விக்கிப்பீடியா

அமிர்தபிந்து உபநிடதம்

யோகக் கலையைப் பற்றிய இந்து சமய உரை

அமிர்தபிந்து உபநிடதம் ( Amritabindu Upanishad ) என்பது சமசுகிருதத்தில் இயற்றப்பட்ட இந்து சமயத்தின் சிறிய உபநிடதங்களில் ஒன்றாகும். [1] ஐந்து பிந்து உபநிடதங்களில் ஒன்றான இது அதர்வண வேதத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. [2] மேலும் நான்கு வேதங்களில் உள்ள இருபது யோக உபநிடதங்களில் ஒன்றாகும்.[3][4]

அமிர்தபிந்து உபநிடதம்
தேவநாகரிअमृतबिन्दु
தொடர்பான வேதம்யசுர் வேதம் அல்லது அதர்வண வேதம்
பாடல்களின் எண்ணிக்கைகையெழுத்துப் பிரதியால் மாறுபடும், 22 or 38
அடிப்படைத் தத்துவம்யோகக் கலை

"புத்தகம் மூலம் கற்றலை" கண்டிப்பதற்கும், பயிற்சியை வலியுறுத்துவதற்கும், எட்டு நிலைகளில் உள்ள பதஞ்சலியின் யோகசூத்திரங்களின் ஐந்து நிலைகளுடன் பொருந்தக்கூடிய ஆறு மூட்டு யோகக் கலை அமைப்பை வழங்குவதற்கும், தனித்துவமான, வித்தியாசமான ஆறாவது கட்டத்தை வழங்குவதற்கும் உரை குறிப்பிடத்தக்கது.[5]

108 உபநிடதங்களின் நவீன சகாப்த தொகுப்பில் இராமனால் அனுமனுக்கு கூறப்பட்ட முக்திகா நியதியின் தொடர் வரிசையில் அமிர்தபிந்து 20வது இடத்தில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது.[6] இந்த உரை சில சமயங்களில் பிரம்மபிந்து உபநிடதம் அல்லது அமிர்தநாத உபநிடதம் என்ற தலைப்பில் சில தொகுப்புகளில் தோன்றும்.[5][7] இது 20 க்கும் மேற்பட்ட வேதாந்த -தத்துவம் தொடர்பான வசனங்களை அமிர்தநாத உபநிடதத்துடன் பகிர்ந்து கொள்கிறது, இந்த இரண்டு நூல்களும் சுயாதீன உபநிடதங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.[7]

பெயரிடல்

தொகு

ஜெர்மானிய இந்தியவியலாளர் பால் டியூசென், தலைப்புக்கு இரண்டு அர்த்தங்கள் இருப்பதாகக் கூறுகிறார். முதலில் "பிந்து (புள்ளி) அல்லது ஓம் என்ற வார்த்தையின் ஒலி பற்றிய ஆழ்ந்த கோட்பாடு, இது பிரம்மனைக் குறிக்கும்", இரண்டாவது பொருள் அழியாமையை வழங்கும் ஒரு துளி என்பதாகும்.[5] ஓம் என்ற உரையின் விவாதத்தில், முந்தைய பொருள் மிகவும் பொருத்தமானதாக இருக்கலாம் என்று டியூசென் கூறுகிறார். [5] இது ஐந்து உபநிடதங்களில் ஒன்றாகும். அதன் தலைப்பு "துளி" என்று பொருள்படும் "பிந்து" பின்னொட்டுடன் உள்ளது, அதே நேரத்தில் "அமிர்தம்" என்பது கிரேக்க இலக்கிய மொழியில் அம்ப்ரோசியா போன்ற அழியாத அமிர்தத்தை குறிக்கிறது, ஆனால் இங்கே அதன் உண்மையான முக்கியத்துவம் மனதில் உள்ளது. [8] அமிர்தபிந்து உபநிஷத், "அழியாத புள்ளி" என்றும் பொருள்படும், ஓம் எழுத்தின் குரல் ஓதுதல் மற்றும் அதன் குரல் அல்லாத பயிற்சி ஆகியவற்றை வேறுபடுத்துகிறது. [9]

காலவரிசை

தொகு

அமிர்தபிந்து உபநிடதம் பண்டையத் தோற்றம் கொண்டது என்று உரோமானிய வரலாற்றாளர் மிர்சியா எலியாட் கூறுகிறார், பின்வரும் இந்து நூல்கள் இயற்றப்பட்ட அதே காலகட்டத்திற்கு அதன் தொடர்புடைய காலவரிசையையும் அவர் வைக்கிறார் - மைத்ராயனிய உபநிடதம், மகாபாரதத்தின் போதனையான பகுதிகள், தலைமை சந்நியாச உபநிடதங்கள் மற்றும் பிற ஆரம்பகால யோக உபநிடதங்களான. பிரம்மபிந்து, பிரம்மவித்யா, தேஜோபிந்து, யோகதத்துவ உபநிடதம், நாதபிந்து, யோகசிக, சுரிகா மற்றும் அமிர்தபிந்து போன்றவை.[10] எலியாட் பரிந்துரைகள் இவற்றை கிமு இறுதி நூற்றாண்டுகளில் அல்லது கிபியின் ஆரம்ப நூற்றாண்டுகளில் வைக்கின்றன. இவை அனைத்தும், யோக-குண்டலி, வராகம் மற்றும் பாசுபதபிரம்ம உபநிடதங்கள் போன்ற பத்து அல்லது பதினொரு யோக உபநிடதங்களை விட முன்னதாகவே இயற்றப்பட்டிருக்கலாம் என்று எலியாட் கூறுகிறார். [10]

கட்டமைப்பு

தொகு

நான்கு வசனங்களைக் கொண்ட அறிமுகத்துடன் உரை துவங்குகிறது. அதைத் தொடர்ந்து நான்கு பிரிவுகள் யோகக் கலையின் பயிற்சி, விதிகள் மற்றும் வெகுமதிகளைப் பற்றி விவாதிக்கின்றன. அதைத் தொடர்ந்து உயிர் சக்தி பற்றிய விளக்கத்துடன். உரை ஒரு வசனத்தின் சுருக்கத்துடன் முடிகிறது. [11] மற்ற எல்லா யோக உபநிடதங்களைப் போலவே, உரையும் வசன வடிவில் இயற்றப்பட்டுள்ளது. [12] அமிர்தபிந்து உபநிடதம் ஐந்து பிந்து உபநிடதங்களின் ஒரு பகுதியாகும். இவை அனைத்தும் யோகக் கலைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளன. பிந்து உபநிடதங்கள் ஐந்தும் ஆன்மாவை புரிந்து கொள்வதற்கும் ஓம் உடன் யோகா மற்றும் தியானப் பயிற்சியையும் வலியுறுத்துகின்றன. [13]

பாடப்புத்தகங்களைத் திரும்பத் திரும்பப் படிப்பவர்கள், புத்தகங்களைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, அமைதியான, கண்ணுக்குத் தெரியாத ஓம் என்ற தியானத்துடன் யோகப் பயிற்சியில் ஈடுபடும் ஞானிகளே, பிரம்ம ஞானத்தை (இறுதியாக மாறாத யதார்த்தத்தை) நாடுகிறார்கள் என்று உரை துவங்குகிறது. ) [14] [15] வேதங்களைக் கற்றுக்கொள்வதில் அல்லது படிப்பதில் ஆர்வம் மற்றும் மதிப்பின்மை மற்ற பிந்து உபநிடதங்களில் காணப்படுகிறது என டியூசன் கூறுகிறார். மேலும் யோகிகளின் பண்டைய போக்கைப் பிரதிபலிக்கலாம். [16] ஆரம்ப வசனங்களில், உபநிடதம் மனதை தூய்மையான மற்றும் தூய்மையற்ற நிலைகளின் கீழ் வேறுபடுத்துகிறது. மேலும் அதன் தன்மையை "பிணைப்பு மற்றும் விடுதலை" என்று ஒதுக்குகிறது. [17]

யோகப் பயிற்சி

தொகு

அமிர்தபிந்து உபநிடதம் யோகக் கலையில் ஆறு உறுப்புகள் உள்ளன என்று கூறுகிறது. அதன் வரிசை மற்றும் ஒரு மூட்டு பதஞ்சலியின் யோக சூத்திரங்களிலிருந்து வேறுபட்டது:[5][18]

  1. பிரத்யகாரம் : மனம் மற்றும் உணர்ச்சி உறுப்புகளை வெளிப்புற பொருட்களிலிருந்து விலக்கி, அவற்றை உட்புறமாக திருப்பி விடுதல். (வசனம் 5–6)[19]
  2. தியானம் : உள அமைதி. (வசனம் 5–6) [19]
  3. பிராணயாமா : ரேச்சகா முழுமையாக வெளிவிடுதல், பரகா (ஆழமாக உள்ளிழுத்தல்) மற்றும் கும்பகா (பல்வேறு இடைவெளிகளுக்கு மூச்சைத் தக்கவைத்தல்) கொண்ட சுவாசப் பயிற்சிகள். (வசனங்கள் 7–14) [20]
  4. தாரணை : ஒருவரின் மனதுடன் ஆன்மா (சுயம்) மீது ஒருமுகப்படுத்தப்பட்ட உள்நோக்கம். (வசனம் 15) [21]
  5. தர்கம் : ஒருவரின் மனதுக்கும் ஆன்மாவிற்கும் இடையே உள்ள பிரதிபலிப்பு மற்றும் உள் பகுத்தறிவு.[5][22] இது யோகசூத்திரங்களில் இல்லை. (வசனம் 16)[23]
  6. சமாதி : ஒருவரது ஆன்மாவுடன் மற்றும் உள்ள தொடர்பு. (வசனம் 16) [21]

உபநிடதத்தின் 10வது வசனம், காயத்ரி, வியாகரிதி மற்றும் பிரணவ (ஓம்) மந்திரங்களை சுவாசப் பயிற்சிகளின் நீளத்திற்கு உள்ளுக்குள் ஓதுவதை பரிந்துரைக்கிறது, அதே நேரத்தில் உடல் மற்றும் புலன்களை சுத்தப்படுத்த யோகிக்கு தண்ணீர் குடிக்கவும் ஆழமாக சுவாசிக்கவும் நினைவூட்டுகிறது. [20]

பந்தத்திற்கும் விடுதலைக்கும் மனமே காரணம் என்று உபநிடதம் கூறுகிறது. வேறொன்றிற்காக ஏங்கும் மனம் அடிமைத்தனத்தில் உள்ளது. இல்லாத ஒன்று விடுதலை பெறுகிறது. [24] ஆன்மிகம் உள் தூய்மை, மன அமைதி மற்றும் இறுதியில் விடுதலை பெற உதவுகிறது. விடுதலை நிலையில் அறம், தீமை போன்ற மனக் கூறுகள் பொருத்தமற்றதாகிவிடும். இந்த அறிவை உணர்ந்தவன் எங்கு இறந்தாலும் மீண்டும் பிறக்கமாட்டான் என்பதை உறுதிபடுத்தி உரை நிறைவுறுகிறது. [25]

இதனையும் பார்க்கவும்

தொகு

சான்றுகள்

தொகு
  1. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 557, 713.
  2. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 567.
  3. ↑ Ayyangar 1938, ப. vii.
  4. ↑ GM Patil (1978), Ishvara in Yoga philosophy, The Brahmavadin, Volume 13, Vivekananda Prakashan Kendra, pages 209–210
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 691.
  6. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 556.
  7. ↑ 7.0 7.1 David Gordon White (2011), Yoga in Practice, Princeton University Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0691140865, pages 109–110
  8. ↑ Easwaran 2010, ப. 225.
  9. ↑ Feuerstein 1989, ப. 233.
  10. ↑ 10.0 10.1 Mircea Eliade (1970), Yoga: Immortality and Freedom, Princeton University Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-691017646, pages 128–129
  11. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 691–698.
  12. ↑ Deussen 2010, ப. 26.
  13. ↑ Deussen 2010, ப. 9.
  14. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997.
  15. ↑ H Zimmer (1969), Philosophies of India, Routledge, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0691017587, page 370 with footnote 43; Quote: "Amritabindu Upanishad 17–18: Vijnana (the plenitude of knowledge): the vi here refers to infinity, which is all comprehensive and leaves no margin wherein any not included, second entity might exist. Vijnana is therefore nondual (advaita) knowledge (jnana), and as such synonymous with the state known to Vedanta as Turiya, the Fourth."
  16. ↑ Deussen 2010, ப. 390.
  17. ↑ Tejomayananda 2015, ப. 79.
  18. ↑ Ayyangar 1938, ப. 10–12.
  19. ↑ 19.0 19.1 Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 692–693.
  20. ↑ 20.0 20.1 Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 693–694.
  21. ↑ 21.0 21.1 Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 694.
  22. ↑ Larson & Potter 1970, ப. 592–593.
  23. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule (tr.) 1997, ப. 691, 694.
  24. ↑ Ayyangar 1938.
  25. ↑ Deussen, Bedekar & Palsule 1997, ப. 698.

உசாத்துணை

தொகு

வெளி இணைப்புகள்

தொகு
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=அமிர்தபிந்து_உபநிடதம்&oldid=3835624" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது