உள்நாட்டுப் போர்
உள்நாட்டுப் போர் என்பது ஒரு நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரே பண்பாடு, ஒரே சமூகம் அல்லது வெவ்வேறு பிரிவுகளைச் சேர்ந்த இரு பகுதியினரிடையே, அரசியல் கட்டுப்பாட்டுக்காக நிகழும் போர் ஆகும். பெரிய அளவில் சமுதாய மீளமைப்பை ஏற்படுத்தக்கூடிய சில உள்நாட்டுப் போர்கள் புரட்சிகள் எனப்படுகின்றன. வெற்றி பெற்றாலும், தோல்வியுற்றாலும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட படைகளைக் கொண்டு மரபுவழியாகப் போர்கள் இடம்பெறுமானால் கிளர்ச்சிகளும் உள்நாட்டுப் போர்களாகக் கொள்ளப்படுவது உண்டு. எனினும் சில வரலாற்றாளர்கள், ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட பிரிவினரிடையே அல்லது ஒரு நாட்டின் வரையறுக்கப்பட்ட பகுதிகளிடையே நீடித்து நிகழும் வன்முறையை, அது மரபுவழியாக அல்லது வேறுவிதமாக அமையினும்கூட உள்நாட்டுப் போராகக் கருதலாம் என்கின்றனர்.
உள்நாட்டுப் போர், புரட்சி அல்லது வேறு ஏதாவது பெயர்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு எழுந்தமானமானவை ஆகும். உண்மையில் இவ்வேறுபாடுகள் பயன்பாட்டின் மூலமே தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. எனினும், உள்நாட்டுப் போர், புரட்சி ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான வேறுபாடு அடையாளம் காணத் தக்கவையாகவே உள்ளன. 1640 இல் இங்கிலாந்தில் முதலாவது சார்லசின் முடியாட்சியைத் தற்காலிகமாகத் தூக்கியெறிந்த கிளர்ச்சி ஆங்கிலேய உள்நாட்டுப் போர் எனவே குறிப்பிடப்படுகின்றது. இருந்தாலும், சில மாக்சிய வரலாற்றாளர்கள் இதனை ஆங்கிலேயப் புரட்சி என்கின்றனர்.
அமெரிக்காவில், பிரித்தானியரின் குடியேற்றப் பகுதிகளில் 1770 களில், ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட படைகளின் சண்டைகளுடன் இடம்பெற்ற வெற்றிகரமான கிளர்ச்சி அமெரிக்கப் புரட்சி என்று அழைக்கப்படுகிறது. அதே சமயம், 1860 ஐக்கிய அமெரிக்காவின் தென் மாநிலங்களின் கூட்டமைப்பு, மத்திய அரசுக்கு எதிராக நடத்திய தோல்வியடைந்த மரபுவழிப் போர் அமெரிக்க உள்நாட்டுப் போர் எனப்படுகின்றது. எனினும் அப்போர் நடந்த காலத்தில் கூட்டமைப்பினர் அப் போரை இரண்டாவது அமெரிக்கப் புரட்சி அல்லது அதனை ஒத்த பெயர்களால் அழைத்தனர். இப்போர் வெற்றி பெற்றிருப்பின் அது புரட்சி என்றோ, விடுதலைப் போர் என்றோ அழைக்கப்பட்டிருக்கக் கூடும்.
