பெகூலா
பெகூலா சிவபுராணம் மற்றும் அசாமிய மற்றும் வங்காள இடைக்கால இதிகாசங்களின் மானசமங்கல் வகைகளில் முதன்மைக் கதாபாத்திரமாகும். இந்த வகையைச் சேர்ந்த பல படைப்புகள் பதின்மூன்றாம் மற்றும் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் எழுதப்பட்டன. இந்த படைப்புகளின் மத நோக்கம் இந்து தெய்வமான மானசாவை புகழ்வதாக இருந்தாலும், பெகூலா மற்றும் அவரது கணவர் இலக்கிந்தர் (அல்லது இலக்சிந்தர் அல்லது இலக்சுமிந்தரா) ஆகியோரின் காதல் கதையை சித்தரிப்பதற்காக இந்த படைப்புகள் மிகவும் பிரபலமானவை.
சிவபுராணத்திலிருந்து கதை தொகு
பாணாசூரனின் மகளான உசா, பிரத்தியும்னனின் மகனான அனிருத்தனை காதலித்தாள் . அனிருத்தன் பகவான் கிருட்டிணரின் பேரன். அவர்களது திருமணத்திற்குப் பிறகு, அவர்கள் மீண்டும் அடுத்த ஜென்மத்தில் பெகூலா மற்றும் இலக்கிந்தர் என்ற பெயரில் மீண்டும் பிறந்தனர் மற்றும் ஒருவரையொருவர் மீண்டும் திருமணம் செய்து கொண்டனர்.
பெகூலா சம்பக்நகரைச் சேர்ந்த சந்த் சதாகரின் மருமகள். புராணத்தின் படி, சொர்க்க இராச்சியத்தின் இரண்டு அழகான அப்சராக்கள், உஷா மற்றும் அனிருத்தா ஆகியோர் மானசா தேவியின் திட்டத்தின்படி கடவுளால் சபிக்கப்பட்டனர் மற்றும் பெகூலா மற்றும் இலக்கிந்தர் - பெகூலா என்று சே பெனேவின் (அல்லது உஜானிநகரின் சைவன்) ஒரே மகளாக பூமிக்கு அனுப்பப்பட்டார். சந்த் சதாகரின் ஏழாவது மகனாக இலக்கிந்தரும் பிறந்தார்.
சந்த் சதாகர் ஒரு சிறந்த சிவ பக்தர் ஆவார். சில காரணங்களால் அவர் மானசாவை வெறுத்தார். ஆனால், மானசா, பரலோகத்தில் தேவியின் பதவியைப் பெற பக்தசிரேஷ்டோ சந்த் சதாகரின் வலது கையால் "அஞ்சலி"யைப் பெற வேண்டியிருந்தது. இருப்பினும், சிவனுக்கு அஞ்சலி செலுத்தும் கையால் மானசாவுக்கு அஞ்சலியை ஒருபோதும் கொடுக்க மாட்டேன் என்று சந்த் சதாகர் தனக்குத்தானே உறுதியளித்தார். சந்திடமிருந்து அஞ்சலியைப் பெற, மானசா தனது ஆறு மகன்களையும் அழைத்துச் சென்றார். அவர்கள் விஷ பாம்பு கடித்தால் இறந்தனர். மானசா அனைத்து பாம்புகள் மீதும் முழுமையான அதிகாரத்தை கொண்டிருந்தார். இந்த மரணங்கள் சந்த் சதாகரை மேலும் கோபப்படுத்தியது மேலும் அவர் தனது கடைசி மகனான இலக்கிந்தரை எப்படியாவது காப்பாற்றுவதாக சபதம் செய்தார். சந்த் பெகூலா என்ற பெண்ணைக் கண்டுபிடித்தார், அவள் ஒருபோதும் விதவையாக இருக்க மாட்டாள் என்று அவளுடைய விதி சொன்னது. சந்த் தனது ஏழாவது மகனான இலக்கிந்தருக்கு பெகூலாவை மணம் முடித்தார். ஒரு பாம்பு கூட வீட்டிற்குள் நுழையாதபடி, ஓட்டையின்றி இரும்பு அரண்மனையையும் சந்த் கட்டியிருந்தார்.
