விக்கிப்பீடியா

சாக்கியர்கள்

சாக்கியர் (Shakya) என்பவர்கள் இந்தியாவின் இரும்பு யுகத்தில் (கி.மு. 1 ஆம் நூற்றாண்டு) ஒரு குலமாக இருந்தனர். இவர்கள் மகத நாடு, இன்றைய நேபாளம், வட இந்தியாவில் இமயமலைக்கு அருகில் பரவியிருந்தனர். இவர்கள் ஒரு சுயாதீன தன்னலக்குழு குடியரசு அரசை உருவாக்கினர். தங்கள் குடியரசை "சாக்கிய ஞானராச்சியம்" என்று அழைத்தனர் . [1] அதன் தலைநகரமாக கபிலவஸ்து இருந்தது. இது இன்றைய திலௌராகோட், நேபாளம் அல்லது இந்தியாவின் இன்றைய பிப்ரவாவில்அமைந்திருக்கலாம் . [2] [3] [4]

சாக்கியர்
கௌதம புத்தர், சாக்கிய முனி என்று மிகவும் பிரபலமான அழைக்கப்படுகிறார். திபெத், 11 ஆம் நூற்றாண்டின் அமர்ந்த நிலையில் உள்ள வெண்கலச் சிலை.

கௌதம புத்தர் (கி.மு. 6 முதல் 4 ஆம் நூற்றாண்டு வரை), தனது போதனைகளை பௌத்த மதத்தின் அஸ்திவாரமாக மாற்றினார். [குறிப்பு 2] இவர் நன்கு அறியப்பட்ட சாக்கியர் ஆவார். இவர் தனது வாழ்நாளில் "சித்தார்த்த கௌதமர்" என்றும், "சாக்கியமுனி" என்று அறியப்பட்டார். இவர் ஞானராச்சியத்தின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தலைவரான சுத்தோதனரின் மகனாவார்.

சொற்பிறப்பியல் தொகு

சில அறிஞர்கள், சாக்கியர்களை நடு ஆசியா அல்லது ஈரானைச் சேர்ந்த சிதியர்கள் என்றும், சாக்கியர் என்ற பெயர் இந்தியாவில் சகர்கள் என்று அழைக்கப்படும் “சிதியன்” என்ற அதே தோற்றத்தைக் கொண்டுள்ளது என்றும் வாதிடுகின்றனர். [5] [6] சந்திர தாசின் கூற்றுப்படி, "சாக்கியர்" என்ற பெயர் சமசுகிருத வார்த்தையான "ஆக்யா" என்பதிலிருந்து உருவானது. இதன் பொருள் "திறமையானவர்" என்று பொருள்படும். [7]

தோற்றம் தொகு

வேதமற்றது தொகு

கி.மு 5 ஆம் நூற்றாண்டில் கிழக்கு இந்திய துணைக் கண்டத்தின் புவியியல் ரீதியாகவும் கலாச்சார ரீதியாகவும் சுற்றளவில் ஒரு கிழக்கு துணை இமயமலை இனமாக சாக்கியர்கள் இருந்தனர். [8] அறிஞர் பிரோன்கோர்ஸ்ட் இந்த கிழக்கு கலாச்சாரத்தை மகதப் பேரரசு என்று அழைக்கிறார்.மேலும் "பௌத்தமும் சமணமும் வேதமற்றவை என்று அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒரு கலாச்சாரத்தில் எழுந்தன" என்று குறிப்பிடுகிறார். [9] அறிஞர் லெலெவ்மானின் கூற்றுப்படி,சாக்கியர்கள் ஆரியவர்த்த்திற்கு வெளியேயும் 'கலப்பு தோற்றம்' என்று கருதப்பட்டனர். மனு தரும சாத்திரம் இவர்களை ஆரியர் அல்ல என்று கருதுகின்றன. லெவ்மேன் குறிப்பிட்டுள்ளபடி, பௌத்தாயன - தர்மசாத்திரம் (1.1.2.13-4) தமகத்தின் அனைத்து பழங்குடியினரும் ஆரியவர்த்ததின் வெளிர் நிறத்திற்கு வெளியே இருப்பதாக பட்டியலிடுகிறது; அவற்றைப் பார்ப்பதற்கு காலாவதியாக ஒரு சுத்திகரிப்பு தியாகம் தேவைப்படுகிறது" (மனு 10.11, 22 இல்) . [10] இது அம்பாகா சுட்டாவால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. அங்கு சாக்கியர்கள் "முரட்டுத்தனமாக பேசப்படுபவர்கள்", "இழிவான தோற்றம் கொண்டவர்கள்" என்று கூறப்படுகிறார்கள், மேலும் "அவர்கள் பிராமணர்களை மதிக்கவோ மரியாதை செலுத்தவோ இல்லை" என்று விமர்சிக்கபட்டனர். [11] இந்த பழங்குடியினரின் வேதமற்ற சில நடைமுறைகளில் முறையற்ற பாலியல் தொடர்பு (தங்கள் சகோதரிகளையே திருமணம் செய்துகொள்வது), மரங்களின் வழிபாடு, மர ஆவிகள் மற்றும் நாக வழிபாடு ஆகியவை அடங்கும் . [12]

முண்டா மூதாதையர்கள் தொகு

லெவ்மானின் கூற்றுப்படி, "சாக்கியர்களின் முரட்டுத்தனமான பேச்சு மற்றும் முண்டா மூதாதையர்கள் அவர்கள் இந்திய-ஆரியரல்லாத மொழியைப் பேசினர் என்பதை நிரூபிக்கவில்லை என்றாலும், இவர்கள் உண்மையில் ஒரு தனி இன (மற்றும் அநேகமாக மொழியியல்) குழு என்று பல சான்றுகள் உள்ளன." [13]

சிதியன் சாக்கியர்கள் தொகு

மைக்கேல் விட்ஸல் [14] மற்றும் கிறிஸ்டோபர் I. பெக்வித் [15] உள்ளிட்ட சில அறிஞர்கள், சாக்கியர்கள் நடு ஆசியா அல்லது ஈரானைச் சேர்ந்த சிதியர்கள் என்று வாதிடுகின்றனர். கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து சிந்து சமவெளியை அகாமனிசியர்கள்கைப்பற்றியதில் சிதியர்கள் அக்காமனிய இராணுவத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தனர். [16] இந்தோ-சிதியர்கள் தெற்காசியாவில் பின்னர் மத்திய இராச்சிய காலத்தில் தோன்றினர். கிமு 2 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 4 ஆம் நூற்றாண்டு வரை. [17]

வரலாறு தொகு

புத்த நூல்களின் எழுத்துகள் தொகு

 
அசோகரின் லும்பினி தூண்கள் & கல்வெட்டு (கி.மு 250 இல்) பிராமி எழுத்துக்களில் பு-தே மற்றும் சா-க்யா-மு (சாக்கியர்களின் முனிவர்).

மகாவஸ்து (கி.மு. 2 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி), புத்தகோசர் எழுதிய புத்தகோச பதி மற்றும் சுமங்கலவிலாசினி (இது திகா நிகாயா (கி.பி. 5 ஆம் நூற்றாண்டு) பற்றிய புத்தகோசரின் வர்ணனை) உள்ளிட்ட பிற்கால பௌத்த நூல்களிலும் சாக்கியர்கள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர். பெரும்பாலும் புத்தரின் பிறப்பு பற்றிய கணக்குகளில், அடிச்சபந்தசின் ஒரு பகுதியாக (சூரியனின் உறவினர்கள்) [18] அல்லது ஆதிச்சாக்கள் மற்றும் புகழ்பெற்ற மன்னர் இச்வாகுவின் சந்ததியினரின் ஒரு பகுதியாக:

ஒரு காலத்தில் சூரிய இனத்தின் ஒரு வாரிசான சாக்யர்களின் மன்னர் வாழ்ந்தார். அதன் பெயர் சுத்தோதனர். அவர் நடத்தையில் தூய்மையானவர். மேலும், இலையுதிர் நிலவைப் போல சாக்கியருக்கு பிரியமானவர். அவருக்கு அற்புதமான, அழகான, உறுதியான ஒரு மனைவி இருந்தார். அவர் பெரிய மாயா என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் பெண் தெய்வமான மாயா தேவியை ஒத்திருந்தார். - அசுவகோசரின் புத்தசரிதம். I.1–2

 
பர்குட் கல்வெட்டு: பகவதோ சகாமுனினோ போதோ ("ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட சகாமுனியின் வெளிச்சம்"), சுமார் 100 கி.மு.. [19]

புத்தகோசரின் படைப்பு (II, 1–24) சாக்கியர்களின் தோற்றத்தை மன்னர் இச்வாகுவிடமிருந்து கண்டுபிடித்து, அவர்களின் வம்சாவளியை இச்வாகுவின் மூதாதையரான மகா சம்மதரிடமிருந்து தருகிறது. இந்த பட்டியலில் இச்வாகு வம்சத்தின் பல முக்கிய மன்னர்களின் பெயர்கள் உள்ளன. அவற்றில் மந்ததா மற்றும் சாகரா ஆகியோரும் அடங்கும். [18] இந்த உரையின் படி, ஒக்கமுகா இச்வாகுவின் மூத்த மகன். சிவிசம்ஜயா மற்றும் சிஹாசாரன் ஆகியோர் ஒக்கமுகாவின் மகனும் பேரனும் ஆவார்கள். சிஹாசாரன் மன்னருக்கு எண்பத்து இரண்டாயிரம் மகன்களும் பேரன்களும் இருந்தனர். அவர்கள் ஒன்றாக சாக்கியர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். சிஹாசாரனின் இளைய மகன் ஜெயசேனன், இவனுக்கு ஒரு மகன், சிஹாஹானு, மற்றும் ஒரு மகள், யசோதரை (இளவரசர் சித்தார்த்தாவின் மனைவியுடன் குழப்பமடையக்கூடாது), தேவதாஹாசக்காவை மணந்தார். தேவதாஹசக்காவுக்கு அஞ்சனா மற்றும் கக்கனா என்ற இரண்டு மகள்கள் இருந்தனர். சிஹாஹானு கக்கனாவை மணந்தார். இவர்களுக்கு ஐந்து மகன்களும் இரண்டு மகள்களும் இருந்தனர்; அவர்களில் சுத்தோதனரும் ஒருவர். சுத்தோதனருக்கு மஞ்சா மற்றும் பிரஜாபதி என்ற இரண்டு ராணிகள் இருந்தனர். இருவரும் அஞ்சனாவின் மகள்கள். சித்தார்த்தர் (கௌதம புத்தர்) சுத்தோதனர் மற்றும் மாயாவின் மகன். ராகுலா சித்தார்த்தன் மற்றும் யசோதரை (படகக்கனா என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்). சுபாபுதாவின் மகள் மற்றும் அஜானாவின் பேத்தி. [20]

பாலி நெறிமுறை சாக்கியர்கள் கௌதமரின் கோத்திரத்தை (தந்தை வழி) இருக்கு வேத முனிவர் அங்கரிசரிடம் கொண்டு செல்கிறது. [21] [22]

 
சிராவஸ்தி மற்றும் கோசல நாட்டிற்கு அடுத்த சாக்கிய குடியரசின் வரைபடம்

சாக்கியர்களின் நிர்வாகம் தொகு

சாக்கியக் குடியரசு தன்னலக்குழுவாக செயல்பட்டது, [குறிப்பு 1] இது போர்வீரர் மற்றும் மந்திரி வர்க்கத்தின் உயரடுக்கு குழுவால் தேர்ந்தெடுக்கப்படு ஆளப்பட்டது. [23] [24] [25] [26]

மகாவஸ்து மற்றும் லலிதவிஸ்தார சாத்திரத்தின் கூற்றுப்படி, கபிலவஸ்துவில் உள்ள சாந்தகரா ("சட்டசபை மண்டபம்") தான் சாக்கிய நிர்வாகத்தின் இருக்கை. கௌதம புத்தரின் காலத்தில் சாக்கியர்களின் சாந்தகராவுக்கு ஒரு புதிய கட்டிடம் கட்டப்பட்டது. அதை அவர் திறந்து வைத்தார். மிக முக்கியமான நிர்வாக அதிகாரம் 500 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட சித்தார்த் ஆகும். இக்குழு எந்தவொரு முக்கியமான வியாபாரத்தையும் பரிவர்த்தனை செய்யவும் சாந்தகரத்தில் கூடியது. சாக்கிய பரிசத் என்பதற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இராஜா தலைமை தாங்கினார். இவர் கூட்டங்களை வழி நடத்தினார். [18]

சித்தார்த்தர் பிறந்த நேரத்தில், சாக்கிய குடியரசு கோசல நாட்டின் ஒரு முக்கிய மாநிலமாக மாறியது. [27] [28] ஒரு முறை தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ராஜா, கோசல மன்னரின் ஒப்புதலின் பேரில் மட்டுமே பதவியேற்பார். கோசலை மன்னனின் சக்தியால் ஆதரிக்கப்படும் சாக்கியத் தாயகத்தில் ராஜா கணிசமான அதிகாரத்தை வைத்திருக்க வேண்டும் என்றாலும், அவர் எதேச்சதிகாரமாக ஆட்சி செய்யவில்லை. இதன் விளைவாக கேள்விகள் சாந்தகரத்தில் விவாதிக்கப்பட்டன. இதில் அனைவருக்கும் இடமிருந்தாலும், போர்வீரர் வர்க்கத்தின் உறுப்பினர்கள் ("ராஜனா") மட்டுமே பேச அனுமதிக்கப்பட்டனர். பெரும்பான்மை வாக்களிப்பதை விட, ஒருமித்த கருத்தினால் முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டன. [29]

கோசலையின் இணைப்பு தொகு

மகானாமா என்ற சாக்கியத் தலைவரின் வேலைக்காரரான பசேனதி மற்றும் வாசவகாட்டியின் மகன் விருதகா, தந்தையைக்குப் பின்னர் கோசல அரியணையில் ஏறினார். அரச திருமணத்திற்கு முன்னர் ஒரு ஊழியராக இருந்த தனது தாய்க்கு எதிரான பார்வையை பறித்தற்காக பழிவாங்கும் செயலாக, அவர் சாக்கியப் பிரதேசத்தை ஆக்கிரமித்து, அதை இணைத்துக் கொண்டார். [30] [31]

மதம் தொகு

 
கபிலவஸ்துவிலிருந்து மன்னர் சுத்தோதனரின் ஊர்வலம், தனது மகன் கௌதம புத்தர் காற்றில் நடப்பதைச் சந்தித்து அவருக்கு ஒரு ஆலமரம் அளித்தல் [32] சாஞ்சி .
 
அசோகரின் மகாபோதி கோயில் மற்றும் புத்தகயையில் வைர சிம்மாசனம் ஆகியவை கிமு 250 இல் கட்டப்பட்டன. சைத்ய நுழைவு வளைவுகளுக்கிடையேயான கல்வெட்டு பின்வருமாறு: "பகவதோ சகாமுனினோ / போதோ" அதாவது "புனித சகாமுனியின் (சாக்கியமுனி) போதி மரத்தைச் சுற்றியுள்ள கட்டிடம்". [33] பர்குட் எழுத்துகள்(சுமார் 100 கி.மு.).

சாக்கியர்கள் பாரம்பரிய சூரிய வழிபாட்டாளர்களாக இருந்தனர். [34] [35] இவர்கள் தங்களை ஆடிக்கா நாமா அக்னா ("சூரியனின் உறவினர்கள்") [36] மற்றும் சூரியனின் சந்ததியினர் என்று அழைத்துக் கொண்டனர். புத்தர் சுத்த-நிபட்டாவில் கூறுவது போல், அவர்கள் சூரிய வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள் ( அடிக்ககோட்டா ), பிறப்பால் சாக்கியர்கள்." [37] [38] சித்தார்த்தர் பிறந்த நேரத்தில், வேத பிராமணியம் எந்த குறிப்பிடத்தக்க அளவிலும் சாக்கியர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதா என்பது நிச்சயமற்றது. அறிஞர் ஜோஹன்னஸ் ப்ரோன்கோர்ஸ்ட் வாதிடுகிறார், "புத்தர் பிறந்த நேரத்தில், பல வேத நூல்கள் ஏற்கனவே, வாய்வழி வடிவத்தில் இருந்தன என்பதை நான் மறுக்கவில்லை. எவ்வாறாயினும், இந்த பாரம்பரியத்தைத் தாங்கியவர்கள், பிராமணர்கள், புத்தர் தனது செய்தியைப் பிரசங்கித்த பகுதியில் ஆதிக்கம் செலுத்தவில்லை, எனவே இந்த செய்தி பிராமண சிந்தனைக்கும் கலாச்சாரத்திற்கும் எதிரான எதிர்வினை அல்ல. " [39]

பல சாக்கியர்கள் மற்ற பிராந்தியங்களைச் சேர்ந்தவர்களுடன் சேர்ந்து புத்தரின் வாழ்நாளில் அவரைப் பின்பற்றுபவர்களாக மாறினர், மேலும் பல இளம் சாக்கிய ஆண்கள் தங்கள் வீடுகளை விட்டுவிட்டு துறவற வாழ்க்கையை மேற்கொண்டனர். [40] [41]

உரிமை கோரப்பட்ட வம்சாவளிகள் தொகு

நேபாளத்தின் காத்மாண்டு சமவெளியின் நெவார்ஸின் கணிசமான மக்கள் சாக்கியர் என்ற குடும்பப் பெயரைப் பயன்படுத்துகின்றனர். மேலும் தங்களை சாக்கியக் குலத்தின் சந்ததியினர் என்றும் கூறுகின்றனர். கடந்த காலங்களில் பயன்படுத்தப்பட்ட சாக்கியசம் (சாக்கியப் பரம்பரை) போன்ற தலைப்புகளும் உள்ளன. [42]

1823 ஆம் ஆண்டில் முதன்முதலில் வெளியிடப்பட்ட ஹம்மனன் யாசாவின் கூற்றுப்படி, தாகாங் இராச்சியத்தையும் பர்மிய முடியாட்சியையும் நிறுவிய புகழ்பெற்ற மன்னர் அபியாசா புத்தரின் அதே சாக்கியக் குலத்தைச் சேர்ந்தவர் ஆவார். [43] கோசலை நாடு சாக்கிய இராச்சியம் இணைக்கப்பட்ட பின்னர் அவர் இன்றைய பர்மாவுக்கு (மியான்மர்) குடிபெயர்ந்தார். முந்தைய பர்மிய கணக்குகள் அவர் சூரிய சக்தியின் மகனும் ஒரு டிராகன் இளவரசியுமான பியூசாவதியின் வழித்தோன்றல் என்று கூறியது. [44]

மேலும் காண்க தொகு

குறிப்புகள் தொகு

மேற்கோள்கள் தொகு

  1. ↑ Groeger, Herbert; Trenkler, Luigi (2005). "Zen and systemic therapy: Similarities, distinctions, possible contributions of Zen theory and Zen practice to systemic therapy.". Brief Strategic and Systematic Therapy European Review 2: 2. http://www.jugendberatung.at/download/kunden/00009162.pdf. 
  2. ↑ Srivastava, K.M. (1980), "Archaeological Excavations at Priprahwa and Ganwaria and the Identification of Kapilavastu", Journal of the International Association of Buddhist Studies, p. 108
  3. ↑ Tuladhar, Swoyambhu D. (November 2002), "The Ancient City of Kapilvastu - Revisited" (PDF), Ancient Nepal, pp. 1–7
  4. ↑ Huntington, John C (1986), "Sowing the Seeds of the Lotus" (PDF), Orientations, pp. 54–56, archived from the original (PDF) on 28 November 2014
  5. ↑ Jayarava Attwood, Possible Iranian Origins for the Śākyas and Aspects of Buddhism. Journal of the Oxford Centre for Buddhist Studies 2012 (3): 47-69
  6. ↑ Christopher I. Beckwith, "Greek Buddha: Pyrrho's Encounter with Early Buddhism in Central Asia", 2016, pp 1-21
  7. ↑ Chandra Das, Sarat (1997). A Tibetan-English Dictionary: With Sanskrit Synonyms. New Delhi: Asian Educational Services. பக். 582. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:81-206-0455-5. 
  8. ↑ Gombrich, Richard F (1988), Theravada Buddhism: A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo, Routledge and Kegan Paul p= 49
  9. ↑ Bronkhorst, J. (2007). "Greater Magadha, Studies in the culture of Early India," p. 6. Leiden, Boston, MA: Brill. http://dx.doi.org/10.1163/ej.9789004157194.i-416
  10. ↑ Levman, Bryan Geoffrey (2013). "Cultural Remnants of the Indigenous Peoples in the Buddhist Scriptures" பரணிடப்பட்டது 2020-11-01 at the வந்தவழி இயந்திரம், Buddhist Studies Review 30 (2), 145-180. ISSN (online) 1747-9681.
  11. ↑ Levman, Bryan Geoffrey. "Cultural Remnants of the Indigenous Peoples in the Buddhist Scriptures." Buddhist Studies Review ISSN (online) 1747-9681.
  12. ↑ Levman, Bryan Geoffrey. "Cultural Remnants of the Indigenous Peoples in the Buddhist Scriptures." Buddhist Studies Review ISSN (online) 1747-9681.
  13. ↑ Levman, Bryan Geoffrey."Cultural Remnants of the Indigenous Peoples in the Buddhist Scriptures." Buddhist Studies Review ISSN (online) 1747-9681.
  14. ↑ Jayarava Attwood, Possible Iranian Origins for the Śākyas and Aspects of Buddhism. Journal of the Oxford Centre for Buddhist Studies 2012 (3): 47-69
  15. ↑ Christopher I. Beckwith, "Greek Buddha: Pyrrho's Encounter with Early Buddhism in Central Asia", 2016, pp 1-21
  16. ↑ Beckwith, Christopher I. (2015) (in en). Greek Buddha: Pyrrho's Encounter with Early Buddhism in Central Asia. Princeton University Press. பக். 5. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781400866328. https://books.google.com/books?id=RlCUBgAAQBAJ&pg=PA5. 
  17. ↑ A Brief History of India by Alain Daniélou p.136
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 Law, BC. (1973). Tribes in Ancient India, Bhandarkar Oriental Series No.4, Poona: Bhandarkar Oriental Research Institute, pp. 245–56.
  19. ↑ Leoshko, Janice (2017) (in en). Sacred Traces: British Explorations of Buddhism in South Asia. Routledge. பக். 64. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781351550307. https://books.google.com/books?id=gS4rDwAAQBAJ&pg=PA64&lpg=PA64. 
  20. ↑ Misra, VS (2007). Ancient Indian Dynasties, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, ISBN 81-7276-413-8, pp. 285–6.
  21. ↑ Ganga, Gautami (2002). The Indian Encyclopaedia: Gautami Ganga -Himmat Bahadur. Cosmo Publication. பக். 2677. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:81-7755-257-0. https://books.google.com/books?id=Nt4nbp1VIhsC. 
  22. ↑ Edward J. Thomas, The Life of Buddha p. 22
