இம்பால் போர் கல்லறை
இம்பால் போர் கல்லறை (Imphal War Cemetery) என்பது வடகிழக்கு இந்தியாவில் இந்திய மாநிலமான மணிப்பூரின் தலைநகரான இம்பாலில் , அமைந்துள்ளது. இது மேல் மியான்மருடன் சர்வதேச எல்லையைக் கொண்டுள்ளது. இந்த கல்லறையில் இரண்டாம் உலகப் போரில் இறந்த 1,600 பொதுநலவாய நாடுகளின் வீரர்களின் அடக்கம் உள்ளது. இது பொதுநலவாய நாடுகளின் போர் கல்லறை ஆணையத்தால் பராமரிக்கப்படுகிறது. [1]
மவுண்ட்பேட்டன் பிரபு இம்பால் மற்றும் கோகிமாவில் நடந்த போரை "வரலாற்றில் மிகப் பெரிய போர்களில் ஒன்று" என்று விவரித்தார். தேசிய இராணுவ அருங்காட்சியகம் நடத்திய தேசிய கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில், 2013 ஆம் ஆண்டில், கோகிமா மற்றும் இம்பால் போர் வரலாற்றில் மிகப் பெரிய போர்களில் ஒன்றாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. [2]
இருப்பிடம்
தொகுஇம்பால் சர்வதேச விமான நிலையத்திலிருந்து 10 கிலோமீட்டர் (6.2 மைல்) தொலைவில் உள்ள தெவ்லாலாந்தின் ஒரு சிறிய பகுதியில் இம்பாலில் கல்லறை அமைந்துள்ளது. இம்பால்-திமாபூர் நெடுஞ்சாலை 39 இலிருந்து, கிளைச் சாலை வழியாக சுமார் 1 கிலோமீட்டர் (0.62 மைல்) உயரத்திற்கு வலதுபுறம் மற்றும் டி.எம் கல்லூரிக்கு முன்னால் அணுகலாம். [1] கல்கத்தா, குவகாத்தி மற்றும் தில்லியில் இருந்து தினசரி விமான சேவைகள் இயக்கப்படுகின்றன. இம்பாலில் இருந்து கோகிமா செல்லும் சாலை தூரம் அதன் வடக்கே 135 கிலோமீட்டர் (84 மைல்) மற்றும் சில்சார் வரை அதன் மேற்கில் 264 கிலோமீட்டர் (164 மைல்) ஆகும். அசாமில் உள்ள குவகாத்திக்கு இடையே இம்பால் வரை வழக்கமான பேருந்துகள் இயக்கப்படுகின்றன. மணிப்பூரில் இரயில் சேவை இல்லை. [3]
வரலாறு
தொகுஇரண்டாம் உலகப் போரின்போது, 1942 இல் சப்பானிய இராணுவம் பொதுநலவாய நாடுகளின் படைகளைத் தோற்கடித்து பர்மாவை ஆக்கிரமித்தது. [1] பின்னர் அவர்கள் பர்மாவில் தங்கள் மூலோபாய வலிமையை வலுப்படுத்தினர். இமயமலை முழுவதும் சீன விமான நடவடிக்கைகளை கட்டுப்படுத்தும் நோக்கத்துடன் இம்பால் மற்றும் பின்னர் அசாம் மீதான தாக்குதலுக்கான "அரங்கமாக" பயன்படுத்தினர். [4] மியான்மரில் தோல்வியடைந்த பின்னர், பிரித்தன் இராணுவப் பிரிவுகள் பர்மாவிலிருந்து எளிதான பாதை என்பதால் இந்தியாவில் இம்பாலுக்கு பின்வாங்கின. மியான்மரில் உள்ள இந்திய புலம்பெயர்ந்தோர், கிட்டத்தட்ட 400,000 பேர் இந்தியாவுக்கு தப்பி ஓடிவந்தனர். அவர்களில் 140,000 பேர் இம்பால் வழியாக அசாமை அடைந்ததாக கூறப்படுகிறது. மணிப்பூரில் 23 வது இந்தியப் பிரிவை அமைப்பதன் மூலம் ஆங்கிலேயர்கள் இம்பாலில் இராணுவ உள்கட்டமைப்பை வலுப்படுத்தினர். புதிய விமானநிலையங்கள் கட்டப்பட்டன, பொதுநலவாய நாடுகளின் படைகள் அதிக இராணுவம் மற்றும் விமானப்படை பிரிவுகளுடன் பலப்படுத்தப்பட்டன. மேலும் ஒரு பொது மருத்துவமனையும் நவம்பர் 1944 முதல் செயல்படத் தொடங்கியது. இம்பாலின் முக்கியத்துவத்தை கருத்தில் கொண்டு, சப்பானிய படைகள் 1944 வசந்த காலத்தில் மணிப்பூரைத் தாக்கின. சப்பானியர்கள் இம்பால் மீது குண்டுவீச்சு நடத்தத் தொடங்கினர். இம்பாலுக்கும் திமாபூருக்கும் இடையிலான சாலை இணைப்பின் ஒரு பகுதியைத் துண்டித்து, மூன்று மாதங்களுக்கும் மேலாக இம்பால் மீது முற்றுகை நடத்தினர். பொதுநலவாயப் படைகளின் 14 ஆவது இராணுவம் கடுமையாகப் போராடி சப்பானியப் படைகளின் பல உயிரிழப்புகளை ஏற்படுத்தியது. 1944 கோடையில் இம்பால் முற்றுகை நீக்கப்பட்டது. 1944 ஜூன் 22 அன்று கோகிமா மற்றும் இம்பாலில் இருந்து பிரித்தன் மற்றும் இந்திய துருப்புக்கள் எல்லைக்கோடு 109 இல் சந்தித்தபோது போர் முடிந்தது. இந்த போர் கோகிமா போருக்கு அடுத்ததாக மட்டுமே கருதப்படுகிறது. சப்பானிய இராணுவத்தைப் பொறுத்தவரை, இம்பால் மீதான கட்டுப்பாடு, "இரத்தக்களரி சமவெளிகளில்" உயிரிழப்புகளைப் பொறுத்தவரை மிகவும் விலை உயர்ந்தது. ஏனெனில் அவர்களது வீரர்கள் 50,000 பேர் இங்கு இறந்தனர். இந்த யுத்தம் "கிழக்கின் நார்மண்டி" என்று அழைக்கப்படுகிறது. [4] இரண்டாம் உலகப் போரின்போது, இந்தியாவில் கோகிமா மற்றும் இம்பால் துறைகளில் இறந்தவர்களின் எண்ணிக்கை 65,000 சப்பானிய துருப்புக்களும் 18,000 பிரித்தன் மற்றும் இந்திய வீரர்களும் எனக் கூறப்படுகிறது. [5]
அம்சங்கள்
தொகுஆரம்பத்தில், கல்லறையில் 950 அடக்கம் செய்யப்பட்ட வீரர்களின் உடல்கள் இருந்தன. இரண்டாம் உலகப் போரின் முடிவைத் தொடர்ந்து, இம்பாலில் உள்ள மற்ற இரண்டு சிறிய கல்லறைகளிலும், தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பிற இடங்களிலும் அடக்கம் செய்யப்பட்டவை இந்த கல்லறைக்கு மாற்றப்பட்டன, கல்லறையில் மொத்த போர் அடக்கம் 1,600 ஆக இருந்தது. [1] நினைவுச்சின்னத்தில் ஒவ்வொன்றின் பெயருடன் பித்தளை தகடுகளுடன் குறிப்பான்கள் உள்ளன. [6] ஐக்கிய இராச்சியத்திலிருந்து 1300, கனடாவிலிருந்து 10, ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்து 5, இந்தியாவிலிருந்து 220, கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து 40, மேற்கு ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து 10 மற்றும் மியான்மரிலிருந்து 10 போன்ற பல பொதுநலவாய நாடுகளைச் சேர்ந்த இறந்தவர்கள் நினைவுகூரப்படுகிறார்கள். [7]
நினைவுச் சின்னத்தில் காட்சிக்கு பார்வையாளர் தகவல் பலகைகள் முன்மொழியப்பட்டுள்ளன. தொழில்நுட்பத்தை உள்ளடக்கிய இந்த காட்சி, இம்பாலில் நடந்த போர் பற்றிய தகவல்களையும் கல்லறையில் நினைவுகூரப்படும் சிலரின் தனிப்பட்ட கதைகளையும் அணுக உதவுகிறது; இதுபோன்ற 500 பலகைகள் 2014 இல் நிறுவ முன்மொழியப்பட்டன. [2]
நினைவு சேவை
தொகு27 ஜூன் 2014 அன்று இம்பால் போரின் (WWII) 70 வது ஆண்டு விழாவை முன்னிட்டு கல்லறையில் நினைவுச் சேவை ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. மணிப்பூர் ஆளுநர் வி.கே. துக்கல், மணிப்பூர் துணை முதல்வர், பொதுநலவாய போர் கல்லறை ஆணையத்தின் இயக்குநர், முதல் செயலாளர், ஆஸ்திரேலிய தூதரகம், அமெரிக்காவின் தூதரகத்தில் இராணுவ இணைப்பு, மணிப்பூர் சுற்றுலா மன்றத்தின் தலைவர் மற்றும் உறுப்பினர்கள் மற்றும் 2 வது உலகப் போர் இம்பால் பிரச்சார அறக்கட்டளை இந்நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்ட பிரமுகர்கள். வி.கே துக்கல் மற்றும் பிற உறுப்பினர்கள் கல்லறைகளில் மாலை அணிவித்தனர். [2] [8]
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Imphal War Cemetery". Commonwealth War Graves Commission.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "CWGC Remembers 70th Anniversary of Imphal". Commonwealth War Graves Commission. 23 June 2014.
- ↑ Sajnani 2001.
- ↑ 4.0 4.1 Swedien 2011.
- ↑ Sandham 2013.
- ↑ Ahmed 2010, ப. 177.
- ↑ Swedien 2011, ப. 131.
- ↑ "Manipur remembers 70th anniversary Battle of Imphal". The Northeast Today (TNT) Magazine. 27 June 2014.
நூற்பட்டியல்
தொகு- Ahmed, Jaynal Uddin (2010). Development Vision of North-East India. Concept Publishing Company. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-8069-644-2.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Sajnani, Manohar (2001). Encyclopaedia of Tourism Resources in India. Gyan Publishing House. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7835-017-2.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Sandham, Oken Jeet (1 August 2013). Naga Paddy Man. Booksmango. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-616-222-228-3.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Swedien, Bea Andersen (10 October 2011). Under the Red Blanket. Andrews UK Limited. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-78092-005-4.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help)