கலாசான் கோயில், சாவகம்

கலாசான் (Kalasan) (இந்தோனேசிய மொழி: Candi Kalasan , ஜாவானீஸ் : கேண்டி கலீபனிங் என்றும் அழைக்கப்படும் காந்தி கலசன்) இந்தோனேசியாவின் ஜாவாவில் உள்ள 8 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பௌத்தக் கோயில் ஆகும். இது 13 இல் அமைந்துள்ளது இன் கி.மீ. கிழக்கு யோக்யகர்த்தாவிலிருந்து 13 கிமீ கிழக்குப் பகதியில், பிரம்பானான் கோயிலுக்குச் செல்லும் வழியில், ஜாலான் சோலோவின் தெற்கு பக்கத்தில் யோக்யகர்த்தாவிற்கும் சுராகார்த்தாவிற்கும் இடையில் அமைந்துள்ளது. நிர்வாக ரீதியாக, இது ஸ்லெமன் ரீஜென்சியின் கலசன் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது.

வரலாறு

சமஸ்கிருதத்தில் நாகரி எழுத்தில் எழுதப்பட்ட, கி.பி. 778 ஆம் நாளிட்ட கலாசான் ^[1] கல்வெட்டின்படி, இந்தக் கல்வெட்டானது குரு சங் ராஜா சைலேந்திரவம்சதிலகா (சைலேந்திர குடும்பத்தின் நகை) என்பவரின் விருப்பப்படி இந்த கோயில் அமைக்கப்பட்டது. அவர் மகாராஜா தேஜபூர்ணபன பனங்கரனை ^[2] (கல்வெட்டின் மற்றொரு பகுதியில் கரியானா பனங்கரன் என்றழைக்கப்படுகிறது) வற்புறுத்தி தாராபவனம் என அழைக்கப்படுகின்ற, (போதிசத்வதேவி) தாராவிற்காக புனித கட்டிடத்தை அமைக்க தூண்டுதல் செய்துள்ளார்.^[3] ^:89

கூடுதலாக, சைலேந்திர குடும்பத்தின் சாம்ராஜ்யத்தைச் சேர்ந்த பௌத்தத் துறவிகளுக்காக ஒரு விகாரை (மடம்) கட்டப்பட்டது. பனங்கரன் சங்கத்திற்காக (புத்த துறவிகளின் சமூகம்) ^[4] என்ற கிராமத்தை வழங்கியுள்ளார். இந்த கல்வெட்டின் நாளின்படி நோக்கும்போது இக்கோயில் பிரம்பனன் சமவெளியில் கட்டப்பட்ட கோயில்களில் மிகவும் பழமை வாய்ந்த கோயிலாகக் கருதப்படுகிறது.

டச்சு காலனித்துவ காலத்தில் புதுப்பிக்கப்பட்டு ஓரளவு புனரமைக்கப்பட்ட போதிலும், இந்த கோயில் தற்போது மோசமான நிலையில் உள்ளது. அருகிலுள்ள பிற கோயில்களான பிரம்பனன், சேவு ^[5], சம்பிசரி ^[6] ஆகியவற்றுடன் ஒப்பிடும்போது இந்த கோயில் சரியாக பராமரிக்கப்படவில்லை என்பதை அறியமுடிகிறது.

கட்டிடக்கலை

தெற்கு வாசலில் மாபெரும் காலாவின் தலை

கலாசான் கோயிலின் உள்ள ஒரு மாடம் அல்லது கோஷ்டம், பெரிய காலா உருவத்தைக் கொண்டு அமைந்துள்ளது. மேலும் ஸ்வர்கலோகா தெய்வங்களின் சிற்பங்களும் உள்ளன.

