக்கள் ஏற்படலாம். எனினும் நோயாளிகள் அவர்களின் கைகளைக் கழுவுதல், உடல்நலம் குன்றியவர்களுடன் இருத்தலைத் தவிர்த்தல் மற்றும் மற்ற நோய்த்தொற்று-குறைப்புப் படிநிலைகளை எடுத்தல் ஆகியவற்றுக்கு ஊக்குவிக்கப்படுகிறார்கள். சுமார் 85% நோய்த்தொற்றுகள் நோயாளியின் குடல் மற்றும் தோலில் நுண்ணுயிரிகள் இயல்பாகவே ஏற்படுவதன் காரணமாக உண்டாகின்றன.^[10] இவை இரத்த நச்சுப்பாடு போன்ற உள்பரவிய நோய்த்தொற்றுகளாக அல்லது உடல் நடுக்கம் போன்ற குறிப்பிட்ட இடம் சார்ந்த திடீர்க்கிளர்ச்சிகளாக வெளிப்படலாம். சில நேரங்களில் நோய் எதிர்ப்பு மண்டலம் சிக்கலான குறைவான நிலைக்கு ஒடுக்கப்பட்டிருப்பதன் காரணமாக வேதிச்சிகிச்சைகள் தள்ளி வைக்கப்படுகின்றன.
ஏற்கனவே புற்றுநோய்-தொடர்பான களைப்பினால் மிகவும் சோர்வாக இருக்கும் நோயாளிக்கு உடல் ரீதியாக ஆற்றலிழப்பை களைப்பு சிகிச்சை ஏற்படுத்தலாம். இது மிதமாக இருப்பதில் தொடங்கி தீவிர இரத்த சோகை வரை இருக்கலாம். இரத்த சோகையை மட்டுப்படுத்துவதற்கான சிகிச்சைகள், இரத்த உற்பத்தியை உயர்த்துவதற்கான ஹார்மோன்கள் (எரித்ரோபொயடின்), இரும்புச் சேர்க்கைகள் மற்றும் மாற்று இரத்தமேற்றல்கள் உள்ளடக்கியவையாகும்.
எளிதாக இரத்தக்கசிவு வெளியேறுதல்: பிரியும் செல்கள் அல்லது இரத்த உயிரணுக்களைத் துரிதமாக அழிக்கும் மருந்துகள் இரத்தத்தில் இரத்தவட்டுக்களின் எண்ணிக்கையைக் குறைப்பதற்கான சாத்தியங்கள் இருக்கின்றன. அதன் விளைவாக காயங்கள் மற்றும் இரத்தக்கசிவு போன்றவை ஏற்படலாம். உச்சமாகக் குறைந்த இரத்தவட்டு எண்ணிக்கைகளை இரத்தவட்டு மாற்றுதலின் மூலமாகத் தற்காலிகமாக அதிகரிக்கலாம். சிலநேரங்களில் வேதிச்சிகிச்சைச் சிகிச்சைகள் இரத்தவட்டு எண்ணிக்கைகள் மீட்கப்படுவதற்கு அனுமதிப்பதற்காக தள்ளிவைக்கப்படுகின்றன.
இரையகக்குடலிய இடர்பாடு: குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தல் போன்றவை வேதியியல் உணர்வி மருந்துகளின் பொதுவான பக்க விளைவாக இருக்கின்றன. அவை வேகமாக-பிரியும் செல்களை அழிக்கின்றன. மேலும் இது வயிற்றுப்போக்கு அல்லது மலச்சிக்கலையும் உருவாக்குகிறது. ஊட்டச்சத்துக்குறை மற்றும் உடல் வறட்சி போன்றவை நோயாளி போதுமான அளவிற்கு உணவு அல்லது நீர் அருந்தாமல் இருக்கும் போது அல்லது நோயாளி தொடர்ந்து வாந்தியெடுக்கும் போது, இரையகக்குடலியச் சேதத்தின் காரணமாக ஏற்படலாம். இதன் விளைவாகத் துரிதமான எடை இழப்பு அல்லது நோயாளி குமட்டுதல் அல்லது நெஞ்செரிச்சலைத் தணிப்பதற்கான விளைவில் அதிகப்படியாக உணவு உட்கொண்டால் எப்போதாவது எடை அதிகரிப்பு ஏற்படலாம். எடை அதிகரிப்பு சில ஸ்டெராய்டு மருந்துகளின் காரணமாகவும் ஏற்படலாம். இந்த பக்க விளைவுகள் வாந்தியடக்கி மருந்துகளால் அடிக்கடி குறைக்கப்படுகின்றன அல்லது நீக்கப்படுகின்றன. அடிக்கடி சிறிய அளவு உணவுகளை உண்ணுதல் மற்றும் தூய்மையான நீரினைப் பருகுதல் அல்லது இஞ்சி தேநீர் போன்ற சுய-கவனிப்பு நடவடிக்கைகள் பொதுவாகப் பரிந்துரைக்கப்படுகின்றன. இது தற்காலிக முயற்சியாகும், மேலும் ஒரு வாரங்கள் சிகிச்சையை நிறைவு செய்தால் சரிப்படுத்திவிடலாம்.
முடியுதிர்தல்: சில மருந்துகள் பிரியும் செல்களைத் துரிதமாக அழிப்பதன் காரணமாக கணிசமான முடியுதிர்தல் ஏற்படலாம்; மற்ற சில மருந்துகள் முடி சன்னமாவதற்குக் காரணமாகலாம். இவை தற்காலிக விளைவுகளாக இருக்கின்றன: இறுதியாக சிகிச்சை முடித்த சில வாரங்களில் முடி வளர ஆரம்பித்துவிடும். சிலநேரங்களில் "கெமோ பெர்ம்" என அழைக்கப்படும் சுருட்டிக் கொள்ளுதல் ஏற்படலாம்.

குறிப்பிட்ட உறுப்புக்களில் சேதமேற்படுவதால் பின்வரும் அறிகுறிகள் ஏற்படலாம்:

கார்டியோடாக்சிசிட்டி (இதயச் சேதம்)
ஹெபடோடாக்சிசிட்டி (கல்லீரல் சேதம்)
நெப்ரோடாக்சிசிட்டி (சிறுநீரகச் சேதம்)
ஓட்டோடாக்சிசிட்டி (காதின் உட்புறச் சேதம்), தலைச்சுற்றலை உருவாக்கும்

நோய்த்தடுப்பாற்றல் ஒடுக்கம் மற்றும் மைலோ ஒடுக்கம்

நடைமுறையில் அனைத்து வேதியியல் உணர்வி சிகிச்சைக்குரிய முறை நோய் எதிர்ப்பு மண்டலத்தில் அழுத்தம், பொதுவான எலும்பு ஊன் முடக்குவாதம் மற்றும் இரத்த வெள்ளையணுக்கள், இரத்த சிவப்பணுக்கள் மற்றும் இரத்தவட்டுக்கள் ஆகியவைக் குறைவதற்கு வழிவகுத்தல் ஆகியவற்றுக்குக் காரணமாகலாம். இதில் இறுதி இரண்டும் ஏற்படும் போது இரத்தம் மாற்றுதல் மூலம் மேம்படுத்தலாம். நியூட்ரோபில் அணுக்குறையை (நியூட்ரோபில் கிரானுலோசைட்டின் எண்ணிக்கை 0.5 x 10⁹/லிட்டருக்கும் கீழ் குறைதல்) செயற்கை G-CSF இன் (கிரானுலோசைட்-தொகுப்பு ஊக்குவிக்கும் காரணி எ.கா., ஃபில்கிராஸ்டிம், லெனோகிராஸ்டிம்) மூலமாக மேம்படுத்தலாம்.

சில சிகிச்சைக்குரிய முறையில் ஏற்படும், மிகவும் தீவிரமான மைலோ ஒடுக்கம் கிட்டத்தட்ட அனைத்து எலும்பு ஊன் முதல்நிலை உயிரணுக்களையும் (வெள்ளை மற்றும் சிகப்பு இரத்த உயிரணுக்களை உருவாக்கும் செல்கள்) அழித்துவிடும் அல்லோஜெனிக் அல்லது ஆட்டோலகஸ் எலும்பு ஊன் செல் மாற்றம் இதற்கு தேவையாக இருக்கிறது. (ஆட்டோலகஸ் BMTக்களில், சிகிச்சைக்கு முன்னர் நோயாளியிடமிருந்து இந்த செல்கள் நீக்கப்படுகின்றன. பின்னர் பெருக்கப்பட்டு மீண்டும் செலுத்தப்படுகின்றன; அல்லொஜெனிக் BMTக்களின் மூலம் வழங்கி ஆவார்.) எனினும் சில நோயாளிகளில் நோய் தொடர்ந்து உருவாகும். ஏனெனில் இது எலும்பு ஊனுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கிறது.

டிரெமெடஸ் வெர்சிகோலர் போன்ற சில மருத்துவ குணமுள்ள காளான்களை, வேதிச்சிகிச்சை பெற்றுவரும் நோயாளிகளில் நோய் எதிர்ப்பு மண்டலத்தில் அழுத்தத்தை எதிர்ப்பதற்குப் பயன்படுத்த ஜப்பான் அரசாங்கம் அங்கீகரித்திருக்கிறது.^[11]

குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தல்

வேதிச்சிகிச்சை-தூண்டிய குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தல் (CINV) பொதுவானதாகும். ஆனால் குறைவான எமெட்டோஜெனிக் வேதிச்சிகிச்சைப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் சிறந்த வாந்தியடக்கிகள் சமீப காலங்களில் இடர்பாடுகளைக் குறைப்பதாக இருக்கின்றன. மூளையில் வாந்தியெடுத்தல் உணர்வு மையத்தைத் தூண்டிவிடுதல் விளைவாக உதரவிதானம், உமிழ்நீர்ச் சுரப்பிகள், மூளை நரம்புகள் மற்றும் இரையகக்குடலியத் தசைகள் ஆகியவற்றில் இருந்து பிரதிசெயல்களின் சேர்க்கை, சுவாசித்தலில் தடையை உருவாக்குவது மற்றும் வயிற்றுப் பொருட்களின் கட்டாயமான வெளியேற்றம், குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தல் என அறியப்படுகிறது. வாந்தியெடுத்தல் உணர்வு மையமானது, வேகல் மற்றும் உள்ளுறுப்பிய நரம்புகள், தொண்டை, பெருமூளைப் புறணி, காலினார்ஜிக் மற்றும் வெஸ்டிபுபார் மண்டலத்தில் இருந்து திசுநீர்த்தேக்கித் தூண்டல் ஆகியவற்றிலிருந்து உட்செல்லும் நரம்பு மற்றும் வேதியல் உணர்வு ஏற்பித் தூண்டல் மண்டலத்தில் (CTZ) இருந்து வெளிச்செல்லும் நரம்பு ஆகியவை மூலமாக நேரடியாகத் தூண்டுகிறது. CTZ வரம்புப் பின்பரப்பு, வெளிப்புற இரத்த-மூளைத் தடை ஆகியவற்றில் இருக்கிறது. ஆகையால் இது இரத்தத்தில் இருக்கும் பொருட்கள் அல்லது பெருமூளைச் சிரை முதுகுத்தண்டு சார்ந்த திரவத்தால் தூண்டப்பட்டு எளிதில் பாதிக்கப்படுகிறது. நரம்பியப்பரிமாற்றிகள் டோபாமைன் மற்றும் செரோடோனின் ஆகியவை CTZ ஐத் தூண்டுவதன் மூலமாக மறைமுகமாக வாந்தியெடுத்தல் உணர்வு மையத்தைத் தூண்டுகிறது.

5-HT₃ மட்டுப்படுத்திகள் மிகவும் செயல்திறன் மிக்க வாந்தியடக்கிகள் ஆகும். புற்றுநோயுடன் கூடிய நோயாளிகளில் குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தலை நிர்வகித்தலில் ஒரே சிறந்த முன்னேற்றத்தை உள்ளடக்கியுள்ளது. இந்த மருந்துகள் குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தலின் ஒன்று அல்லது பல சமிக்ஞைகளை தடுப்பதற்காக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. வேதிச்சிகிச்சைக்குப் பிறகு முதல் 24 மணி நேரங்களின் போது தோன்றும் மிகவும் உணர்ச்சி மிகுந்த சமிக்ஞை 5-HT₃ ஆகும். 5-HT₃ சமிக்ஞையைத் தடுத்தல் தீவிரமான வாந்தி (வாந்தியெடுத்தல்) அல்லது வாந்தியில் தீவிரத்தன்மையைத் தடுப்பதற்கு ஒரு அணுகுமுறை ஆகும். ஆனால் ஒப்பிடுகையில் குறைந்த-காலமே நீடிக்கும். அங்கீகரிக்கப்பட்ட 5-HT₃ மட்டுப்படுத்திகள் டோலசெட்ரோன் (ஆன்சிமெட்), கிரானிசெட்ரோன் (கைட்ரில், சான்குசோ) மற்றும் ஓன்டன்செட்ரோன் (ஜோஃப்ரன்) உள்ளடக்கியவை ஆகும். புதிய 5-HT₃ மட்டுப்படுத்தி, பேலோனோசெட்ரோனும் (அலோக்சி) சிகிச்சைக்குப் பிறகு 2-5 நாட்களில் ஏற்படும் தாமதமான குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தலைத் தவிர்ப்பதற்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. கிரானிசெட்ரோன் டிரான்ஸ்டெர்மால் ஒட்டு (சான்குசோ) 2008 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் FDAவினால் அங்கீகரிக்கப்பட்டது. இந்த ஒட்டு வேதிச்சிகிச்சைக்கு 28-48 மணி நேரங்களுக்கு முன்பு பயன்படுத்தப்படுகிறது. மேலும் வேதிச்சிகிச்சைக்குரிய முறையில் காலத்தைச் சார்ந்து 7 நாட்கள் வரை நீடிக்கலாம்.

புற்றுநோய் நோயாளிகளுக்கான குமட்டுதலைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கான மற்றொரு மருந்து 2005 ஆம் ஆண்டு கண்டறியப்பட்டது. சப்ஸ்டேன்ஸ் P மட்டுப்படுத்தி அப்ரிபிட்டண்ட் (எமண்ட் என குறிக்கப்படுகிறது) ஆனது புற்று நோய் வேதிச்சிகிச்சையில் குமட்டுதலை செயல்திறனுடன் கட்டுப்படுத்தியது கண்டறியப்பட்டது. 2005 ஆம் ஆண்டில் இரண்டு நீண்ட சோதனைகளின் முடிவுகள் வெளியிடப்பட்டன. அதில் 1,000 நோயாளிகளுக்கும் மேற்பட்டவர்களில் இந்த மருந்தின் உச்சவினை விவரிக்கப்பட்டிருந்தது.^[12]

சில ஆய்வுகள்^[13] மற்றும் நோயாளிக் குழுக்கள், வேதிச்சிகிச்சையின் போது மாரிஜுவானாவில் இருந்து உருவாக்கப்பட்ட கன்னாபினாய்டுகளின் பயன்பாடு பெருமளவு குமட்டுதல் மற்றும் வாந்தியெடுத்தலைக் குறைக்கின்றன மற்றும் நோயாளியினால் உணவு உட்கொள்ளவும் முடிந்தது என வாதிடுகின்றனர். மாரினோல் போன்ற மாரிஜூவானாவின் (டெட்ராஹைட்ரோகன்னாபினால் அல்லது THC) இயக்கப் பொருளின் சில செயற்கை வழிப் பொருள்கள் இந்தப் பயன்பாட்டை நடைமுறைப்படுத்தலாம். மருத்துவ குணமுள்ள கஞ்சா என அறியப்படும் இயற்கையான மாரிஜூவானாவும் சில ஆன்காலஜிஸ்டுகளால் பயன்படுத்தப்படுகிறது மற்றும் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. எனினும் இதன் பயன்பாடு உலகம் முழுவதும் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டுள்ளது மற்றும் சட்ட விரோதமானதாக இருக்கிறது.^[14]

