ஓரசு
ஓரசு (Horus) பண்டைய எகிப்தின் சமயத்தின் முதன்மைக் கடவுளாவார். வல்லூறின் வடிவிலோ அல்லது வல்லூறின் தலை கொண்ட மனித வடிவிலோ குறிப்பிடப்படும் ஓரசு வானம், போர், வேட்டையாடுதல் ஆகியவற்றின் கடவுளாகக் கருதப்படுகிறார்.[1] இவருடைய வலது கண் ஞாயிறு கடவுள் ராவாகவும் இடது கண் திங்கள் கடவுளாகவும் இருப்பதாக கூறப்படுகிறது. இவர் ஓசிரிசு-இசிசு தம்பதியரின் மகனாக அறியப்படுகிறார். ஓரசின் மனைவி ஆத்தோர் ஆவார். ஓரசு கடவுளின் சென் மோதிரம் மற்றும் ஓரசு கண் சின்னம் பாதுகாப்பு மற்றும் நல் வாழ்வு வழங்கும் என பண்டைய எகிப்தியர்கள் நம்பினர்.
ஓரசு | |
---|---|
துணை | ஆத்தோர் |
பெற்றோர்கள் | ஓசிரிசு, இசிசு |
சகோதரன்/சகோதரி | சேத், நெஃப்திசு |
குழந்தைகள் | இம்செட், துவாமுதெஃபு, கெபேசெனுவேஃபு |
ஓரசு மற்றும் சேத்
தொகுபாலைவனம், புயல் முதலியவற்றின் கடவுளான சேத் என்பவர், ஓரசின் தந்தை ஓசிரிசை கொன்றார். தன் தந்தையின் இறப்புக்குப் பழிதீர்க்கவும், தாய் இசிசுவின் கட்டளைப்படி எகிப்து மக்களைக் காக்கவும் ஓரசு கடவுள், சேத்துடன் போர்புரிந்தார்.[2][3] அப்போரில் ஓரசின் இடது கண்ணை (நிலா), சேத் கடவுள் குத்தியதால் அதன் ஒளி குன்றியது. இதுவே கதிரவனை விட நிலா ஒளி குறைவாக உள்ளதற்கு காரணம் என்று நம்பப்படுகிறது. ஓரசு சேத்தை தாக்கிய போது சேத்தின் விதைப்பையில் இருந்த ஒரு விதை விழுந்துவிடுகிறது. இதுவே பாலைவனத்தில் ஒருசில உயிர்கள் மட்டுமே வாழக் காரணம் என்று நம்பப்படுகிறது.
ஓரசின் கண் மற்றும் சென் மோதிரம்
தொகுஓரசின் கண் என்பது பாதுகாப்பு மற்றும் சக்தியைக் குறிக்கும் பண்டைய எகிப்தின் சமயச் சின்னமாகும். இது எகிப்திய மொழியில் வெத்செட் என்று அழைக்கப்படுகிறது.[4][5] இந்தக் கண் வத்செட், ஆத்தோர், பாசுடேட் மற்றும் மூத்து ஆகிய எகிப்திய பெண் கடவுள்களுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது. சோசெங்க்-2 என்ற மம்மிக்களில் காணப்படும் ஏழு காப்புகளில் இந்தக் கண் சின்னம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.[6]
இதனையும் காண்க
தொகுமேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ Wilkinson, Richard H. (2003). The Complete Gods and Goddesses of Ancient Egypt. Thames & Hudson. p. 202.
- ↑ "Ancient Egyptian Culture". Archived from the original on 2010-06-04. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2016-08-04.
- ↑ "Ancient Egypt: the Mythology - Horus". egyptianmyths.net.
- ↑ Pommerening, Tanja, Die altägyptischen Hohlmaße (Studien zur Altägyptischen Kultur, Beiheft 10), Hamburg, Helmut Buske Verlag, 2005
- ↑ M. Stokstad, "Art History"
- ↑ Silverman, op. cit., p.228