பிசுயகர்மா பெகூலா மற்றும் இலக்கிந்தரின் திருமண இரவுக்காக அதை உருவாக்கினார். ஆனால் மானசாவின் வேண்டுகோளின் காரணமாக, பிசுயகர்மா அரண்மனைக்குள் ஒரு துளை வைத்திருந்தார். இரவு வந்தது, மானசா தனது மிகவும் விஷமுள்ள கல்நாகினி, பாம்பை இரும்பு அரண்மனைக்கு அனுப்பினாள், அது அறைக்குள் ஊடுருவியது. மானசாவின் மந்திரத்தால் பெகூலா தூங்கிவிட்டார். கல்நாகினி இலக்கிந்தரைக் கடிக்கப் போகும்போது, பெகூலா எந்தப் பாவமும் செய்யவில்லை, அதற்காக அவளுக்கு இவ்வளவு கடுமையான தண்டனை கொடுக்கப்படுவதைக் கண்டாள். எனவே கல்நாகினி, தனது உடலின் கீழ் முனையின் உதவியுடன் பெகூலாவின் தலைமுடியை விளக்கின் எண்ணெயால் பூசினாள், இது இந்து புராணங்களின்படி பாவம் ஆகும். கல்நாகினி இலக்கிந்தரை கடித்த பிறகு, இலக்கிந்தர் பெருஞ்சத்தமாக கத்தினார். பெகூலா கண்விழித்து அறையை விட்டு வெளியேறிய கல்நாகினியைப் பார்த்தாள். கோபத்தில், அவள் ஜாந்தியை கல்நாகினியை நோக்கி வீசினாள், பாம்பின் உடலின் கீழ் பகுதி வெட்டப்பட்டது. கல்நாகினி இலக்கிந்தரைக் கடிக்கத் துடிக்கவில்லை; மானசா அவளை அவ்வாறு செய்யுமாறு கட்டாயப்படுத்தினாள்.
பரலோகத்தில் உள்ள கடவுள்களிடமிருந்து தனது கணவரின் உயிரை மீட்டெடுக்க, பெகூலா தனது இறந்த கணவருடன் ஒரு படகில் சொர்க்கத்தை நோக்கிச் சென்றார். நதிகளில் அவள் நம்பமுடியாத நீண்ட மற்றும் கடினமான பயணத்தின் போது பல ஆபத்துகளை எதிர்கொண்டாள். சொர்க்கத்தை அடைந்த பிறகு, அவர் தனது அழகான மற்றும் மயக்கும் நடனத்தால் அனைத்து கடவுள்களையும் மகிழ்வித்தார், மேலும் சந்த் மானசாவுக்கு அஞ்சலி செலுத்த வேண்டும் என்ற நிபந்தனையின் பேரில் தனது கணவரின் உயிரை மீட்டெடுப்பதாக கடவுள்களிடம் வாக்குறுதி அளித்தார். தன் மகனின் உயிரைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்ட சந்த் கடைசியில் விட்டுக்கொடுத்து இடது கையால் அஞ்சலியைக் கொடுத்தான். இதன் விளைவாக, மானசா சொர்க்கத்தில் தேவியின் பதவியைப் பெற்றார், மேலும் சந்தின் ஆறு மகன்களின் உயிரையும் திரும்பக் கொடுத்தார்.
மற்றொரு பதிப்பு தொகு
சம்பக் நகருக்குத் திரும்பிய சந்த் சதாகர் தனது வாழ்க்கையை மீண்டும் கட்டியெழுப்பினார். அவருக்கு ஒரு மகன் பிறந்தான். சிறுவனுக்கு இலக்மிந்தரா என்று பெயரிட்டனர். அதே நேரத்தில் சாஹாவின் மனைவி ஒரு மகளைப் பெற்றெடுத்தாள், அவளுக்கு பெகூலா என்று பெயரிட்டனர். இரண்டு குழந்தைகளும் ஒன்றாக வளர்ந்தார்கள், ஒருவருக்கொருவர் சரியானவர்களாக இருந்தனர், ஆனால் அவர்களின் ஜாதகத்தை கணக்கிடும்போது, திருமண இரவில் இலக்ஷ்மிந்தரா பாம்பு கடியால் இறந்துவிடுவார் என்று கணிக்கப்பட்டது. இருப்பினும், இரண்டு குழந்தைகளும் ஏற்கனவே மானசாவின் பக்தர்களாக இருந்ததால், திருமணம் முடிந்துவிட்டது. சந்த் சதாகர், பாம்புகள் ஊடுருவ முடியாத வகையில் புதிய திருமண அறையைக் கட்டுவதில் கூடுதல் முன்னெச்சரிக்கை எடுத்தார்.
