விக்கிப்பீடியா

தமிழ்நாட்டில் சமயம்

தமிழ்நாட்டில் சமயம் என்பது மாநிலத்தின் மக்களால் பின்பற்றப்படும் பல்வேறு சமயங்களை உள்ளடக்கியது. மாநிலத்தில் இந்து சமயம் பெரும்பாலும் கடைபிடிக்கப்படுகிறது. கிறிஸ்தவ சமயம் மற்றும் இசுலாமிய சமயம் குறிப்பிடத்தக்க சிறுபான்மை சமயங்களாகும். பல மதங்களின் தாயகமாக இருக்கும் தமிழகத்தின் கலாச்சாரம் அதன் தாக்கத்தை பிரதிபலிக்கிறது. மாநிலம் முழுவதும் பல்வேறு சமய வழிபாட்டுத் தலங்கள் பரவியுள்ளன.

மக்கள்தொகை தொகு



 

தமிழ்நாட்டில் சமயம் (2011)[1]

  இந்து சமயம் (87.6%)
  கிறிஸ்தவம் (6.1%)
  இசுலாம் (5.86%)
  சைனம் (0.1%)
  பிற/கூறப்படவில்லை (0.3%)

தமிழ்நாடு மாநிலத்தில், இந்து சமயம் மிகவும் பரவலாக பின்பற்றப்பட, குறிப்பிடத்தக்க கிறிஸ்தவ மற்றும் முஸ்லீம் சமூகங்கள் உள்ளன. தமிழ்நாட்டில் பல சமய நம்பிக்கைகளுக்கு வழிபாட்டு மையங்கள் உள்ளன. 2011 இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, தமிழ்நாட்டின் மக்கள் தொகையில் 87.6% இந்துக்கள், 6.12% கிறிஸ்தவர்கள், 5.86% முஸ்லிம்கள், 0.12% சைனர்கள், 0.02% பௌத்தர்கள் மற்றும் 0.02% சீக்கியர்கள் உள்ளனர்.[1]

இந்து சமயம் தொகு

முதன்மைக் கட்டுரை: தமிழ்நாட்டில் இந்து சமயம்

சங்க இலக்கியபடி, சங்க நிலப்பரப்பு ஐந்து திணை வகைகளாக வகைப்படுத்தப்பட்டது, அவை ஒவ்வொரு இந்து தெய்வங்களுடன் தொடர்புடையவை: முருகன் குறிஞ்சி (மலைகள்), திருமால் முல்லை (காடுகள்), இந்திரன் மருதம் (சமவெளி), வருணன் நெய்தல் (கடலோரங்களில்) மற்றும் கொற்றவை பாலை (பாலைவனம்).[2] திருமால் சங்க காலத்தில் ஒரு தெய்வமாகக் குறிப்பிடப்படுகிறார், அவர் பரம்பொருள் ("உயர்ந்தவர்") என்றும் பல்வேறு சங்க இலக்கியங்களில் மாயவன், மாமியோன், நெட்டியோன் மற்றும் மால் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.[3][4] சிவன் வழிபாடு சைவப் பண்பாட்டில் தமிழ்ப் பேராலயத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தபோது, ​​முருகன் தமிழ் கடவுள் என்று கருதப்பட்டார்.[5][6][7] கிபி 7 ஆம் நூற்றாண்டில், பௌத்தம் மற்றும் சமணத்தை ஆதரித்த பாண்டியர்கள் மற்றும் பல்லவர்கள், பக்தி இயக்கத்தின் போது சைவம் மற்றும் வைஷ்ணவம் ஆகியவற்றின் மறுமலர்ச்சியைத் தொடர்ந்து ஆழ்வார்கள் மற்றும் நாயன்மார்கள் தலைமையில் இந்து மதத்தின் ஆதரவாளர்களாக ஆனார்கள்.[8]

 
அய்யனார், தமிழர்களின் காவல் தெய்வம்

தமிழ் பாரம்பரியத்தில், முருகன் பார்வதி மற்றும் சிவனின் இளைய மகன் மற்றும் விநாயகர் மூத்த மகனாகக் கருதப்படுகிறார், விநாயகர் முதன்முதர் கடவுள் ("முதன்மை கடவுள்") என்று போற்றப்படுகிறார்.[9] அம்மன் வழிபாடு மிகவும் பொதுவானது, மேலும் இது ஒரு பண்டைய தாய் தெய்வத்திடமிருந்து பெறப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது.[10][11] கிராமப்புறங்களில், அய்யனார் (கருப்பன், கருப்பசாமி என்றும் அழைக்கப்படும்) உள்ளூர் தெய்வங்கள் வழிபடப்படுகின்றன, அவை கிராமங்களை தீங்கு விளைவிக்காமல் பாதுகாக்கும் என்று கருதப்படுகிறது.[10][12] 21 ஆம் நூற்றாண்டின் நிலவரப்படி, தமிழ்நாட்டின் பெரும்பான்மையான மக்கள் இந்து மதத்தைப் பின்பற்றுபவர்களாக உள்ளனர், மேலும் 89% க்கும் அதிகமான மக்கள் இந்து மதத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள்.[13][1] பெரும்பான்மை மதமாக இந்து சமயம் இருப்பதால், இலக்கியம், இசை மற்றும் ஆடற்கலைகள் உட்பட தமிழர் கலாச்சாரத்தில் இந்து சமயத்தின் தாக்கம் பரவலாகக் காணப்படுகிறது.[14][15][16] தமிழ்நாட்டில் 34,000 க்கும் மேற்பட்ட கோயில்கள் பல்வேறு காலகட்டங்களில் கட்டப்பட்டுள்ளன, அவற்றில் சில பல நூற்றாண்டுகள் பழமையானவை.[17]

மற்ற சமயங்கள் தொகு

கிறிஸ்தவர்களால் கி.பி. 52 இல் புனித தோமையர் சென்னையைச் சுற்றி பிரசங்கித்தாக நம்பப்படுகிறது.[18] ஐரோப்பியர்கள் கி.பி. 16 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து வர்த்தக மையங்களை நிறுவத் தொடங்கினர், மேலும் இப்பகுதி 18 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை ஆங்கிலேய ஆட்சியின் கீழ் இருந்தது. இந்த காலத்தில் கிறிஸ்தவ பிரசங்கிகள் தேவாலயங்களை நிறுவினர் மற்றும் மாநிலத்தின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கு மதத்தை அறிமுகப்படுத்தினார்.[19][20][21][22] அரபு பிராந்திய செல்வாக்கின் காரணமாக இஸ்லாம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் பெரும்பான்மையான முஸ்லீம்கள் சேரமான் பெருமாளின் செல்வாக்கின் பேரில் மதம் மாறிய பூர்வீக தமிழர்கள்.[23] இந்தியாவின் பிற பகுதிகளைப் போலல்லாமல், மாநிலத்தில் உள்ள கிட்டத்தட்ட 90% முஸ்லீம்கள் உருது மொழியைத் தங்கள் தாய்மொழியாகப் பேசாமல், தமிழ் பேசுகிறார்கள்.[24][25]

கி.மு. முதல் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி ஆறாம் நூற்றாண்டு வரையிலான கல்வெட்டுகள் மற்றும் சுவடிகள் மற்றும் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் சமணர்களால் கட்டப்பட்ட கோயில் நினைவுச்சின்னங்கள் மற்றும் கல்வெட்டுகள், 2200 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய சிற்பங்கள்சமணர் மலைகளில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.[26][27] சேரர்கள், பாண்டியர்கள் மற்றும் பல்லவர்களின் ஆரம்பகால மன்னர்களில் சிலர் சமண மற்றும் பௌத்த மதத்தை ஆதரித்தனர்.[28][29] 4 ஆம் நூற்றாண்டு புத்த மடாலயம், புத்தர் சிலை மற்றும் ஒரு புத்தர் சிலை ஆகியவற்றின் இடிபாடுகளுடன் பண்டைய தமிழகத்தில் பூம்புகார் வழியாக இலங்கை இருந்து ஒரு பௌத்த யாத்திரை பாதை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது மற்றும் புத்தரின் கால்தடம் இப்பகுதியில் காணப்படுகிறது.[30][31]

இவற்றையும் பார்க்க தொகு

மேற்கோள்கள் தொகு

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Population by religion community – 2011 (Report). The Registrar General & Census Commissioner, India. Archived from the original on 25 August 2015.
  2. ↑ Chandramouli, C. (2004). Arts and Crafts of Tamil Nadu. Directorate of Census Operations. பக். 74. 
  3. ↑ Hardy, Friedhelm (2015). Viraha Bhakti: The Early History of Krsna Devotion. Motilal Banarsidass. பக். 156. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-208-3816-1. 
  4. ↑ Padmaja, T. (2002). Temples of Kr̥ṣṇa in South India: History, Art, and Traditions in Tamilnāḍu. Abhinav Publications. பக். 27. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7017-398-4. https://archive.org/details/templesofkrsnain0000padm. 
  5. ↑ Clothey, Fred W. (2019). The Many Faces of Murukan: The History and Meaning of a South Indian God. With the Poem Prayers to Lord Murukan. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. பக். 34. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-3-11-080410-2. 
  6. ↑ Mahadevan, Iravatham (2006). A Note on the Muruku Sign of the Indus Script in light of the Mayiladuthurai Stone Axe Discovery. Harappa. http://www.harappa.com/arrow/stone_celt_indus_signs.html. 
  7. ↑ Steven Rosen, Graham M. Schweig (2006). Essential Hinduism. Greenwood Publishing Group. பக். 45. 
  8. ↑ Sastri, K.A. Nilakanta (2002). A history of South India from prehistoric times to the fall of Vijayanagar. New Delhi: Oxford University Press. பக். 333. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-560686-7. 
  9. ↑ Tamil Civilization:Quarterly Research Journal of the Tamil University. 5. University of Michigan. 1987. பக். 9. 
  10. ↑ 10.0 10.1 Neuenhofer, Christa (2012). Ayyanar and Mariamman, Folk Deities in South India. Blurb, Incorporated. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-457-99010-6. 
  11. ↑ "Principles and Practice of Hindu Religion". Hindu Heritage Study Program. Archived from the original on 14 November 2006. பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 December 2006.
  12. ↑ Jarzombek, Mark (2009). "Horse Shrines in Tamil India: Reflections on Modernity". Future Anterior 4 (1): 18–36. doi:10.1353/fta.0.0031. http://web.mit.edu/mmj4/www/downloads/future_ant4_1.pdf. 
  13. ↑ Census 2001 – Statewise population by Religion (Report). Government of India. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 July 2010.
  14. ↑ Coomaraswamy, A.K. (2007). Figures of Speech or Figures of Thought. World Wisdom Books. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-933-31634-5. 
  15. ↑ Ganapathi, V. "Shilpaic literature of the tamils". INTAMM. பார்க்கப்பட்ட நாள் 4 December 2006.
  16. ↑ "The Ajanta of TamilNadu". The Tribune. 27 November 2005. http://www.tribuneindia.com/2005/20051127/spectrum/main3.htm. 
  17. ↑ "Tamil Nadu, Andhra Pradesh build temple ties to boost tourism". The Times of India. 10 August 2010. http://timesofindia.indiatimes.com/city/chennai/Tamil-Nadu-Andhra-Pradesh-build-temple-ties-to-boost-tourism/articleshow/6284409.cms. 
  18. ↑ Sathyendran, Nita (16 May 2013). "The church that St. Thomas built". The Hindu. https://www.thehindu.com/features/metroplus/the-church-that-st-thomas-built/article4720703.ece. 
  19. ↑ "Rhythms of the Portuguese presence in the Bay of Bengal". Indian Institute of Asian Studies. பார்க்கப்பட்ட நாள் 1 December 2023.
  20. ↑ "Danish flavour". Frontline (India). 6 November 2009 இம் மூலத்தில் இருந்து 21 September 2013 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20130921060423/http://www.frontline.in/static/html/fl2622/stories/20091106262211800.htm. 
  21. ↑ Roberts J. M. (1997). A short history of the world. Helicon publishing Ltd.. பக். 277. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-1951-1504-8. https://books.google.com/books?id=3QZXvUhGwhAC. 
  22. ↑ Frykenberg, Robert Eric (26 June 2008). Christianity in India: From Beginnings to the Present. OUP Oxford. பக். 180. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-1982-6377-7. https://archive.org/details/christianityinin0000fryk. 
  23. ↑ Jean-Baptiste, Prashant More (1991). "The Marakkayar Muslims of Karikal, South India". Journal of Islamic Studies 2: 25–44. doi:10.1093/jis/2.1.25. பப்மெட்:15455059. 
  24. ↑ Jain, Dhanesh (2003). "Sociolinguistics of the Indo-Aryan languages". in Cardona, George; Jain, Dhanesh. The Indo-Aryan Languages. Routledge language family series. London: Routledge. பக். 57. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-7007-1130-9. 
  25. ↑ More, J.B.P. (2007). Muslim identity, print culture and the Dravidian factor in Tamil Nadu. Hyderabad: Orient Longman. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-250-2632-7. 
  26. ↑ Nagarajan, Saraswathy (17 November 2011). "On the southern tip of India, a village steeped in the past". The Hindu. http://www.thehindu.com/features/metroplus/travel/on-the-southern-tip-of-india-a-village-steeped-in-the-past/article2636325.ece. 
  27. ↑ Subramanian, T. S. (24 March 2012). "2,200-year-old Tamil-Brahmi inscription found on Samanamalai". The Hindu. http://www.thehindu.com/features/friday-review/history-and-culture/2200yearold-tamilbrahmi-inscription-found-on-samanamalai/article3220674.ece. 
  28. ↑ Sastri, K.A. Nilakanta (2002). A history of South India from prehistoric times to the fall of Vijayanagar. New Delhi: Oxford University Press. பக். 333. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-560686-7. 
  29. ↑ Pillai, P. Govinda (2022-10-04). "Chapter 11" (in en). The Bhakti Movement: Renaissance or Revivalism?. Taylor & Francis. பக். Thirdly, the movement had blossomed first down south or the Tamil country. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-000-78039-0. 
  30. ↑ Rao, S.R. (1991). "Marine archaeological explorations of Tranquebar-Poompuhar region on Tamil Nadu coast". Journal of Marine Archaeology 2: 6. http://drs.nio.org/drs/bitstream/2264/3295/2/Mar_Archaeol_2_5.pdf. 
  31. ↑ Duraiswamy, Dayalan. Role of Archaeology on Maritime Buddhism. https://www.academia.edu/19992743. 
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=தமிழ்நாட்டில்_சமயம்&oldid=3893914" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது