இந்திய நாட்டுப்புற இசை
இந்திய நாட்டுப்புற இசை (Indian folk music) என்பது இந்தியாவின் பரந்த கலாச்சார பன்முகத்தன்மை காரணமாக வேறுபடுகிறது. இது பாங்க்ரா, லாவணி, தாண்டியா, சூபி நாட்டுப்புறம், ராஜஸ்தானி உள்ளிட்ட பல வடிவங்களைக் கொண்டுள்ளது.
வகைகள் தொகு
- ஆந்திரப் பிரதேசம் : மடிகா தப்பு, மாலா ஜமிடிகா
- அசாம் : பிகு கீதம்,தோக்கரி கீதம், காம்ருபி லோகீதம், கோல்பரியா லோகோகீதம், போர்கீதம்
- சத்தீசுகர் : பாண்டவானி
- குசராத்து : கர்பா நடனம், தோகா
- சார்க்கண்ட் : ஜுமெய்ர், தோம்காச்
- கருநாடகம் : பாவகீதம்
- மகாராட்டிரம் : பாவகீதம், லாவணி,, பவடா, பஜனைகள், பிரவசனம், பக்தி கீதம், நாட்டிய சங்கீதம்,
ஏகநாதர், கோந்தால், லலிதா, அபங்கம் மற்றும் தும்பாடி
- ஒடிசா : ஒடிசி, சம்பல்பூரி மற்றும் லலிதா
- பஞ்சாப் : மகியா
- வட இந்தியா : சூபி நாட்டுப்புற ராக்
- மேற்கு வங்காளம் : பகுலா, பாட்டியாலி, கீர்த்தனை, நேபாளி லோக் கீதம் ( டார்ஜீலிங் )
தமாங் செலோ தொகு
தமாங் செலோ என்பது தமாங் மக்களால் பாடப்பட்ட நேபாளி நாட்டுப்புற பாடலின் ஒரு வகையாகும். இது நேபாளம், இந்தியா மற்றும் உலகெங்கிலும் உள்ள நேபாள மொழி பேசும் சமூகத்தினரிடையே பரவலாக பிரபலமானது. இது வழக்கமாக தமாங் கருவிகளான தம்பு, மடல் மற்றும் துங்னா ஆகியவற்றுடன் இருக்கும். [1] ஒரு செலோ மிகவும் கலகலப்பான அல்லது மெதுவான மற்றும் மெல்லிசை கொண்டதாக இருக்கும். மேலும் இது அன்றாட வாழ்க்கையின் காதல், துக்கம் மற்றும் கதைகளை வெளிப்படுத்த பாடப்படுகிறது.
ஹிரா தேவி வைபா நேபாளி நாட்டுப்புற பாடல்கள் மற்றும் தமாங் செலோவின் முன்னோடி என்று பாராட்டப்படுகிறார். இவரது பாடல் 'சூரா தா ஹோய்னா அஸ்துரா' இதுவரை பதிவு செய்யப்பட்ட முதல் தமாங் செலோ என்று கூறப்படுகிறது. 40 ஆண்டுகால வாழ்க்கையில் வைபா கிட்டத்தட்ட 300 பாடல்களைப் பாடியுள்ளார். [2] 2011 ஆம் ஆண்டில் வைபாவின் மரணத்திற்குப் பிறகு, இவரது மகன் சத்ய வைபா (தயாரிப்பாளர்) மற்றும் நவ்னீத் ஆதித்யா வைபா (பாடகி) ஆகியோர் இணைந்து பணியாற்றி, இவரது மிகச் சிறந்த பாடல்களை மீண்டும் பதிவுசெய்து, அமா லாய் சிரத்தாஞ்சலி என்ற இசைத் தொகுப்பினை வெளியிட்டனர்.
பாவகீதம் தொகு
பாவகீதம் (அதாவது 'உணர்ச்சி கவிதை') என்பது வெளிப்பாட்டுக் கவிதை மற்றும் மெல்லிசையின் ஒரு வடிவமாகும். சிறந்த கவிதைக் கூறுகளைக் கொண்ட ஒரு உணர்ச்சி கவிதை ஒரு பாடலாக மாறும்போது, அது "பாவகீதம்" என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த வகையிலேயே பாடப்பட்ட பெரும்பாலான கவிதைகள் காதல், இயல்பு மற்றும் தத்துவம் போன்ற பாடங்களுடன் தொடர்புடையவை. மேலும் கசல் ஒரு விசித்திரமான மீட்டருக்கு கட்டுப்பட்டிருந்தாலும், அந்த வகையே கசல்களிலிருந்து வேறுபட்டதல்ல. இந்த வகை இந்தியாவின் பல பகுதிகளில், குறிப்பாக கர்நாடகா மற்றும் மகாராட்டிராவில் மிகவும் பிரபலமானது. பாவகீதத்தை வேறு மொழிகளில் வெவ்வேறு பெயர்களால் அழைக்கலாம். குவெம்பு, த. ரா. பேந்திரே, கோபாலகிருஷ்ண அடிகா, கே. எஸ். நரசிம்மசுவாமி, ஜி. எஸ். சிவருத்ரப்பா, கே. எஸ். நிசார் அகமது, மற்றும் என். எஸ். லட்சுமிநாராயண பாட்டா போன்றவர்கள் நவீன கவிதைகளிலிருந்து பாவகீதத்தை ஈர்க்கிறார்கள். குறிப்பிடத்தக்க பாவகீதக் கலைஞர்களில் பி. கலிங்கராவ், மைசூர் அனந்தசாமி, சி. அசுவத், சிவமோகா சுப்பண்ணா, அர்ச்சனா உடுபா, மற்றும் இராஜு அனந்தசாமி ஆகியோரும் அடங்குவர்.
