நய்யார் சுல்தானா
நய்யார் சுல்தானா (Nayyar Sultana), பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்த ஒரு நடிகை ஆவார்.[1] 1937ம் ஆண்டு தையாபா பானோ என்ற பெயரில் பிறந்த இவர், மல்கா-இ-ஜஸ்பாத் (உணர்வுகளின் ராணி) என்று பிரபலமாக அறியப்பட்டவர். அவர் 1950 கள் மற்றும் 1960 களில் லாலிவுட்டின் முன்னணி திரை நடிகைகளில் ஒருவராக இருந்தார்.[2]
தொழில் தொகு
1955 ஆம் ஆண்டில் அன்வர் கமல் பாஷாவின் கதில் திரைப்படத்துடன் துணை நடிகையாக தனது திரைப்பட வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். அவரது பெற்றோர் பிரபல பாகிஸ்தான் திரைப்பட தயாரிப்பாளர் மற்றும் இயக்குனர் அன்வர் கமல் பாஷாவின் மனைவி நடிகை ஷமிம் பானோவுடன் தொடர்புடையவர்கள். அதே ஆண்டின் பிற்பகுதியில், ஹுமாயோன் மிர்சாவின் இன்டிகாப் (1955) இல் இரண்டாவது முன்னணி நாயகியாக நடித்தார். அதன்பிறகு, நய்யர் சுல்தானா என்ற திரைப் பெயருடன் முன்னணி கதாபாத்திரங்களில் நடிக்கத் தொடங்கினார். அவரது குறிப்பிடத்தக்க படங்களில் சாத் லக் (1957), பாஜி (1963), மஸ்லூம் (1959), சஹேலி (1960) ஆகியவை அடங்கும்.[1]
தர்பனுடனான திருமணத்திற்குப் பிறகு அவர் சிறு இடைவெளியில், தொழில்துறையை விட்டு வெளியேறினார். 1960 களின் பிற்பகுதியில் அவர் மீண்டும் வந்தார். ஆனால் அவரது பெரும்பாலான படங்கள் ஏக் முசாஃபிர் ஏக் ஹசீனா (1968), மேரி பாபி (1969), ஹம்ஜோலி (1970) மற்றும் அஸ்மத் (1973) போன்றவை பாக்ஸ் ஆபிஸில் மிகவும் வெற்றிகரமாக இல்லை.[3]
1970 களில், எஸ். சுலைமானின் அபி டு மெயின் ஜவான் ஹூன் மற்றும் ஹசன் தாரிக், மாஜி ஹால் முஸ்தாக்பில் மற்றும் சீதா மரியம் மார்கரெட் ஆகிய இரு படங்களில் கதாபாத்திர வேடங்களில் நடித்தார்.[3] அவர் படிப்படியாக திரையில் இருந்து மறைவதற்கு முன்பு விமர்சன ரீதியாக பாராட்டப்பட்ட அவரது கடைசி படங்கள் இவையாகும். 1981 ஆம் ஆண்டில் அவரது கணவர் தர்பன் இறந்த பிறகு, நய்யார் தனது ஆட்சேர்ப்பு நிறுவனத்தை தனது மரணம் வரை நிர்வகித்தார். அவர் அடுத்த தசாப்தத்தில் ஒரு சில திரைப்படங்களில் நடித்தார். நய்யார் சுல்தானா தனது 37 ஆண்டு திரைப்பட வாழ்க்கையில் 225 க்கும் மேற்பட்ட படங்களில் பணியாற்றியதோடு பல விருதுகளையும் பெற்றார். அவர் சோகமான வேடங்களில் நடித்ததின் மூலமாக உணர்ச்சிகளின் ராணி" என்று அழைக்கப்பட்டார்.
தனிப்பட்ட வாழ்க்கை தொகு
நாயார் சுல்தானா 1937 ஆம் ஆண்டில் அலிகரில் ( பிரித்தானியாவின் இந்தியா ) தையாபா பானோவாக ஒரு முஸ்லிம் குடும்பத்தில் பிறந்தார்.[3] பிரித்தானியாவின் இந்தியாவின் அலிகார் மகளிர் கல்லூரியில் கல்வி பயின்றார்.[4] அவரது குடும்பம் 1947 ல் பாகிஸ்தானுக்கு சுதந்திரம் அளித்த பின்னர் கராச்சியில் குடியேறியது. அவர் தனது சக நடிகரும், பாகிஸ்தான் திரையுலகில் முன்னணி காதல் ஹீரோக்களில் ஒருவருமான தர்பானை தனது திரைப்பட வாழ்க்கையின் உச்சத்தில் மணந்தார். அவரது மூத்த சகோதரர் சந்தோஷ்குமார் ஒரு நடிகராகவும், மற்றொரு சகோதரர் எஸ்.சுலைமான் திரைப்பட இயக்குநராகவும் இருந்தார்.
இறப்பு தொகு
நய்யார் சுல்தானா புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு, 1992 ம் ஆண்டு, அக்டோபர் 27 அன்று பாகிஸ்தானின் கராச்சியில் உள்ள ஆகா கான் மருத்துவமனையில் காலமானார்.[1]
விருதுகள் மற்றும் அங்கீகாரம் தொகு
- சாத் லக் (1957) திரைப்படத்தில் சிறந்த துணை நடிகைக்கான நிகர் விருது
- சகேலி திரைப்படத்தில் நடித்ததற்காக, சிறந்த நடிகைக்கான நிகர் விருது(1960)
- ஆலட் திரைப்படத்திற்கான சிறந்த நடிகைக்கான நிகர் விருது (1962 திரைப்படம்)
- பேஹிஸ்ட் திரைப்படத்திற்கான சிறந்த துணை நடிகைக்கான நிகர் விருது (1974) ஆகிய நான்கு நிகர் விருதுகளை இவர் பெற்றுள்ளார்.
குறிப்புகள் தொகு
- ↑ 1.0 1.1 1.2 M. Shoaib Khan (6 Jan 2013). "Nayyar Sultana forgotten? (includes profile of Nayyar Sultana)". Dawn (newspaper). பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 July 2018.
- ↑ "Silver Screen: Golden Girls". Dawn (newspaper). 17 Dec 2008. பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 July 2018.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "Nayyar Sultana (a profile)". cineplot.com website. 27 September 2009. பார்க்கப்பட்ட நாள் 19 July 2018.
- ↑ Nayyar Sultana's education at Women's College of Aligarh Muslim University published 12 July 2009, Retrieved 19 July 2018