பாம்பே டாக்கீஸ்
பாம்பே டாக்கீஸ் (Bombay Talkies) என்பது ஒரு திரைப்படப் படபிடிப்பு அரங்கமாகும். இது 1934இல் நிறுவப்பட்டது. செயல்படும் அதன் காலகட்டத்தில், இந்திய நகரமான மும்பையின் புறநகர் பகுதியான மலாத்தில் செயல்பட்டு வந்த இது 40 திரைப்படங்களை தயாரித்துள்ளது.
| நிறுவுகை | 22 சூன் 1934 |
|---|---|
| செயலற்றது | 13 அக்டோபர் 1953 |
| தலைமையகம் | மலாடு, மகாராட்டிரம், இந்தியா |
| சேவை வழங்கும் பகுதி | பிரித்தானிய இந்தியாவின் மாகாணங்களும், ஆட்சிப் பகுதிகளும் |
| தொழில்துறை | பொழுதுபோக்கு |
| உற்பத்திகள் |
இந்த அரங்கம் 1934 இல் இமான்சு ராய் மற்றும் தேவிகா ராணி ஆகியோரால் நிறுவப்பட்டது. 1940 இல் ராய் இறந்த பிறகு, ராணி அரங்கத்தைக் கைப்பற்றினார். நிறுவனர்களைத் தவிர, நடிகர் அசோக் குமார் 1943 வரை அரங்கத்தின் முன்னணி நடிகராக இருந்தா. அவர் ஷஷாதர் முகர்ஜியுடன் சேர்ந்து பிலிமிஸ்தான் என்ற மற்றொரு அரங்கத்தை நிறுவினார். ராணியின் ஓய்வுக்குப் பிறகு, குமார் மற்றும் முகர்ஜி ஆகியோர் பம்பாய் டாக்கீஸைக் கைப்பற்றினர். நிறுவனம் 1953 இல் வணிகத்திலிருந்து வெளியேறியது. அரங்கம் தயாரித்த கடைசி படம் 1954 சூன் மாதத்தில் வெளியிடப்பட்டது. [1] [2]
ஆரம்ப ஆண்டுகளில் தொகு
இது பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் சினிமா வரலாற்றில், 'பம்பாய் டாக்கீஸ்' ஒரு புதுமையான மற்றும் அதிக ஆதாரமுள்ள திரைப்பட அரங்கமாகக் கருதப்பட்டது. சர்வதேச தரத்திற்கு ஏற்ப, அரங்கத்தின் வசதிகளில் ஒலி மற்றும் எதிரொலி-ஆதார நிலைகள், ஆய்வகங்கள், திரைப்படத் தொகுப்பு அறைகள்]] மற்றும் ஒரு முன்னோட்ட அரங்கம் ஆகியவை அடங்கும். அனுபவம் வாய்ந்த ஐரோப்பிய தொழில்நுட்ப வல்லுநர்களைப் பயன்படுத்தியதன் மூலம் இதன் நற்பெயர் மேலும் மேம்படுத்தப்பட்டது. அவர்களில் மிக முக்கியமானவர் ஃபிரான்ஸ் ஓஸ்டன் என்பராவர்.
அரங்கம் இந்தியாவில் திரைப்படத் தயாரிப்பிற்கான உயர் தொழில்நுட்பத் தரத்தை அமைத்ததுடன், திரைப்படம் தயாரித்தல் மற்றும் நடிப்புத் துறையில் ஒரு தொழில்முறைத் திறனை அறிமுகப்படுத்திய பெருமைக்குரியது. இது போட்டி இந்திய திரைப்பட தயாரிப்பு நிறுவனங்களால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட தரங்களை விட உயர்ந்தது. பாரம்பரியமாக இந்திய படங்களுடன் தொடர்புடைய அழகியல் மற்றும் தொழில்நுட்பத்தை மாற்றியமைத்த புகழை பெற்றது. தீண்டத்தகாத தாழ்த்தப்பட்ட சிறுமிக்கும் உயர் சாதி இந்து பிராமணச் சிறுவனுக்கும் இடையிலான அன்பைக் கையாளும் சர்ச்சைக்குரிய தலைப்புகளில் (அப்போதைய) திரைப்படங்களைத் தயாரிப்பதிலும் இது புகழ் பெற்றது. ( அச்சுத் கன்யா ).
அரங்கத்தின் மிக வெற்றிகரமான நடிகைகளில் ஒருவரான தேவிகா ராணி இந்தியாவின் முதல் திரைப்படமான திவா, ஜவானி கி ஹவா (1935) மற்றும் ஜீவன் நய்யா (1936) ஆகிய படங்களில் தோன்றினர். அத்துடன் நிறுவனத்தின் பல வெற்றிகரமான தயாரிப்புகளிலும் பங்கேற்றார். தேவிகா ராணி, அசோக் குமார், லீலா சிட்னீஸ், மெஹ்மூத் அலி, மதுபாலா மற்றும் திலிப் குமார் உள்ளிட்ட பல முக்கிய இந்திய திரைப்படத் துறையின் வெளிச்சங்களை இந்த அரங்கம் அறிமுகப்படுத்தியது. அரங்கம் தயாரித்த நான்கு படங்களில் இணைந்து நடித்த மதுபாலா மற்றும் திலீப் குமார், நீண்ட கால, மிகவும் மறைமுகமான காதல் விவகாரத்தில் ஈடுபட்டனர். [3] ராஜ் கபூர் பிரபல இயக்குனராக மாறுவதற்கு முன்பு, பம்பாய் டாக்கீஸின் இயக்குநர் அமியா சக்ரவர்த்தியின் உதவியாளராக பணியாற்றினார். [4]
வெற்றி தொகு
1939 இல் இரண்டாம் உலகப் போர் வெடித்ததைத் தொடர்ந்து, நிறுவனம் பல சிக்கல்களை எதிர்கொண்டது. அரங்கத்தின் நிறுவனர் இமான்சு ராயின் நரம்புக் கோளாறு இறுதியில் அவரது மறைவுக்கு காரணமாக அமைந்தது. அவரது மறைவால் அரங்கம் சில மிக முக்கியமான மாற்றத்தை எதிர் கொண்டது. திரைப்பட நிறுவனத்தின் கட்டுப்பாடு தேவிகா ராணிக்கு வழங்கப்பட்டது. ஒரு நடிகையாக அவருக்கு முந்தைய அனுபவம் இருந்த காரணத்தால் தேவிகா ராணி நிறுவனத்தின் உற்பத்தி மதிப்புகளைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதில் மிகவும் வெற்றிகரமாக இருந்தார். மேலும் அரங்கம் பின்னர் வேகமாக விரிவடைந்து வரும் இந்தியத் திரையுலகில் தனது ஆதிக்கத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டது. இந்த காலகட்டத்தில் தயாரிக்கப்பட்ட மிகவும் வெற்றிகரமான பாம்பே டாக்கீஸ் படங்களில் கங்கன் மற்றும் பந்தன் ஆகியவை அடங்கும். இவை இரண்டிலும் லீலா சிட்னிஸ் மற்றும் அசோக் குமார் ஆகியோர் நடித்திருந்தனர். 1943 ஆம் ஆண்டில், கிஸ்மெட் வெளியாகி மிக நீண்ட தொடர்ச்சியான காட்சிக்கு உள்ளூர் சாதனையை உருவாக்கியது. இந்தியாவின் கொல்கத்தாவில் உள்ள ராக்ஸி திரைப்பட அரங்கில் இந்தத் திரைப்படம் மூன்றரை ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக தொடர்ந்து இயங்கியது.
சரிவு தொகு
அரங்கத்தின் தலைமை தயாரிப்பாளராக தேவிகா ராணி வெற்றி பெற்ற போதிலும், 1943 ஆம் ஆண்டில் அவருக்கும் அவரது மேலாளர்களான சஷாதர் முகர்ஜி மற்றும் அசோக் குமார் இடையே பிளவு ஏற்பட்டது. பிளவுக்கான காரணங்கள் ஒருபோதும் பகிரங்கப்படுத்தப்படவில்லை என்றாலும், சஷாதர் முகர்ஜி மற்றும் அசோக் குமார் ஆகியோர் பம்பாய் டாக்கீஸ் என்ற போர்வையில் தங்கள் சொந்த தயாரிப்பு நிறுவனத்தைத் தொடங்க முயற்சித்ததாகக் கூறப்படுகிறது.
ஒருபுறம் தேவிகா ராணி மற்றும் மறுபுறம் சஷாதர் முகர்ஜி மற்றும் அசோக் குமார் ஆகியோருக்கு இடையிலான பேச்சுவார்த்தைகள் நிறுவனத்தை ஒன்றிணைக்கத் தவறிவிட்டன. ஷஷ்டர் முகர்ஜி, அசோக் குமார் மற்றும் ஒரு சிலர் 1943 ஆம் ஆண்டில் பிலிமிஸ்தானைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக நிறுவனத்தை விட்டு வெளியேறினர். 1945 ஆம் ஆண்டில், தேவிகா ராணி ரஷ்ய ஓவியர் ஸ்வெடோஸ்லாவ் ரோரிச்சை மணந்தார், தனது பம்பாய் டாக்கீஸ் பங்குகளை விற்று தொழில்துறையை விட்டு வெளியேறினார். ஸ்டுடியோவை மீண்டும் ஒன்றிணைக்க பல முயற்சிகளுக்குப் பிறகு, டோலராம் ஜலான் என்ற தொழிலதிபருக்கு விற்கப்பட்டது, அவர் 1953 இல் அதன் செயல்பாடுகளை நிறுத்த முடிவு செய்தார்.
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ Tejaswini Ganti (2013). Bollywood: A Guidebook to Popular Hindi Cinema. Routledge. பக். 17. https://books.google.com/books?id=Elj3r-nAOFwC&pg=PA17.
- ↑ Christian Rogowski (2010). The Many Faces of Weimar Cinema. Camden House. பக். 169. https://books.google.com/books?id=eR-H75ZxHnUC&pg=PA169.
- ↑ http://www.dawn.com/2011/06/05/non-fiction-on-screen-off-the-legend-of-madhubala.html
- ↑ Madhu Jain (2009). Kapoors: The First Family of Indian Cinema. Penguin UK. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9788184758139. https://books.google.com/books?id=l3heZ8I-k9AC&lpg=PT96&pg=PT96.
மேலும் படிக்க தொகு
- Franz Osten and the Bombay Talkies: Journey from Munich to Malad by Amrita Ganger (Max Mueller Bhavan, Bombay, 2001)