ஹம்மிரவர்மன்
ஹம்மிர-வர்மன் ( Hammiravarman; ஆட்சி சுமார் 1288-1311 பொ.ச.) மத்திய இந்தியாவின் சந்தேல வம்சத்தின் அரசனாவார். செகசபுக்தி பிராந்தியத்தின் (இன்றைய மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும் உத்தரப் பிரதேசத்தில் உள்ள புந்தேல்கண்ட்) ஆட்சியாளராக இருந்தார். இவரது ஆட்சியின் போது, தில்லி சுல்தான் அலாவுதீன் கில்சி சந்தேல அரசின் சில பகுதிகளை கைப்பற்றினார்.
| ஹம்மிரவர்மன் | |
|---|---|
| கலிஞ்சிராதிபதி (கலிஞ்சரின் இறைவன்) | |
| புந்தேல்கண்ட்டின் மன்னன் | |
| ஆட்சிக்காலம் | (சுமார் 1288-1311 CE) |
| முன்னையவர் | போஜவர்மன் |
| பின்னையவர் | இரண்டாம் வீரவர்மன் |
| அரசமரபு | சந்தேலர்கள் |
ஆரம்ப கால வாழ்க்கை
தொகுஹம்மிரவர்மன் என்ற பெயர் அமீர் என்ற முஸ்லிம் பெயரின் சமசுகிருத வடிவமான "ஹம்மிரா" மற்றும் பாரம்பரிய இந்தியப் பட்டமான "வர்மன்" என்ற வார்த்தைகளிலிருந்து உருவானது. துருக்கிய ( கில்ஜி ) செல்வாக்கிற்கு மத்தியில் "ஹம்மிரா" இராஜபுத்திர வம்சத்தினரிடையே பிரபலமானது. [1]
போஜவர்மனுக்குப் பிறகு ஹம்மிரவர்மன் சந்தேல மன்னனாக ஆனார். இருப்பினும், போஜவர்மனின் பெயர் அவரது 1308 சர்க்காரி செப்புத் தகடு கல்வெட்டில் கொடுக்கப்பட்ட முன்னோடிகளின் பட்டியலில் விடுபட்டுள்ளது. போஜவர்மனின் முன்னோடிகளான பரமார்த்தி, திரைலோக்கியவர்மன், வீரவர்மன் ஆகியோரைப் பற்றி கல்வெட்டு குறிப்பிடுகிறது. போஜவர்மன் ஹம்மிரவர்மனின் மூதாதையர் அல்ல என்பதை இது குறிக்கிறது. [2] வரலாற்றாளர் ராய் பகதூர் ஹிராலால் இரண்டு அரசர்களும் சகோதரர்கள் என்று கோட்பாடு செய்தார். ஆனால் இந்த அனுமானம் வேறு எந்த ஆதாரங்களாலும் உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை. [3] எலிக்கி ஜன்னாஸின் கூற்றுப்படி, இரண்டு மன்னர்களும் அநேகமாக உறவினர்களாக இருக்கலாம், ஹம்மிரவர்மன் வீரவர்மனின் மகனாக இருக்கலாம். [4]
உத்தரபிரதேசத்தின் ஹமிர்பூர், ஹம்மிரவர்மனில் இருந்து அதன் பெயரைப் பெற்றது என்றும் ஹிராலால் பரிந்துரைத்தார். [5] இருப்பினும், ஹமிர்பூர் மாவட்ட அரசிதழின் படி, இந்த நகரம் கலாச்சூரி ஆட்சியாளரான ஹமிர தேவனின் பெயரால் அழைக்கப்படுகிறது. [6]
வரலாறு
தொகுஹம்மிரவர்மனின் ஆரம்பகால மற்றும் சமீபத்திய அறியப்பட்ட கல்வெட்டுகள் கிபி 1289 மற்றும் கிபி 1311 ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்தவை. இவரது ஆட்சி குறைந்தது 22 ஆண்டுகள் நீடித்தது என்பதை இது குறிக்கிறது. தில்லி சுல்தான் அலாவுதீன் கில்ஜி இந்த நேரத்தில் வட இந்தியாவின் பெரும் பகுதிகளை தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தார். [2] சர்க்காரி செப்புத் தகடு " மஹாராஜாதிராஜா " (அரசர்களின் அரசன்) என்ற பட்டத்தை இவரது முன்னோர்களுக்குப் பயன்படுத்துகிறது. ஆனால் இவருக்கு அல்ல. சந்தேல மன்னனின் அந்தஸ்து இவரது காலத்தில் தாழ்ந்திருந்தது என்பதை இது உணர்த்துகிறது. [7]
தமோ - ஜபல்பூர் பகுதியை ஆண்ட வாகதேவன் என்ற கூர்ஜர-பிரதிகாரத் தலைவன், ஹம்மிரவர்மனின் அடிமையாக இருந்ததாகத் தெரிகிறது. சாலையா கிராமத்தில் இருந்து பொ.ச.1304 தேதியிட்ட கல் கல்வெட்டு, இது மகாராஜபுத்திரன் ("அரசரின் மகன்") வாகதேவரின் ஆட்சியின் போது வெளியிடப்பட்டது என்று கூறுகிறது. இது பாம்னி கிராமத்திலிருந்து வாகதேவனை சமகால ஆட்சியாளர் என்று குறிப்பிடுகிறது. கூடுதலாக, இது அவரது ஆட்சியாளர் ஹம்மிரவர்மனை கலஞ்சராதிபதி (" கலிஞ்சரின் இறைவன்") என்று விவரிக்கிறது. இருப்பினும், 1309 தேதியிட்ட சாலையா கிராமத்திலிருந்த ஒரு கல்வெட்டு "அலயதினா சுல்தானா" (சுல்தான் அலாவுதீன் கில்ஜி) சமகால ஆட்சியாளராக பெயரிட்டுள்ளது. 1309 வாக்கில், தில்லி சுல்தானகம் இந்தப் பகுதியைக் கைப்பற்றியதை இது குறிக்கிறது. [8]
1300 களின் பிற்பகுதியில் தில்லி படைகள் தக்காணத்தை நோக்கி அணிவகுத்து வந்ததாக முஸ்லிம் ஆதாரங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. தக்காணத்திற்கு செல்லும் வழியில் இருந்த தமோ-ஜபல்பூர் பகுதியை அவர்கள் கைப்பற்றியிருக்கலாம் என்று இதன் மூலம் அறியப்படுகிறாது. இருப்பினும், அஜய்கரில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட 1311 தேதியிட்ட ஒரு கல்வெட்டு, அஜய்கர் (மற்றும் கலிஞ்சராக இருக்கலாம்) சந்தேல ஆட்சியின் கீழ் இருந்ததாகக் கூறுகிறது. இவை அலாவுதீன் கில்ஜியின் ஆட்சிக் காலத்தில் தில்லி சுல்தானகத்தால் கைப்பற்றப்பட்டதாக எந்தப் பதிவும் இல்லை. [8]
ஹம்மிரவர்மனின் வாரிசுகள் அஜய்கர் மற்றும் கலிஞ்சர் கோட்டைகளின் கட்டுப்பாட்டை தக்கவைத்திருக்கலாம். இருப்பினும், அதிகரித்து வந்த முஸ்லிம் செல்வாக்கு மற்றும் பிற உள்ளூர் வம்சங்களான பண்டேலர்கள், பகேலாக்கள் மற்றும் கங்கர்கள் போன்றவற்றின் எழுச்சியின் காரணமாக சந்தேல சக்தி வீழ்ச்சியடைந்திருக்கும். [7] 1315 லத்வாரி (லார்வாரி) கல்வெட்டு, ஹம்மிரவர்மனுக்குப் பிறகு ஒரு தெளிவற்ற அரசன் இரண்டாம் வீரவர்மன் ஆட்சிக்கு வந்தான் என்று கூறுகிறது. அவருடைய தலைப்புகள் உயர் அரசியல் அந்தஸ்தைக் குறிக்கவில்லை. [9] [10] குடும்பத்தின் ஒரு சிறு பிரிவு கலிஞ்சரை ஆட்சி செய்தது: அதன் ஆட்சியாளர் ஷெர்ஷா சூரியின் இராணுவத்தால் கிபி 1545 இல் கொல்லப்பட்டார். மற்றொரு சிறிய கிளை மகோபாவில் ஆட்சி செய்தது: அதன் இளவரசிகளில் ஒருவர் மண்ட்லாவின் கோண்டு அரச குடும்பத்துடன் திருமணம் செய்து கொண்டார். வேறு சில குடும்பங்களும் சந்தேல வம்சாவளியைக் கூறினர் [1]
இதனையும் காண்க
தொகுசான்றுகள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 Thapar 2013, ப. 572.
- ↑ 2.0 2.1 Dikshit 1976, ப. 177.
- ↑ Mitra 1977, ப. 139.
- ↑ Zannas 1960, ப. 45.
- ↑ Dikshit 1976.
- ↑ Uttar Pradesh District Gazetteers: Hamirpur. Government of Uttar Pradesh. 1988. p. 29.
- ↑ 7.0 7.1 Dikshit 1976, ப. 179.
- ↑ 8.0 8.1 Dikshit 1976, ப. 178.
- ↑ Jackson 2003, ப. 199.
- ↑ Misra 2003, ப. 11.
உசாத்துணை
தொகு- Dikshit, R. K. (1976). The Candellas of Jejākabhukti. Abhinav. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788170170464.
- Jackson, Peter (16 October 2003). The Delhi Sultanate: A Political and Military History. Cambridge University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-521-54329-3.
- Misra, Om Prakash (2003). Archaeological Excavations in Central India: Madhya Pradesh and Chhattisgarh. Mittal Publications. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7099-874-7.
- Mitra, Sisirkumar (1977). The Early Rulers of Khajurāho. Motilal Banarsidass. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788120819979.
- Thapar, Romila (2013). The Past Before Us. Harvard University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-674-72651-2.
- Zannas, Eliky (1960). Khajurāho: Text and Photos. Mouton.