அகாரிகஸ் பைஸ்போரஸ்
அகாரிகஸ் பைஸ்போரஸ் ஒரு உண்ணத்தகுந்த காளான் ஆகும். இது ஐரோப்பா மற்றும் வடஅமெரிக்க புல்வெளிப் பகுதிகளில் உருவான காளான் இனமாகும். இதில் 2 வகையான காளான்கள் காணப்படுகின்றன.
| அகாரிகஸ் பைஸ்போரஸ் | |
|---|---|
| |
உயிரியல் வகைப்பாடு 
| |
| திணை: | பூஞ்சை
|
| தொகுதி: | பாசிடியோமைகோட்டா
|
| வகுப்பு: | அகாரிகோமிசேட்டெசு
|
| வரிசை: | அகாரிகலசு
|
| குடும்பம்: | அகாரிகேக்கே
|
| பேரினம்: | அகாரிகசு
|
| இனம்: | A. bisporus
|
| இருசொற் பெயரீடு | |
| Agaricus bisporus (J.E.Lange) Imbach (1946)[1] | |
| வேறு பெயர்கள் | |
| |
முதிர்ச்சி அடையாத காளான் வகை தொகு
இது வெண்மை மற்றும் பழுப்பு நிறத்தில் காணப்படுகிறது. வெண்மை நிற காளான் பொதுவான காளான், பொத்தான் காளான், வெண்மை காளான், வளர்ப்பு காளான் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. பழுப்பு நிற காளான் சுவிஸ் பழுப்பு காளான், ரோமன் பழுப்பு காளான், இத்தாலிய பழுப்பு காளான், கிர்பிமி காளான், செஸ்நெட் காளான் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
முதிர்ச்சி அடைந்த காளான் வகை தொகு
இது வெண்மை நிறத்தில் காணப்படுகிறது. இது உருளைக்கிழங்கு காளான் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
அகாரிகஸ் பைஸ்போரஸ் ஒரு அதிக அளவில் உண்ணத்தகுந்த, 70 க்கும் அதிகமான நாடுகளில் வளர்க்கப்படுகிற காளான் இனமாகும்.[2]
வகைப்பாடு தொகு
இந்த காளான் முதலில் Mordecai Cubitt Cooke என்ற ஆங்கில தாவரவியல் அறிஞரால் விவரிக்கப்பட்டது.[3][4] இவர் 1871 ல் தனது Handbook of British Fungi என்ற புத்தகத்தில் அகாரிகஸ் கம்பெஸ்டிரிஸ் (வகை. ஹார்டென்சிஸ்) என்ற காளான் இனத்தின் ஒரு வகையாக குறிப்பிட்டார். பின்னர் Jacob Emanuel Lange என்ற டச்சு நாட்டு காளான் இயல் அறிஞர் இதனை வளர்க்கக்கூடிய தனி காளான் இனமான சாலியோட்டா ஹார்டென்சிஸ் (வகை. பைஸ்போரா) என 1926 ல் குறிப்பிட்டார்.[5] 1938 ல் சாலியோட்டா பிஸ்போரா என்ற தனி சிற்றினமாக உருவாக்கப்பட்டது.[6] தற்போதைய தாவரவியல் பெயரான அகாரிகஸ் பைஸ்போரஸ் 1946 ல் Emil Imbach என்பவரால் வழங்கப்பட்டது.[2]
சாகுபடி வரலாறு தொகு
முதன்முதலில் அறிவியல் ரீதியான வளர்ப்பு முறை 1707 ல் Joseph Pitton de Tournefort என்ற பிரெஞ்ச் தாவரவியலாளரால் உருவாக்கப்பட்டது.[7] பின்னர் பிரெஞ்ச் வேளாண் வல்லுநரான என்பவரால் காளான் மறு நடவு செய்யும் முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
ஊட்டச்சத்து மதிப்பீடு தொகு
100 கிராம் அளவுடைய உணவுக் காளானில் 93 கிலோஜுல் (22 கிலோ கலோரி) ஆற்றல் உள்ளது. மேலும் இதில் பி வைட்டமின்கள், வைட்டமின் டி (எர்கோகால்சிஃபெரால் - வைட்டமின் டி2), ரைபோஃபிளேவின், நியாசின், பாண்டோதனிக் அமிலம் ஆகியவை காணப்படுகின்றன....
அட்டவணை தொகு
| உணவாற்றல் | 93 கிசூ (22 கலோரி) |
|---|---|
3.26 g | |
| சீனி | 1.98 g |
| நார்ப்பொருள் | 1 g |
0.34 g | |
3.09 g | |
| உயிர்ச்சத்துகள் | அளவு %திதே† |
| தயமின் (B1) | (7%) 0.081 மிகி |
| ரிபோஃபிளாவின் (B2) | (34%) 0.402 மிகி |
| நியாசின் (B3) | (24%) 3.607 மிகி |
(30%) 1.497 மிகி | |
| உயிர்ச்சத்து பி6 | (8%) 0.104 மிகி |
| இலைக்காடி (B9) | (4%) 17 மைகி |
| உயிர்ச்சத்து பி12 | (2%) 0.04 மைகி |
| உயிர்ச்சத்து சி | (3%) 2.1 மிகி |
| உயிர்ச்சத்து டி | (1%) 0.2 மைகி |
| கனிமங்கள் | அளவு %திதே† |
| இரும்பு | (4%) 0.5 மிகி |
| மக்னீசியம் | (3%) 9 மிகி |
| பாசுபரசு | (12%) 86 மிகி |
| பொட்டாசியம் | (7%) 318 மிகி |
| சோடியம் | (0%) 3 மிகி |
| துத்தநாகம் | (5%) 0.52 மிகி |
| நீர் | 92.45 g |
| |
| †சதவீதங்கள் ஒரு வயது வந்தோரின் சராசரி உணவு தேவைகளின் பரிந்துரைகளை கருத்தில் கொண்டு தோராயமாக மதிப்பிடப்படுகின்றன Source: USDA ஊட்டச்சத்து தரவுத்தளம் | |
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ Imbach EJ (1946). "Pilzflora des Kantons Luzern und der angrenzen Innerschweiz" (in German). Mitteilungen der naturforschenden Gesellschaft Luzern 15: 5–85.
- ↑ 2.0 2.1 Cappelli A. (1984) (in it). Fungi Europaei:Agaricus. Saronno, Italy: Giovanna Biella. பக். 123–25.
- ↑ Cooke MC (1871). Handbook of British Fungi. 1. London: Macmillan and Co.. பக். 138.
- ↑ "Species Fungorum – Species synonymy". Index Fungorum. CAB International. Archived from the original on 10 June 2011. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 January 2010.
- ↑ Lange JE (1926). "Studies in the agarics of Denmark. Part VI. Psalliota, Russula". Dansk Botanisk Arkiv 4 (12): 1–52.
- ↑ "Beitrag zur Psalliota Forschung" (in German). Annales Mycologici 36 (1): 64–82. 1939.
- ↑ Spencer DM (1985). "The mushroom–its history and importance". The Biology and Technology of the Cultivated Mushroom. New York: யோன் வில்லி அன் சன்ஸ். பக். 1–8. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-471-90435-X. https://archive.org/details/biologytechnolog0000unse.
- Benjamin, Denis R. (1995). Mushrooms: poisons and panaceas—a handbook for naturalists, mycologists and physicians. New York: WH Freeman and Company. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-7167-2600-9. https://archive.org/details/mushroomspoisons0000benj.
- Genders, Roy (1969). Mushroom Growing for Everyone. London: Faber. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-571-08992-5.
