கோனேரு ராமகிருட்டிண ராவ்
கோனேரு ராமகிருட்டிண ராவ் (Koneru Ramakrishna Rao) (பிறப்பு 1932) இவர் ஒரு தத்துவவாதியும், உளவியலாளரும், மனத்திறன்களைப் பற்றிய ஆய்வாளாராகவும், கல்வியாளராகவும், ஆசிரியராகவும், ஆராய்ச்சியாளராகவும் மற்றும் நிர்வாகியாகவும் இருந்துள்ளார். 2011 ஆம் ஆண்டில் இந்திய அரசு இவருக்கு பத்மஸ்ரீ விருது வழங்கி கௌரவித்தது. [1]
சுயசரிதை
தொகுஇந்தியாவின் சென்னை மாகாணத்திலுள்ள உள்ள கரையோர ஆந்திராவின் கழிமுகப் பகுதியில் 1932 அக்டோபர் 4 ஆம் தேதி ராவ் பிறந்தார். இவர் தனது கல்லூரி மற்றும் பட்டதாரி படிப்பினை இந்தியாவின் வால்டேர், ஆந்திர பல்கலைக்கழகத்தில் முடித்தார். (இளங்கலை. ஹானர்ஸ்., தத்துவம் 1953; முதுகலை. ஹானர்ஸ்., உளவியல் 1955; முனைவர், 1962). பேராசிரியர்கள் சைலேஸ்வர் சென் மற்றும் சச்சிதானந்த மூர்த்தி ஆகியோரின் கீழ் 1953-58 வரை ஆந்திர பல்கலைக்கழகத்தில் தத்துவம் மற்றும் உளவியல் துறைகளில் விரிவுரையாளராகவும் பனி புரிந்தார். அவர் ஃபுல்பிரைட் அறிஞராவதற்காக அமெரிக்காவிற்கு 1958 இல் சென்றார். சிகாகோ பல்கலைக்கழகத்தில் ஜான் டி. ராக்பெல்லர் கூட்டாளர் மூலம் மேலும் ஒரு வருடம் நீட்டிக்கப்பட்டது. இரிச்சர்ட் மக்கியோனுடன் சிகாகோ பல்கலைக்கழகத்தில் முனைவர் மற்றும் டி.லிட். பட்டம் பெற்றார். இவர் 1960 ஆம் ஆண்டில் ஆந்திர பல்கலைக்கழகத்தில் தலைமை நூலகராக (1960-61) பணியாற்றுவதற்காக இந்தியா திரும்பினார். வட கரோலினாவின் டியூக் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள பராப்சிகாலஜி ஆய்வகத்தில் ஜே. பி. ரைனுடன் பணியாற்ற வட கரோலினாவுக்குச் சென்றார். பின்னர் அதன் நிர்வாக இயக்குநராக மனிதனின் இயல்பு பற்றிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளைக்கு தலைமை தாங்கினார். பின்னர் இந்தியாவின் விசாகப்பட்டினம் காந்தி தொழில்நுட்ப மற்றும் மேலாண்மை நிறுவன பல்கலைக்கழகத்தில் முதல்வராக பணியாற்றினார். [2]
மீண்டும், இவர் 1960 களின் நடுப்பகுதியில் ஆந்திர பல்கலைக்கழகத்திற்குத் திரும்பினார். 1967 ஆம் ஆண்டில் பராப்சிகாலஜி துறையை நிறுவினார். இது உலகில் இது மாதிரியான ஒரே பல்கலைக்கழகத் துறையாகும். இதற்கிடையில் இவர் பராப்சிகாலஜி அமைப்பின் பட்டய உறுப்பினராகி 1963 இல் அதன் செயலாளராகவும் 1965 இல் அதன் தலைவராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். (1978 இல் மீண்டும் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்). 1977 ஆம் ஆண்டில் இவர் பராப்சிகாலஜி நிறுவனத்தின் இயக்குநரானார். ஆனால் மீண்டும் 1984 இல் மீண்டும் ஆந்திராவுக்குச் சென்று பல்கலைக்கழக துணைவேந்தராக ஆனார். அடுத்த ஆண்டு இவர் ஆந்திராவில் யோகா மற்றும் உணர்வுக்கான நிறுவனத்தை நிறுவி அதன் இயக்குநரானார். 1987 ஆம் ஆண்டில் இவர் மீண்டும் பராப்சிகாலஜி நிறுவனத்தின் தலைவராக ஆனார். அங்கு இவர் தற்போது வரை இருக்கிறார். மிக சமீபத்தில், இவர் இந்திய அரசாங்கத்திற்கான இந்திய தத்துவ ஆராய்ச்சி அமைப்பின் தலைவராக பணியாற்றினார். அமெரிக்கா, கனடா, ஐக்கிய இராச்சியம், ஜெர்மனி, பிரான்சு, கிரீஸ், சுவீடன், நெதர்லாந்து, டென்மார்க், ஐசுலாந்து, இத்தாலி, யப்பான், பாக்கித்தான், தாய்லாந்து, சிங்கப்பூர் மற்றும் இலங்கை போன்ற நாடுகளின் பல்கலைக்கழகங்களுக்குச் சென்று விரிவுரை நிகழ்த்தினார்.
2002 ஆம் ஆண்டு ஃபெஸ்ட் ஸ்கிரிப்ட்டில், இவரது முன்னாள் மாணவர்களில் ஒருவர் ராவ் "பல நலன்களைக் கொண்ட மனிதர் ... குறுக்கு கலாச்சார மற்றும் பரந்த நோக்குள்ளவை ...." என்று விவரித்தார். இவரது எழுத்துக்கள் கிழக்கு மற்றும் மேற்கத்திய மரபுகளின் கலவையாகும். கிழக்கு-மேற்கு சிந்தனை ஓடைகளின் சங்கமான் (சங்கமம்) இவரது சொந்த வெளிப்பாட்டைப் பயன்படுத்துவதற்கான ஒரு முயற்சி அவை. இந்திய தத்துவத்திற்கு ஒரு சர்வபள்ளி எஸ். ராதாகிருட்டிணன் போல டாக்டர் கே. ராமகிருட்டிண ராவ் இந்திய உளவியலுக்கு ". [3] :3
ராவ் பெற்ற விருதுகளில் 2011 ஆம் ஆண்டில் இந்திய அரசிடமிருந்து பத்மஸ்ரீ (இலக்கியம் மற்றும் கல்விப் பிரிவு), ஆந்திர மற்றும் காகதியா பல்கலைக்கழகங்களின் கடிதங்களில் முனைவர் பட்டங்களும், ஆச்சார்யா நாகார்ஜுனா பல்கலைக்கழகத்தின் டாக்டர் பட்டமும் அடங்கும். [4]
மேலும் காண்க
தொகுகுறிப்புகள்
தொகு- ↑ "Padma Awards" (PDF). Ministry of Home Affairs, Government of India. 2015. Archived from the original (PDF) on 15 November 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 July 2015.
- ↑ "காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல்". Archived from the original on 2018-06-17. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2020-01-03.
- ↑ Rammohan, V. Gowri (2002). "K. R. Rao: The man and his mission". In Rammohan, V. Gowri (Ed.) (2002). New Frontiers of Human Science: a Festschrift for K. Ramakrishna Rao. Jefferson, NC: McFarland & Co. pp. 3–18. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780786414536. இணையக் கணினி நூலக மைய எண் 50192023.
- ↑ "Indian Council of Philosophical Research, ICPR, New Delhi". Icpr.in. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2016-12-01.