வாரி-படேசுவர் இடிபாடுகள்
வாரி-படேசுவர் இடிபாடுகள் (Wari-Bateshwar ruins) வங்காளதேசத்தின் டாக்கா பிரிவின் நர்சிங்டியில் உள்ள இடிபாடுகள் ஆகும். இது வங்காளதேசத்தின் பழமையான நகர்ப்புற தொல்லியல் தளங்களில் ஒன்றாகும். தளத்தில் அகழ்வாராய்ச்சியில் ஒரு வலுவூட்டப்பட்ட நகர்ப்புற மையம், நடைபாதை சாலைகள் மற்றும் புறநகர் குடியிருப்பு ஆகியவை கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. கி.மு. 400 முதல் 100 வரையிலான இரும்புக் காலத்தில் இந்த தளம் முதன்மையாக ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. இங்கு ஏராளமான முத்திரை காசுகள் மற்றும் வடக்கின் மெருகூட்டப்பட்ட கலைப்பொருட்கள் மூலம் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. [1]
| வாரி-படேசுவர் இடிபாடுகள் উয়ারী-বটেশ্বর | |
|---|---|
   வாரி-படேசுவர் இடிபாடுகள் (வங்காளதேசம்)  வாரி-படேசுவர் இடிபாடுகள் (South Asia) | |
| இருப்பிடம் |  Wari-Bateshwar, நரசிங்கடி மாவட்டம், டாக்கா கோட்டம், வங்காளதேசம் |
| ஆயத்தொலைகள் | 24°05′35″N 90°49′32″E / 24.09306°N 90.82556°E |
| வகை | குடியிருப்புப் பகுதி |
| வரலாறு | |
| கலாச்சாரம் | வடக்கின் மெருகூட்டப்பட்ட கருப்பு மட்பாண்டப் பண்பாடு |
இந்தியத் துணைக் கண்டத்தில் உள்ள செப்புக் காலத்தைச் சேர்ந்த தொல்லியல் தளங்களில் பொதுவாகக் காணப்படும் ஒரு அம்சமான குழிவீடுகளின் அறிகுறிகளையும் இந்த தளம் வெளிப்படுத்துகிறது. [2]
நிலவியல்
தொகுநர்சிங்டி மாவட்டத்தின் பெலாபோ உபாசிலாவில் உள்ள வாரி மற்றும் படேசுவர் ஆகிய இரண்டு அருகிலுள்ள கிராமங்களின் குறுக்கே இந்த தளம் பரவியுள்ளது, சில்ஹெட் படுகையில் உள்ள பழைய பிரம்மபுத்திரா மற்றும் மேக்னா நதிகள் சங்கமிக்கும் இடத்திலிருந்து வடமேற்கே சுமார் 17 கிமீ தொலைவில் உள்ளது. போர்ஹோல் பதிவுகள், இந்த தளம் கடல் மட்டத்திலிருந்து 15 மீட்டர் மற்றும் தற்போதைய நதி மட்டத்திலிருந்து 6-8 மீட்டர் உயரத்தில் பிலிசுடோசின் புளூவியல் மொட்டை மாடியின் எச்சங்களில் உள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது. வண்டல் பழுப்பு நிற சிவப்பு களிமண்ணுடன் இடைப்பட்ட மணல் அடுக்குகளைக் கொண்டுள்ளது, இது உள்ளூரில் மதுபூர் களிமண் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
பிரம்மபுத்திரா ஆற்றின் முக்கிய வழித்தடம் பிரம்மபுத்திரா- ஜமுனா மற்றும் பழைய பிரம்மபுத்திரா கிளைகளுக்கு இடையில் வரலாற்றில் முன்னும் பின்னுமாக மாறியது. கிமு 2500 இல், பிரம்மபுத்திரா-ஜமுனா கிளைக்கான பிரதான கால்வாயை அகற்றியதால் சில்ஹெட் படுகை முழுவதும் இடைவிடாத பீட்லேண்ட்கள் தோன்றின. வாரி-படேசுவரில் உள்ள ஆரம்பகால நகர்ப்புற குடியேற்றத்தின் சான்றுகள் கிமு 1100 தேதியிட்ட அடுக்கு அடுக்குகளில் காணப்பட்டன. ~200 கி.மு வரை மனித ஆக்கிரமிப்பு கிட்டத்தட்ட ஒரு மில்லினியம் தொடர்ந்தது. வழித்தடம் மீண்டும் பழைய பிரம்மபுத்திரா கிளைக்கு மாறியது. இதன் விளைவாக ஏற்பட்ட வெள்ளம், கிமு 100 இல் வாரி-படேசுவர் நகர்ப்புற மையத்தை கைவிட வழிவகுத்தது. இறுதியில் 1762 அரக்கான் பூகம்பம் மீண்டும் பிரதான கால்வாயை பிரம்மபுத்ரா-ஜமுனா கிளைக்கு மாற்றியது.[2][3]
கண்டுபிடிப்பு
தொகுவாரி-படேசுவரில் உள்ள உள்ளூர்வாசிகள் தொல்லியல் கலைப்பொருட்கள், குறிப்பாக வெள்ளி முத்திரை நாணயங்கள் மற்றும் அரை விலைமதிப்பற்ற இரத்தின மணிகள் இப்பகுதியில் கிடைப்பதை நீண்ட காலமாக அறிந்திருக்கிறார்கள். 1930 களில், உள்ளூர் பள்ளி ஆசிரியரான அனிப் பதான், இந்த கலைப்பொருட்களை சேகரிக்கத் தொடங்கினார். பின்னர் அவரது மகன் அபிபுல்லா பதானை ஆய்வைத் தொடர தூண்டினார். தந்தை-மகன் இருவரும் தங்கள் சேகரிப்பை சேமித்து காட்சிப்படுத்த படேசுவர் சங்க்ரகசாலை என்ற உள்ளூர் அருங்காட்சியகத்தை உருவாக்கினர். அபிபுல்லா பதான் பல செய்தித்தாள் கட்டுரைகள் மற்றும் தொல்லியல் பொருட்களை விவரிக்கும் புத்தகங்களை வெளியிட்டார். ஆயினும்கூட, வங்காளதேசத்தில் உள்ள கல்வியாளர்கள் மற்றும் தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர்களின் கவனத்தை ஈர்க்க இந்த தளம் சிறிது காலம் எடுத்தது. [4]
அகழ்வாராய்ச்சி
தொகு2000 ஆம் ஆண்டில், ஜகாங்கீர் நகர் பல்கலைக்கழகத்தின் தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர் சூபி முஸ்தபிசுர் ரகுமான் தலைமையிலான குழு, இந்த இடத்தில் அகழய்வைத் தொடங்கியது. அகழ்வாராய்ச்சியில் 30 மீ அகலமான அகழியால் சூழப்பட்ட 600 மீ x 600 மீ கோட்டை, கூடுதலாக 5.8 கிமீ நீளம், 5 மீ அகலம் மற்றும் 2-5 மீ உயரமுள்ள மண் அரண்மனை மேற்கு மற்றும் தென்மேற்கில் உள்ளது. (உள்ளூரில் அசோம் ராஜர் கோர் என்று அறியப்படுகிறது). அடுத்த இரண்டு தசாப்தங்களில் தொடர்ச்சியான அகழ்வாராய்ச்சி நிகழ்வுகள் நடந்தன. இது கோட்டைக்கு அருகாமையில் 48 தொல்பொருள் தளங்களைக் குறித்தது. இந்த புறநகர் கட்டமைப்புகள் செங்கற்களால் கட்டப்பட்ட குடியிருப்பு அலகுகள் மற்றும் ஒரு தெருவின் 160 மீ பகுதி சுண்ணாம்பு-சாந்து மற்றும் உடைந்த மட்பாண்ட துண்டுகளால் அமைக்கப்பட்டன.
2004 ஆம் ஆண்டில், நகர்ப்புற மையத்தின் கிழக்கே 2.60 mx 2.20 mx 0.52 குழி-குடியிருப்பு வளாகம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.[2][4] இந்த வளாகத்தில் ஒரு குழி, ஒரு அடுப்பு, 272 செ.மீ சுற்றளவு மற்றும் 74 செ.மீ ஆழம் கொண்ட தானியக் களஞ்சியம் மற்றும் ஒரு படிநிலை நீர் சுவர் ஆகியவை உள்ளன. இந்த வளாகத்தில் சாம்பல் நிற களிமண்ணால் பூசப்பட்ட சிவப்பு மண்-தளம் உள்ளது. ஆனால் களஞ்சியத்தின் தளம் சுண்ணாம்பு-கசடால் ஆனது. இது கிமு 1500-1000 தேதியிட்ட தென்னிந்தியாவில் உள்ள இனம்கானில் உள்ள செப்புக்கால குழி-குடியிருப்புடன் பொருந்துகிறது. இது சுண்ணாம்பு-கசடு தரையையும் கொண்டுள்ளது.[4]
வாரி-படேசுவரில் காணப்படும் கலைப்பொருட்கள் அரை விலையுயர்ந்த கல் மணிகள், கண்ணாடி மணிகள், அதிக எண்ணிக்கையிலான முத்திரை நாணயங்கள், இரும்பு கோடாரி மற்றும் கத்திகள், செப்பு வளையல்கள், ஒரு செப்பு முத்திரை, தகரம் , வெண்கலம் மற்றும் பீங்கான் பட்டைகள், கருப்பு மற்றும் சிவப்பு மட்பாண்டப் பொருட்கள், வடக்கின் மெருகூட்டப்பட்ட கலைப்பொருட்கள் போன்றவை.
வரலாறு
தொகுஇந்த தளத்தில் கல்வெட்டு அல்லது எழுத்துப் பதிவுகள் எதுவும் காணப்படவில்லை. பாறாஇ அடுக்கியல் சான்றுகள் முந்தைய நகர்ப்புற குடியேற்றத்தை சுட்டிக்காட்டினாலும், தொல்லியல் பொருட்களின் ஆய்வுகள் கிமு 1 ஆம் மில்லினியத்தின் மத்தியில் வாரி-படேசுவர் நகர்ப்புற மையத்தை வைக்கிறது.[2] சில்லுகள் மற்றும் குமிழ் பொருட்கள் மற்றும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இயற்கையான கல் மணிகள் ஆகியவற்றின் கண்டுபிடிப்பு ஆற்றுப் பாதைகள் மூலம் தென்கிழக்கு ஆசிய மற்றும் உரோமானியத் தொடர்புகளைக் குறிக்கிறது.[1][5] முதல் அகழ்வாராய்ச்சிக் குழுவின் தலைவரான சூபி முஸ்தபிசுர் ரகுமான், வாரி-படேசுவர் புவியியல் பகுதியில் தொலெமியால் குறிப்பிடப்பட்ட "சௌனகோரா" என்ற புராதன வணிக மையம் என்று முன்வைத்தார்.[6]
இங்கு மௌரிய ஜனபத வரிசைக்கு முந்தைய பிராந்திய நாணயங்கள் (கிமு 600-400) மற்றும் மௌரிய ஏகாதிபத்திய தொடர் நாணயங்கள் (கிமு 500-200) எனஇரண்டு வகையான முத்திரை நாணயங்கள் தளத்தில் காணப்பட்டன. பிராந்திய நாணயங்கள் ஒரு பக்கத்தில் நான்கு சின்னங்களின் தொகுப்பையும், பின்புறத்தில் ஒரு வெற்று அல்லது ஒரு நிமிட சின்னத்தையும் கொண்டுள்ளது. சின்னங்களில் படகு, இரால், கொக்கியில் உள்ள மீன் அல்லது தேள், குறுக்கு இலை போன்றவை இந்தியாவின் பிற பகுதிகளில் காணப்படும் சமகால நாணயங்களைப்போன்றது. இந்த நாணயங்கள் வங்க இராச்சியத்தில் உள்ளூர் நாணயமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன என்றும், அங்க தேசத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட நாணயங்களிலிருந்து வேறுபட்டவை ( இந்தியாவின் மேற்கு வங்காளத்தில் உள்ள சந்திரகேதுகரில் காணப்பட்டது) என்றும் கூறப்படுகிறது.[4][7]
வாரி-படேசுவர் மிகப் பெரிய அளவிலான அரை விலையுயர்ந்த கறகளை அளித்துள்ளது. இது அந்தக் காலத்தின் இந்திய தொல்லியல் துறையில் முன்னோடியில்லாதது.[4] மணிப் பொருட்களில் பல்வேறு வகையான குவார்ட்ஸ்-ராக் கிரிஸ்டல், சிட்ரின், அமேதிஸ்ட், அகேட், பச்சை அல்லது சிவப்புக் கல் ஆகியவை அடங்கும். கி.மு.200 காலப்பகுதியில் உள்ள வண்டல் அடுக்குகளால் துடிப்பான மணி கலாச்சாரத்தின் அறிகுறிகளைக் கொண்ட அடுக்குகள் இருப்பதை பகுப்பாய்வு காட்டுகிறது, இது பழைய பிரம்மபுத்திரா ஆற்றின் போக்கு மாறியதன் மூலம் வாரி-படேசுவர் மக்களின் இடப்பெயர்ச்சி (கலாச்சாரம் இழப்பு) ஆகியவற்றைக் குறிக்கிறது.[2]
கலாச்சாரம்
தொகுகல்வெட்டு அல்லது எழுதப்பட்ட பதிவுகள் இல்லாத போதிலும், கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கலைப்பொருட்களின் சின்னங்கள் வாரி-படேசுவர் சமூகத்தின் கலாச்சார கூறுகளை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகின்றன. முத்திரை நாணயங்களில் சூரியன் மற்றும் ஆறு கை சின்னங்கள் உள்ளன. மூன்று வளைவுகள் கொண்ட மலை, பிறை, நந்திபாதம், பல்வேறு விலங்கு உருவங்கள் மற்றும் வடிவியல் உருவங்கள் ஆகிஅய்வைக் காணப்படுகின்றன. மறுபுறம், நந்திபாதம் மற்றும் ஸ்வஸ்திகா சின்னங்களும் காணப்படுகின்றன. இந்த சின்னங்கள் வாரி-பசுஷ்வர் சமூகத்தில் இந்து மதத்தின் பரவலைக் குறிக்கின்றன. [8]
இங்கு கிடைத்துள்ள விதைகளின் தொல்பொருள் ஆய்வுகள் இப்பகுதியின் நெல் விவசாயத்தின் ஆதிக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. சமகால தென்னிந்தியாவில் அதிக ஆதிக்கம் செலுத்தும் இண்டிகாவை விட ஜபோனிகா என்ற கிளையினம் பயிரிடப்பட்டது. மற்ற பயிர்களில் பார்லி, ஓட்ஸ், சிறிய எண்ணிக்கையிலான கோடை தினைகள், பல்வேறு வகையான கோடை மற்றும் குளிர்கால பருப்பு வகைகள், பருத்தி, எள் மற்றும் கடுகு ஆகியவையும் அடங்கும். பருத்தி விதைகள் ஏராளமாக இருப்பது வாரி-படேசுவர் பொருளாதாரத்தில் துணி உற்பத்தியின் முக்கிய பங்கைக் குறிக்கிறது..[9]
புகைப்படங்கள்
தொகு-
தனது தனிப்பட்ட தொல்லியல் அருங்காட்சியகத்தில் அபிபுல்லா பதான் -
அகழாய்வு நடைபெறுதல். -
தொல்லியல் துறை மாணவர் ஒருவருக்கு ஒரு கலைப்பொருள் (மட்பாண்டம்) கிடைத்துள்ளது. -
"வாரி-படேசுவர் கோட்டை-திறந்தவெளி அருங்காட்சியகம்" சார்பான அறிவிப்புப்பலகை, நர்சிங்டி (ஆகஸ்ட் 2019) -
வாரி-படேசுவர் கோட்டை-திறந்தவெளி அருங்காட்சியகம்
இதனையும் காண்க
தொகுமேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 Rahman, Mizanur; Castillo, Cristina Cobo; Murphy, Charlene; Rahman, Sufi Mostafizur; Fuller, Dorian Q. (2020). "Agricultural systems in Bangladesh: the first archaeobotanical results from Early Historic Wari-Bateshwar and Early Medieval Vikrampura". Archaeological and Anthropological Sciences (Springer Science and Business Media LLC) 12 (1). doi:10.1007/s12520-019-00991-5. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1866-9557.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Hu, Gang; Wang, Ping; Rahman, Sufi Mostafizur; Li, Dehong; Alam, Muhammad Mahbubul; Zhang, Jiafu; Jin, Zhengyao; Fan, Anchuan et al. (2020-09-07). "Vicissitudes experienced by the oldest urban center in Bangladesh in relation to the migration of the Brahmaputra River". Journal of Quaternary Science (Wiley) 35 (8): 1089–1099. doi:10.1002/jqs.3240. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0267-8179.
- ↑ Sincavage, Ryan; Goodbred, Steven; Pickering, Jennifer (2017-09-20). "Holocene Brahmaputra River path selection and variable sediment bypass as indicators of fluctuating hydrologic and climate conditions in Sylhet Basin, Bangladesh". Basin Research (Wiley) 30 (2): 302–320. doi:10.1111/bre.12254. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0950-091X.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Rayhan, Morshed (2011-10-05). "Prospects of Public Archaeology in Heritage Management in Bangladesh: Perspective of Wari-Bateshwar". Archaeologies (Springer Science and Business Media LLC) 8 (2): 169–187. doi:10.1007/s11759-011-9177-5. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1555-8622.
- ↑ Haque, E. (2001). Excavation at Wari-Bateshwar: A Preliminary Study. Studies in Bengal art series. International Center for Study of Bengal Art. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-984-8140-02-4. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2022-03-30.
- ↑ Kamrul Hasan Khan (1 April 2007). "Wari-Bateswar reminds Ptolemy's 'Sounagoura'". The Daily Star. http://thedailystar.net/2007/04/01/d70401012012.htm.
- ↑ Karim, Rezaul "Punch Marked Coin". Banglapedia. Dhaka: Asiatic Society of Bangladesh.
- ↑ Imam, Abu, Bulbul Ahmed, and Masood Imran. "Religious and Auspicious Symbols Depicted on Artifacts of Wari-Bateshwar." Pratnatattva 12 (2006): 1-12.
- ↑ Imam, Abu, Bulbul Ahmed, and Masood Imran. "Religious and Auspicious Symbols Depicted on Artifacts of Wari-Bateshwar." Pratnatattva 12 (2006): 1-12.
வெளி இணைப்புகள்
தொகு
- Wari-Bateshwar in Banglapedia