51 பெகாசி
51 பெகாசி (51 Pegasi) என்பது ஒரு சூரியநிகர் விண்மீனாகும் இது புவியில் இருந்து 50.9 ஒளியாண்டு தொலைவில் பெகாசசு விண்மீன் குழுவில் உள்ளது. இதுவே முதன்முதலில் கண்டறியப்பட்ட புறவெளிக்கோள் ஆகும்.[10] இதுவே சூரியனுக்கு அடுத்ததாகக் கோள்களைக் கொண்டிருக்கக்கூடிய விண்மீன் என 1995 ஆம் ஆண்டில் கண்டறியப்பட்டது.இக்கண்டுபிடிப்பு பற்றிய தகவலை 1995, அக்டோபர் 6 ஆம் நாள் மிசல் மயோர் மற்றும் திதியே கெலோ ஆகியோர் அறிவித்தனர்[11]. இக்கண்டுபிடிப்புக்காக இவர்களுக்கு 2019 ஆண்டுக்கான இயற்பியல் நோபல் பரிசு அளிக்கப்பட்டது[12].
 சிவப்புப் புள்ளி பெகாசசு விண்மீன்குழுவில் 51 பெகாசி அமையும் இருப்பைக் காட்டுகிறது. | |
| நோக்கல் தரவுகள் ஊழி J2000.0 Equinox J2000.0 | |
|---|---|
| பேரடை | பெகாசசு |
| வல எழுச்சிக் கோணம் | 22h 57m 27.98004s[1] |
| நடுவரை விலக்கம் | +20° 46′ 07.7912″[1] |
| தோற்ற ஒளிப் பொலிவு (V) | 5.49[2] |
| இயல்புகள் | |
| விண்மீன் வகை | G5V[3] |
| தோற்றப் பருமன் (B) | 6.16[4] |
| தோற்றப் பருமன் (R) | 5.0[4] |
| தோற்றப் பருமன் (I) | 4.7[4] |
| தோற்றப் பருமன் (J) | 4.66[4] |
| தோற்றப் பருமன் (H) | 4.23[4] |
| தோற்றப் பருமன் (K) | 3.91[2] |
| U−B color index | +0.20[5] |
| B−V color index | +0.67[5] |
| V−R color index | 0.37 |
| R−I color index | 0.32 |
| வான்பொருளியக்க அளவியல் | |
| ஆரை வேகம் (Rv) | −33.7 கிமீ/செ |
| Proper motion (μ) | RA: 207.25 ± 0.31[1] மிஆசெ/ஆண்டு Dec.: 60.34 ± 0.30[1] மிஆசெ/ஆண்டு |
| இடமாறுதோற்றம் (π) | 64.07 ± 0.38[1] மிஆசெ |
| தூரம் | 50.9 ± 0.3 ஒஆ (15.61 ± 0.09 பார்செக்) |
| தனி ஒளி அளவு (MV) | 4.51 |
| விவரங்கள் | |
| திணிவு | 1.11[3] M☉ |
| ஆரம் | 1.237 ± 0.047[2] R☉ |
| மேற்பரப்பு ஈர்ப்பு (மட. g) | 4.33[6] |
| ஒளிர்வு | 1.30 L☉ |
| வெப்பநிலை | 5571 ± 102[2] கெ |
| சுழற்சி | 21.9 ± 0.4 days[7] |
| அகவை | 6.1–8.1[8] பில்.ஆ |
| வேறு பெயர்கள் | |
| தரவுதள உசாத்துணைகள் | |
| SIMBAD | data |
| NStED | data |
| ARICNS | data |
| Extrasolar Planets Encyclopaedia | data |
இயல்புகள்
தொகு
இந்த விண்மீனின் தோற்றப் பருமை 5.49 ஆகும், தகுந்த காட்சிச் சூழலில் வெற்றுக்கண்ணாலேயே இதைப் பார்க்கலாம். இதற்கான பிளேம்சுடீடு பெயரீடு 51 பெகாசி. இது ஜான் பிளேம்சுடீடு தான் 1712 இல் வெளியிட்ட விண்மீன் அட்டவணையில் அளித்த பெயராகும்.
51 பெகாசி G5V விண்மீன் வகைபாட்டைச் சார்ந்ததாகும்.[3] இந்த வகைபாடு இது தன் அகட்டில் நீரகத்தை வெப்ப அணுக்கரு பிணைவால் ஆற்றலை உருவாக்கும் முதன்மை வரிசையில் அமையும் விண்மீனாகும் என்பதைச் சுட்டுகிறது. இதன் வண்ணக்கோளத்தின் விளைவுறு வெப்பநிலை5571 K. இந்நிலை 51 பெகாசிக்கு G வகை விண்மீன்களின் மஞ்சள் நிறப்பாங்கைத் தருகிறது.[13] இது சூரியனைவிட அகவை முதிர்ந்ததாகும். இதன் அக்வை 6.1–8.1பில்லியன் ஆண்டுகள் ஆகும். இதன் ஆரம் சூரியனைவிட 24% பெரியதாகும்; இதன் பொருண்மை சூரியனைவிட 11% பெரியதாகும். இந்த விண்மீன் நீரகம், எல்லியம் தவிர, சூரியனைவிட கூடுதலான பொன்மத்தன்மை தனிமங்களைப் பெற்றுள்ளது. இதைப் போல உயர் பொன்மத்தன்மையுள்ள விண்மீன்கள் கோள்களைப் பெற்றிருக்கும் வாய்ப்புள்ளது.[3] என்றாலும் 1996 இல் வானியலாளர்கள் பாலியூனசும் சொகொலோவும் விரைவிலேயே வட்டணை நேரத்தை அளந்து 51 பெகாசி விண்மீனை இக்கோள் 37 நாட்களுக்கு ஒருமுறை சுற்றுவதாகக் கண்டறிந்தனர்.[14]
முதலில் இது மாறும் விண்மீனாகக் கருதப்பட்டாலும், 1981 ஆய்வும்[15] பின்னரான நோக்கீடுகளும் இதில் வண்ணக்கோளச் செயல்பாடேதும் இல்லை என 1977ஐப் போலவே 1989 இலும் நிறுவின. மேலும் 1994 முதல் 2007 வரை நிகழ்ந்த ஆய்வுகளும் கூட இதே நிலையை உறுதி செய்தன. மேலும் இதன் மிகக் குறைவான X-கதிர் உமிழ்வும் இந்த விண்மீன் சிறும மவுண்டர் வட்டணைநேரத்தில் அமைவதாகவும் [3] இக்கால இடைவெளியில் இது குறைந்த விண்மீன் கரும்புள்ளிகளையே உருவாக்குவதும் தெரிவிக்கின்றன.
இந்த விண்மீன் புவியைச் சார்ந்து 79+11
−30 பாகைகள் சாய்வுடன் சுற்றிவருகிறது.[7]
கோள் அமைப்பு
தொகு
சுவீடன் வானியலாளர்களான மைக்கேல் மேயரும் திதியேர் குவெலாழும் 1995 அக்தோபர் 6 இல் 51 பெகாசியைச் சுற்றும் புறக்கோள் ஒன்றைக் கண்டுபிடித்ததை அறிவித்தனர்.[10] இந்தக் கண்டுபிடிப்பு டாப்ளர் கதிர்நிரலியல் ஆர விரைவு முறையால் பிரான்சு அவுத்தே மாகாணத்தில் உள்ள வான்காணகத்தில் செய்யப்பட்டது. இதற்கு எலோடீ கதிர்நிரல் அளவி பயன்பட்டது. இதைச் சான்ஃபிரான்சிசுகோ மாநிலப் பல்கலைக்கழகத்தின் ஜியோஃப்ரி மார்சியும் பெர்க்கேலியில் உள்ள கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தின் ஆர். பவுல் பட்லரும் பின்னர் 1995 அக்தோபர் 12 இல் உறுதிப்படுத்தினர். பட்லர் இதை நிறுவ கலிபோர்னியா சான் உரோசில் உள்ள இலிக் வான்காணகத்தின் ஆமிள்டன் கதிர்நிரல் அளவியைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.
தாய் விண்மீனின் கோளமைப்பு உறுப்பினராக 51 பெகாசி b (51 Peg b) எனும் கோள் முதலில் கண்டறியப்பட்டது. இந்தக் கோள் பெலெரொபோன் என பெயரிடப்பட்டுள்ளது. இக்கோள் கண்டறியப்பட்ட பிறகு பல குழுக்கள் இதன் நிலவலை உறுதிப்படுதியதோடு இதன் இயல்புகள் சார்ந்த பல ஆய்வுகளை நிகழ்த்தினர்.மேலும் இது தாய் விண்மீனின் அருகில் அமைந்துள்ளதையும் எனவே கோள் மேற்பரப்பு வெப்பநிலை1200 °C ஆக உள்ளதையும் இதன் பொருண்மை வியாழனைப்போல அரைப்பகுதியாக உள்ளதையும் கண்டறிந்தனர். அப்போது இவ்வளவு நெருங்கிய கோளின் தொலைவு கோளாக்க்க் கோட்பாடுகளோடு பொருந்திவரவில்லை. எனவே கோள்நகர்வு குறித்த விவாதங்கள் எழுந்தன. தாய் விண்மீனின் 79 பாகைச் சாய்வைக் கோளும் பகிர்வதாகக் கொள்ளப்பட்டது.[17] என்றாலும் பல "சூடான வியாழன்கள்" விண்மீன் அச்சுக்குச் சாய்ந்து அமைவது கண்டறியப்பட்டுள்ளது.[18]
மேலும் காண்க
தொகு
|
|
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 van Leeuwen, F. (November 2007). "Validation of the new Hipparcos reduction". Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664. doi:10.1051/0004-6361:20078357. Bibcode: 2007A&A...474..653V.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 van Belle, Gerard T.; von Braun, Kaspar (2009). "Directly Determined Linear Radii and Effective Temperatures of Exoplanet Host Stars". The Astrophysical Journal 694 (2): 1085–1098. doi:10.1088/0004-637X/694/2/1085. Bibcode: 2009ApJ...694.1085V.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Poppenhäger, K.; et al. (December 2009), "51 Pegasi – a planet-bearing Maunder minimum candidate", Astronomy and Astrophysics, 508 (3): 1417–1421, arXiv:0911.4862, Bibcode:2009A&A...508.1417P, எண்ணிம ஆவணச் சுட்டி:10.1051/0004-6361/200912945
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Monet, David G. et al. (February 2003). "The USNO-B Catalog". The Astronomical Journal 125 (2): 984–993. doi:10.1086/345888. Bibcode: 2003AJ....125..984M.
- ↑ 5.0 5.1 Johnson, H. L. et al. (1966). "UBVRIJKL photometry of the bright stars". Communications of the Lunar and Planetary Laboratory 4 (99). Bibcode: 1966CoLPL...4...99J.
- ↑ Frasca, A. et al. (December 2009). "REM near-IR and optical photometric monitoring of pre-main sequence stars in Orion. Rotation periods and starspot parameters". Astronomy and Astrophysics 508 (3): 1313–1330. doi:10.1051/0004-6361/200913327. Bibcode: 2009A&A...508.1313F.
- ↑ 7.0 7.1 Simpson, E. K.; et al. (November 2010), "Rotation periods of exoplanet host stars", Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 408 (3): 1666–1679, arXiv:1006.4121, Bibcode:2010MNRAS.408.1666S, எண்ணிம ஆவணச் சுட்டி:10.1111/j.1365-2966.2010.17230.x [as "HD 217014"]
- ↑ Mamajek, Eric E.; Hillenbrand, Lynne A. (November 2008). "Improved Age Estimation for Solar-Type Dwarfs Using Activity-Rotation Diagnostics". The Astrophysical Journal 687 (2): 1264–1293. doi:10.1086/591785. Bibcode: 2008ApJ...687.1264M.
- ↑ "51 Peg – Star suspected of Variability". SIMBAD. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-12-17.
- ↑ 10.0 10.1 Mayor, Michael; Queloz, Didier (1995). "A Jupiter-mass companion to a solar-type star". Nature 378 (6555): 355–359. doi:10.1038/378355a0. Bibcode: 1995Natur.378..355M.
- ↑ Mayor, Michel; Queloz, Didier (1995). "A Jupiter-mass companion to a solar-type star". Nature 378: 355 – 359. doi:10.1038/378355a0.
- ↑ "The Nobel Prize in Physics 2019". Nobel Media AB. பார்க்கப்பட்ட நாள் 8 October 2019.
- ↑ "The Colour of Stars", Australia Telescope, Outreach and Education, Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation, December 21, 2004, archived from the original on 2012-02-22, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2012-01-16
- ↑ Baliunas, Sallie; Sokoloff, Dmitry; Soon, Willie (1996). "Magnetic Field and Rotation in Lower Main-Sequence Stars: An Empirical Time-Dependent Magnetic Bode's Relation?". The Astrophysical Journal Letters 457 (2): L99–L102. doi:10.1086/309891. Bibcode: 1996ApJ...457L..99B..
- ↑ Kukarkin, B. V.; et al. (1981). Nachrichtenblatt der Vereinigung der Sternfreunde e.V. (Catalogue of suspected variable stars). Moscow: Academy of Sciences USSR Shternberg. Bibcode:1981NVS...C......0K.
- ↑ "First Exoplanet Visible Light Spectrum". ESO Press Release. http://www.eso.org/public/news/eso1517/. பார்த்த நாள்: 22 April 2015.
- ↑ "51_peg_b". Extrasolar Planet Encyclopaedia. பார்க்கப்பட்ட நாள் November 12, 2012.
- ↑ Roberto Sanchis-Ojeda; Josh N. Winn; Daniel C. Fabrycky (2012). Starspots and spin-orbit alignment for Kepler cool host stars. doi:10.1002/asna.201211765. Bibcode: 2013AN....334..180S. https://archive.org/details/arxiv-1211.2002.
வெளி இணைப்புகள்
தொகு- Jean Schneider (2011). "Notes for star 51 Peg". Extrasolar Planets Encyclopaedia. பார்க்கப்பட்ட நாள் 3 October 2011.
- 51 Pegasi at SolStation.com.
- nStars database entry பரணிடப்பட்டது 2004-08-14 at the வந்தவழி இயந்திரம்
- David Darling's encyclopedia