சி. என். ஜோஷி மராத்தியில் முதன்முதலில் வந்த பாவகீத பாடகர்களில் ஒருவர் ஆவார். மகாராட்டிராவின் வீடுகளில் பாவகீத பாரம்பரியம் செழிக்க வைப்பதில் கஜனன் வட்டாவே நன்கு அறியப்படுகிறார்.
மராத்தியில் பாவகீதம் சாந்தா செல்கே, விந்தா கரந்திகர், ஜெகதீசு கெபுட்கர், கா தி மத்குல்கர், ராஜா பாதே மற்றும் மங்கேசு பட்கோன்கர் ஆகியோரின் படைப்புகளிலிருந்து பெறுகிறது. பாவகீதம் இசைப்பதில் சுதிர் பாட்கே, சீனிவாச காலே மற்றும் யசுவந்த் தியோ ஆகியோரும் அடங்குவர். பாடகர்களில் சுரேஷ் வாத்கர், அருண் தேதி, சுமன் கல்யாண்பூர், லதா மங்கேஷ்கர், ஆஷா போஸ்லே மற்றும் பீம்சென் ஜோஷி ஆகியோரும் அடங்குவர். மராத்தியில் பாவகீதத்தின் தொகுப்புகள் அடங்கிய பல புத்தகங்கள் கிடைக்கின்றன. [3]
பாங்க்ரா மற்றும் கிததா தொகு
பாங்க்ரா என்பது பஞ்சாபின் நடனம் சார்ந்த நாட்டுப்புற இசையின் ஒரு வடிவமாகும். தற்போதைய இசை பாணி அதே பெயரில் அழைக்கப்படும் பஞ்சாபின் கரடுமுரடான பாரம்பரியமற்ற இசைக்கருவிகள் மூலம் பெறப்பட்டது. பஞ்சாப் பிராந்தியத்தின் பெண் நடனம் கித்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது.
பிகுகீதம் தொகு
பிகு என்பது ஆசாமிய கலாச்சாரத்தில் மிகவும் கொண்டாடப்படும் பண்டிகையாகும். இந்த திருவிழாக்கள் ஒரு வருடத்தில் மூன்று முறை வெவ்வேறு வழிகளில் கொண்டாடப்படுகின்றன. மூன்று ரோங்காலி அல்லது போகக் பிகு மிகவும் புகழ்பெற்றது. பின்னர் போகலி அல்லது மாக் பிகு வருகிறது. கொங்கலி அல்லது கதி பிகு குறைந்த செலவில் கொண்டாடப்படுகிறது. போகாக் பிகு அசாமின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் மெல்லிய பாடல்களுடன் தோல்-பெபாவின் ஒலி நிறைந்த காற்றைக் கொண்டுவருகிறது. இந்த பாடல்கள் அந்த இடத்தின் வண்ணமயமான சமூகத்தின் மகிழ்ச்சியைக் குறிக்கின்றன. பாடல்களில் காதல், காதல், இயல்பு மற்றும் நிகழ்வுகளின் கருப்பொருள்கள் உள்ளன. இந்த நடனம் இளம் பெண்கள் மற்றும் சிறுவர்களால் குழுவாக கொண்டாடப்படுகிறது. இயற்கையின் அழகு முதல் காதலரின் வெளிப்பாடு வரை, சமூக விழிப்புணர்வு கொண்டவர்கள் முதல் நகைச்சுவையான கதைகள் வரை பலவிதமான வரிகள் பிகு கீதத்தில் உள்ளன. பிகு என்பது அசாமின் மிகவும் பிரபலமான நாட்டுப்புற பாடலாக இது இந்தியா முழுவதும் பரவலாக அறியப்படுகிறது. இது பிராந்தியத்தின் மிக முக்கியமான திருவிழாவின் ஒரு பகுதியாகும். இது அசாமிய மக்களின் வண்ணமயமான மற்றும் பணக்கார கலாச்சாரத்தை குறிக்கிறது.
