ஜம்சேத்ஜி ஜிஜீபாய்
சர் ஜம்சேத்ஜி ஜிஜீபாய் (Sir Jamsetjee Jejeebhoy) (15 சூலை 1783 - 14 ஏப்ரல் 1859 [1] ), இவர் ஓர் பார்சி - இந்திய வணிகராவார். இவர் தனது அறப்பணிகளுக்காக நன்கு அறியப்படுகிறார். இவர் பருத்தி மற்றும் சீனாவுடன் அபினி வர்த்தகத்தில் பெரும் செல்வத்தை ஈட்டினார். [2] [3] [4] இவர் மும்பையின் மிகவும் செல்வந்தராகக் கருதப்பட்டார்.
சர் ஜம்சேத்ஜி ஜிஜீபாய் | |
|---|---|
 இந்திய அஞ்சல் முத்திரையில் ஜிஜீபாய், 1959 | |
| பிறப்பு | 15 சூலை 1783 மும்பை, இந்தியா |
| இறப்பு | 14 ஏப்ரல் 1859 (அகவை 75) மும்பை |
| பணி | வணிகர் |
ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் வணிக வாழ்க்கை
தொகுஇவர், 1783 இல் மும்பையில், மெர்வன்ஜி மாக்ஜி ஜிஜீபாய் மற்றும் ஜீவிபாய் கோவாசுஜி ஜிஜீபாய் ஆகியோரின் மகனாக பிறந்தார். இவரது தந்தை குசராத்தின் ஓல்பாட் நகரைச் சேர்ந்த ஒரு துணி வணிகர் ஆவார். இவர் 1770களில் பம்பாய்க்கு குடிபெயர்ந்தார். இவரது பெற்றோர் இருவரும் 1799 இல் இறந்தனர். 16 வயதான இவரது தாய்மாமன் பிராம்ஜி நாசர்வஞ்சி பாட்லிவாலாவின் ஆதரவில் வளர்ந்தார். 16 வயதில், முறையான கல்வி இல்லாததால், இவர் கொல்கத்தாவுக்கு தனது முதல் பயணத்தை மேற்கொண்டார். பின்னர் பருத்தி மற்றும் அபினி வர்த்தகம் செய்வதற்காக சீனாவிற்கு தனது முதல் பயணத்தைத் தொடங்கினார். [5]
பிரித்தானிய கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தின் கடற்படை கப்பலில் இவரது சீனாவுக்கான இரண்டாவது பயணம் இருந்தது. அப்போது, சர் நதானியேல் டான்சின் தலைமையின் கீழ், இந்த கப்பல் புலோ ஆரா என்ற இடத்தில் நடந்த ஒரு போரில் சார்லஸ்-அலெக்ஸாண்ட்ரே லியோன் டுராண்ட் லினாய்சு என்ற தளபதியின் கீழ் ஒரு பிரெஞ்சு படைப்பிரிவை விரட்டியது.
இவரது, சீனாவிற்கான நான்காவது பயணத்தில், இவர் பயணம் செய்த 'இந்தியாமேன்' என்றக் கப்பல் பிரெஞ்சுக்காரர்களிடம் சரணடைய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. இவர் ஒரு கைதியாக நன்னம்பிக்கை முனைக்கும், பின்னர் டச்சு உடைமைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். பெரும் காலதாமதத்திற்கும், சிரமத்திற்குப் பிறகும், இவர், ஒரு டேனிசு கப்பலில் கொல்கத்தாவுக்குச் சென்றார். இவர் பயப்படாமல், சீனாவுக்கு மற்றொரு பயணத்தை மேற்கொண்டார். இது இவரது முந்தைய பயணங்களை விட வெற்றிகரமாக இருந்தது.
இந்த நேரத்தில், இவர் கணிசமான செல்வத்தைக் கொண்ட ஒரு தொழில்முனையும் வணிகர் என்ற புகழைப் பெற்றார். 1803 ஆம் ஆண்டில், இவர் தனது தாய்வழி மாமாவின் மகள் அவபாய் என்பவரைத் திருமணம் செய்து கொண்டு மும்பையில் குடியேறினார். அங்கு இவர் தனது வணிக நடவடிக்கைகளை விரிவாக்கினார். இந்த நேரத்தில், குசராத்தி சமூகத்தின் பெயர்களைப் போலவே இவர் தனது பெயரை "ஜம்சேத்" என்பதிலிருந்து "ஜம்சேத்ஜி" என்று மாற்றினார். 40 வயதிற்குள், இவர் இரண்டு கோடி ரூபாய்க்கு மேல் சம்பாதித்தார். அந்த நாட்களில் இது ஒரு பெரிய தொகையாகும். நெப்போலியப் போர்களின் போது பருத்தி வர்த்தகத்திலிருந்து மேலும் செல்வங்கள் இவருக்கு வந்தன. இவர் தனது சொந்த கப்பல்களை வாங்கினார். அப்போது மும்பையின் ஆளுநராக இருந்த எல்பின்ஸ்டோன் பிரபு இவரைப் பற்றி கூறினார், "கடுமையான ஒருமைப்பாட்டால், தொழில் மூலம் அவரது அனைத்து வணிக பரிவர்த்தனைகளிலும் சரியான நேரத்தில், அவர் மிக தொலைதூர சந்தைகளில் மும்பை வணிகத்தின் தன்மையை உயர்த்த பங்களித்தார்." [6]
1814 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிசு கிழக்கிந்திய நிறுவனத்துடனான இவரது ஒத்துழைப்பு, தனது முதல் கப்பலான வாங்குவதற்கு வழிவகுத்தது. ஒரு நல்ல வெற்றியினால் இவருக்கு போதுமான லாபத்தை அளித்தது. மேலும் படிப்படியாக மேலும் ஆறு கப்பல்களை இதில் சேர்த்தார். வழக்கமாக முதன்மையாக அபினி மற்றும் ஒரு சிறிய அளவு பருத்தியை சீனாவுக்கு எடுத்துச் சென்றார். [7] 1836 வாக்கில், இவரது நிறுவனம் தனது மூன்று மகன்களையும் பிற உறவினர்களையும் பணியமர்த்தும் அளவுக்கு பெரியதாக இருந்தது. மேலும் இந்திய வணிக வரலாற்றின் அந்தக் காலத்தில் அற்புதமான செல்வமாகக் கருதப்பட்டதை இவர் சேகரித்தார்.
இவர், "மிஸ்டர் பாட்டில்வாலா" என்ற புனைப்பெயரால் அறியப்பட்டார். "வாலா" என்பது "விற்பனையாளர்" என்று பொருள்படும். மேலும் இவரது வணிக நலன்களில் இவரது மாமாவின் வணிகத்தின் அடிப்படையில் பாட்டில்கள் தயாரித்தல் மற்றும் விற்பனை ஆகியவை அடங்கும். இவரும் இவரது குடும்பத்தினர் பெரும்பாலும் "பாட்லிவாலா" என்ற பெயரைப் பயன்படுத்தி கடிதங்கள் மற்றும் காசோலைகளில் கையெழுத்திடுவார்கள். மேலும் வணிகத்திலும் சமூகத்திலும் அந்த பெயரால் அறியப்பட்டனர். ஆனால் "பரோனெட்" அந்தஸ்துக்கு வரும்போது இந்தக் குடும்பப் பெயரை இவர் தேர்வு செய்யவில்லை.
1818 ஆம் ஆண்டில், இவர் தனது வணிகக் கூட்டாளிகளாக மோதிச்சந்த் அமித்சந்த், முகமது அலி ரோக் ஆகிய இரு கூட்டாளிகளுடன் இணைந்து வணிக, வர்த்தக மற்றும் கப்பல் நிறுவனமான "ஜம்சேத்ஜி ஜிஜீபாய் & கோ" என்பதை நிறுவினார். பின்னர் இவருடன் கோன் ரோசாரியோ டி பாரியா என்பவரும் இணைந்தார். சீனாவுக்கான இவரது பயணங்களின் விளைவாக கான்டனை தளமாகக் கொண்ட ஜார்டின் மேட்சன் & கோ நிறுவனத்துடன் நீண்ட வர்த்தக கூட்டாண்மை ஏற்பட்டது. அவர்கள் தங்களது சிறந்த நிறுவனத்தை கட்டியெழுப்பியதாலும், பார்சி தொழில்முனைவோருடன் லாபகரமான மற்றும் நட்பான தொடர்பைத் தொடர்ந்ததாலும், இவருடனான தொடர்பு கருவியாக இருந்தது. அந்த நிறுவனத்தின் நெருங்கிய கூட்டாளர்களில் ஒருவராக நீண்ட காலம் தொடர்ந்தார். அந்த நிறுவனத்தின் ஆங்காங் அலுவலகத்தில் தொங்கும் இவரது உருவப்படத்தில் அவர்களின் இணைப்புக்கான அஞ்சலி இன்றும் உள்ளது. [8] இவர் மும்பையில் இந்திய சமூகத்தின் தலைமை பிரதிநிதியாக பிரிட்டிசு ஏகாதிபத்திய அதிகாரிகளால் பார்க்கப்பட்டார். [9]
அறப்பணிகள்
தொகு
ஆரம்பகால வாழ்க்கையில் வறுமையின் துன்பங்களை அனுபவித்த ஒரு அடிப்படையில் சுயமாக தயாரிக்கப்பட்ட மனிதரான, இவர் தனது ஏழ்மையான நாட்டு மக்கள் மீது மிகுந்த அனுதாபத்தை வளர்த்துக் கொண்டார். தனது பிற்கால வாழ்க்கையில், மனித துயரத்தை அதன் அனைத்து வடிவங்களிலும் போக்க இவர் முடிவு செய்து கொண்டார். பார்சி, கிறிஸ்தவர், இந்து மற்றும் முஸ்லீம் மக்கள் இவருடைய நன்மைக்கான பொருள்கள். இந்தியா முழுவதிலும் உள்ள மருத்துவமனைகள், பள்ளிகள், தொண்டு மற்றும் ஓய்வூதிய நிதிகள் (குறிப்பாக மும்பை, நவ்சாரி, சூரத் மற்றும் பூனேவில் ) இவரால் உருவாக்கப்பட்டன அல்லது வழங்கப்பட்டன. மேலும் கிணறுகள், நீர்த்தேக்கங்கள், பாலங்கள் மற்றும் உயர்த்தப்பட்ட பாதைகள் போன்ற பல பொதுப்பணிகளை நிர்மாணிக்க இவர் நிதியளித்தார். 1859 இல் இவர் இறக்கும் போது, அவர் £ 230,000 க்கும் அதிகமான தொகையினை தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு நன்கொடை அளித்ததாக மதிப்பிடப்பட்டது. 1822 ஆம் ஆண்டில், மும்பைச் சிறையில் உள்ள அனைத்து ஏழைகளின் கடன்களையும் அவர் தனிப்பட்ட முறையில் செலுத்தியபோது, இவரது தொண்டு முயற்சிகள் ஆர்வத்துடன் தொடங்கின. [10]
பரோனெட்ஸி
தொகுஇவரது சேவைகள் முதன்முதலில் பிரிட்டிசு இராச்சியத்தால் 1842 ஆம் ஆண்டில் ஒரு வீரத்திருத்தகை வழங்குவதன் மூலமும் 1857 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பரோனெட்டி விருதினாலும் அங்கீகரிக்கப்பட்டது. இவை, விக்டோரியா மகாராணி இந்தியாவில் ஒரு பிரிட்டிசாருக்கு வெளியே வழங்கிய முதல் வகையான கௌரவங்களாகும்.
1859 ஆம் ஆண்டில் இவரது மரணத்தின் போது, இவரது பரோனெட்சியை அவரது மூத்த மகன் கர்சேத் ஜிஜிஜீபாய் பெற்றார்.இவர் கடிதங்கள்-காப்புரிமையில் ஒரு ஏற்பாட்டைப் பின்பற்றி ஆளுநரின் சட்டசபைய்யின் சிறப்புச் சட்டத்தின் மூலம் சர் ஜம்சேத்ஜி ஜிஜீபாய் என்ற பெயரை இரண்டாவது பரோனெட்டாகப் பெற்றார்.
நூலியல்
தொகு- B. K. Karanjia (1998). Give me a Bombay merchant anytime!: the life of Sir Jamsetjee Jejeebhoy, Bt., 1783–1859. University of Mumbai.
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ JEJEEBHOY of Bombay, India பரணிடப்பட்டது 2019-10-24 at the வந்தவழி இயந்திரம். leighrayment.com
- ↑ Palsetia, Jesse S (2001), The Parsis of India the Parsis of India: Preservation of Identity in Bombay City Preservation of Identity in Bombay City By., Leiden, Netherlands: Brill Academic Publishers, p. 55, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9004121145
- ↑ Prakash, Gyan (2001), Mumbai Fables, New Delhi: Harpercollins, p. 00, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9350291665
- ↑ Farooqui, Amar (2001), Smuggling as Subversion: Colonialism, Indian Merchants, and the Politics of Opium, 1790-1843, New Delhi: Lexington Books, p. 210, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0739108867
- ↑ Rungta, Shyam, The Rise of Business Corporations in India, 1851–1900, New Delhi: Cambridge University Press, p. 57, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-521-07354-5
- ↑ "Yatha Ahu Vairyo Mohalla". 30 January 2012.
- ↑ The Bombay Country Ships 1790–1833. Routledge. 16 December 2013.
- ↑ "Jamsetjee Jeejeebhoy: China, William Jardine, the Celestial, and other HK connections".
- ↑ History of the Parsis. 1884.
- ↑ "Jamsetjee Jejeebhoy". www.robinsonlibrary.com. Archived from the original on 2018-09-18. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2020-08-19.
வெளி இணைப்புகள்
தொகு