இந்த கோயில் சதுர 14.20 மீட்டர் துணை அடித்தளத்தில் அமைந்துள்ளது. கோயிலின் திட்ட அமைப்பானது குறுக்கு வடிவத்தில் காணப்படுகிறது, மேலும் இது பன்னிரண்டு மூலை பலகோணமாக வடிவில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. நான்கு கார்டினல் புள்ளிகளில் ஒவ்வொன்றும் காலா-மகரா அலங்கரிக்கப்பட்ட படிக்கட்டுகளைக் கொண்டு அமைந்துள்ளது. மற்றும் 3.5 சதுர மீட்டர் அளவிலான அறைகள் உள்ளன. வடக்கு, மேற்கு மற்றும் தெற்கு நோக்கி எதிர்கொள்ளும் சிறிய அறைகளில் எந்த சிலையும் காணப்படவில்லை. ஆனால் தாமரை பீடங்கள் அறைகளில் ஒரு முறை போதிசத்துவர்களின் சிலைகள் அங்கு இருந்திருக்கலாம் என்ற ஊகத்தைத் தருகின்றன. இந்த கோயிலில் போதிசத்துவ சிற்பங்கள் மற்றும் கணங்கள் சிற்பங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன. அவை பௌத்த மதம் சார்ந்தவையாகும். தெற்கு வாசலுக்கு மேலே உள்ள காலா முகம் பல வெளிநாட்டு கல்வியாளர்களால் தங்கள் நூல்களில் புகைப்படம் எடுத்து பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது, அதில் இது ஒரு ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மத்திய ஜாவானிய கலைஞர்களால் கல்லில் வெளிப்படுத்தப்பட்ட கலைத்திறனைப் பற்றிய ஒரு கருத்தை அறியமுடிகிறது. கோயிலுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் காணப்படுகின்ற மாடங்கள் முன்பொரு காலத்தில் அப்பகுதியில் சிலைகள் இருந்திருக்கலாம் என்பதை உணர்த்தும் வகையில் அமைந்துள்ளன. அந்த மாடங்களின் வெளிப்புறச் சுவர்கள் கலா கடவுளர்கள் மற்றும் தெய்வாம்சங்கள் பொருந்திய உருவங்களைக் கொண்டு செதுக்கப்பட்ட நிலையில் காணப்படுகிறது. அதில் இறைவனின் தெய்வீக அரண்மனையான சுவர்க்கலோகம்^[7] அப்சரஸ்கள், மற்றும் கந்தர்வர்கள் ஆகியவற்றைக் காணலாம்.

கோயிலின் கூரை மூன்று பிரிவுகளைக் கொண்டு அமைந்துள்ளது. அதன் கீழ்ப்பகுதி உடலின் பலகோண வடிவத்தின்படி இன்னும் உள்ளது. அதில் தாமரையின் மீது அமர்ந்திருக்கும் போதிசத்துவர்களின் சிலைகள் சிறிய மாடங்களில் காணப்படுகின்றன. இந்த இடங்கள் ஒவ்வொன்றும் மேற்பகுதியிலும் ஸ்தூபங்களால் முடிசூட்டப்பட்ட வகையில் உள்ளன. கூரையின் நடுத்தர பகுதி எண்கோண (எட்டு பக்க) வடிவத்தில் உள்ளது. இந்த எட்டு பக்கங்களிலும் ஒவ்வொன்றும் அலங்கரிக்கப்பட்ட ஒரு தியானி புத்தரின் சிலை உள்ளது. அச்சிலைக்கு இரண்டு புறமும் நின்ற நிலையில் உள்ள போதிசத்துவர்கள் சிலைகள் உள்ளன.^[8] கூரையின் மேல் பகுதி கிட்டத்தட்ட வட்ட வடிவத்தைக் கொண்டு அமைந்துள்ளது. சுற்றிலும் எட்டு மாடங்கள் உள்ளன. ஒருபெரிய மானது மற்றும் ஒற்றை பெரிய டகோபா எனப்படுகின்ற தாது கோபுரமும் உள்ளன. இந்த வடிவமானது பௌத்தக் கோயிலுக்கு இல்லாத அமைப்பினை உணர்த்துவதைப் போல் உள்ளது. . ஆரம்பகால போரோபுதூர் கட்டமைப்பின் சில கூறுகளைக் கொண்டதைப் ‘போல இவை உள்ளன.

கோயில் கிழக்கு நோக்கி உள்ளது, கிழக்கு அறை பிரதான மைய அறைக்கு அணுகலாகவும் உள்ளது. பெரிய பிரதான அறையில் தாமரை பீடமும் சிம்மாசனமும் மெக்காரா, சிங்கம் மற்றும் யானை உருவங்களுடன் செதுக்கப்பட்டுள்ளது, இது மெண்டுட் கோவிலில் புத்தர் வைரோகனா சிம்மாசனத்தில் காணப்பட்டதைப் போன்றது. கலாசான் கல்வெட்டின் படி, இந்த கோவிலில் ஒரு முறை போதிசத்வதேவி தாராவின் பெரிய (அநேகமாக 4 மீட்டர் உயரத்தை எட்டும்) சிலை உள்ளது. சிம்மாசனத்தின் வடிவமைப்பால், அநேகமாக தெய்வத்தின் சிலை அமர்ந்த நிலையில் இருந்தது, வெண்கலத்திலிருந்து தயாரிக்கப்பட்டது.^[9] இப்போது சிலை காணவில்லை, அநேகமாக சேவு கோவிலில் வெண்கல புத்தர் சிலை இருந்த அதே விதி, பல நூற்றாண்டுகளாக ஸ்கிராப் உலோகத்திற்காக கொள்ளையடிக்கப்பட்டது.

கோயிலின் வெளிப்புறச் சுவரில் வஜ்ரலேபா (லிட்: டயமண்ட் பிளாஸ்டர்) எனப்படும் பிளாஸ்டரின் தடயங்கள் காணப்பட்டன. இதே பொருள் அருகிலுள்ள புடவை கோயிலிலும் காணப்படுகிறது. கோவில் சுவரைப் பாதுகாக்க வெள்ளை-மஞ்சள் நிற பிளாஸ்டர் பயன்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் இப்போது பிளாஸ்டர் அணிந்துவிட்டது.

இந்த கோயில் தொல்பொருள் ரீதியாக வளமான பிரம்பனன் சமவெளியில் அமைந்துள்ளது. கலாசான் கோயிலிலிருந்து வடகிழக்கில் சில நூறு மீட்டர் தொலைவில் சாரி கோயில் அமைந்துள்ளது. சாரி கோயில் பெரும்பாலும் கலாசான் கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள மடாலயமாக இருக்கலாம். மேலும் கிழக்கே பிரம்பனான் வளாகம், சேவு கோயில் மற்றும் புளூசன் கோயில் உள்ளது.

குறிப்புகள்

↑ "Kalasan inscription", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-06-27, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04
↑ "Panangkaran", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-09-30, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04
↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (ed.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8248-0368-1.
↑ Soetarno, Drs. R. second edition (2002). "Aneka Candi Kuno di Indonesia" (Ancient Temples in Indonesia), pp. 41. Dahara Prize. Semarang. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 979-501-098-0.
↑ "Sewu", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-06-27, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04
↑ "Sambisari", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-06-18, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04
↑ "Svarga", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-10-26, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04
↑ Soetarno, Drs. R. second edition (2002). "Aneka Candi Kuno di Indonesia" (Ancient Temples in Indonesia), pp. 45. Dahara Prize. Semarang. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 979-501-098-0.
↑ Drs. R. Soekmono (1988) [1973]. Pengantar Sejarah Kebudayaan Indonesia 2 (2nd ed.). Yogyakarta: Penerbit Kanisius. p. 43.

குறிப்பு நூல்கள்

ஹோல்ட், கிளாரி. (1967) இந்தோனேசியாவில் கலை : தொடர்ச்சிகள் மற்றும் மாற்றம் . இத்தாக்கா, NY: கார்னெல் யுனிவர்சிட்டி பிரஸ். பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-8014-0188-7 ஐஎஸ்பிஎன் 0-8014-0188-7
Roy E. Jordaan (1998), The Tārā temple of Kalasan in Central Java, PERSEE, பார்க்கப்பட்ட நாள் 15 January 2014

வெளி இணைப்புகள்

[1] "Kalasan inscription", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-06-27, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04

[2] "Panangkaran", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-09-30, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04

[Coedes-3] Coedès, George (1968). Walter F. Vella (ed.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8248-0368-1.

[4] Soetarno, Drs. R. second edition (2002). "Aneka Candi Kuno di Indonesia" (Ancient Temples in Indonesia), pp. 41. Dahara Prize. Semarang. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 979-501-098-0.

[5] "Sewu", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-06-27, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04

[6] "Sambisari", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-06-18, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04

[7] "Svarga", Wikipedia (in ஆங்கிலம்), 2019-10-26, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-04

[8] Soetarno, Drs. R. second edition (2002). "Aneka Candi Kuno di Indonesia" (Ancient Temples in Indonesia), pp. 45. Dahara Prize. Semarang. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 979-501-098-0.

[9] Drs. R. Soekmono (1988) [1973]. Pengantar Sejarah Kebudayaan Indonesia 2 (2nd ed.). Yogyakarta: Penerbit Kanisius. p. 43.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]