எவ்வளவோ முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளையும் மீறி, மானசா தன் வழியைக் காட்டினாள். அவளால் அனுப்பப்பட்ட பாம்பு ஒன்று, லக்ஷ்மிந்தராவைக் கொன்றது. பாம்பு கடியால் இறந்த எவரையும் வழக்கமான முறையில் தகனம் செய்யாமல், அந்த நபர் அதிசயமாக உயிர்ப்பிக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கையுடன் ஆற்றின் கீழே ஒரு தெப்பத்தில் மிதக்க அனுமதிக்கப்படுவது வழக்கம். பெகூலா தனது இறந்த கணவனுடன் படகில் செல்ல வேண்டுமென்று வலியுறுத்தினார், அவ்வாறு செய்ய வேண்டாம் என்று மற்றவர்கள் செய்த அனைத்து வேண்டுகோளையும் புறக்கணித்தார். அவர்கள் ஆறு மாதங்கள் பயணம் செய்தனர், கிராமம் கிராமமாக கடந்து, சடலம் சிதையத் தொடங்கியது, கிராம மக்கள் அவளை ஒரு பைத்தியக்காரத்தனமாக நினைத்தார்கள். மானசாவிடம் வேண்டிக் கொண்டே இருந்தாள். பின்னவர் செய்ததெல்லாம் படகு மூழ்காமல் பாதுகாப்பதுதான். [1]
மானசாவின் வளர்ப்புத் தாய் நேதா தங்கியிருந்த இடத்திற்கு தெப்பம் வந்தது. துவைக்கும் பெண்ணாக பணிபுரிந்த அவர், தெப்பம் நிலத்தைத் தொடும் போது ஆற்றங்கரையில் இருந்தார். மானசாவிடம் பெகூலாவின் நிரந்தர பிரார்த்தனைகளைக் கேட்டு, அவளை மானசாவிடம் அழைத்துச் செல்ல முடிவு செய்தாள். தனது அமானுஷ்ய சக்திகளைப் பயன்படுத்தி, நேதா பெகூலாவையும் இறந்த இலக்ஷ்மிந்தராவையும் சொர்க்கத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார். மானசா, "அவரைத் திரும்பப் பெற நீங்கள் தகுதியானவர், ஆனால் உங்கள் மாமனாரை என் வழிபாட்டிற்கு மாற்றுவதாக உறுதியளித்தால் மட்டுமே இதைச் செய்ய முடியும்."
"நான் செய்வேன்," என்று பெகூலா கூறினார், உடனடியாக வாழ்க்கை தனது இறந்த கணவரின் சடலத்தை அசைக்கத் தொடங்கியது. அவரது சிதைந்த சதை குணமடைந்தது, அவர் கண்களைத் திறந்தார். அவர் பெகூலாவைப் பார்த்து சிரித்தார்.
நேதாவை வழிகாட்டியாகக் கொண்டு அவர்கள் பூமிக்குத் திரும்பினர். பெகூலா தன் மாமியாரைச் சந்தித்து நடந்த அனைத்தையும் விவரித்தார். அவள் சென்று சந்த் சதாகரிடம் அதைச் சொன்னாள். மானசாவை வழிபடுவதை அவரால் மறுக்க முடியவில்லை, ஆனால் அவர் சிவனிடம் ஏற்கனவே பக்தி கொண்டவராக இருந்ததால், அவர் தனது வலது கையால் அவளை வணங்கவில்லை. எனவே அதற்கு பதிலாக அவர் தனது இடது கையால் தேவிக்கு "அஞ்சலி" கொடுத்தார். [3]
மரபு வழிப் பெருமை தொகு
பெகூலா அசாம், வங்காளம், வங்காளதேசம் மற்றும் மேற்கு வங்கத்தில் மக்களின் மனதைத் தொடர்ந்து கவர்ந்து வருகிறார். அன்பும் தைரியமும் நிரம்பிய பரம மனைவியாக அவள் அடிக்கடி காணப்படுகிறாள். பெகூலாவின் இந்த உருவம் ஜிபானந்த தாஸின் கவிதை ஒன்றில் பிரதிபலிக்கிறது. பெகூலா பெங்காலி மற்றும் காமரூபி கலாச்சாரத்தில் அன்பான மற்றும் விசுவாசமான மனைவியின் உருவகமாக கருதப்படுகிறார்.
2021 ஆம் ஆண்டில், வங்காளதேச ராக் இசைக்குழு ஷுன்னோ இந்த கதையால் ஈர்க்கப்பட்டு 'பெகூலா' என்ற நாட்டுப்புற-ராக் பாலாட்டை வெளியிட்டது. பாடல் வரிகளை தன்வீர் சவுத்ரி எழுதியுள்ளார்.
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ William Radice (2002). Myths and legends of India. Viking. பக். 130–138. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-670-04937-0. https://archive.org/details/liang.mythslegendsofin0000radi.
- ↑ Manasamangal or Padmaa Purana
- ↑ Manasamangal or Padmaa Purana
வெளி இணைப்புகள் தொகு
- Sambaru Chandra Mohanta (2012), "Behula", in Sirajul Islam and Ahmed A. Jamal (ed.), Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.), Asiatic Society of Bangladesh