இரண்டாம்நிலை புதியத்திசு வளர்ச்சி

வெற்றிகரமான வேதிச்சிகிச்சை மற்றும்/அல்லது கதிரியக்கச் சிகிச்சைக்கு பிறகு இரண்டாம்நிலை புதியத்திசு வளர்ச்சியின் முன்னேற்றம் ஏற்படுவதைக் காணலாம். மிகவும் பொதுவான இரண்டாம்நிலை புதியத்திசு வளர்ச்சி என்பது இரண்டால்நிலை தீவிரமான மைலாய்டு லியுகெமியா ஆகும். இது முதன்மையாக சிகிச்சைக்குப் பிறகு ஆல்கைலேற்று பொருள் அல்லது டோபோய்சோமரேஸ் மட்டுப்படுத்திகளுடன் மேம்படுகிறது.^[15] சிகிச்சைக்குப் பிறகு 30 ஆண்டுகள் கழித்து இரண்டாம்நிலை புதியத்திசு வளர்ச்சி ஏற்படுதல் நிகழ்வுகள், பொதுவான மக்கள்தொகையில் 13.5 மடங்காக அதிகரித்திருப்பதாக ஒரு ஆய்வில் கண்டறியப்பட்டது.^[16]

மற்ற பக்க விளைவுகள்

குறிப்பாக நீண்ட லிம்போமாக்கள் போன்ற பெரிய கட்டிகளில், சில நோயாளிகளுக்கு புற்றுத்திசு செல்களின் துரிதமான உடைப்பினால் கட்டிச் சிதைவு நோய்க்குறி உருவாகலாம். பெரிய கட்டிகள் உள்ள நோயாளிகளுக்குப் பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் புரொபைலாக்சிஸ் கிடைத்த போதும் இது சிகிச்சை அளிக்கப்படாவிட்டால் இறப்பை ஏற்படுத்தக்கூடிய அளவிற்கு அபாயகரமான பக்க விளைவுகளைக் கொண்டதாக இருக்கிறது.

வலி, தோல் சிவந்து விடுதல் (எர்த்மா), உலர்ந்த சருமம், சேதமடைந்த விரல் நகங்கள், உதடு உலர்ந்து விடுதல் (செரோஸ்டோமியா), நீர்ப்பிடிமானம் மற்றும் இனப்பெருக்கத் திறனற்ற நிலை உள்ளிட்டவை குறைவாகக் காணப்படும் பொதுவான பக்க விளைவுகள் ஆகும். சில மருந்துகள் ஒவ்வாமை அல்லது போலி ஒவ்வாமை விளைவுகளைத் தூண்டலாம்.

சில நோயாளிகளுக்கு களைப்பு அல்லது கவனிக்க இயலாமை போன்ற குறிப்பிட இயலாத நரம்புப் புலனுணர்வு சார்ந்த பிரச்சினைகள் ஏற்படலாம்; இது சில நேரங்களில் பின்-வேதிச்சிகிச்சை புலன் சார்ந்த வலுக்குறை என அழைக்கப்படுகிறது. இது நோயாளிகள் குழக்களால் "வேதி மூளை" எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.^[17]

குறிப்பிட்ட வேதியியல் உணர்வி மருந்துகள் உறுப்பு-சார்ந்த நச்சுத்தன்மையுடன் தொடர்புடையவையாக இருக்கின்றன. அவை இதயகுழலிய நோய் (எ.கா., டோக்சோரூபிசின்), இடைத்திசு நுரையீரல் நோய் (எ.கா., பிலியோமைசின்) மற்றும் எப்போதாவது இரண்டாம்நிலை புதியத்திசு வளர்ச்சி (எ.கா., ஹாப்கின்சின் நோய்க்கான MOPP சிகிச்சை) ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியவை ஆகும்.

குறிப்புகள்

↑ டோர்லாண்ட் மருத்தவ அகராதியில் chemotherapy
↑ Hirsch J (September 2006). "An anniversary for cancer chemotherapy". JAMA 296 (12): 1518–20. doi:10.1001/jama.296.12.1518. பப்மெட்:17003400.
↑ Goodman LS, Wintrobe MM, Dameshek W, Goodman MJ, Gilman A, McLennan MT. (1946). "Nitrogen mustard therapy". JAMA 132: 26–32.
↑ Goodman LS, Wintrobe MM, Dameshek W, Goodman MJ, Gilman A, McLennan MT. (1984). "Landmark article Sept. 21, 1946: Nitrogen mustard therapy. Use of methyl-bis(beta-chloroethyl)amine hydrochloride and tris(beta-chloroethyl)amine hydrochloride for Hodgkin's disease, lymphosarcoma, leukemia and certain allied and miscellaneous disorders. By Louis S. Goodman, Maxwell M. Wintrobe, William Dameshek, Morton J. Goodman, Alfred Gilman and Margaret T. McLennan". JAMA 251 (17): 2255–61. பப்மெட்:6368885.
↑ Joensuu H. (2008). "Systemic chemotherapy for cancer: from weapon to treatment". Lancet Oncol. 9 (3): 304. doi:10.1016/S1470-2045(08)70075-5. பப்மெட்:18308256.
↑ ஸ்கீல், ஆர். டி. (2003). ஹேண்ட்புக் ஆஃப் கேன்சர் கெமோதெரபி, லிப்பின்கோட் வில்லியம்ஸ் & வில்கின்ஸ்.
↑ சாப்னர், பி. மற்றும் டி. எல். லோங்கோ (2006). கேன்சர் கெமோதெரபி அண்ட் பயோதெரபி: பிரின்சிபல்ஸ் அண்ட் பிராக்டிஸ். பிலடெல்பியா, லிப்பின்கோட் வில்லியன்ஸ் & வில்கின்ஸ்.
↑ ^8.0 ^8.1 ^8.2 [179] ^ டாகிமொட்டோ சிஎச், கல்வோ ஈ."பிரின்சிபில்ஸ் ஆஃப் ஆன்கோலாஜிக் பார்மாகோதேரபி" இன் பாஜ்டூர் ஆர், வாக்மன் எல்டி, காம்பாசன் கேஏ, ஹோஸ்கின்ஸ் டபில்யூஜே (எட்ஸ்) கேன்சர் மேனேஜ்மண்ட்: எ மல்டிடிசிப்ளினரி அப்ரோச். 11 பதி. 2008.
↑ பொதுவான பக்கவிளைவுகள் என்ன இருக்கின்றன? பரணிடப்பட்டது 2008-12-31 at the வந்தவழி இயந்திரம் அமெரிக்கப் புற்றுநோய் சமூகத்தில் இருந்து
↑ Huang, Elbert S. (2000). Internal medicine: handbook for clinicians, resident survival guide. Arlington, VA: Scrub Hill Press. pp. 130. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-9645467-5-2.
↑ காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல், archived from the original on 2010-06-25, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-09
↑ Gralla R, de Wit R, Herrstedt J, Carides A, Ianus J, Guoguang-Ma J, Evans J, Horgan K (2005). "Antiemetic efficacy of the neurokinin-1 antagonist, aprepitant, plus a 5HT3 antagonist and a corticosteroid in patients receiving anthracyclines or cyclophosphamide in addition to high-dose cisplatin: analysis of combined data from two Phase III randomized clinical trials". Cancer 104 (4): 864–8. doi:10.1002/cncr.21222+. பப்மெட்:15973669.
↑ ட்ராமர் எம்ஆர், கர்ரோல் டி, கேம்பெல் எஃப்ஏ, ரெனால்ட்ஸ் டிஜே, மோர் ஆர்ஏ, மெக்குவே எச்ஜே. கன்னாபினாய்ட்ஸ் ஃபார் கண்ட்ரோல் ஆஃப் கெமோதெரபி இன்ட்யூஸ்ட் நாசீ அண்ட் வாமிட்டிங்: குவாண்டிடேட்டிவ் சிஸ்டமேட்டிக் ரிவ்யூ. BMJ 2001;323:16-21. PubMed.
↑ "அடிக்கடி கேட்கப்படும் கேள்விகள் - மெடிக்கல் மாரிஹ்வானா"
↑ யூ. ரூத்தர், சி. நன்னன்சைக், எச்.-ஜெ. ஸ்க்மோல்,செகண்டரி நியோப்லாசியஸ் ஃபாளோயிங் கெமோதெரபி, ரேடியோதெரபி, அண்ட் இன்னுனோசப்ரெஸ்ஸன்,காண்ட்ரிபூசன்ஸ் டு ஆன்காலஜி (பெய்ட்ரேஜ் ஜூர் ஆன்கொலொஜீ); பகுதி 55, 2000, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-8055-7116-X
↑ ஹிஜியா, ஹட்சன், லென்சிங் மற்றும் பலர். குமுலேட்டிவ் இன்சிடன்ஸ் ஆஃப் செகண்டரி நியோப்ளாசம்ஸ் ஆஸ் எ ஃபர்ஸ்ட் ஈவண்ட் அஃப்டர் சைல்ட்ஹுட் அகூட் லிம்போபிளாஸ்டிக் லியுகெமியாஜாமா, 2007;297:1207-1215.
↑ Tannock IF, Ahles TA, Ganz PA, Van Dam FS (June 2004). "Cognitive impairment associated with chemotherapy for cancer: report of a workshop". J. Clin. Oncol. 22 (11): 2233–9. doi:10.1200/JCO.2004.08.094. பப்மெட்:15169812. http://www.jco.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=15169812. ^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}

புற இணைப்புகள்

[1] டோர்லாண்ட் மருத்தவ அகராதியில் chemotherapy

[2] Hirsch J (September 2006). "An anniversary for cancer chemotherapy". JAMA 296 (12): 1518–20. doi:10.1001/jama.296.12.1518. பப்மெட்:17003400.

[3] Goodman LS, Wintrobe MM, Dameshek W, Goodman MJ, Gilman A, McLennan MT. (1946). "Nitrogen mustard therapy". JAMA 132: 26–32.

[4] Goodman LS, Wintrobe MM, Dameshek W, Goodman MJ, Gilman A, McLennan MT. (1984). "Landmark article Sept. 21, 1946: Nitrogen mustard therapy. Use of methyl-bis(beta-chloroethyl)amine hydrochloride and tris(beta-chloroethyl)amine hydrochloride for Hodgkin's disease, lymphosarcoma, leukemia and certain allied and miscellaneous disorders. By Louis S. Goodman, Maxwell M. Wintrobe, William Dameshek, Morton J. Goodman, Alfred Gilman and Margaret T. McLennan". JAMA 251 (17): 2255–61. பப்மெட்:6368885.

[5] Joensuu H. (2008). "Systemic chemotherapy for cancer: from weapon to treatment". Lancet Oncol. 9 (3): 304. doi:10.1016/S1470-2045(08)70075-5. பப்மெட்:18308256.

[skeel-6] ஸ்கீல், ஆர். டி. (2003). ஹேண்ட்புக் ஆஃப் கேன்சர் கெமோதெரபி, லிப்பின்கோட் வில்லியம்ஸ் & வில்கின்ஸ்.

[chabner-7] சாப்னர், பி. மற்றும் டி. எல். லோங்கோ (2006). கேன்சர் கெமோதெரபி அண்ட் பயோதெரபி: பிரின்சிபல்ஸ் அண்ட் பிராக்டிஸ். பிலடெல்பியா, லிப்பின்கோட் வில்லியன்ஸ் & வில்கின்ஸ்.

[takimoto-8] 8.0 ^8.1 ^8.2 [179] ^ டாகிமொட்டோ சிஎச், கல்வோ ஈ."பிரின்சிபில்ஸ் ஆஃப் ஆன்கோலாஜிக் பார்மாகோதேரபி" இன் பாஜ்டூர் ஆர், வாக்மன் எல்டி, காம்பாசன் கேஏ, ஹோஸ்கின்ஸ் டபில்யூஜே (எட்ஸ்) கேன்சர் மேனேஜ்மண்ட்: எ மல்டிடிசிப்ளினரி அப்ரோச். 11 பதி. 2008.

[9] பொதுவான பக்கவிளைவுகள் என்ன இருக்கின்றன? பரணிடப்பட்டது 2008-12-31 at the வந்தவழி இயந்திரம் அமெரிக்கப் புற்றுநோய் சமூகத்தில் இருந்து

[internal_medicine_a05-10] Huang, Elbert S. (2000). Internal medicine: handbook for clinicians, resident survival guide. Arlington, VA: Scrub Hill Press. pp. 130. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-9645467-5-2.

[psk-11] காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல், archived from the original on 2010-06-25, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-09

[12] Gralla R, de Wit R, Herrstedt J, Carides A, Ianus J, Guoguang-Ma J, Evans J, Horgan K (2005). "Antiemetic efficacy of the neurokinin-1 antagonist, aprepitant, plus a 5HT3 antagonist and a corticosteroid in patients receiving anthracyclines or cyclophosphamide in addition to high-dose cisplatin: analysis of combined data from two Phase III randomized clinical trials". Cancer 104 (4): 864–8. doi:10.1002/cncr.21222+. பப்மெட்:15973669.

[13] ட்ராமர் எம்ஆர், கர்ரோல் டி, கேம்பெல் எஃப்ஏ, ரெனால்ட்ஸ் டிஜே, மோர் ஆர்ஏ, மெக்குவே எச்ஜே. கன்னாபினாய்ட்ஸ் ஃபார் கண்ட்ரோல் ஆஃப் கெமோதெரபி இன்ட்யூஸ்ட் நாசீ அண்ட் வாமிட்டிங்: குவாண்டிடேட்டிவ் சிஸ்டமேட்டிக் ரிவ்யூ. BMJ 2001;323:16-21. PubMed.

[14] "அடிக்கடி கேட்கப்படும் கேள்விகள் - மெடிக்கல் மாரிஹ்வானா"

[15] யூ. ரூத்தர், சி. நன்னன்சைக், எச்.-ஜெ. ஸ்க்மோல்,செகண்டரி நியோப்லாசியஸ் ஃபாளோயிங் கெமோதெரபி, ரேடியோதெரபி, அண்ட் இன்னுனோசப்ரெஸ்ஸன்,காண்ட்ரிபூசன்ஸ் டு ஆன்காலஜி (பெய்ட்ரேஜ் ஜூர் ஆன்கொலொஜீ); பகுதி 55, 2000, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-8055-7116-X

[16] ஹிஜியா, ஹட்சன், லென்சிங் மற்றும் பலர். குமுலேட்டிவ் இன்சிடன்ஸ் ஆஃப் செகண்டரி நியோப்ளாசம்ஸ் ஆஸ் எ ஃபர்ஸ்ட் ஈவண்ட் அஃப்டர் சைல்ட்ஹுட் அகூட் லிம்போபிளாஸ்டிக் லியுகெமியாஜாமா, 2007;297:1207-1215.

[pmid15169812-17] Tannock IF, Ahles TA, Ganz PA, Van Dam FS (June 2004). "Cognitive impairment associated with chemotherapy for cancer: report of a workshop". J. Clin. Oncol. 22 (11): 2233–9. doi:10.1200/JCO.2004.08.094. பப்மெட்:15169812. http://www.jco.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=15169812. ^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]