முறையான வகைப்பாடு
தொகு
ஸ்டான்போர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்நாட்டு யுத்தங்களின் ஒரு அறிஞர் ஜேம்ஸ் ஃபெரோன் உள்நாட்டுப் போரை "ஒரு பிராந்தியத்தில் அதிகாரத்தை எடுத்துக் கொள்ள அல்லது அரசாங்கக் கொள்கைகளை மாற்றுவதற்காக அல்லது அரசாங்க கொள்கைகளை மாற்றுவதற்காக நடத்தப்படும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட குழுக்களால் நாட்டிற்குள் போராடும் ஒரு ஒரு வன்முறை மோதல்".[1] ஆன் ஹிரொனக மேலும் ஒரு உள்நாட்டு யுத்தத்தின் ஒரு பகுதியாக மாநில என்று குறிப்பிடுகிறது.[2] ஒரு உள்நாட்டு கலவரத்தை உள்நாட்டு யுத்தமாக மாற்றியிருக்கும் தீவிரம் கல்வியாளர்களால் போட்டியிடப்படுகிறது. சில அரசியல் விஞ்ஞானிகள் உள்நாட்டு யுத்தத்தை 1000 க்கும் அதிகமான உயிர்களைக் மாண்டிருப்பதாகக் குறிப்பிடுகின்றனர்,[1] மற்றவர்கள் மேலும் குறிப்பிடுகையில் குறைந்தபட்சம் 100 பேர் ஒவ்வொரு பக்கத்திலிருந்து வந்திருக்க வேண்டும் என்று குறிப்பிடுகின்றனர்.[3] கொர்ரேலிட் ஆப் போர் அறிஞர்களால் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்ற மோதல்களின், ஒரு உள்நாட்டு யுத்தத்தை 1000 மோதல்களில் மோதல்களுக்கு ஆண்டுதோறும் விவாதப்பொருள் ஆகி வருகின்றது.இந்த விகிதம் இரண்டாம் சூடானிய உள்நாட்டுப் போரில் மற்றும் கம்போடிய உள்நாட்டுப் போரில் கொல்லப்பட்ட மில்லியன் கணக்கான சிறு பகுதிதான், உதாரணமாக, வட அயர்லாந்தின் திரபுல்ஸ் மற்றும் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரசின் போராட்டம் போன்ற பல உயர்ந்த மோதல்களான மோதல்கள் தவிர, - காலம் தென்னாப்பிரிக்கா.[2]
ஆண்டுத் 1000 இறப்புக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு, 1816 முதல் 1997 வரை 213 உள்நாட்டுப் போர்கள் இருந்தன, அவற்றில் 104 போர் 1944 முதல் 1997 வரை நிகழ்ந்தன.[2] 1000-க்கும் குறைவான துருப்புக்கள் மொத்த அளவைப் பயன்படுத்துகிறார்களானால், 1945 மற்றும் 2007 க்கு இடையில் 90 க்கும் மேற்பட்ட உள்நாட்டுப் போர்கள் இருந்தன, 2007 இல் 20 உள்நாட்டுப் போர்கள் நடந்தன.[1]
ஜெனீவா உடன்படிக்கைகள் குறிப்பாக "உள்நாட்டுப் போர்" என்ற வார்த்தையை வரையறுக்கவில்லை, ஆயினும் "கட்சிகளின் பொறுப்புகளை ஒரு சர்வதேச குணாம்சத்தில் ஆயுதமேந்திய மோதலில்" வெளிப்படுத்துகின்றன. இதில் உள்நாட்டுப் போர்கள் அடங்கியிருக்கின்றன, இருப்பினும் உள்நாட்டுப் போரின் குறிப்பிட்ட வரையறையை மாநாடுகளின் உரையில் வழங்கவில்லை.
ஆயினும்கூட, ஜெனீவா உடன்படிக்கைகளில் அதன் விளக்கங்கள் மூலம் சில விளக்கங்களை வழங்குவதற்கு செஞ்சிலுவைச் சங்கத்தின் சர்வதேச குழு முயன்றது, பொதுவாக மாநாடுகள் "மிகவும் பொதுவானவை , எனவே தெளிவற்றவை, அது ஆயுதங்களின் சக்தியால் செய்யப்பட்ட எந்த நடவடிக்கையையும் மூடிமறைக்க எடுக்கப்படலாம் ". அதன்படி, ஜெனீவா உடன்படிக்கையின் பயன்பாடு சார்ந்திருக்கும் 'நிலைமைகள்' குறித்து கருத்துக்கள் வழங்கப்படுகின்றன, ஆனால் வர்ணனையானது, இவை கடுமையான சூழல்களாக கருதப்படக்கூடாது என்று சுட்டிக்காட்டுகின்றன.ICRC பட்டியலிடப்பட்ட நிபந்தனைகள் பின்வருமாறு:[4][5]
- அரசுக்கு எதிராக எழுச்சியில் உள்ள கட்சி ஒரு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட இராணுவ சக்தி, அதன் செயல்களுக்கு பொறுப்பான ஒரு அதிகாரத்தை கொண்டுள்ளது, ஒரு நிர்ணயிக்கப்பட்ட பிரதேசத்திற்குள் செயல்பட்டு, மாநாட்டிற்கு மரியாதை மற்றும் மரியாதை செய்வதற்கான வழிவகைகள் உள்ளன.
- இராணுவ அரசாங்கம் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட கிளர்ச்சியாளர்களுக்கு எதிராக வழக்கமான இராணுவப் படைகளுக்கு உதவி செய்ய வேண்டும் மற்றும் தேசிய பிரதேசத்தின் ஒரு பகுதியை வைத்திருக்க வேண்டும்.
- (அ) கிளர்ந்தெழுந்தவர்களைக் கொன்றவர்களை அரசாங்கம் அங்கீகரித்துள்ளது; அல்லது (ஆ) அது ஒரு போர்க்குணமுள்ளவர்களின் உரிமைகள் எனக் கூறியது; அல்லது (இ) தற்போதைய கம்யூனிசத்தின் நோக்கங்களுக்கு மட்டும் கிளர்ச்சியாளர்களின் அங்கீகாரத்தை அது அங்கீகரித்துள்ளது; அல்லது (ஈ) இந்த விவகாரம் பாதுகாப்பு செயற்பட்டியலில் அடங்கியுள்ளது. கவுன்சில் அல்லது ஐக்கிய நாடுகளின் பொதுச் சபை போன்றது சர்வதேச சமாதானத்திற்கான அச்சுறுத்தல், அமைதி மீறல், அல்லது ஒரு செயல் ஆக்கிரமிப்பு.
- (அ) கிளர்ச்சியாளர்களுக்கு ஒரு நோக்கம் மற்றும் ஒரு மாநிலத்தின் பண்புகள் இருப்பதாக கூறும் அமைப்பு உள்ளது.
(ஆ) கிளர்ச்சியுள்ள சிவில் அதிகாரி உண்மையிலேயே அதிகாரத்தை தேசிய அளவில் ஒரு உறுதியான பிரதேசம் உள்ள மக்கள் மீது பயன்படுத்துகிறார். (இ) ஒரு ஒழுங்கமைப்பின் திசையில் ஆயுதப் படைகள் செயல்படுகின்றன அதிகாரம் மற்றும் போரின் சாதாரண சட்டங்களைக் கடைப்பிடிக்கத் தயாராக உள்ளனர். (ஈ) கிளர்ச்சியுள்ள குடிமக்கள் அதிகாரம் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று ஒப்புக்கொள்கிறார்கள் மாநாட்டின் விதிகள்.
காலியர்-ஹொப்ஃபர் மாதிரி உள்நாட்டு யுத்தத்தின் காரணங்கள்
தொகுஉள்நாட்டுப் போரின் காரணத்தை ஆராயும் அறிஞர்கள் இரண்டு எதிர்ப்புக் கோட்பாடுகள், பேராசை மற்றும் எதிர்ப்பின் மூலம் ஈர்க்கப்படுகிறார்கள். மக்கள் கூறியது: இனப்படுகொலை, மதம் அல்லது வேறு [சமூக உறவுகளின்] அடிப்படையில் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளதா, அல்லது முரண்பாடுகளைத் தோற்றுவிப்பதா, யார் தனிநபர்களினதும் குழுக்களினதும் பொருளாதார நலன்களைத் தொடங்குவதாலும், யார் தொடங்க வேண்டும் என்பதனைப் பொறுத்து, உள்நாட்டுப் போரின் நிகழ்வுகளை முன்னறிவிப்பதில் அடையாளம் காணும் விதம் பொருளாதார மற்றும் கட்டமைப்பு காரணிகள் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை என்ற முடிவை ஆதார பகுப்பாய்வு ஆதரிக்கிறது.[6] 21-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் உலக வங்கி குழுவினால் உள்நாட்டுப் போர் பற்றிய விரிவான ஆய்வு நடத்தப்பட்டது. 1960 ஆம் ஆண்டு முதல் 1999 வரை உள்நாட்டு யுத்தம் நிகழ்ந்தபோது, கோலியர்-ஹௌஃப்லெர் மாதிரி என்று அழைக்கப்படும் ஆய்வுக் கட்டமைப்பானது 78 ஐந்தாண்டு அதிகரிப்பை பரிசோதித்தது, மேலும் ஒப்பிடுகையில் "உள்நாட்டுப் போரில்" 1,167 ஐந்தாண்டு ஊதியங்கள் இருந்தன. தரவு பல்வேறு காரணிகளின் விளைவைப் பார்க்க பின்னடைவு பகுப்பாய்வு அமைக்கிறது.எந்தவொரு ஐந்து வருட காலப்பகுதியிலும் ஒரு உள்நாட்டு யுத்தம் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்பைப் பற்றிய புள்ளியியல் குறிப்பிடத்தக்க விளைவுகளைக் காட்டிய காரணிகள்:[7]
போதுமான நிதி கிடைக்கும்
தொகுதேசிய ஏற்றுமதியில் அதிகப்படியான முதன்மை பொருட்களின் தொகு கணிசமான அளவுக்கு அதிகரிக்கும் போது மோதல் ஆபத்தை அதிகரிக்கிறது. "உச்ச அபாயத்தில்" உள்ள ஒரு நாடு, 32% மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் கொண்டிருக்கும் பொருட்களுடன், ஒரு ஐந்து வருட காலப்பகுதியில் உள்நாட்டு யுத்தத்திற்கு 22% ஆபத்து உள்ளது, அதே நேரத்தில் ஒரு முதன்மை சரக்கு ஏற்றுமதி இல்லாத நாடு 1% ஆபத்து உள்ளது. பிரித்தெடுக்கப்பட்டபோது, பெட்ரோலியம் மற்றும் பெட்ரோலிய அல்லாத குழுக்கள் வேறுபட்ட முடிவுகளைக் காட்டின: பெட்ரோல் ஏற்றுமதியின் மீதான ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த அளவிலான நம்பகத்தன்மை கொண்ட நாடானது சற்றே குறைவான அபாயத்தில் உள்ளது, அதே சமயம் மற்றொரு முதன்மை பொருட்களின் மீதான தேசிய சார்பை விட அதிக அளவு எண்ணெய் ஏற்றுமதி உள்ள நாடு உள்நாட்டு யுத்தத்தின் ஆபத்து உள்ளது.ஆய்வின் ஆசிரியர்கள், இது மற்ற பொருட்களின் செல்வத்தை ஒப்பிடும்போது முதன்மை பொருட்களின் விலையுயர்வு அல்லது கைப்பற்றப்பட்ட எளிமையான விளைவாக இருப்பதாகக் கருதுகின்றனர்; உதாரணமாக, ஆடை தயாரித்தல் அல்லது விருந்தோம்பல் சேவைகள் துறைக்கு ஒப்பிடும்போது, ஒரு தங்க சுரங்க அல்லது எண்ணெய் துறையின் வெளியீட்டைக் கைப்பற்றவும் கட்டுப்படுத்தவும் எளிதானது.[8]
கிளர்ச்சிக்கான வாய்ப்பு செலவு
தொகுஅதிக ஆண் உயர்நிலை பள்ளி சேர்க்கை, தனிநபர் வருமானம் மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சி விகிதம் ஆகியவை உள்நாட்டுப் போரின் வாய்ப்புகளை குறைப்பதில் கணிசமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.குறிப்பாக, ஒரு மேல்நிலை பள்ளி சேர்க்கை 10% சராசரியைவிட 3% அதிகரித்தது, ஆய்வின் சராசரியைவிட 1% அதிகரித்தது 1% உள்நாட்டுப் போரின் வாய்ப்பு குறைந்துவிட்டது.இந்த மூன்று காரணிகளும் கிளர்ச்சியால் மன்னிக்கப்பட்ட வருவாய்க்குப் பிரதிநிதிகளாக இந்த மூன்று காரணிகளை விளக்கின. இதனால் குறைந்த மன்னிப்பு வருமானம் கிளர்ச்சியை ஊக்குவிக்கிறது.[8] வேறொரு வழிமுறையைத் தெரிந்துகொள்வது: இளைஞர்கள் (உள்நாட்டுப் போர்களில் உள்ள பெரும்பான்மையான போராளிகளை உருவாக்குவது) ஒரு கல்வியைப் பெறுகிறார்களா அல்லது வசதியாக சம்பளம் பெறுகிறார்களா என்று ஒரு கலகத்தில் சேர வாய்ப்பு குறைவு.[9]
குறை
தொகுஆதீத "கவலை" அல்லது குறை என்பது புள்ளிவிவர ரீதியாக - பொருளாதார சமத்துவம், அரசியல் உரிமைகள், இன துருவப்படுத்தல் மற்றும் மத பாகுபாடு ஆகியவை உட்பட, உள்நாட்டுப் போர்கள், பொருளாதாரம் விடயங்களுக்கான அடையாளங்கள் காரணமாக தொடங்குகின்றன என்கிறது கோட்பாடு. இனக்குழு ஆதிக்கம், மிகப்பெரிய இனக்குழு மக்கள் பெரும்பான்மை மக்களை உள்ளடக்கியது, உள்நாட்டுப் போர் ஆபத்தை அதிகரித்தது. இன ஆதிக்கம் கொண்ட ஒரு நாட்டில் ஒரு உள்நாட்டு யுத்தத்தின் இரு மடங்கு வாய்ப்பு உள்ளது. இருப்பினும் இன, மத பாகுபாடுகளின் ஒருங்கிணைந்த விளைவுகள், அதாவது இரண்டு தனித்துவமான இன, மத குழுக்களிடமிருந்தும், ஒரு உள்நாட்டுப் போரின் குறைந்த வாய்ப்பு என்பதற்கும், அதிகமான வாய்ப்பு, நாட்டையும் தவிர்த்து, கணிசமான மற்றும் நேர்மறையானதாக இருந்தது. இன ஆதிக்கம். சிறுபான்மை குழுக்கள் தாங்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துவதாக உணர்ந்தால், கிளர்ச்சியுற்றுள்ளனர் என்று கூறி, இந்த கலகங்கள் அதிகமாக மக்களை ஒரே மாதிரியான மக்கள்தொகையாக ஏற்படுத்துகின்றன, இதனால் எழுச்சியாளர்களுக்கு மேலும் ஒற்றுமை ஏற்படுவதாகவும் இந்த ஆய்வு விளக்குகிறது. இந்த இரண்டு காரணிகளும் பல சந்தர்ப்பங்களில் ஒருவருக்கொருவர் குறைக்கலாம்.[10]
மக்கள் தொகை அளவு
தொகுஉள்நாட்டு யுத்த வீழ்ச்சியின் அபாயத்திற்கு பங்களிப்பு செய்யும் பல்வேறு காரணிகள் மக்கள்தொகை அளவில் அதிகரிக்கின்றன. ஒரு உள்நாட்டுப் போரின் ஆபத்து, ஒரு நாட்டின் மக்கள்தொகையின் அளவுடன் ஒப்பிடத்தக்கது.[7]
நேரம்
தொகுகடந்த உள்நாட்டுப் போருக்குப் பின்னர் கழிந்திருக்கும் அதிக நேரம், மோதல்கள் மீண்டும் நிகழும் என்பதற்கு இது மிகவும் குறைவு. இந்த ஆய்வுக்கு இரண்டு சாத்தியமான விளக்கங்கள் உள்ளன: ஒரு வாய்ப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டது மற்றும் பிற குறைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. மீதமுள்ள நேரம் மூலதனத்தின் தேய்மானம் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தலாம், இந்த கிளர்ச்சி சண்டையிடப்பட்டு, மோதலை மறுதொடக்கம் செய்வதற்கான வாய்ப்பு அதிகரிக்கும். மாற்றாக, பழைய முறைகளை குணப்படுத்துவதற்கான படிப்படியான செயல்பாட்டை இது வரையறுக்கலாம். புலம்பெயர்ந்தவர்களிடமிருந்து நிதியுதவி கிளர்ச்சி-குறிப்பிட்ட மூலதனத்தின் தேய்மானத்தை கைவிடுகையில், புலம்பெயர்ந்தோரின் நிதி நேரம் கணிசமாக குறையும்.[10]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 1.2 James Fearon, "Iraq's Civil War" பரணிடப்பட்டது 2007-03-17 at the வந்தவழி இயந்திரம் in Foreign Affairs, March/April 2007. For further discussion on civil war classification, see the section "Formal classification".
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Ann Hironaka, Neverending Wars: The International Community, Weak States, and the Perpetuation of Civil War, Harvard University Press: Cambridge, Mass., 2005, p. 3, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-674-01532-0
- ↑ Edward Wong, "A Matter of Definition: What Makes a Civil War, and Who Declares It So?" New York Times November 26, 2006
- ↑ Final Record of the Diplomatic Conference of Geneva of 1949, (Volume II-B, p. 121)
- ↑ See also the International Committee of the Red Cross commentary on Third 1949 Geneva Convention, Article III, Section "A. Cases of armed conflict" for the ICRC's reading of the definition and a listing of proposed alternate wording
- ↑ See, for example, Hironaka (2005), pp. 9–10, and Collier, Paul, Anke Hoeffler and Nicholas Sambanis, "The Collier-Hoeffler Model of Civil War Onset and the Case Study Project Research Design," in Collier & Sambanis, Vol 1, p. 13
- ↑ 7.0 7.1 Collier & Sambanis, Vol 1, p. 17
- ↑ 8.0 8.1 Collier & Sambanis, Vol 1, p. 16
- ↑ Henrik Urdal – A CLASH OF GENERATIONS? YOUTH BULGES AND POLITICAL VIOLENCE – un.org. Retrieved 28 December 2012.
- ↑ 10.0 10.1 Collier & Sambanis, Vol 1, p. 18