விக்கிப்பீடியா

இந்தியக் காட்டுக் கழுதை

இந்தியக் காட்டுக் கழுதை
அகமதாபாத்து அருகில்
CITES Appendix I (CITES)[2]
உயிரியல் வகைப்பாடு
உலகம்:
மெய்க்கருவுயிரி
திணை:
விலங்கு
பிரிவு:
முதுகுநாணி
வகுப்பு:
பாலூட்டி
வரிசை:
பெரிசோடேக்டைலா
குடும்பம்:
ஈக்குயிடே
பேரினம்:
ஈக்வசு
இனம்:
ஈ. கெமியோனசு
துணையினம்:
ஈக்வசு கெமியோனசு குர்
இருசொற் பெயரீடு
ஈக்வசு கெமியோனசு
லெசன், 1827
நிலப்படம்
வேறு பெயர்கள்

ஈக்வசு கெமியோனசு இண்டிகசு
(சிலேட்டர், 1862)

இந்தியக் காட்டுக் கழுதை (Indian Wild ass) என்பது குசராத்தி மொழியில், குட் குர் மற்றும் குர் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது தெற்காசியாவினைப் பூர்வீகமாகக் கொண்ட காட்டுக் கழுதையின் ஒரு துணையினமாகும்.

இந்தியக் காட்டுக் கழுதை தற்போது பன்னாடு இயற்கைப் பாதுகாப்புச் சங்கத்தின் செம்பட்டியலில் அச்சுறுத்தலை அண்மித்த இனமாகப் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது.[3] 2009ஆம் ஆண்டின் முந்தைய மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பின்படி 4,038 இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகள் இருப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், இதன் எண்ணிக்கை தொடர்ந்து அதிகரித்து வந்தது. திசம்பர் 2014-இல், இதன் எண்ணிக்கை 4,451 என மதிப்பிடப்பட்டது.[4] 2015ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி தற்போதைய இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகளின் எண்ணிக்கை இந்தியக் காட்டுக் கழுகை வனவிலங்கு சரணாலயத்திலும் அதற்கு வெளியேயும் சுமார் 4800 என அதிகரித்துள்ளது.[5] 2014 முதல், மக்கள் தொகை 37% உயர்ந்துள்ளது என்று குசராத்து வனத்துறை வெளியிட்டுள்ள தரவு தெரிவிக்கிறது. மார்ச் 2020-இல் நடத்தப்பட்ட மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி மக்கள் தொகை 6,082ஐ எட்டியுள்ளது.[6]

விளக்கம் தொகு

இந்தியக் காட்டுக் கழுதை, மற்ற ஆசியக் காட்டுக் கழுதைகளின் துணையினங்களைப் போலவே, ஆப்பிரிக்கக் காட்டுக் கழுதை இனங்களிலிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டது. இதனுடைய தோல் பொதுவாக மணல் நிறத்திலும், ஆனால் சிவப்பு கலந்த சாம்பல், மான், வெளிறிய கசுகொட்டை நிறம் வரை மாறுபடும். இக்கழுதை நிமிர்ந்த உடலினையும் இருண்ட பிடரி மயிரினையும் கொண்டுள்ளது. இது தலையின் பின்புறம் மற்றும் கழுத்தில் ஓடுகிறது. பிடரி மயிரைத் தொடர்ந்து ஓர் அடர் பழுப்பு நிறப் பட்டை பின்புறம், வால் அடிப்பகுதி வரை ஓடுகிறது.

பரவலும் வாழிடமும் தொகு

 
இந்திய காட்டு கழுதை, லிட்டில் ரான் ஆஃப் கட்ச், குசராத்து
 
லிட்டில் ரான் ஆஃப் கட்ச்-ல் இந்திய காட்டு கழுதைகளின் சிறிய கூட்டம்

இந்தியக் காட்டுக் கழுதையின் வரம்பு ஒரு காலத்தில் மேற்கு இந்தியா, தெற்கு பாக்கித்தான் (சிந்து மற்றும் பலுச்சிசுதானம் மாகாணங்கள்) ஆப்கானித்தான் மற்றும் தென்கிழக்கு ஈரான் ஆகிய இடங்கள் வரை விரிவடைந்து காணப்பட்டது. இன்று, இதன் கடைசி அடைக்கலம் குசராத்து மாநிலத்தில் இந்தியக் காட்டுக் கழுதை சரணாலயம், சிறிய கட்சு மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள இடங்களில் மட்டுமே உள்ளது. இருப்பினும், சுரேந்திரநகர், பனஸ்கந்தா, மெக்சானா மற்றும் பிற கட்சு மாவட்டங்களிலும் இந்த விலங்கு காணப்படுகிறது. உப்பு பாலைவனங்கள் (வறண்ட புல்வெளிகள் மற்றும் புதர் நிலங்கள்) இதன் விருப்பமான சூழல்கள் ஆகும்.

சமீபத்திய ஆண்டுகளில் வரம்பு விரிவாக்கம் தொகு

இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகளின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. மேலும் இதன் வாழிட வரம்பு சிறிய இரானா கட்சு முதல் விரிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளது. இங்கு இந்தத் துணையினத்தின் உலகின் கடைசி மக்கள் தொகை சமீபத்திய ஆண்டுகளில் மட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்தது. மேலும் படிப்படியாக இக்கழுதைகள் இதனை விட்டு வெளியே சென்று பெரும் ரான் கட்சு வரை குடியேறத் தொடங்கியுள்ளது. மேலும் அண்டை இந்திய மாநிலமான இராசத்தானில் ஜலோர் மாவட்டத்தின் எல்லைக் கிராமங்களில் விரிவுபடுத்தப்பட்டது. குசராத்தின் ரான மற்றும் கெஜாரியாலி மற்றும் அதன் சுற்றுப்புறங்களில் 60 சதுர கிமீ பகுதி 2007-இல் குசராத்து வருவாய் அதிகாரிகளால் இராசத்தான் வனத் துறைக்கு மாற்றப்பட்டது. இந்த இடத்தில் ரெபாரிசு (ஒட்டகம் மற்றும் செம்மறி ஆடு வளர்ப்பவர்கள்) புரோசோபிசு ஜூலிப்ளோரா காடுகளில் இந்தியச் சிறுமான்கள், வரிக் கழுதைப்புலி, சிவப்பு நரிகள், பாலைவனப் பூனைகள் மற்றும் இந்திய ஓநாய்களுடன் வாழ்கின்றன.[7]

உயிரியல் தொகு

 
லிட்டில் ரான் ஆஃப் கட்ச்-ல் ஒன்றாக உணவு உண்ணும் இந்திய காட்டு கழுதை மந்தை

இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகள் விடியற்காலைக்கும் அந்தி நேரத்திற்கும் இடையில் இரைத் தேடுகின்றன. இந்த விலங்கு புல், இலைகள் மற்றும் தாவரத்தின் பழங்கள், பயிர், புரோசோபிசு காய்கள் மற்றும் உப்பு தாவரங்களை உணவாகக் கொள்கிறது.

இது இந்திய விலங்குகளில் மிக வேகமாக ஓடக்கூடிய ஒன்றாகும். இதன் வேகம் சுமார் மணிக்கு 70-80 கிமீ ஆகும்.

குடும்ப மந்தைகள் பெரியதாக இருக்கும்போது, ஆண் கழுதை தனிமையாகவோ அல்லது இரண்டு மற்றும் மூன்று கழுதைகள் இணைந்து சிறிய குழுக்களாகவோ வாழ்கின்றன. இனப்பெருக்கக் காலம் என்பது மழைக்காலமாகும். ஒரு குதிரை இனப்பெருக்கப் பருவத்திலிருக்கும் போது, அக்குதிரைத் தன்னை அடையப் போட்டியிடும் குதிரையினை மந்தையிலிருந்து பிரிக்கின்றது. சில நாட்களுக்குப் பிறகு, இந்த இணை மந்தைக்குத் திரும்புகிறது. பெண் குதிரை கர்ப்பக்காலம் முடிவில் கன்று ஒன்றைப் பெற்றெடுக்கிறது. ஆண் கன்றுக்குட்டி 1 முதல் 2 வயதிற்குள் மந்தையினை விட்டு விலகும், ஆனால் பெண் குட்டி தொடர்ந்து குடும்ப மந்தையுடன் தங்கும்.

அச்சுறுத்தல்கள் தொகு

இந்தியக் காட்டுக் கழுதையானது மேற்கு இந்தியா மற்றும் பாக்கித்தானின் சில பகுதிகளில் தன் முந்தைய வேட்டைப் பகுதியிலிருந்து எப்படி மறைந்தது என்பது தெரியவில்லை. ஏனெனில் இந்த விலங்கு இந்திய மகாராஜாக்கள் மற்றும் பிரித்தானிய அரசின் காலனித்துவ அதிகாரிகளின் வேட்டையாடும் இலக்காக இல்லை. இருப்பினும், இந்தியாவில் முகலாய பேரரசர்களும் பிரபுக்களும் வேட்டையாடுவது குறித்து தனது துஸ்க்-இ-ஜகாங்கீரி என்ற புத்தகத்தில் பேரரசர் ஜஹாங்கீர் தெரிவித்துள்ளார்.[7] அக்பர்நாமாவின் எஞ்சியிருக்கும் ஒரு விளக்கப் பிரதியில், முகலாயப் பேரரசர் அக்பர் ஓர் இந்தியக் காட்டுக் கழுதையைச் சுடுவதைப் பற்றிய படம் உள்ளது. இது போன்று பல கழுதைகள் சுடப்பட்டுள்ளன.[8]

1958 முதல் 1960 வரை காட்டுக் கழுதை சுர்ரா என்று அழைக்கப்படும் ஒரு நோயால் பாதிக்கப்பட்டது. இது டிரிபனோசோமா இவான்சி எனும் நோய்க் காரணியால் ஏற்படுகிறது. இந்நோயினை ஈக்கள் பரப்புகிறது. இதன் காரணமாக இந்தியாவில் இதன் எண்ணிக்கையில் வியத்தகு சரிவை ஏற்படுத்தியது. 1961 நவம்பர் மற்றும் திசம்பர் மாதங்களில், தென்னாப்பிரிக்கக் குதிரை நோய் பரவிய பிறகு காட்டுக் கழுதைகளின் எண்ணிக்கை வெறும் 870ஆகக் குறைக்கப்பட்டது.

நோய் தவிர, உப்பள நடவடிக்கைகள் காரணமாக வாழிடச் சீரழிவு, புரோசோபிசு ஜூலிப்ளோரா சீமைக் கருவேலப் புதர், மால்தாரி ஆக்கிரமிப்பு மற்றும் மேய்ச்சல் ஆகியவை கழுதையின் பிற அச்சுறுத்தல்களில் அடங்கும். 1969 முதல் பாதுகாப்பு முயற்சிகள் காரணமாக விலங்குகளின் எண்ணிக்கை 4000க்கும் மேலாக அதிகரித்துள்ளது.[9]

பாதுகாப்பு தொகு

 
இந்திய காட்டு கழுதை அறிஞர் அண்ணா விலங்கியல் பூங்காவில், தமிழ்நாடு.
 
பெண் கழுதைகள் குழு ஓட்டத்தின் போது
 
ஆல்பா ஆண் கழுதை

கடந்த நூற்றாண்டில், இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகள் வடமேற்கு இந்தியா மற்றும் மேற்கு பாக்கித்தானின் வறண்ட பகுதிகள் முழுவதும் ஜெய்சால்மர், பிக்கானீர், சிந்து மற்றும் பலுசிசுதான் உள்ளிட்ட இடங்களில் வாழ்ந்தன. இன்று, இது சிறிய ரானில் மட்டுமே உயிர்வாழ்கிறது. மேலும் சிலர் இந்திய மாநிலமான இராசத்தானின் ஜலோர் மாவட்டத்தில் உள்ள எல்லை கிராமங்களை அடைந்து, கட்ச் பெரிய ரானை நோக்கி வழிதவறிச் செல்கின்றன.[7]

காட்டுக் கழுதைகளின் முதல் கணக்கெடுப்பு 1940ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்றது. அப்போது 3,500 காட்டுக் கழுதைகள் இருந்தன. ஆனால், 1960ஆம் ஆண்டுக்குள், இந்த எண்ணிக்கை வெறும் 362 ஆகக் குறைந்து. பின்னர் இது மிகவும் ஆபத்தான இனமாக வகைப்படுத்தப்பட்டது. 1973 மற்றும் 1976ஆம் ஆண்டுகளில், கட்சு ரானா மற்றும் அதை ஒட்டிய மாவட்டங்கள், குர் என்றும் அழைக்கப்படும் இந்தத் துணையினங்களின் பாதுகாப்புக்கான பகுதியாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டன. 1976 முதல் வனத்துறை காட்டுக் கழுதை கணக்கெடுப்பை நடத்தத் தொடங்கியது. இப்பகுதியில் நீர் துளைகள் அதிகரிக்கப்பட்டும், வனத்துறை இன்னும் விரும்பிய வெற்றியைப் பெறவில்லை என்றாலும், தீவன நிலங்களை அமைப்பதற்கான திட்டத்தையும் வனத்துறை தொடங்கியுள்ளது. 1998இல், காட்டு கழுதைகளின் எண்ணிக்கை 2,940 என மதிப்பிடப்பட்டது. 2004ஆம் ஆண்டுக்குள் இது 3,863 ஆக அதிகரித்துள்ளது. 2009ஆம் ஆண்டில் வனத்துறையால் நடத்தப்பட்ட சமீபத்திய மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, மாநிலத்தில் காட்டு கழுதைகளின் எண்ணிக்கை சுமார் 4,038 என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இது 2004ஐ உடன் ஒப்பிடும்போது 4.53% அதிகரிப்பு ஆகும். சமீபத்தில் 2015ஆம் ஆண்டில், இந்தியக் காட்டுக் கழுதை மக்கள்தொகையின் தற்போதைய கணக்கெடுப்பு இந்தியக் காட்டுக் கழுதை சரணாலயத்திலும் வெளியேயும் 4,800க்கும் அதிகமாக அதிகரித்துள்ளது.[5]

சமீபத்தில், அகமதாபாத் வெளியே நால் சரோவர் பறவைகள் சரணாலயத்திற்கு அருகில் இந்தியக் காட்டுக் கழுதை காணப்பட்டது. இதன் மூலம் இது ரான்னின் 4,953.71 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை என்று தெரிகிறது. ஆனால் இப்போது இது கட்சு மற்றும் நல் சரோவரில் உள்ள பன்னி புல்வெளிகளுக்கு அருகிலுள்ள காலா துங்கர் வரை காணப்படுகிறது. குசராத்து மாநிலத்திற்குள் இது இப்போது சுரேந்திரநகர், ராஜ்கோட், பதான், பனஸ்கந்தா மற்றும் கட்சு மாவட்டங்களிலும் காணப்படுகிறது. காட்டுக் கழுதைகளின் இந்த எண்ணிக்கை உலகம் முழுவதும் உள்ள இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகளின் மரபணுக் குளம் மற்றும் கிரகத்தில் எஞ்சியிருக்கும் ஆறு புவியியல் வகைகள் அல்லது துணையினங்களில் ஒன்றாகும்.[9][10]

மறுசீரமைப்பு திட்டங்கள் தொகு

1976 முதல் இதன் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. ஆனால் நீண்ட காலப் போக்குகள் தீவிர ஏற்ற இறக்கங்களைக் காட்டுகின்றன என்று காட்டுக் கழுதை நிபுணர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.[10] குசராத்தின் கட்ச்சில் உள்ள இந்தப் பகுதி பருவமழை பொய்த்ததால் வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.[10][11][12][13][14] இதனால் காட்டுக் கழுதைகளின் எண்ணிக்கை திடீரெனக் குறையக்கூடும்.[10] கடுமையான வறட்சி இல்லாத பட்சத்தில்தான், சமீப காலங்களில் காட்டுக் கழுதை ஆக்கிரமித்துள்ள பெரும் ரான மற்றும் அதை ஒட்டிய இராசத்தானின் வாழ்விடங்களில் இந்தச் சிற்றினம் வளர்ந்து சிதற வாய்ப்புள்ளது.

குசராத்து சூழலியல் கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளை அறிக்கை, இராசத்தானில் உள்ள தார் பாலைவனத்தை, இந்தியக் காட்டுக் கழுதைகளை மீண்டும் நிலைநிறுத்துவதற்கான மாற்று இடமாக உருவாக்கப்பட வேண்டும் என்று பரிந்துரைத்துள்ளது.[10]

தொடர்புடைய துணையினங்கள் தொகு

  • மங்கோலியக் காட்டுக் கழுதை (குலான்) ஈக்வசு கெமியோனசு கெமியோனசு
  • துர்க்மெனியன் குலான், ஈக்வசு கெமியோனசு குலான்
  • பாரசீக ஒனேஜர், ஈக்வசு கெமியோனசு ஒனேஜர்
  • சிரியா காட்டுக் கழுதை அல்லது கெமிப்பே, ஈக்வசு கெமியோனசு கெமிப்பசு (அற்றுவிட்ட இனம்)

மேற்கோள்கள் தொகு

  1. ↑ Kaczensky, P.; Lkhagvasuren, B.; Pereladova, O.; Hemami, M.; Bouskila, A. (2016). "Equus hemionus ssp. khur". IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T7963A3144616. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T7963A3144616.en. https://www.iucnredlist.org/species/7963/3144616. பார்த்த நாள்: 12 November 2021. 
  2. ↑ "Appendices | CITES". cites.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2022-01-14.
  3. ↑ "The IUCN Red List of Threatened Species". IUCN Red List of Threatened Species.
  4. ↑ Himanshu Kaushik (10 February 2015). "Wild ass population shoots up in Gujarat: Census". The Times of India. http://timesofindia.indiatimes.com/city/ahmedabad/Wild-ass-population-shoots-up-in-Gujarat-Census/articleshow/46190767.cms. 
  5. ↑ 5.0 5.1 "2 wild asses among 43 animals found dead in Halvad". The Times of India. 26 April 2015. http://timesofindia.indiatimes.com/city/rajkot/2-wild-asses-among-43-animals-found-dead-in-Halvad/articleshow/47058930.cms. 
  6. ↑ Himanshu Kaushik (Aug 6, 2020). "Wild ass population surges by 37% to 6,082 in Gujarat | Ahmedabad News" (in en). தி டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா. https://timesofindia.indiatimes.com/city/ahmedabad/wild-ass-numbers-up-37-in-six-years/articleshow/77381354.cms. 
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 "Wild Ass Sighted in Rajasthan Villages Along Gujarat"; by Sunny Sebastian; September 13, 2009; The Hindu: India's National Newspaper
  8. ↑ Mughal Emperor Akbar lost in the desert while hunting wild asses: This illustration from the Akbarnama depicts the emperor Akbar falling into a mystical trance while on a desert hunt in 1571.
  9. ↑ 9.0 9.1 Wild asses population rises by 4% (2009);TNN; 11 April 2009; Times of India
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 Bounties of a bleak landscape - The Little Rann of Kutch is hot, dry and salty, but it has rich biodiversity.[usurped!] by Dionne Bunsha; Volume 23 - Issue 8: Apr 22 - May 05, 2006; Frontline Magazine; India's National Magazine from the publishers of The Hindu
  11. ↑ Gujarat's thirst; Distress migration of people and large-scale death of livestock have peaked. And this time the urban segments are as badly hit as the rural areas.[usurped!] by Lyla Bavadem recently in Gujarat; Volume 17 - Issue 10, May. 13 - 26, 2000; Frontline Magazine; India's National Magazine from the publishers of தி இந்து
  12. ↑ Dealing with drought - Drought stalks Gujarat once again but the government relies on short-term crisis management measures instead of evolving a long-term, region-specific strategy to deal with this recurring phenomenon.[usurped!] by Lyla Bavadam; Volume 18 - Issue 12, June 9–22, 2001; Frontline Magazine; India's National Magazine from the publishers of The Hindu
  13. ↑ 70% of cattle-breeders desert Banni; by Narandas Thacker, TNN, 14 February 2002; The Times of India
  14. ↑ A desert weeps - In the Kutch, the locals are in uneasy co-existence with their natural resources, writes Pamela Bhagat; June 6, 2004; The Hindu, India's National Newspaper

மேலும் வாசிக்க தொகு

வெளி இணைப்புகள் தொகு

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=இந்தியக்_காட்டுக்_கழுதை&oldid=3984750" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது