யி மக்கள்

யி அல்லது நுவோசு மக்கள் (Yi people) தெற்கு சீனாவில் உள்ள ஓர் இனக்குழுவினர் ஆவர். ஒன்பது மில்லியன் மக்கள் தொகை கொண்ட இவர்கள், சீன அரசாங்கத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட சிறுபான்மை இனக் குழுக்களில் ஏழாவது பெரிய இனக்குழுவினர் ஆவர். இவர்கள் பெரும்பாலும் சிச்சுவான், யுன்னான், குயிசூ மற்றும் குவாங்சியின் கிராமப்புறங்களில் பொதுவாக மலைப்பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர். லியாங்சான் யி தன்னாட்சி மாகாணமானது சீனாவிற்குள் அதிக யி மக்கள்தொகையைக் கொண்டுள்ளது, இப்பகுதியில் இரண்டு மில்லியன் யி மக்கள் உள்ளனர். அண்டை நாடான வியட்நாமில் 4827 யி மக்கள் வாழ்கின்றனர். யி மக்கள் பருமிய மொழியுடன் நெருங்கிய தொடர்புடைய பல்வேறு லோலோயிஷ் மொழிகளைப் பேசுகின்றனர். நுவோசு மொழி என்பது இதில் முதன்மையானது.

இடம்

யி மக்கள் முதன்மையாக சிச்சுவான், யுன்னான், குயிசூ மற்றும் குவாங்சியின் மலைப்பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர். சீனாவின் நகரங்களில் இருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள செங்குத்தான மலைச் சரிவுகளின் ஓரங்களில் இவர்கள் தங்கள் இருப்பை வைத்திருக்கிறார்கள்.

யி மக்கள் பகுதிகளின் உயர வேறுபாடுகளை அந்த பகுதிகளின் காலநிலை மற்றும் மழைப்பொழிவு நேரடியாக பாதிக்கிறது. யி மக்கள் பகுதியில் "சில மைல்களுக்கு அப்பால் வானிலை வேறுபட்டது" என்ற பழைய பழமொழியின் அடிப்படையே பல்வேறு வசிப்பிடங்களுக்கிடையில் உள்ள இந்த குறிப்பிடத்தக்க வேறுபாடுகள் ஆகும். வெவ்வேறு பகுதிகளில் உள்ள யி மக்கள் ஒருவருக்கொருவர் மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்கிறார்கள், முற்றிலும் மாறுபட்ட வழிகளில் வாழ்கின்றனர்.

வரலாறு

யி புராணத்தின் படி, அனைத்து உயிர்களும் தண்ணீரில் தோன்றின மற்றும் பனி உருகுவதன் மூலம் நீர் உருவாக்கப்பட்டது. நீர் கீழே சொட்டும்போது, நி என்ற உயிரினத்தை உருவாக்கியது மற்றும் நி மற்ற அனைத்து உயிர்களையும் பெற்றெடுத்தது. நி என்பது யி மக்களின் மற்றொரு பெயராக அறியப்படுகிறது. யி கலாச்சாரத்தில் கருப்பு ஒரு மரியாதைக்குரிய நிறம் என்பதால் இது சில நேரங்களில் கருப்பு என்று மொழிபெயர்க்கப்படுகிறது. இவர்களின் பொதுவான மூதாதையருக்கு அபு என்று பெயரிடப்பட்டதாக யி பாரம்பரியம் கூறுகிறது. அபுவுக்கு மூன்று மனைவிகள் இருந்தனர், ஒவ்வொருவருக்கும் இரண்டு மகன்கள் இருந்தனர். ஆறு மகன்கள் இடம்பெயர்ந்து, நான்கு திசைகளிலும் பரவி, வு, ஜா, நுவோ, ஹெங், பு மற்றும் மோ குலங்களை உருவாக்கினர். இளைய சகோதரர்கள் தங்கள் பெரிய சகோதரர்களால் அடிமைகளாக நடத்தப்படும் ஒரு பரம்பரை முறையை யி மக்கள் நடைமுறைப்படுத்தினார், இதன் விளைவாக இளைய சகோதரர்கள் தொடர்ந்து தங்கள் சொந்த களங்களை உருவாக்க தங்கள் கிராமங்களை விட்டு வெளியேறும் ஒரு கலாச்சாரம் ஏற்பட்டது.

ஹெங் குலம் இரண்டு கிளைகளாகப் பிரிந்தது. வுமெங் என்று அழைக்கப்படும் ஒரு கிளை, வுமெங் மலைத்தொடரின் மேற்குச் சரிவில் குடியேறியது, நவீன காலத்தின் ஜாடோங், யுன்னான் வரை தங்கள் கட்டுப்பாட்டை விரிவுபடுத்தியது. செலே என்று அழைக்கப்படும் மற்ற கிளை, வுமெங் மலைத்தொடரின் கிழக்குச் சரிவில் நகர்ந்து சிசுய் ஆற்றின் வடக்கே குடியேறியது. தாங் வம்ச (618-907) காலத்தில், செலே இன்று சிச்சுவானில் உள்ள சூயோங் கவுண்டி முதல் குய்சோவில் உள்ள பிஜி நகரம் வரையிலான பகுதியை ஆக்கிரமித்தார். பு குலம் நான்கு கிளைகளாகப் பிரிந்தது. போலே கிளை அன்ஷுனில் குடியேறியது, வுசா கிளை வெய்னிங்கில் குடியேறியது, அசோச்சி கிளை ஜானியில் குடியேறியது, குகுகே கிளை வடகிழக்கு யுனானில் குடியேறியது. மோ குலம் (முஜிஜியின் வழிவந்தது) மூன்று கிளைகளாக பிரிக்கப்பட்டது. வூலோவின் தலைமையில் ஒரு கிளை, தென்மேற்கு கூய்ஜூ இல் குடியேறியது. ஹுயிஸுக்கு தெற்கே உள்ள மான் மலைக்கு அருகில் குடியேற வுகே இரண்டாவது கிளையான ஆயுக்சியை வழிநடத்தினார். வுவானா மூன்றாவது கிளையை ஹெஜாங்கில் குடியேற வழிநடத்தினார். கி.பி 3 ஆம் நூற்றாண்டில், வுவானாவின் கிளை, துவோமங்பு மற்றும் லுயோடியன் தலைமையில் ஜென்சியாங்கில் உள்ள மங்பு கிளையாகப் பிரிந்தது. லுயோடியன் ஷுயிக்ஸி பிராந்தியத்தின் பெரும்பகுதியை உள்ளடக்கியது. அதன் ஆட்சியாளர், மோவெங் தலைநகரை முகேபைஜாகே (நவீன டஃபாங் ) க்கு மாற்றினார், அங்கு அவர் தனது சாம்ராஜ்யத்தை முயேஜ் இராச்சியம் என்று மறுபெயரிட்டார்.

மொழி

சீன அரசாங்கம் லோலோயிஷ் குடும்பத்தின் பல்வேறு கிளைகளில் இருந்து, பரஸ்பரம் புரியாத ஆறு யி மொழிகளை அங்கீகரித்துள்ளது:

• வடக்கு யி (நுவோசு 诺苏)
• மேற்கு யி (லாலோ 腊罗)
• மத்திய யி (லோலோபோ 倮倮泼)
• தெற்கு யி (நிசு 尼苏)
• தென்கிழக்கு யி (சனி 撒尼)
• கிழக்கு யி (நாசு 纳苏)

வடக்கு யி என்பது இரண்டு மில்லியன் பேசுபவர்களைக் கொண்ட மிகப்பெரியது மற்றும் இலக்கிய மொழியின் அடிப்படையாகும். இது ஒரு பகுப்பாய்வு மொழி.

மதம்

பீமொய்சம் என்பது யி மக்களின் பழங்குடி மதமாகும், இது ஹான் சீனர்களுக்குப் பிறகு யுனானில் உள்ள மிகப்பெரிய இனமாகும். யி மொழி மற்றும் புனித நூல்களில் தேர்ச்சி பெற்ற, தனித்துவமான கருப்பு ஆடைகள் மற்றும் பெரிய தொப்பிகளை அணிந்த பிமோ, ஷாமன்-பூசாரிகளிடமிருந்து இது அதன் பெயரைப் பெற்றது. யுன்னானில் உள்ள டாய் மற்றும் திபெத்தியர்கள் போன்ற பெரும்பான்மையான பௌத்த இனக்குழுக்களுடன் பரிமாற்றம் செய்ததன் விளைவாக யிகளில் சிலர் பௌத்தத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். யி பௌத்தத்தின் மிக முக்கியமான கடவுள் வச்சிரயான மற்றும் திபெத்திய பௌத்தத்தில் காணப்படும் ஒரு கோபமான தெய்வமான மகாகாலன் ஆவார்.