  23. ↑ Gombrich, 1988, pp. 49-50
  24. ↑ Batchelor, Stephen (2015). After Buddhism: Rethinking the Dharma for a Secular Age. Yale University Press. பக். 37. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0300205183. https://archive.org/details/afterbuddhismret0000batc/page/37. 
  25. ↑ Schumann, H.W. (2016). Historical Buddha. Motilal Banarsidass. பக். 17–18. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-8120818170. 
  26. ↑ Hirakawa, 2007, p. 21
  27. ↑ Walshe, Maurice (1995). The Long Discourses of the Buddha: A Translation of the Digha Nikaya. http://lirs.ru/lib/sutra/Long_Discourses_of_the_Buddha(Digha_Nikaya).Walshe.pdf: Wisdom Publications. பக். 409. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-86171-103-3. https://archive.org/details/longdiscoursesof0000unse. 
  28. ↑ Batchelor, Stephen (2015). After Buddhism. Yale University Press. பக். Chapter 2, Section 2, 7th paragraph. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-300-20518-3. https://archive.org/details/afterbuddhismret0000batc_u5r6. 
  29. ↑ Schumann, 2016, p. 18
  30. ↑ Raychaudhuri H. (1972). Political History of Ancient India, Calcutta: University of Calcutta, pp.177-8
  31. ↑ Kosambi D.D. (1988). The Culture and Civilisation of Ancient India in Historical Outline, New Delhi: Vikas Publishing House, ISBN 0-7069-4200-0, pp.128-9
  32. ↑ Marshall p.64
  33. ↑ Luders, Heinrich (1963). Corpus Inscriptionum Indicarum Vol.2 Pt.2 Bharhut Inscriptions. பக். 95. https://archive.org/stream/in.ernet.dli.2015.107897/2015.107897.Corpus-Inscriptionum-Indicarum-Vol2-Pt2-Bharhut-Inscriptions#page/n145. 
  34. ↑ Ikeda, Daisaku (2012). Living Buddha: An Interpretive Biography. Middleway Press. பக். 6. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-9779245-2-3. 
  35. ↑ Batchelor, 2015, Chapter 2, section 1, paragraph 10
  36. ↑ Nakamura, Hajime (2000). Gotama Buddha: A Biography Based on the Most Reliable Texts, Volume 1. Kosei Publishing Company. பக். 124. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-4333018932. 
  37. ↑ Batchelor, 2015, Chapter 2, section 2, paragraph 2
  38. ↑ Norman, K.R. (2001). Group of Discourses (Sutta Nipata). http://www.ahandfulofleaves.org/documents/SuttaNipata_Norman_1997-2001.pdf: Pali Text Society at Oxford. பக். 51. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0860133036. 
  39. ↑ Bronkhorst, Johannes (2011). Buddhism in the Shadow of Brahmanism. BRILL. பக். 1. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-9004201408. 
  40. ↑ Sangharakshita (2004). Buddha's Victory. Windhorse Publications. பக். 47. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0904766509. 
  41. ↑ Datta (2003). Indian History: Ancient and Medieval. Encyclopaedia Britannica (India) Pvt. Ltd. பக். 90. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-8179910672. 
  42. ↑ Gellner, David (1989). "Buddhist Monks or Kinsmen of the Buddha? Reflections on the Titles Traditionally Used by Sakyas in the Kathmandu Valley". Kailash - Journal of Himalayan Studies 15: 5–20. https://www.repository.cam.ac.uk/bitstream/handle/1810/227309/kailash_15_0102_01.pdf?sequence=2. பார்த்த நாள்: 2020-10-10. 
  43. ↑ Hla Pe, U (1985). Burma: Literature, Historiography, Scholarship, Language, Life, and Buddhism. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies. பக். 57. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-9971-98-800-5. 
  44. ↑ Lieberman, Victor B. (2003). Strange Parallels: Southeast Asia in Global Context, c. 800–1830, volume 1, Integration on the Mainland. Cambridge University Press. பக். 196. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-80496-7. 

நூலியல் தொகு

வெளி இணைப்புகள் தொகு

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=சாக்கியர்கள்&oldid=3849247" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது