அசூர், பண்டைய நகரம்
அசூர் (Aššur) (அக்காதியம்;'Āšūr; பண்டைய பாரசீகம்: வார்ப்புரு:Script/ஆப்பெழுத்து Aθur, பாரசீக மொழி: آشور: Āšūr; எபிரேயம்: אַשּׁוּר:Aššûr, அரபு மொழி: اشور: Āšūr, குர்திஷ் மொழி: Asûr), தற்கால ஈராக்கில் இந்நகரை (அரபு மொழியில்) குலாத் செர்கத் (Qal'at Sherqat) என அழைக்கப்படுகிறது.
| அசூர் Aššur ܐܫܘܪ آشور | |
|---|---|
.jpg) 2008ல் அசூரின் இடுபாடுகளை காக்கும் அமெரிக்கப் படைவீரர்கள் | |
  | |
| இருப்பிடம் | சலாடின் ஆளுநகரம், ஈராக் |
| பகுதி | மெசொப்பொத்தேமியா |
| ஆயத்தொலைகள் | 35°27′24″N 43°15′45″E / 35.45667°N 43.26250°E |
| வகை | குடியிருப்பு |
| வரலாறு | |
| கட்டப்பட்டது | ஏறத்தாழ கிமு 2500 |
| பயனற்றுப்போனது | கிபி 14ம் நூற்றாண்டு |
| காலம் | முந்தைய வெண்கலக் காலம் முதல் ? |
Invalid designation | |
| அதிகாரபூர்வ பெயர்: அசூர் (Qal'at Sherqat) | |
| வகை | பண்பாடு |
| அளவுகோல் | iii, iv |
| வரையறுப்பு | 2003 (27வது 27வது உலக பாரம்பரியக் குழு அமர்வு |
| சுட்டெண் | 1130 |
| Region | மெசொப்பொத்தேமியா இராச்சியங்கள் |
| அழியும் நிலையில் உள்ள உலகப் பாரம்பரியக் களங்கள் | 2003–தற்போது வரை |
அசூர் நகரம், மெசொப்பொத்தேமியாவின் பழைய அசிரியப் பேரரசு (கிமு 2025–1750), மத்திய அசிரியப் பேரரசு (கிமு 1365–1050), மற்றும் புது அசிரியப் பேரரசுகளின் (கிமு 911–608) தலைநகரமாக விளங்கியது.
அசூர் நகரத்தின் இடிபாடுகள், தற்கால ஈராக் நாட்டின் சலாடின் ஆளுநரகத்தில், சிர்காத் மாவட்டத்தில் பாயும் டைகிரிஸ் ஆற்றின் மேற்கில் உள்ளது.
அசூர் நகரத்தில், கிமு 2600ம் ஆண்டிலிருந்து,[1][2] கிபி 14ம் நூற்றாண்டின் மத்தி வரை மக்கள் தொடர்ந்து வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர். கிபி 14ம் நூற்றாண்டில் அசூர் நகரத்தின் மீது படையெடுத்து வந்த தைமூர் படைகள், இங்கு வாழ்ந்த உள்ளூர் மக்கள் மற்றும் அசிரியக் கிறித்துவர்களைக் கொன்று, அசூர் நகரத்தை இடித்து தள்ளினான்.
2003ல் 27வது 27வது உலக பாரம்பரியக் குழு அமர்வு, இடிபாடுகளுடன் கூடிய அசூர் நகரத்தை, உலகப் பாரம்பரியக் களமாக அறிவித்தது.
பெயர்க் காரணம்
தொகுஅசிரிய மக்களின் காவல் தெய்வமான அசூர் எனும் தெய்வத்தின் பெயரால் இந்நகரத்திற்கு அசூர் என்றும், அசிரியர்கள் ஆண்ட தற்கால ஈராக், வடகிழக்கு சிரியா மற்றும் தென்கிழக்கு துருக்கி பகுதிகளுக்கு அசிரியா என்றும் பெயராயிற்று. அசூர் நகர மக்கள் இந்திய-ஐரோப்பிய மொழியின் கிளையான செமிடிக் மொழியான அசிரிய மொழி பேசுபவர்கள்.
முந்தைய வெண்கலக் காலம்
தொகுஅசூர் நகர தொல்லியல் ஆராய்ச்சியின் படி, இந்நகரம் வெண்கலக் காலத்திற்கு முன்னர் கிமு 3000 ஆண்டின் நடுப்பகுதியில் நிறுவப்பட்டிருக்க வேண்டும் என கருதுகின்றனர்.
அசூர் நகரத்தின் இஷ்தர் கோயில் மற்றும் பழைய அரண்மனையின் அஸ்திவாரங்களை அகழ்வாராய்ச்சியில் தோண்டிய போது தொல்பொருட்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டது.
அசிரியர்களுக்கு முன்னர் இந்நகரம், அக்காடியப் பேரரசின் அசிரிய ஆளுநர் கீழ் இருந்தது.[3]
அசிரியப் பேரரசுகளில்
தொகு
கிமு 21ம் நூற்றாண்டில் அசிரியாவை ஆண்ட மன்னர் உஷ்பியா, தங்கள் காவல் தெய்வமான அசூரை சிறப்பிக்க அசூர் நகரத்தில் முதல் கோயிலை கட்டி அசூர் தெய்வத்திற்கு காணிக்கையாக்கினான்.
பழைய அசிரியப் பேரரசு, மத்திய அசிரியப் பேரரசின் தலைநகராக இருந்த அசூர் நகரம், புது அசிரியப் பேரரசு (கிமு 912–605) ஆட்சியில், அரச குடும்பத்தினர்களின் அரண்மனைகள், அசூர் நகரத்திலிருந்து பிற நினிவே மற்றும் நிம்ருத் போன்ற பிற அசிரிய நகரங்களுக்கு மாற்றினர்.[4]
புது அசிரியப் பேரரசர் இரண்டாம் சர்கோன் ஆட்சியில் (கிமு 722–705), ஆசூரிலிருந்து, அசூர்நசிர்பால் நகரத்திற்கு தங்களின் தலைநகரை மாற்றினர்.[5] இவனுக்கு பின் அரியணை ஏறிய சென்னாசெரிப் (கிமு 705–682), நினிவேவிற்கு தனது தலைநகரை மாற்றினார். இருப்பினும் அசூர் நகரம் பேரரசின் சமயச் சடங்களின் மையமாக விளங்கியது.
கிமு 614ல் மீடியாப் பேரரசுக்கும், அசிரியர்களுக்கும் நடைபெற்றப் அசூர் போரில், அசூர் நகரம் மீடியர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது.[6][7]
அகாமனிசியப் பேரரசில்
தொகுமீடியப் பேரரசை வென்ற பாரசீக அகாமனிசியர்கள் (கிமு 549 - 330) அசூர் நகரத்தையும் கைப்பற்றினர்.
பார்த்தியப் பேரரசு
தொகு
பார்த்தியப் பேரரசில் கிமு 150 - கிபி 270 காலகட்டததில், அசூர் நகரம் நிர்வாக மையமாக விளங்கியது.
கிபி 114ல் அசூர் நகரம் உரோமைப் பேரரசின் கீழ் சென்றது.
அசூர் நகரத்திற்கு அச்சுறுத்தல்கள்
தொகு2003ல் அசூர் நகரம் உலகப் பாரம்பரியக் களங்களில் ஒன்றாக அறிவிக்கப்பட்டது.[8]
2015ல் அசூர் நகரத்தின் இடிபாடுகளை, ஐ எஸ் ஐ எஸ் தீவிரவாதிகள் தங்கள் மறைவிடமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டதுடன், சிதைந்த இந்நகரத்தின் இடிபாடுகளை முற்றிலுமாகச் சிதைத்தனர்.[9]
அசூர் நகர தொல்பொருட்கள்
தொகு-
பண்டைய சிதைந்த அசூர் நகரம் -
அசூர் தொல்லியல் களம் -
அசூர் தொல்லியல் களம் -
அசூரின் யானை தந்த சிற்பங்கள், பெர்லின் அருங்காட்சியகம் -
மத்திய அசிரியப் பேரரசு (கிமு 14-13 நூற்றாண்டு) காலத்திய கழுத்தணி, பெர்லின் அருங்காட்சியகம்
-115190.jpg)
-115184.jpg)
இதனையும் காண்க
தொகுஅடிக்குறிப்புகள்
தொகு- ↑ International Dictionary of Historic Places: Middle East and Africa, Volume 4
- ↑ Encyclopædia Britannica: "Ashur (ancient city, Iraq)"
- ↑ Joshua J. Mark. "Ashur".
- ↑ Joshua J. Mark. "Kalhu".
- ↑ Joshua J. Mark. "Dur-Sharrukin".
- ↑ A Companion to the Archaeology of the Ancient Near East "In 614 BC Assur was conquered by the Medes under king Cyaxares (625-585 BC)"
- ↑ The Fall and Rise of Jerusalem: Judah Under Babylonian Rule "the Medes left Arrapha, attacked Kalhu (Nimrud) and Ninuwa (Nineveh), and continued rapidly northward to capture the nearby city of Tarbisu. Afterward, they went back down the Tigris and laid siege to the city of Assur. The Babylonian army came to the aid of the Medes only after the Medes had begun the decisive offensive against the city, capturing it, killing many of its residents, and taking many others captive."
- ↑ UNESCO World Heritage in Danger 2003
- ↑ Mezzofiore, Gianluca; Limam, Arij (28 May 2015). "Iraq: Isis 'blows up Unesco world heritage Assyrian site of Ashur' near Tikrit". International Business Times. http://www.ibtimes.co.uk/isis-blows-unesco-world-heritage-assyrian-site-ashur-near-tikrit-1503367. பார்த்த நாள்: 24 August 2015.
மேற்கோள்கள்
தொகு- Klaus Beyer: Die aramäischen Inschriften aus Assur, Hatra und dem übrigen Ostmesopotamien, Germany 1998.
- Walter Andrae: Babylon. Die versunkene Weltstadt und ihr Ausgräber Robert Koldewey. de Gruyter, Berlin 1952.
- Stefan Heidemann: Al-'Aqr, das islamische Assur. Ein Beitrag zur historischen Topographie Nordmesopotamiens. பரணிடப்பட்டது 2011-05-15 at the வந்தவழி இயந்திரம் In: Karin Bartl and Stefan hauser et al. (eds.): Berliner Beiträge zum Vorderen Orient. Seminar fur Altorientalische Philologie und Seminar für Vorderasiatische Altertumskunde der Freien Universität Berlin, Fachbereich Altertumswissenschaften. Dietrich Reimer Verlag, Berlin 1996, pp. 259–285
- Eva Cancik-Kirschbaum: Die Assyrer. Geschichte, Gesellschaft, Kultur. C.H.Beck Wissen, München 2003. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-406-50828-6
- Olaf Matthes: Zur Vorgeschichte der Ausgrabungen in Assur 1898-1903/05. MDOG Berlin 129, 1997, 9-27. ISSN 0342-118X
- Peter A. Miglus: Das Wohngebiet von Assur, Stratigraphie und Architektur. Berlin 1996. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-7861-1731-4
- Susan L. Marchand: Down from Olympus. Archaeology and Philhellenism in Germany 1750-1970. Princeton University Press, Princeton 1996. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-691-04393-0
- Conrad Preusser: Die Paläste in Assur. Gebr. Mann, Berlin 1955, 1996. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-7861-2004-8
- Friedhelm Pedde, The Assur-Project. An old excavation newly analyzed, in: J.M. Córdoba et al. (Ed.), Proceedings of the 5th International Congress on the Archaeology of the Ancient Near East, Madrid, April 3–8, 2006. Universidad Autónoma de Madrid Ediciones, Madrid 2008, Vol. II, 743-752.https://www.jstor.org/stable/41147573
- Steven Lundström, From six to seven Royal Tombs. The documentation of the Deutsche Orient-Gesellschaft excavation at Assur (1903-1914) – Possibilities and limits of its reexamination, in: J.M. Córdoba et al. (Ed.), Proceedings of the 5th International Congress on the Archaeology of the Ancient Near East, Madrid, April 3–8, 2006. Universidad Autónoma de Madrid Ediciones, Madrid 2008, Vol. II, 445-463.
- Friedhelm Pedde, The Assur-Project: A new Analysis of the Middle- and Neo-Assyrian Graves and Tombs, in: P. Matthiae – F. Pinnock – L. Nigro – N. Marchetti (Ed.), Proceedings of the 6th International Congress on the Archaeology of the Ancient Near East, May, 5th-10th 2008, “Sapienza” – Università di Roma. Harrassowitz, Wiesbaden 2010, Vol. 1, 913–923.
- Barbara Feller, Seal Images and Social Status: Sealings on Middle Assyrian Tablets from Ashur, in: P. Matthiae – F. Pinnock – L. Nigro – N. Marchetti (Ed.), Proceedings of the 6th International Congress on the Archaeology of the Ancient Near East, May, 5th-10th 2008, “Sapienza” – Università di Roma. Harrassowitz, Wiesbaden 2010, Vol. 1, 721-729.
- Friedhelm Pedde, The Assur Project: The Middle and Neo-Assyrian Graves and Tombs, in: R. Matthews – J. Curtis (Ed.), Proceedings of the 7th International Congress on the Archaeology of the Ancient Near East, London 2010. Harrassowitz, Wiesbaden 2012, Vol. 1, 93-108.
- Friedhelm Pedde, The Assyrian heartland, in: D.T. Potts (Ed.), A Companion to the Archaeology of the Ancient Near East. Wiley-Blackwell, Chichester 2012, Vol. II, 851-866.
வெளி இணைப்புகள்
தொகு
- Schippmann, K. (1987). "ASSYRIA iii. Parthian Assur". Encyclopaedia Iranica, Vol. II, Fasc. 8. 816-817.
- Assyrian origins: discoveries at Ashur on the Tigris: antiquities in the Vorderasiatisches Museum, Berlin, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art Libraries (fully available online as PDF), which contains material on Assur
- Friedhelm Pedde, Recovering Assur. From the German Excavations of 1903–1914 to today’s Assur Project in Berlin [1] பரணிடப்பட்டது 2015-01-20 at the வந்தவழி இயந்திரம்