பெராம்ஜி மலபாரி

பெராம்ஜி மேர்வான்ஜி மலபாரி (Behramji Merwanji Malabari 18 மே 1853 - 12 ஜூலை 1912) ஓர் இந்தியக் கவிஞர், விளம்பரதாரர், எழுத்தாளர் மற்றும் சமூக சீர்திருத்தவாதி ஆவார், இவர் பெண்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்காகவும், குழந்தை திருமணத்திற்கு எதிரான செயல்பாடுகளுக்காகவும் இவர் பரவலாக அறியப்படுகிறார்.

பெராம்ஜி மலபாரி
பிறப்பு	பெராம்ஜி மேர்வான்ஜி மலபாரி (1853-05-18)18 மே 1853 பரோடா
இறப்பு	12 சூலை 1912(1912-07-12) (அகவை 59) சிம்லா
தொழில்	கவிஞர், விளம்பரதாரர், எழுத்தாளர், மற்றும் சமூக சீர்திருத்தவாதி
மொழி	குஜராத்தி, ஆங்கிலம்
தேசியம்	இந்தியன்

ஆரம்ப கால வாழ்க்கை

பெராம்ஜி மேர்வான்ஜி மலபாரி 18 மே 1853 அன்று பரோடாவில் (இன்றைய வதோதரா, குஜராத்) பிறந்தார். இவர் பரோடா மாநிலத்தில் பணிபுரியும் பார்சி எழுத்தர் தஞ்சிபாய் மேத்தா மற்றும் பிகிபாய் ஆகியோரின் மகன் ஆவார். இவரது தந்தை,இவரை "ஒரு மென்மையான, அமைதியை விரும்பும் மனிதர், ஓரளவு பலவீனமான அரசியலமைப்பைக் கொண்டவர் மற்றும் அதிகப்படியான குணாதிசயங்களைக் கொண்டவர்" என்று அறியவில்லை. இவருக்கு ஆறு அல்லது ஏழு வயதாக இருந்த போது இவரது தந்தை இறந்தார். இவரது தாயார் இவரை சூரத்துக்கு அழைத்துச் சென்றார் (கடற்கரையில், பரோடாவிலிருந்து 140 கிமீ தொலைவில்), அங்கு பெராம்ஜி ஐரிஷ் பிரஸ்பிடேரியன் மிஷன் பள்ளியில் படித்தார். மலபார் கடற்கரையிலிருந்து சந்தனம் மற்றும் மசாலாப் பொருட்கள் வியாபாரம் செய்யும் மருந்துக் கடையின் குழந்தை இல்லாத உரிமையாளர் மேர்வான்ஜி நானாபாய் மலபாரியால் இவர் தத்தெடுக்கப்பட்டார். மெர்வான்ஜி பெராம்ஜியின் தாயை திருமணம் செய்வதற்கு முன்பு இரண்டு திருமணம் செய்து இருந்தார். இவர்கள் இருவரும் இறந்தனர்.

எழுத்தாளர் மற்றும் பதிப்பாசிரியராக

1875 ஆம் ஆண்டிலேயே மலபரி குஜராத்தியில் ஒரு கவிதைத் தொகுப்பை வெளியிட்டார், அதைத் தொடர்ந்து 1877 இல் வெளியிட்ட தி இந்தியன் மியூஸ் இன் இங்கிலீசு கர்ப், இங்கிலாந்தில் கவனத்தை ஈர்த்தது, குறிப்பாக ஆல்ஃபிரட் டென்னிசன், மேக்ஸ் முல்லர் மற்றும் புளோரன்ஸ் நைட்டிங்கேல் ஆகியோரிடமிருந்து பரவலான பாராட்டினைப் பெற்றார். முல்லர் மற்றும் நைட்டிங்கேல் ஆகியோர் இவரது சமூக சீர்திருத்தத்திற்கான பிரச்சாரத்தில் பங்கு வகித்தார்கள். சில சமயங்களில், மேற்கு இந்தியாவில் உள்ள பிரித்தானிய உடைமைகளின் வணிகம் மற்றும் நிர்வாகத்தின் மையமாக இருந்த பம்பாய் (இப்போது மும்பை) நகருக்கு மாலபரி இடம்பெயர்ந்தார்.

மலபாரியின் எழுத்து வாழ்க்கை 1880 இல் தொடங்கப்பட்டது, இவர் இந்தியன் ஸ்பெக்டேட்டர் என்ற ஆங்கில நாளிதழை வாங்கினார், அதில் இருபது வருடங்களாக பதிப்பாசிரியராக இருந்தார். பின்னர் அது வாய்சு ஆஃப் இந்தியாவுடன் இணைக்கப்பட்டது, மலபாரி ஏற்கனவே தாதாபாய் நௌரோஜி மற்றும் வில்லியம் வெடர்பர்ன் ஆகியோருடன் 1883 முதல் பதிப்பாசிரியராக இருந்தார். 1901 இல் இவர் சிம்லாவில் 12 ஜூலை 1912 அன்று இறப்பதற்கு முன்பு வரை இவர் வைத்திருந்த ஈசுட்டு அண்ட் வெசுட்டு மாத இதழின் ஆசிரியரானார்.

சமூக சீர்திருத்தவாதி

ஆகஸ்ட் 1884 இல், மலபாரி, குழந்தை திருமணம் மற்றும் கட்டாய விதவை பற்றிய குறிப்புகளின் தொகுப்பை வெளியிட்டார், இவர் அந்த தொகுப்பினை 4,000 முன்னணி ஆங்கிலேயர்களுக்கும் இந்துக்களுக்கும் அனுப்பினார். அதில், மலபாரி "குழந்தைத் திருமணத்தின்" "சமூகத் தீமையை" கண்டித்து கருத்துக்களை கூறியிருந்தார். மேலும் அதைத் தடுக்க சட்டமன்றத்திடம் கோரிக்கை விடுத்தார். அதேபோல விதவைகளுக்கு மறுமணம் செய்யும் பிரச்சினையில், மலபாரி அதை தடை செய்வதற்கான இந்து நடைமுறையை விமர்சித்தார், மேலும் இவர் அந்த "அர்ச்சகர் வர்க்கம்" மற்றும் "சமூக ஏகபோகவாதிகள்" (அதாவது பிராமண ஜாதி) ஆகியோரின் "மோசமான பாரபட்சங்களை" குற்றம் சாட்டினார். பல படித்த இந்துக்கள் இந்த நடைமுறையை வெறுக்கிறார்கள் என்பதை ஒப்புக் கொண்டாலும், "பேராசை கொண்ட பாதிரியார்கள்" மற்றும் இந்து "மூடநம்பிக்கை" மூலம் வேதத்தின் தவறான விளக்கம் காரணமாக "பத்து வயதுக்குப் பிறகு ஒரு பெண் பாம்பாக" கருதப்படுவதாக இவர் மீண்டும் மீண்டும் வாதிட்டார்." இவருடைய "குறிப்புகள்" ஏழு வருடங்களுக்கும் மேலாக பத்திரிகைகளை பல விவாதத்திற்கு முன்னோடியாக இருந்தது மற்றும் மலபாரியை "இவரது காலத்தில் மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க" இந்திய சமூக சீர்திருத்தவாதிகளில் ஒருவராகக் காணப்பட்டார்.