மஞ்சுகோ பேரரசின் அரண்மனை அருங்காட்சியகம்

மஞ்சுகோ பேரரசின் அரண்மனையின் அருங்காட்சியகம் (Museum of the Imperial Palace of Manchukuo) என்பது வடகிழக்கு சீனாவின் சிலின் மாகாணத்தின் சாங்ச்சனின் வடகிழக்கு மூலையில் உள்ள ஒரு அருங்காட்சியகமாகும். சப்பானிய கைப்பாவை மாநிலமான மஞ்சுகுவோவின் பேரரசராக தனது பங்கின் ஒரு பகுதியாக சீனாவின் கடைசி பேரரசர் புயி வாழ்வதற்காக சப்பானிய பேரரசின் இராணுவத்தால் உருவாக்கப்பட்ட அதிகாரப்பூர்வ இல்லமாக இந்த அரண்மனை இருந்தது. சீன மக்கள் குடியரசில் இந்த கட்டமைப்புகள் பொதுவாக "பொம்மை பேரரசரின் அரண்மனை" என்றும், "கண்காட்சி அரங்கம்" என்றும் குறிப்பிடப்படுகின்றன .^[1] இது சீனாவின் தேசிய சுற்றுலா நிர்வாகத்தால் "கண்ணுக்கினிய பகுதி" என வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.^[2]

வரலாறு

1931 ஆம் ஆண்டில், சப்பானியர்கள் சீனாவின் வடகிழக்கு, நவீனகால இலியோனிங், சிலின், ஹெய்லோங்ஜியாங் மாகாணங்களின் பகுதியைக் கைப்பற்றினர். அவை வரலாற்று ரீதியாக மஞ்சூரியா சப்பானியர்கள் மஞ்சூரியாவில் அதிகாரப்பூர்வமாக சுயாதீனமான அரசை உருவாக்கினர். அதற்கு அவர்கள் மஞ்சுகோ என்று பெயரிட்டனர். இது உண்மையில் சப்பானின் கைப்பாவை மாநிலமாக இருந்தது. மஞ்சுகுவோவுக்கு சட்டபூர்வமான ஒரு அரசைக்க் கொடுக்கும் முயற்சியில், சப்பானியர்கள் சிங் வம்ச சீனாவின் பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்ட கடைசி பேரரசரான புயியை மஞ்சுகுவோ பேரரசராக நிறுவினர்.^[3]

கட்டுமானம்

புயியின் பங்கு பெரும்பாலும் அரசத் தலைவராக ஒரு அடையாளமாக இருந்தது. அவர், ஒரு புதிய அரண்மனையை நிர்மாணிக்க அனுமதிக்கப்பட்டார். அரசாங்கத்திடம் இரண்டு குழுக்கள் வெவ்வேறு திட்டங்களை முன்வைத்தன. மஞ்சூரிய இருப்புப்பாதை நிறுவனமான மாண்டெட்சு ஒரு நவீன அரண்மனை வடிவமைப்பை விரும்பியது. அது தன்னை புதிய நகரமான சிங்கிங் (நவீன நாள் சாங்ச்சன் ) உடன் இணைத்தது. பெய்ஜிங்கில் தடைசெய்யப்பட்ட நகரத்தின் மாதிரியாக தெற்கு நோக்கிய அரண்மனைக்கு கட்டுமானப் படைகள் பணியகம் ஆதரவளித்தது.^[4] புய் பிந்தையவர்களுக்கு ஆதரவளித்தார். புதிய அரண்மனைக்கு நகரத்தின் மேற்கு பகுதியில் ஒரு தளம் ஒதுக்கப்பட்டு, தற்காலிக அரண்மனை கட்டுவதற்கு மற்றொரு மைய இடம் தேர்வு செய்யப்பட்டது. மேற்கு தளம் விரைவில் மத்திய தளத்தை பிரதான அரண்மனையாக விட்டுவிட்டு கைவிடப்பட்டது. இருப்பினும், இரண்டாம் உலகப் போர் தொடங்கியவுடன், கட்டுமானத்திற்கான வளங்கள் திசை திருப்பப்பட்டன. அரண்மனையின் பணிகள் 1943 இல் நிறுத்தப்பட்டன. இதன் விளைவாக புதிய அரண்மனை ஒருபோதும் நிறைவடையவில்லை.

புயியின் அரண்மனை

சரியான அரண்மனை இல்லாமல், அதற்கு பதிலாக பேரரசர் புய் நகர்ப்புறத்திற்கு வெளியே, இருப்புப்பாதை நிறுவனத்திற்கு அருகில் ஒரு கட்டிடத்தில் தங்க வைக்கப்பட்டார். இந்த கட்டிடம் முன்பு சால்ட் கேபல்லின் அலுவலகங்களாக இருந்தது.^[5] இந்த கட்டிடத்திற்கு "உப்பு அரண்மனை" என்ற புனைபெயர் வழங்கியது.^[3] இந்த கட்டிடம் அதன் நோக்கத்திற்காக உண்மையில் பொருத்தமற்றது. அது சிறியதாகவும், ஒரு அரச தலைபோதாமலும் இருந்தது. புயி 1932 முதல் 1945 வரை இந்த அரண்மனையில் வசித்து வந்தார்.^[4]

இரண்டாம் உலகப் போர்

ஆகத்து 8, 1945 இல், சோவியத் ஒன்றியம் சப்பான் பேரரசின் மீது போரை அறிவித்தது. சோவியத் செம்படை வடக்கிலிருந்து மஞ்சூரியா மீது படையெடுத்தது. 1945 ஆகத்து 20 வாக்கில் செஞ்சேனை கிட்டத்தட்ட எல்லா மஞ்சுகுவோவையும் கைப்பற்றியது. சப்பானிய சாம்ராச்சியம் நிபந்தனையின்றி இரண்டாம் உலகப் போரில் சரணடைந்தது.^[6] விமானம் மூலம் சப்பானுக்குத் தப்பிக்க முயன்ற புயி அரண்மனையை விட்டு வெளியேறினார். ஆனால் சோவியத்துகளால் கைது செய்யப்பட்டார். அரண்மனையும் அதைச் சுற்றியுள்ள நகரமும் கொள்ளையடிக்கப்பட்டன.

அருங்காட்சியகம்

1962 ஆம் ஆண்டில் இந்த கட்டமைப்புகள் பாதுகாக்கப்பட்டு மஞ்சுகோ பேரரசின் அரண்மனையின் அருங்காட்சியகமாக திறக்கப்பட்டன. கண்காட்சிகள் 1982 இல் சிலின் மாகாண அருங்காட்சியகத்துடன் விரிவாக்கப்பட்டன.^[7] மேலும், 1984 இல் புதுப்பிக்கப்பட்டது. முழு வளாகமும் 2004 இல் புதுப்பிக்கப்பட்டது. பெர்னார்டோ பெர்டோலூசியின் 1987 ஆம் ஆண்டு புயியின் வாழ்க்கை வரலாற்று திரைப்படமான த லாஸ்ட் எம்பெரர் படத்தில் இந்த அரண்மனை காட்டப்பட்டது. திரைப்படத்தில் புயியின் ஆட்சியை மஞ்சுகோவின் பேரரசராக சித்தரிக்கிறது.

மேற்கோள்கள்

↑ "Changchun Travel Guide". Travelchinaguide.com. Archived from the original on October 10, 2007. பார்க்கப்பட்ட நாள் July 12, 2014.
↑ "AAAAA Scenic Areas". China National Tourism Administration. 16 November 2008. Archived from the original on April 4, 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 April 2011.
↑ ^3.0 ^3.1 Buruma, Ian (2013). Year Zero: A History of 1945. Penguin. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1101638699. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 June 2014.
↑ ^4.0 ^4.1 Moore, Aaron (2013). Constructing East Asia: Technology, Ideology, and Empire in Japan's Wartime Era, 1931-1945. Stanford University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0804786690. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 July 2014.
↑ Blakeney, Ben Bruce (16 July 1945). "LIFE". Life Magazine. https://books.google.com/?id=fEgEAAAAMBAJ&pg=PA84&dq=Palace+of+the+Manchukuo#v=onepage&q=Palace%20of%20the%20Manchukuo&f=false. பார்த்த நாள்: 14 July 2014.
↑ Morris-Suzuki, Tessa (2010). To the Diamond Mountains: A Hundred-Year Journey through China and Korea. Rowman & Littlefield Publishers. p. 46. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1442205055. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 July 2014. Palace of the Manchukuo.
↑ "七宝烧红地小花瓶" [Small, burnt red seven treasures vases] (in Chinese). Palace Museum of the Manchurian Regime. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 May 2020.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)

வெளி இணைப்புகள்

Official home page (in சீன மொழி)

[1] "Changchun Travel Guide". Travelchinaguide.com. Archived from the original on October 10, 2007. பார்க்கப்பட்ட நாள் July 12, 2014.

[2] "AAAAA Scenic Areas". China National Tourism Administration. 16 November 2008. Archived from the original on April 4, 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 April 2011.

[yearzero-3] 3.0 ^3.1 Buruma, Ian (2013). Year Zero: A History of 1945. Penguin. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1101638699. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 June 2014.

[Moore-4] 4.0 ^4.1 Moore, Aaron (2013). Constructing East Asia: Technology, Ideology, and Empire in Japan's Wartime Era, 1931-1945. Stanford University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0804786690. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 July 2014.

[5] Blakeney, Ben Bruce (16 July 1945). "LIFE". Life Magazine. https://books.google.com/?id=fEgEAAAAMBAJ&pg=PA84&dq=Palace+of+the+Manchukuo#v=onepage&q=Palace%20of%20the%20Manchukuo&f=false. பார்த்த நாள்: 14 July 2014.

[6] Morris-Suzuki, Tessa (2010). To the Diamond Mountains: A Hundred-Year Journey through China and Korea. Rowman & Littlefield Publishers. p. 46. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1442205055. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 July 2014. Palace of the Manchukuo.

[7] "七宝烧红地小花瓶" [Small, burnt red seven treasures vases] (in Chinese). Palace Museum of the Manchurian Regime. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 May 2020.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]