பேகா பேகம்

பேகா பேகம் (Bega Begum) ( c. 1511 - ஜனவரி 17, 1582) டிசம்பர் 26, 1530 முதல் மே 17, 1540 வரை மற்றும் பிப்ரவரி 22, 1555 முதல் ஜனவரி 27, 1556 வரை முகலாயப் பேரரசின் பேரரசி மனைவி மற்றும் இரண்டாவது முகலாய பேரரசரின் முதல் மனைவி மற்றும் தலைமை மனைவி என அறியப்படுகிறார். ஹூமாயூனின் முதல் மனைவியான இவர் ஜான்-இ-கலான் என்றும், ஹஜ் யாத்திரை செய்த பிறகு ஹாஜி பேகம் என்றும் அழைக்கப்பட்டார்.

16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தில்லியில் உள்ள ஹுமாயூனின் கல்லறையான தனது கணவரின் கல்லறையை நிறுவியபோது பேகா பேகம் முகலாயப் பேரரசில் நினைவுச்சின்னங்களை நிறுவும் பாரம்பரியத்தைத் தொடங்கினார். இஸ்லாமிய இந்தியாவில் இந்த முதல் பிரமாண்டமான நினைவுச்சின்ன கல்லறை , முகலாய கட்டிடக்கலையின் உயரமான தாஜ்மஹாலின் வடிவமைப்பை தீர்க்கமாக பாதிக்கும் ஒரு ஆரம்பகால தலைசிறந்த படைப்பாக கருதலாம்.

ஆரம்ப ஆண்டுகள் மற்றும் திருமணம்

பேகா பேகம் குராசானின் பாரசீகத்தைச் சேர்ந்தவர் மற்றும் ஹுமாயூனின் தாய்வழி மாமா ( தாகாய் ) யாத்கர் பேக்கின் மகள் ஆவார், அவர் கம்ரான் மிர்சாவின் மனைவி குல்ருக் பேகத்தின் தந்தை சுல்தான் அலி மிர்சாவின் சகோதரர் ஆவார். இவர் ஒரு புத்திசாலி, நன்கு படித்த பெண்ணாகவும் மருத்துவம் மற்றும் சிகிச்சையில் ஆழ்ந்த அறிவைக் கொண்டிருந்தார்.

பேகா தனது முதல் உறவினரான இளவரசர் நசீர் உத்-தினை (பின்னர் அவர் பதவியேற்றவுடன் 'ஹுமாயூன்' என்று அழைக்கப்பட்டார்) 1527 இல் மணந்தார். ஹுமாயூன் மாகாணத்தின் வைஸ்ராயாக (1527-1529) இரண்டாவது பதவிக் காலத்தில் பதக்ஷனில் இருந்தபோது திருமணம் நடந்தது. 1528 நவம்பரில், இவர் ஹுமாயூனின் முதல் குழந்தை மற்றும் ஷாஜதா அல்-அமான் மிர்சா என்ற மகனைப் பெற்றெடுத்தார். பேரரசர் பாபரால் ஒரு வாரிசு பிறந்ததற்காக ஏகாதிபத்திய தம்பதிகள் பெரிதும் வாழ்த்தப்பட்டனர், இருப்பினும், குழந்தையின் பெயரின் பொருள் 'அல்-அமான்' என்பதை இவர் அச்சுறுத்தலாக நினைத்தார். இளவரசர் குழந்தை பருவத்திலேயே இறந்துவிட்டார்.

மகாராணி

1530 டிசம்பரில் பேரரசர் பாபரின் மரணத்திற்குப் பிறகு, ஹுமாயூன் இருபத்தி மூன்று வயதில் அரியணை ஏறினார், அதே சமயம் பேகா பேரரசி ஆனபோது அவருக்கு வெறும் பத்தொன்பது வயது. அதைத் தொடர்ந்து இவர் தனது கணவருடன் முதல் முறையாக இந்தியா வந்தார். பேகா தனது வாழ்நாள் முழுவதும் ஹுமாயூனால் மிகவும் மதிக்கப்பட்டார், மேலும் ஹுமாயூன் இறக்கும் வரை அவருக்கு விருப்பமானவராகவும் அவரது தலைமை மனைவியாகவும் இருந்தார்.

1531 ஆம் ஆண்டில், காபூலில் இருந்து ஆக்ராவிற்கு வந்த பிறகு ஏகாதிபத்திய குடும்பத்திற்கு பேகா தனது இரண்டாவது கர்ப்பத்தை அறிவித்தார். இங்கே, அவர் தனது கடைசி அறியப்பட்ட குழந்தை, அகிகா சுல்தான் பேகம் என்ற மகளை பெற்றெடுத்தார். 1539 ஆம் ஆண்டில், பேகா தனது கணவருடன் வங்காளத்தில் உள்ள சௌசாவுக்குச் சென்றார், அங்கு ஷெர்ஷாவின் படைகளால் முகலாயப் பிரதேசத்தில் திடீர் தாக்குதலுக்குப் பிறகு, ஷெர்ஷா சூரியால் அவர் கைதியாக அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். நிக்கோலாவ் மனுச்சியின் கூற்றுப்படி, இதுவரை சிறைபிடிக்கப்பட்ட ஒரே முகலாயப் பேரரசி எனச் சொல்லப்படுகிறது.

இறப்பு

ஹுமாயூனின் கல்லறை, பேகா பேகத்தால் நியமிக்கப்பட்டது, பின்னர் அவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

பேகா பேகம் 1582 இல் டெல்லியில் நோய்வாய்ப்பட்டு பிறகு இறந்தார், மேலும் இவரது வளர்ப்பு மகனான பேரரசர் அக்பரால் துக்கமடைந்தார்; அக்பர் உண்மையில் அவளுடன் மிகவும் இணைந்திருந்தார், பலர், அக்பரே உறுதிப்படுத்தியபடி, இவரை தனது உண்மையான தாய் என்று தவறாகக் கருதி, அக்பரது உயிரியல் தாயான ஹமிதா பானு பேகத்துடன் இவரைக் குழப்பினர். 'அப்துல்-காதிர் படாயுனி (பதாயுனி) பேகா பேகத்தை 'பேரரசரின் [அக்பரின்] இரண்டாவது தாய்' என்று அழைத்தார். இவர் இறந்த பிறகு, அடக்கம் செய்வதற்காக அக்பர் ஹுமாயூனின் கல்லறைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்.

மரபு

முகலாய காலத்தில் (பதினாறாம் முதல் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை) ஹுமாயூனின் கல்லறையைக் கட்டியதன் மூலம் பேகா பேகத்தின் முயற்சியின் மூலம் நினைவுச்சின்னங்களை அமைக்கும் நடைமுறை ஒரு நிரம்பியது. இஸ்லாமிய இந்தியாவில் உள்ள இந்த முதல் பிரமாண்டமான நினைவுச்சின்ன கல்லறை, முகலாய கட்டிடக்கலையின் உயரமான இடமான தாஜ்மஹாலின் வடிவமைப்பை தீர்க்கமாக தாக்கிய ஆரம்பகால தலைசிறந்த படைப்பாக கருதலாம். கல்லறை முக்கியமாக பாரசீக கட்டிடக்கலை சொற்களஞ்சியத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது, ஆனால் புத்திசாலித்தனமாக இந்தியமயமாக்கப்பட்டது. சுற்றியுள்ள தோட்டம், இந்தியாவில் பாரசீக 'சாஹர் பாக்' (காலாண்டு தோட்டம்) வடிவத்தின் முதல் அற்புதமான பொருள்மயமாக்கல் ஆகும். முகலாயப் பேரரசின் கடந்த கால அதிகாரத்தின் இந்திய தலைநகரில் (டெல்லி) சிறந்த பிரதிநிதித்துவ நினைவுச்சின்னம் இந்தக் கல்லறை ஆகும்.