கந்தேவாலா
கந்தேவாலா (Ghantewala) அல்வா எனப்படும், இந்தியாவின் பழமையான 1790 இல் தில்லியில் சாந்தினி சவுக்கில் நிறுவப்பட்ட இந்த இனிப்பு கடை, பாரம்பரிய இனிப்பு கடைகளில் ஒன்றாகும் .[1][2]
இது முகலாய பேரரசர்கள், குடியரசுத்தலைவர்கள் மற்றும் இந்திய பிரதமர்கள், நேரு முதல் அவரது பேரன் ராஜீவ் காந்தி வரை அவகளுக்கு இனிப்புகள் வழங்கப்பட்டுள்ளாது.[3] பல ஆண்டுகளாக, இது பழைய தில்லி பகுதியில் பிரபலமான பார்வையாளர்களை ஈர்க்கும் இடமாகவும், சோகன் அல்வாவுக்கு பெயர் பெற்றதாகவும் உள்ளது . [4]
2015 சூலையில், தில்லி மாசு கட்டுப்பாட்டுக் குழுவில் விற்பனை மற்றும் சட்ட சிக்கல்கள் காரணமாக இந்தக் கடை மூடப்பட்டது.
வரலாறு
தொகு
முகலாயப் பேரரசர் இரண்டாம் சா ஆலம் ( 1759 - 1806) சிந்தியாவை மீட்டெடுத்த சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு , இந்தியாவின் அம்பர் நகரிலிருந்து, கோட்டைகள் நகரமான டெல்லிக்கு வந்த லாலா சுக் லால் ஜெயின் என்பவரால் இது நிறுவப்பட்டது. இந்த கடை பின்னர் அவரது சந்ததியினரால் ஏழு தலைமுறைகளாக நடத்தப்பட்டு வந்துள்ளது.
அதற்கு "கந்தேவாலா" என்ற பெயர் எப்படி வந்தது என்பது பற்றி இரண்டு காரணங்கள் உள்ளன.[5] முதல் காரணமாக, இப்பெயர், முகலாயப் பேரரசர், இரண்டாம் ஷா ஆலம் அவர்களால் பெயரிடப்பட்டது என்கிற கருத்து நிலவுகிறது. அவர் தனது ஊழியர்களிடம் கண்டே கி நீச்சே வாலி துகான் (மணியடிக்கும் கடையில்) கடையில் இருந்து இனிப்புகளைப் பெற்று வரச் சொன்னார். இது காலப்போக்கில் வெறுமனே கந்தேவாலாவாக சுருக்கப்பட்டது என்பதாகும். அந்த நாட்களில் இப்பகுதி மிகச் சிறியதாகவே இருந்தது. செங்கோட்டையில் வசித்து வந்த பேரரசர், இந்த இனிப்பு கடைக்கு அருகில் அமைந்திருந்த பள்ளியின் மணியோசையைக் கேட்க முடிந்தது என்கிற குறிப்பும் உள்ளது.[3][6][7]
"கந்தேவாலா" என்று எப்படி பெயரிடப்பட்டது என்பது பற்றிய மற்றொரு காரணம் என்னவென்றால், நிறுவனர் லாலா சுக் லால் ஜெயின், தெருவில் நடந்து சென்று தனது இனிப்புகளை விற்பதற்காக, அனைவரின் கவனத்தை ஈர்ப்பதற்காக மணி அடித்தார். அவர் பிரபலமான போது மக்கள் அவரை "கந்தேவாலா" என்று அழைக்கத் தொடங்கினர். மணியை அடித்துச்செல்லும் ஒருவரை அழைப்பதற்காக, 'கந்தேவாலா' என்ற இந்தி மொழி சொல் பயன்படுத்தப்பட்டது. பின்னர், சுக் லால் ஜெயின், ஒரு கடையை நிறுவியபோது, அதற்கு "கந்தேவாலா" என்று பெயரிட்டார் என்பதாகும்.[8]
1857 ஆம் ஆண்டு சிப்பாய்க் கிளர்ச்சிக்கு (காதர்) முன்பு கந்தேவாலாவின் இனிப்புகள் ஏற்கனவே பிரபலமாக இருந்தன.[9] 1857 ஆகஸ்ட் 23 ஆம் தேதி 'திக்லி உருது அக்பர்' செய்தித்தாள், பிற பிராந்தியங்களைச் சேர்ந்த கிளர்ச்சியாளர்கள் அரச தலைநகரின் ஆடம்பரங்களைக் கண்டுபிடித்தபின் மென்மையாக்கப்படுவதைப் பற்றி அறிக்கை செய்தது: அதில்,
. . அவர்கள் சாந்தினி சவுக்கில் ஒரு சுற்று இருக்கும் தருணம் ... கந்தேவாலாவின் இனிப்பு வகைகளை அனுபவித்ததும், எதிரிகளை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கும் கொல்லுவதற்கும் அவர்கள் எல்லா வெறியையும் இழக்கிறார்கள்.[9] என்கிற குறிப்பு காணப்படுகிறது.
ராஜஸ்தானி சிறப்பு மிஸ்ரி மாவாவை விற்பனை செய்வதன் மூலம் லாலா தொடங்கியது. ஏழாம் தலைமுறை வம்சாவளியைச் சேர்ந்த சுசாந்த் ஜெயின் கருத்துப்படி, 2015 ஆம் ஆண்டில், அவர்கள் சுமார் 40 முதல் 50 வெவ்வேறு வகையான இனிப்புகளை, ஒவ்வொரு பருவம் அல்லது பண்டிகைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றிக் கொண்டே இருந்தனர். சில தசாப்தங்களுக்கு முன்னர் குடும்பம் பிரிந்தது. இதன் மற்றொரு கிளை, நீரூற்றுக்கு அருகில் உள்ளது. மேலும் ஒரு கடை மூடப்பட்டுள்ளது. மற்றொரு கடை நிர்மல் ஜெயின் என்பவரின் சந்ததியினரால் நடத்தப்படுகிறது. இதற்கு காந்தேவாலா கன்ஃபெக்சனர்ஸ் என்று பெயர் மாற்றப்பட்டது. இது சாந்தினி சவுக்கில், கலி பராந்தே வாலிக்கு அருகில் அமைந்துள்ளது.
தயாரிப்புகள்
தொகுஉரிமையாளர் சுசாந்த் ஜெயின் கூற்றுப்படி,இக்கடையில் தயாராகும் ' சோகன் அல்வா ' வளைகுடா வரை தொலைவில் உள்ள வாடிக்கையாளர்களுக்கு மிகவும் பிடித்த இனிப்பு வகைகளில் ஒன்றாகும். பிஸ்தா பர்பி போன்ற 'எப்போதும் பிடித்த இலட்டு, கலாகந்த், கராச்சி அல்வா மற்றும் மக்கன் சூரா போன்ற தின்பண்டங்கள் மேலும், வாடிக்கையாளர்கள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலமாக இருந்தன.[10] கடையின் விற்பனையை நிறுத்துவதற்கு முன்னால், பாரம்பரிய இந்திய தின்பண்டங்களான, நாம்கீன், சமோசா, கச்சோரி போன்றவற்றை தயாரித்து விற்பனை செய்தனர். பண்டிகை இனிப்புகள் தவிர, குஜியாஸ் போன்றவற்றை ஹோலி பண்டிகைக்காக தயாரித்தனர். மேலும், ஆன்லைன் உணவு சில்லறை விற்பனை வலைத்தளமான www.chandnichowkfood.com பரணிடப்பட்டது 2016-03-26 at the வந்தவழி இயந்திரம் என்ற இணையதளத்துடன் கூட்டு சேர்ந்து அவர்கள் இணைய வர்த்தகத்திலும் ஈடுபட்டனர். இருப்பினும் அது வெற்றிபெறவில்லை.
பிரபலமான கலாச்சாரத்தில்
தொகுதிரைப்பட தயாரிப்பாளர் பி.ஆர்.சோப்ரா தனது நகைச்சுவை இந்தி திரைப்படமான சாந்தினி சவுக் (1954) என்றத் திரைப்படத்தைத் தயாரித்தபோது, கடையின் பிரதி தனது தொகுப்பில் சேர்க்கப்படுவதை உறுதி செய்தார். அவர் கூறினார்: "கந்தேவாலா இல்லாமல் சாந்தினி சவுக்? நினைத்துப் பார்க்கவே முடியாது. " என்று திட்டவட்டமாகக் கூறினார். திரைப்படத்தின் முடிவில், கந்தேவாலா விற்பனை நிலையத்திற்கு முன்னால் வியத்தகு முடிவு நிகழ்கிறது. ஆங்கிலம் மற்றும் உருது மொழியில் ஒரு அடையாளமாக முகலாய பேரரசர்களுடன் கடையின் தொடர்பை அறிவிக்கிறது.[11]
இறுதி
தொகுஇந்த கடை, 2015 சூலையில் மூடப்பட்டது. குறித்து பரவலான எதிர்வினை இருந்தது. இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் கூறியது: "பழைய தில்லியின் சலசலப்பான சாந்தினி சவுக் சந்தையில் 200 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பழமையான இனிப்பு கடை கந்தேவாலா இறுதியாக அதன் அடைப்புகளை வீழ்த்தியுள்ளது. இது உணவு இணைப்பாளர்கள், இனிப்பு பிரியர்கள் மற்றும் பிற பார்வையாளர்களிடையே அதிர்ச்சியையும் இழப்பு உணர்வையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது." [12] "தி இந்து" எழுதியது: "என்ன நடந்தது என்று அவர்கள் கேட்டபோதும், வெளியில் காட்சி மற்றும் காட்சி அலகுகள் துண்டாக விற்கப்படுபவர்களின் முகங்களில் உள்ள அவநம்பிக்கை ஒரு இறுதிச் சடங்கை நினைவூட்டுவதாகும். பாரம்பரிய பிரியர்களுக்கும், கடையின் ரசிகர்களுக்கும், இது நகரத்தின் சின்னங்களில் ஒன்றின் மரணம்; - கடந்த காலத்தின் ஒரு வாழ்க்கை நினைவூட்டல், தற்போதைய தலைமுறையினருடன் இன்னும் தொடர்பு கொண்டிருந்தது. " [13]
சுவைகளில் மாற்றம் (2008 மற்றும் 2011 க்கு இடையில் சாக்லேட் விற்பனை 857 மில்லியன் டாலராக இரு மடங்காக அதிகரித்தது) [14] மற்றும் சட்ட மற்றும் உரிம சிக்கல்கள்.[8] லாலா சுக் லால் ஜெயினின் ஏழாவது தலைமுறை வம்சாவளியான 39 வயதான சுஷாந்த் ஜெயின் புலம்பினார்: "என்னால் அதை செய்ய முடியாது என்று எனக்குத் தெரியும். இந்த அமைப்பு என்னை தோற்கடித்தது. நான் காந்தேவாலாவை மூடிவிட்டேன். இதனால், எனது குடும்பத்தினரின் மனம் உடைந்தது. நாங்கள் நாள் முழுவதும் அழுதோம். கந்தேவாலாவின் உரிமையை யாராவது எடுக்க விரும்பினால், நான் யோசனைக்குத் தயாராக இருக்கிறேன் ". அவர் மேலும் விளக்கினார்: "எங்கள் கடை 2000 ஆம் ஆண்டில் முத்திரை வைக்கப்பட்டது. அன்றிலிருந்து நான் மாதத்திற்கு இரண்டு முறை நீதிமன்ற விசாரணைக்குச் செல்கிறேன். 15 வருடங்கள் ஆகின்றன. டெல்லி மாசு கட்டுப்பாட்டு குழு எங்கள் பட்டறையை எங்கள் மூதாதையர் வீட்டிலிருந்து வேறு இடத்திற்கு மாற்ற விரும்புகிறது. என்னிடம் நிதி ஆதாரமோ அதைச் செய்ய பலமோ இல்லை. " என்று வருந்தினார்.
மேலும் காண்க
தொகு- பட்குல் மிஷ்டான் பண்டர், ஜபல்பூர்
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ Rediscovering Delhi: The Story of Shahjahanabad, by Maheshwar Dayal, "Feroze". Published by S. Chand, 1975
- ↑ top 10 "Food Wonderlands of the World."[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]
- ↑ 3.0 3.1 .
- ↑ Ghantewala in Delhi Lonely Planet
- ↑ "The Sunday Tribune - Spectrum - Article". Tribuneindia.com. 2000-08-27. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2012-08-09.
- ↑ "Chowk and cheese". 28 September 2008. http://www.mid-day.com/lifestyle/2008/sep/280908-Features-Sweets-roza-Chandni-Chowk.htm.
- ↑ "Sweet delights". பிசினஸ் ஸ்டாண்டர்ட். 31 October 2010. http://www.business-standard.com/results/news/sweet-delights/413235/.
- ↑ 8.0 8.1 "Ghantewala: Why did Delhi's 'oldest sweet shop' shut down?". BBC. 24 July 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2018-10-23.
- ↑ 9.0 9.1 W. Dalrymple, The Last Mughal, 2006.
- ↑ "Supersize me". இந்தியா டுடே. 20 December 2007.
- ↑ Chandni Chowk 1954, B.R. Chopra producer, scene at 1:58:13
- ↑ Landmark 200-year-old sweet shop Ghantewala in Old Delhi shuts down, Press Trust of India,2 July 2015
- ↑ After 225 years, Delhi's sweet shop shuts down, Jaideep Deo Bhanj, The Hindu, JULY 2, 2015
- ↑ "A 225-Year-Old Sweet Shop Is Closing Because People Want to Eat Candy Bars, Liz Dwyer, 25 July 2015". Archived from the original on 17 ஜனவரி 2020. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 ஜனவரி 2020.
{{cite web}}: Check date values in:|access-date=and|archive-date=(help)