குர்தியால் சிங்
குர்தியால் சிங் ரஹி ( குர்தியால் சிங்; 10 ஜனவரி 1933 - 16 ஆகஸ்ட் 2016) என்பவர் இந்தியாவின் பஞ்சாபில் இருந்த பஞ்சாபி மொழி எழுத்தாளர், கால்பந்து பயிற்சியாளர், நாவலாசிரியர் மற்றும் இடம்பெயர்வு முகவர் ஆவார். 1957 ஆம் ஆண்டில் "பாகன்வாலே" என்ற சிறுகதையுடன் தனது இலக்கிய வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். 1964 இல் மர்ஹி டா தீவா நாவலை வெளியிட்டபோது அவர் ஒரு நாவலாசிரியராக அறியப்பட்டார்.[1] பின்னர் இந்த நாவலை தழுவி 1989 இல் சுரிந்தர் சிங் மர்ஹி டா தீவா (1989) என்ற பஞ்சாபி திரைப்படத்தினை இயக்கினார். இவரது அன்ஹே கோர் டான் நாவலும் இதே பெயரில் 2011 இல் இயக்குனர் குர்விந்தர் சிங் அவர்களால் உருவாக்கப்பட்டது.[2] சிங்1998 ல் பத்மஸ்ரீ [3] மற்றும்1999 ஆம் ஆண்டில் ஞானபீட விருது ஆகியவற்றால் கவுரவிக்கப்பட்டார்.
வாழ்க்கை மற்றும் வேலை
தொகுஆரம்பகால வாழ்க்கை
தொகுகுர்தியால் சிங் ஜனவரி 10, 1933 அன்று பிரித்தானிய பஞ்சாப்பில் ஜெய்தூவுக்கு அருகிலுள்ள பைனி ஃபதே கிராமத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை ஜகத் சிங் ஒரு தச்சராக இருந்தார், அவரது தாயார் நிஹால் கவுர் வீட்டை கவனித்துக்கொண்டார். 12 வயதில் சிங் தனது குடும்பத்தின் மோசமான நிதி நிலைமைகளை சமாளிப்பதற்காக ஒரு தச்சராக வேலை செய்யத் தொடங்கினார். சிங் ஒரு நாளைக்கு 16 மணிநேரம் வேலை செய்தார், அவர் காளை வண்டிகளுக்கு சக்கரங்கள் தயாரித்தல் மற்றும் நீர் தொட்டிகளுக்கு உலோக தாள் உருவாக்குதல் போன்ற பல்வேறு வேலைகளை மேற்கொண்டார். அவரும் அவரது தந்தையும் சேர்ந்து கடினமாக உழைத்து ஒரு நாளைக்கு இருபது ரூபாய் சம்பாதித்தனர்.
குழந்தை பருவத்தில், சிங் ஓவியத்தில் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார், ஆனால் படிப்படியாக அவர் ஒரு முறையான கல்விக்கு தன்னைப் ஈடுபடுத்திக் கொண்டார். ஜெய்டோவில் சிங் படித்த ஒரு நடுநிலைப் பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியர் மதன் மோகன் சர்மா, சிங் தொடர் பள்ளிப்படிப்புக்கு தகுதியானவன் என்று சிங்கின் தந்தையை வற்புறுத்தியதால், தனது படிப்பை தொடர்ந்தார். சிங் பல்வேறு வேலைகளில் பணிபுரிந்தபோதும் மெட்ரிக் தேர்வை முடித்தார். 14 வயதில் பல்வந்த் கவுரை மணந்தார். 1962 ஆம் ஆண்டில், அவர் நந்த்பூர் கோத்ராவில் ₹60 (75¢ US) மாத சம்பளத்தில் பள்ளி ஆசிரியர் பணியைப் பெற்றார். இதற்கிடையில், சிங் ஆங்கிலம் மற்றும் வரலாற்றில் தனது இளங்கலை பட்டமும், 1967 இல் முதுகலைப் பட்டமும் பெற்றார்.[4]
இலக்கிய வாழ்க்கை
தொகுசிங் தனது இலக்கிய வாழ்க்கையை 1957 இல் "பாகன்வாலே" என்ற சிறுகதையுடன் தொடங்கினார், இது மோகன் சிங் தொகுத்த பஞ்ச் தர்யா என்ற பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்டது. அவரது பிற்கால கதைகள் குர்பாக் சிங் தொகுத்த ப்ரீட்லாரியில் வெளியிடப்பட்டன. அவரது முக்கிய படைப்பான மர்ஹி டா தீவா மூலம் ஒரு நாவலாசிரியராக தனது நற்பெயரை நிலைநாட்டினார். நான்கு ஆண்டுகளில் சிங் நாவலின் நான்கு வெவ்வேறு பதிப்புகளை எழுதினார். 1964 ஆம் ஆண்டில் நான்காவது மற்றும் இறுதி பதிப்பு ஒன்றை வெளியிட முடிவு செய்தார். சிங் நாவலில் சித்தரிக்கப்பட்ட பல்வேறு கதாபாத்திரங்கள் கற்பனையான கதைக்களத்தில் பிணைக்கப்பட்ட நிஜ வாழ்க்கை மக்கள். இதை ஆங்கிலத்தில் சாஹித்ய அகாடமி தி லாஸ்ட் ஃப்ளிக்கர் என மொழிபெயர்த்தார்.[5]
சிங்கின் மற்ற குறிப்பிடத்தக்க படைப்புகளில் அன்ஹோ (1966), ஆத் சனானி ராத் (1972), அன்ஹே கோர் டான் (1976) மற்றும் பார்சா (1991) நாவல்களும் சாகி புல் (1962), குட்டா தே ஆத்மி (1971), பெகனா பிண்ட் (1985) மற்றும் கரீர் டி திங்ரி (1991) உள்ளிட்ட சிறுகதைகளின் தொகுப்புகளும் அடங்கும். சுயசரிதைகள் நீன் மட்டியன் (1999) மற்றும் டோஜி தேஹி (2000) இரண்டு பகுதிகளாக வெளியிடப்பட்டன.[4]ஆத் சனானி ராத் மற்றும் பார்சா நாவல்கள் முறையே நைட் ஆஃப் தி ஹாஃப் மூன் (மேக்மில்லன் வெளியிட்டது) மற்றும் பார்சா என தேசிய புத்தக அறக்கட்டளையால் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளன.[5]
சிங்கின் விருப்பமான படைப்புகளில் லியோ டால்ஸ்டாயின் அண்ணா கரேனினா, இர்விங் ஸ்டோனின் லஸ்ட் ஃபார் லைஃப், ஜான் ஸ்டீன்பெக்கின் தி கிரேப்ஸ் ஆஃப் வார்த், பானிஷ்வர் நாத் ரேணுவின் மைலா அஞ்சல், பிரேம் சந்தின் கோடான் மற்றும் யஷ்பாலின் திவ்யா ஆகியவை அடங்கும் .[4]
விருதுகள் மற்றும் கவுரவங்கள்
தொகுசிங் தனது வாழ்நாளில் பல்வேறு விருதுகளைப் பெற்றார், இதில் 1975 ஆம் ஆண்டில் பஞ்சாபியில் நடந்த சாஹித்ய அகாடமி விருது ஆத் சனானி ராத் நாவலுக்காகவும்,[6] 1986 இல் சோவியத் லேண்ட் நேரு விருது, 1992 இல் பாய் வீர் சிங் புனைகதை விருது, 1992 இல் ஷிரோமணி சாஹிட்கர் விருது,[4] 1999 இல் ஞான்பித் விருது மற்றும் 1998 இல் பத்மஸ்ரீ விருது .[3] அவர் ஞான்பித் விருதை இந்தி மொழி எழுத்தாளர் நிர்மல் வர்மாவுடன் பகிர்ந்து கொண்டார் .[7]
இறப்பு
தொகுசிங் 2016 ஆம் ஆண்டு முன்னதாக மாரடைப்பால் அவதிப்பட்டார், பின்னர் அவர் ஓரளவு முடங்கினார் . 13 ஆகஸ்ட் 2016 அன்று அவர் ஜெய்துவில் உள்ள தனது வீட்டில் மயக்கமடைந்து பதிந்தாவில் உள்ள ஒரு தனியார் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார், அங்கு அவர் வென்டிலேட்டர் ஆதரவில் வைக்கப்பட்டார். சிங் குணமடைவதற்கான அறிகுறிகள் எதுவும் காட்டப்படவில்லை என்பது உறுதிசெய்யப்பட்ட பின்னர், ஆகஸ்ட் 16, 2016 அன்று இறந்தார்.[2] இவருக்கு மனைவி பல்வந்த் கவுர், ஒரு மகன் மற்றும் இரண்டு மகள்கள் உள்ளனர்.[8]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ Marhi Da Deeva. Unistar books Pvt. Ltd.
- ↑ 2.0 2.1 "Much-feted Punjabi writer Gurdial Singh passes away at 83". Hindustan Times. 16 August 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 August 2016.
- ↑ 3.0 3.1 "Padma Awards" (PDF). Ministry of Home Affairs, Government of India. 2015. Archived from the original (PDF) on 15 நவம்பர் 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 July 2015.
{{cite web}}: Unknown parameter|https://www.webcitation.org/6U68ulwpb?url=ignored (help) - ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 "Life's own voice". Chandigarh. 18 March 2000. http://www.tribuneindia.com/2000/20000318/windows/main1.htm. பார்த்த நாள்: 8 April 2012.
- ↑ 5.0 5.1 Nayar, Rana (16 April 2000). "In recognition of his characters". தி இந்து. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 August 2016.
- ↑ "Akademi Awards (1955-2015) - Punjabi". Sahitya Akademi. Archived from the original on 4 மார்ச் 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 August 2016.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ "Nirmal Verma, Gurdial Singh jointly get Jnanpith Award". The Hindu. http://www.thehindu.com/2000/03/11/stories/0211000b.htm. பார்த்த நாள்: 17 August 2016.
- ↑ Dutt, Nirupama; Singh, Navrajdeep (16 August 2016). "Gurdial Singh (1924-2016): Man who gave Punjabi fiction its first Dalit hero". Hindustan Times. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 August 2016.