லாவணி தொகு
லாவணி மகாராட்டிராவின் பிரபலமான நாட்டுப்புற வடிவமாகும். பாரம்பரியமாக, பாடல்கள் பெண் கலைஞர்களால் பாடப்படுகின்றன. ஆனால் ஆண் கலைஞர்கள் எப்போதாவது லாவாணியைப் பாடுவர். லாவணியுடன் தொடர்புடைய நடன வடிவம் தமாஷா என்று அழைக்கப்படுகிறது.
சூபி நாட்டுப்புற ராக் இசை தொகு
சூபி நாட்டுப்புற ராக் இசையில் நவீன கடின ராக் மற்றும் பாரம்பரிய நாட்டுப்புற இசையின் கூறுகள் சூபி கவிதைகளுடன் உள்ளன. இது பாக்கித்தானில் ஜூனூன் போன்ற இசைக்குழுக்களால் முன்னோடியாக இருந்தபோதிலும், குறிப்பாக வட இந்தியாவில் இது மிகவும் பிரபலமானது. 2005 ஆம் ஆண்டில், ரப்பி ஷெர்கில் "புல்லா கி ஜானா" என்ற சூபி ராக் பாடலை வெளியிட்டார். இது இந்தியாவிலும் பாக்கித்தானிலும் தரவரிசையில் முதலிடத்தைப் பிடித்தது. மிக சமீபத்தில், 2016 ஆம் ஆண்டு ஏ ஏ தில் ஹை முஷ்கில் திரைப்படத்தின் "புல்லேயா" என்ற சூபி நாட்டுப்புற ராக் பாடல் மிகப்பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது.
தான்டியா தொகு
தான்டியா என்பது நடனம் சார்ந்த நாட்டுப்புற இசையாகும். இது உலகளவில் பாப் இசைக்கு ஏற்றது. இது மேற்கு இந்தியாவில் பிரபலமானது. குறிப்பாக நவராத்திரியின் போது இதை இசைப்பதுண்டு. தற்போதைய இசை பாணி பாரம்பரிய இசைக்கருவியிலிருந்து அதே பெயரில் அழைக்கப்படும் தாண்டியாவின் நாட்டுப்புற நடனம் வரை பெறப்பட்டது.
ஜுமெய்ர் மற்றும் தோம்காச் தொகு
ஜுமெய்ர் மற்றும் தோம்காச் ஆகியவை நாக்புரி நாட்டுப்புற இசையாகும் . நாட்டுப்புற இசை மற்றும் நடனம் ஆகியவற்றில் பயன்படுத்தப்படும் இசைக்கருவிகள் தோல், மந்தர், பன்சி, நகாரா, தாக், செனாய், கார்தல், நர்சிங் போன்றவை. [4]
பாண்டவணி தொகு
பாண்டவணி என்பது பண்டைய காவியமான மகாபாரதத்தின் வீமனை கதாநாயகனாகக் கொண்டு, இசைக்கருவிகளை இசைத்து கதை சொல்லும் ஒரு நாட்டுப்புற பாடும் பாணியாகும். இந்த வகை நாட்டுப்புற நாடகங்கள் சத்தீசுகர் மாநிலத்திலும், அண்டை நாடான ஒடிசா மற்றும் ஆந்திரப் பிரதேசத்திலும் பிரபலமாக உள்ளன. ராஜஸ்தானி இசையில் லங்காக்கள், சப்பேரா, போபா, ஜோகி மற்றும் மங்கானியா உள்ளிட்ட பல்வேறு வகையான இசைக்கலைஞர்கள் உள்ளனர். [5]
பவுல்கள் தொகு
வங்காளத்தின் பவுல்கள் 18, 19 மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் இசைக்கலைஞர்களின் வரிசையாக இருந்தது. அவர்கள் காமக், எக்தாரா மற்றும் தோத்தாராவைப் பயன்படுத்தி ஒரு வகையான இசையை வாசித்தனர். பவுல் என்ற சொல் சமசுகிருத பத்துலில் இருந்து வந்துள்ளது.
பாட்டியாலி தொகு
இந்த வகை இசை முக்கியமாக முந்தைய வங்காளத்தின் கடற்படையினர் மற்றும் மீனவர்களால் வளர்க்கப்பட்டது. "பாட்டியாலி" என்ற வார்த்தையின் தோற்றம் குறித்து பல கருத்துக்கள் உள்ளன. இதன் மிகவும் பிரபலமான பாடகர்களில் ஒருவர் நிர்மலேந்து சௌத்ரி என்பவராவார்.
கர்பா தொகு
நவராத்திரியின் போது இந்து தெய்வங்கள் மற்றும் தெய்வங்களின் நினைவாக கர்பா ("பாடல்") பாடப்படுகிறது. கிருட்டிணர், அனுமன், இராமர் போன்றவர்களின் நினைவாக இவை பாடப்படுகின்றன.
தோலு குனிதா தொகு
இது ஒரு குழு நடனமாகும். இது நடனத்தில் பயன்படுத்தப்படும் தாள வாத்தியமான டோலு என்பதன் பெயரிலிருந்து பெயரிடப்பட்டது. இது வடக்கு கர்நாடகா பகுதியின் குருபா சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஆண்களால் நிகழ்த்தப்படுகிறது. இந்த குழுவில் 16 நடனக் கலைஞர்கள் உள்ளனர். அவர்கள் முரசு அடித்து தாளங்களுக்கேற்ப நடனமாடுவார்கள்.
கோலாட்டம் தொகு
கோலாட்டம் என்பது ஆந்திரா, கர்நாடகா மற்றும் தமிழ்நாடு போன்ற மாநிலங்களின் பாரம்பரிய நாட்டுப்புற நடனமாகும். [6] அதன் வட இந்திய ஆட்டமான தாண்டியாவைப் போலவே, இது வண்ணக் குச்சிகளைக் கொண்டு நிகழ்த்தப்படுகிறது. பொதுவாக ஆண்களும் பெண்களும் ஒன்றாக நடனமாடுவதை இது உள்ளடக்கியது.
உத்தராகாண்டி இசை தொகு
உத்தராகாண்டி நாட்டுப்புற இசை இயற்கையின் மடியில் வேர்களைக் கொண்டுள்ளது. தூய்மையான மற்றும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட இசையில் இயற்கையின் உணர்வும் தொடுதலும் இயற்கையுடன் தொடர்புடைய பாடங்களும் உள்ளன. இந்த நாட்டுப்புற இசையில் முதன்மையாக திருவிழாக்கள், மத மரபுகள், நாட்டுப்புறக் கதைகள் மற்றும் உத்தராகண்ட் மக்களின் எளிய வாழ்க்கை ஆகியவற்றுடன் தொடர்புடையது. இவ்வாறு உத்தராகண்ட் பாடல்கள் கலாச்சார பாரம்பரியத்தின் உண்மையான பிரதிபலிப்பு மற்றும் இமயமலையில் மக்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை வாழ்கின்றன. உத்தரகண்ட் இசையில் பயன்படுத்தப்படும் இசைக் கருவிகளில் தோல், தமவுன், துர்ரி, ரன்சிங்கா, தோல்கி, தௌர், தாலி, பங்கோரா மற்றும் மசக் பாஜா ஆகியவை அடங்கும். கைம்முரசு இணை மற்றும் ஆர்மோனியம் ஆகியவையும் குறைந்த அளவிற்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இதன் முக்கிய மொழிகள் குமாவோனி மற்றும் கர்வாலி ஆகும்.
வீரகேசு தொகு
வீரகேசு என்பது கர்நாடக மாநிலத்தில் நிலவும் ஒரு நடன நாட்டுப்புற வடிவமாகும். இது இந்து புராணங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு தீவிரமான நடனம் மற்றும் மிகவும் தீவிரமான ஆற்றல் சேமிப்பு நடன இயக்கங்களை உள்ளடக்கியது. மைசூரில் நடைபெறும் விஜயதசமி ஊர்வலத்தில் [7] நிகழ்த்தப்படும் நடனங்களில் வீரகேசும் ஒன்றாகும்.
நாட்டுப்புறப் பாட்டு தொகு
நாட்டுப்புறப் பாட்டு என்பது தமிழ் நாட்டுப்புற இசையாகும். இது கிராம நாட்டுப்புற இசை மற்றும் நகர நாட்டுப்புற இசை ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இது ராஜஸ்தானிலும் பாடப்படுகிறது. இது இந்தியாவின் பழமையான நாட்டுப்புற பாடல் வகைகளில் ஒன்றாகும்.
குறிப்புகள் தொகு
- ↑ (ACCU), Asia⁄Pacific Cultural Centre for UNESCO. "Asia-Pacific Database on Intangible Cultural Heritage(ICH)". www.accu.or.jp. Archived from the original on 2016-06-05. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2018-07-21.
- ↑ "The Telegraph - Calcutta (Kolkata) | North Bengal & Sikkim | Hira Devi dies of burn injuries". www.telegraphindia.com. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2018-07-21.
- ↑ "Marathi Bhaavageete". www.aathavanitli-gani.com (in மராத்தி).
- ↑ "Out of the Dark". democratic world.in.
- ↑ manganiyar
- ↑ http://www.merriam-webster.com/dictionary/kolattam
- ↑ "Google". www.google.com. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2016-09-18.