விக்கிப்பீடியா

விர்ஜி வோரா

விர்ஜி வோரா [a] ( அண். 1590– அண். 1670 கள்) என்பவர் முகலாயர் காலத்தில் சூரத்திலிருந்து வந்த ஒரு இந்திய வணிகராவார். பிரிட்டிசு கிழக்கிந்திய நிறுவனத் தொழிற்சாலை பதிவுகள் இவரை அந்த காலத்தில் உலகின் பணக்கார வணிகர் என்று வர்ணிக்கின்றன. ஆங்கிலப் பதிவுகளின்படி, இவரது தனிப்பட்ட மதிப்பு 8 மில்லியன் ரூபாய் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அந்த கலத்தில் இது ஒரு கணிசமான தொகையாகும். இவர் ஒரு "வணிக இளவரசரும்" " செல்வக்குழு ஆட்சியாளராகவும்" என்று பல்வேறு விதமாக விவரிக்கப்படுகிறார்.

விர்ஜி வோரா
பிறப்பு1590கள்
இறப்பு1670கள்
மற்ற பெயர்கள்பர்ஜி போரா
குடியுரிமைமுகலாயப் பேரரசு
பணிமொத்த வர்த்தகம், பணக் கடன் மற்றும் வங்கி
செயற்பாட்டுக்
காலம்		1619-1670
அறியப்படுவதுபிரித்தானிய கிழக்கிந்திய நிறுவனம் மற்றும் டச்சுக் கிழக்கிந்தியக் கம்பனிகளுக்கு கடன் வழங்குநர் மற்றும் பிரிட்டிசாரின் வாடிக்கையாளர்

இவரது வணிக நடவடிக்கைகளில் மொத்த வர்த்தகம், பணக் கடன் மற்றும் வங்கி ஆகியவை அடங்கும். சூரத்தில் சில இறக்குமதிகள் மீது ஏகபோகத்தை நிறுவிய இவர், மசாலா, பொன், பவளம், தந்தம், ஈயம் மற்றும் அபின் உள்ளிட்ட பல்வேறு வகையான பொருட்களைக் கையாண்டார். இவர் பிரிட்டிசு கிழக்கிந்திய கம்பெனி [1] மற்றும் டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் முக்கிய கடன் வழங்குநராகவும் வாடிக்கையாளராகவும் இருந்தார். [2]

ஆரம்ப கால வாழ்க்கை

தொகு

கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தின் பதிவுகள் இவரது வணிக நடவடிக்கைகளை அடிக்கடி குறிப்பிடுகின்றன. ஆனால் இவரது தோற்றம் அல்லது குடும்ப பின்னணி பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை. இவர் ஒரு இந்து / சமணர் மற்றும் ஒரு முஸ்லிம் என்று பல்வேறு விதமாக விவரிக்கப்படுகிறார். 1968 இல், பேராசிரியர். கே.எச்.கம்தார் மும்பை காப்பகங்கள், சூரத் ,பரோடாவில் உள்ள சமண ஆவணங்களின் பொருள் அடிப்படையில் ஒரு கட்டுரை எழுதினார். [3] இந்த ஆராய்ச்சி படி, இவர் லோங்ககாச்சியா குழுவின் சுவேதாம்பர சமணராக இருந்தார். இவர் சிறீமாலி ஆசுவால் போர்வால் சாதிக் குழுவில் உறுப்பினராக இருந்திருக்கலாம். இவர் மத விவகாரங்களில் ஆழ்ந்த ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார். மேலும் சங்கபதி / சங்கவி என்ற பட்டத்தையும் வகித்தார். இது ஒரு கோயிலைக் கட்டுவது அல்லது வெகுஜன யாத்திரை ஏற்பாடு செய்வது போன்ற முக்கிய பங்களிப்பைச் செய்யும் ஒரு சாதாரண தலைவருக்கு வழங்கப்படும் ஒரு தலைப்பாகும். ஜான் எஃப். ரிச்சர்ட்ஸ் என்பவர் 1996 இல் இவரை "பகர்ஜி போக்ரா" என்று குறிப்பிடுகிறார். மேலும் இவரை போக்ரா சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஒரு முஸ்லிம் இஸ்மாயிலி வணிகர் என்று வர்ணிக்கிறார்.

இவரைப் பற்றிய முந்தைய குறிப்பு 16 மார்ச் 1619 தேதியிட்ட ஒரு கிழக்கிந்திய நிறுவனப் பதிவில் காணப்படுகிறது. [4] சூரத்தின் சுவாலி துறைமுகத்தில் உள்ள அனைத்து ஆங்கிலக் கப்பல்களுக்கும் "மரியாதையான பயன்பாடு" வழங்கப்பட வேண்டும் எனத் தெரிவிக்கிறது. [5] இதன் பொருள் இவரது முகவருக்கு வணிக பரிவர்த்தனைகள் செய்வதற்காக ஆங்கிலக் கப்பல்களைப் பார்வையிட இவருக்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டது. இது 1619 வாக்கில் இவர் ஏற்கனவே நன்கு நிறுவப்பட்ட வணிகர் என்பதைக் குறிக்கிறது.

வணிகம்

தொகு

விரிவாக்கம்

தொகு

இவரின் வணிகத்தில் இந்தியாவின் பல இடங்களிலும், பாரசீக வளைகுடா, செங்கடல் மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் துறைமுக நகரங்களிலும் கிளைகள் இருந்தன. இவருக்கு இந்தியாவின் மிக முக்கியமான வணிக மையங்களில் முகவர்கள் இருந்தனர்

  • ஏகாதிபத்திய மூலதனம் மற்றும் இண்டிகோ வர்த்தகத்தின் மையத்தை ஆக்ராவில், கொண்டிருந்தார்.
  • ஆக்ரா-சூரத் பாதையில் உள்ள முக்கிய போக்குவரத்து மற்றும் நெசவு மையமான புர்கான்பூரில் இவரது வணிகம் இருந்தது.
  • தக்காணத்திலுள்ள கோல்கொண்டாவில்இவரது முகவர்கள் மசாலாப் பொருட்களை (குறிப்பாக வாங்கி அங்கு மிளகு மற்றும் ஏலக்காய்) வாங்கினர்.
  • கோவாவில், இவரது முகவர்கள் கடலோர வர்த்தகத்திற்காக மலபார் போர் கப்பல்களைப் பயன்படுத்தும் மசாலாப் பொருட்களை வாங்கினர்;
  • மலபாரில் உள்ள கோழிக்கோடு, வகைப்படுத்தப்பட்ட மசாலாப் பொருட்களுக்கான வர்த்தக மையமாக இருந்தது.
  • பீகார் [6] மற்றும்

குசராத்துக்குள், இவரது முகவர்கள் அகமதாபாத், பரோடா, மற்றும் பரூச் உள்ளிட்ட பல்வேறு நகரங்களில் பரவியிருந்தனர்.

வணிக நடவடிக்கைகள்

தொகு

ஒரு மொத்த வர்த்தகரான, இவர் பரந்த அளவிலான பொருட்களைக் கையாண்டார். வரலாற்று பதிவுகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இவரது சில ஒப்பந்தங்கள் [7] [8]

  • 1625இல் இவர் டச்சுக்காரர்கள் கொண்டு வந்த முழு மிளகு பங்குகளையும் சூரத்துக்கு வாங்கினார். சூரத்தில் உள்ள ஆங்கில தொழிற்சாலை இவரிடமிருந்து 10,000 டாலர் மதிப்புள்ள மிளகு வாங்குவதற்கு 16 மக்முதிகள் என்ற விகிதத்தில் வாங்க முடிவு செய்தது. [b] தென்னிந்தியாவிலிருந்து வணிகர்கள் புதிய மிளகுத்தூளுடன் சூரத்துக்கு வந்தபோது, இவர் அவர்களிடமிருந்து அனைத்து மிளகுகளையும் வாங்கினார். ஆங்கிலேயர்கள் பின்னர் மிளகு வாங்க தக்காணத்திற்கு ஒரு முகவரை அனுப்பினர். ஆனால் இவர் தனது முகவர்களிடம் மிளகுப் பங்கை ஆங்கிலேயர்கள் கொடுக்கத் தயாராக இருந்ததை விட சற்றே அதிக விலைக்கு வாங்கச் சொன்னார். இறுதியில், ஆங்கிலேயர்கள் இவரிடமிருந்து மிளகு வாங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
  • 1629 இல் பவளத்தை விற்பதற்கு கடினமாக இருந்ததை அடுத்து ஆங்கிலேயர்களிடமிருந்து தள்ளுபடி விலையில் வாங்கினர்.
  • 1629இல் 20,000 மமமுதிகளை மதிப்புள்ள மிளகினை ஆங்கிலேயருக்கு விற்றார் .
  • 1633இல் 12,000 டோலா தங்கத்தை ஆங்கிலேயர்களிடமிருந்து வர்த்தகம் செய்தார்.
  • 1641 இல் மஞ்சள் மற்றும் ஏலக்காயை ஆங்கிலேயர்களுக்கு விற்றார் .

இவர் உள்ளூர் வணிகர்களிடமிருந்து அபினி மற்றும் பருத்தியையும் வாங்கி தென்னிந்தியாவில் அல்லது மலுக்குத் தீவுகளில் மிளகுக்காக பரிமாறிக்கொண்டார்.

இவர் பெரும்பாலும் ஒரு குறிப்பிட்ட பொருளின் முழு அளவையும் வாங்குவார். பின்னர் இந்தியர்கள் மற்றும் வெளிநாட்டவர்கள் உட்பட மற்ற வணிகர்களுக்கு விதிமுறைகளை ஆணையிடுவார். டபிள்யூ. எச். மோர்லேண்டின் கூற்றுப்படி, இவர் ஆதிக்கம் செலுத்திய பிரதிநிதிகள் 5 முதல் 10 லட்சம் ரூபாய் வரையிலான முழு சரக்குகளையும் வாங்கினர். [9] 1643 சூலை 18 தேதியிட்ட ஒரு ஆங்கிலத் தொழிற்சாலை பதிவு இவரை "அனைத்து ஐரோப்பிய பொருட்களின் ஒரே ஏகபோகவாதி " என்று குறிப்பிடுகிறது. ஐரோப்பியர்கள் மற்றும் சிறிய உள்ளூர் வணிகர்களுக்கிடையிலான ஒப்பந்தங்கள் இவரால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டன என்றும், ஒப்பந்தங்களின் "நேரமும் விலையும்" "இவரது விருப்பப்படி மற்றும் இவரது சொந்த விருப்பப்படி" தீர்மானிக்கப்பட்டது என்றும் அது மேலும் கூறுகிறது.

ஐரோப்பியர்களுடனான உறவுகள்

தொகு

இவர் சில சமயங்களில் பிரிட்டிசு கிழக்கிந்திய நிறுவனத்துடன் போட்டியிட்டார். ஆனால் இவர் சூரத்தில் அவர்களின் மிகப்பெரிய கடன் மற்றும் வாடிக்கையாளராகவும் இருந்தார். இருவரும் அடிக்கடி ஒருவருக்கொருவர் பரிசுகளையும் கடிதங்களையும் அனுப்பினர். [10]

  • 1635: இவர் ஒன்பது துண்டுகள் வெள்ளை துணியை நிறுவனத்திற்கு கொடுத்தார்.
  • 1643: இவருக்கு ஒரு ஜெர்மனில் தயாரான மார்ப்சளவுச் சிலையை (நியூரம்பெர்க்கில் தயாரிக்கப்பட்டது) கிழக்கிந்திய நிறுவனம் வழங்கியது.
  • 1654: இவர், நிறுவன இயக்குநர்களிடம் இந்தியாவில் உள்ள ஊழியர்களுடனான தனது தகராறுகளைத் தீர்ப்பதற்கு கேட்டுக் கொண்டார். இந்த முடிவு இவருக்கு சாதகமாக இல்லை. ஆனால் நிறுவனம் இவருக்கு பல பரந்த துணி மற்றும் சாடின் துண்டுகள், இரண்டு பெரிய கண்ணாடிகள் மற்றும் நிறுவனத்தின் ஆணை பொறிக்கப்பட்ட ஒரு இரட்டைத் தட்டு ஆகியவற்றைக் கொடுத்தது.
  • 1661: இவர் நிறுவனத்திற்கு காலிகோ துணிகளைக் கொடுத்தார்.

இவர் (மாதத்திற்கு 1-1.5%) வசூலிக்கும் அதிக வட்டி விகிதங்கள் குறித்து ஆங்கிலேயர்கள் பெரும்பாலும் புகார் கூறினர். ஒரு ஆங்கில பதிவு இவாறு கூறுகிறது, "நகரம் [சூரத்] பணம் இல்லாதது; விர்ஜி வோரா மட்டுமே அதன் மாஸ்டர்" மற்றும், "விர்ஜி வோரா தவிர வேறு யாரிடமும் பணம் இல்லை" [11]

  • 1642: 1642 ஜனவரி 27 தேதியிட்ட ஒரு கடிதம் இவரை கிழக்கிந்திய நிறுவ்னத்தின் "மிகப் பெரிய கடன் வழங்குநர்" என்று குறிப்பிடுகிறது,
  • 1647: கோல்கொண்டாவில் மாதத்திற்கு 1.17% வட்டிக்கு 10,000 பகோடாக்களை (சுமார் 6000 £) வழங்குவதன் மூலம் பர்மாவின் பெகுவிற்கு கிழக்கிந்திய நிறுவ்னத்தின் பயணத்திற்கு நிதியளித்தார் .
  • 1650: சூரத்தில் உள்ள ஆங்கிலத் தொழிற்சாலையின் தலைவரான மெர்ரிக்கு ரூ. 100,000 ரூபாய் வழங்கப்பட்டது.
  • 1669: ஆங்கிலேயர்கள் ரூ. 400,000 ரூபாய், கடன் வழங்குநர்கள் குழுவில் இருந்து அதிலிவர்விர்ஜி ஒரு முக்கியமான உறுப்பினராக இருந்தார்.

இந்தியாவில் உள்ள டச்சு கிழக்கிந்திய நிறுவனத்திற்கு வழங்கப்பட்ட மூலதனத்தின் பெரும்பகுதி இவரும், இவரது நெருங்கிய கூட்டாளியான சாந்திதாசு சாவேரி ஆகியோரிடமிருந்தும் வந்தது. இவர் தனிப்பட்ட ஆங்கிலேயர்களுக்கு அவர்களின் சொந்த வர்த்தகத்திற்கு கடன் கொடுத்தார் - இது நிறுவனத்தின் லண்டன் அலுவலகத்தால் கண்டிக்கப்பட்டது.

டச்சுக்காரர்களும் ஆங்கிலேயர்களும் பெரும்பாலும் சூரத்திலிருந்து ஆக்ராவுக்கு உண்டியல் மூலம் (கோரிக்கை வரைவுகள் அல்லது பயணிகளின் காசோலைகளைப் போன்றது) பெரும் தொகையை அனுப்ப இவரது வசதிகளைப் பயன்படுத்தினர்.

முகலாய அதிகாரிகளுடனான உறவுகள்

தொகு

சூரத்தின் முகலாய சுபாதார்களுடன் (ஆளுநர்கள்) இவரது உறவுகள் பெரும்பாலும் நல்லுறவைக் கொண்டிருந்தன. 1623 வாக்கில், சூரத்தின் முகலாய சுபாதார் இசாக் பேக்குடன் இவர் செல்வாக்கு பெற்றார். [12] சூரத்தின் குடிமை விவகாரங்களில் இவர் ஒரு முக்கிய நபராக இருந்தார். மேலும் முக்கியமான பொதுப் பிரச்சினைகளைப் பற்றி விவாதிக்க அமைக்கப்பட்ட குழுக்களில் ஒரு பகுதியாக இருந்தார். 1624 சூலையில், ஆங்கிலேயர்களுக்கு சில வர்த்தக மற்றும் மத உரிமைகளை வழங்குவதற்காக அமைக்கப்பட்ட குழுவில் உறுப்பினராக இருந்தார். குழுவின் மற்ற உறுப்பினர்களில் சையிப் கான் (சூரத்தின் சுபாதார்), தாமஸ் ராசுடெல் (ஆங்கில தொழிற்சாலையின் தலைவர்), ஜாம் குலி பேக் (சூரத் கோட்டையின் தளபதி), முகமது காசிம் (தலைமை காசி) மற்றும் அரி வைசியர் ஆகியோர் அடங்குவர். [13] 1636 ஆம் ஆண்டில், ஆங்கில கடற்கொள்ளையர்களிடம் தங்கள் பொருட்களை இழந்த வணிகர்களின் கூற்றுக்களை தீர்ப்பதற்காக சுப்தார் அமைத்த குழுவில் இவர் இருந்தார்.

1630 களில் சூரத்தின் சுபாதார் மிர் மூசா (அவரது தலைப்பு முயிசு-உல்-முல்க் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது ) ஆங்கிலேயர்களுடன் வர்த்தகம் செய்தார். அவருடன் நல்லுறவைப் பேணுவதற்காக, மிர் மூசா வர்த்தகம் செய்த பொருட்களில் இவர் ஆங்கிலேயர்களுக்கு வணிகம் செய்யவில்லை. பின்னர் 1642 ஆம் ஆண்டில், மிர் மூசா இவருக்கு பவளப் பங்குகளில் உதவினார். இவர் பின்னர் மிர் மூசாவுடனான தனது நட்பை 1643 இல் பவளம், மிளகு மற்றும் பிற பொருட்களின் ஏகபோக உரிமையைப் பயன்படுத்தினார். [14]

1635 இல் சுருக்கமாக மிர் மூசாவை சுபாதாராக மாற்றிய அக்கீம் சத்ரா (மாசி-உசு-ஜமான்), 1638 இல் சூரத்தில் கிடைக்கக்கூடிய அனைத்து மிளகு பொருட்களையும் கைப்பற்றினார். மேலும் சூரத்தின் வணிக சமூகங்களிடமிருந்தும் பணம் பறித்தார். இதன் விளைவாக இவருடன் மோதலில் ஈடுபட்டார். 1638 ஆரம்ப மாதங்களில், இவரை சூரத் சிறையில் அடைத்தார். அவர் இவர் மீது ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட குற்றங்களுக்கு எதிராக குற்றம் சாட்டினார். மேலும் இந்த குற்றங்களின் பட்டியலை முகலாய பேரரசர் ஷாஜகானுக்கும் அனுப்பினார். [15] இவர் அனைத்து குற்றச்சாட்டுகளையும் மறுத்தார். பேரரசரால் விடுவிக்கப்பட்டார். அக்கீம் பதவியில் இருந்தும் நீக்கப்பட்டார். [16]

முகலாயப் பேரரசர் ஷாஜகானுக்கு நான்கு அரபு குதிரைகளை அனுப்பியதாக இவர் குறிப்பிடப்படுகிறார். மேலும் இளவரசர் முராத் பக்ச் பேரரசரை 18 புகழ்பெற்ற குசராத் காளைகள 1657இல் வழங்கியதாகத் தெரிகிறது. [17]

இறுதி நாட்கள்

தொகு

1664 இல் மராட்டிய தலைவர் சிவாஜி சூரத்தை தாக்கியபோது இவர் பெரும் பின்னடைவை சந்தித்தார். 1664 சனவரி 7 இல், மராட்டிய வீரர்கள் இவரது குடியிருப்பு மற்றும் கிடங்குகளை இடித்து, முத்து, மாணிக்கம், மரகதம் மற்றும் வைரங்களை பெருமளாவில் சூறையாடினர். [18] சிவாஜிக்கு இவரிடமிருந்து "ஆறு பீப்பாய்கள் தங்கம், பணம், முத்துக்கள், கற்கள் மற்றும் பிற விலைமதிப்பற்ற பொருட்கள்" கிடைத்ததாக நேரில் கண்ட வோல்கார்ட் ஐவர்சன் என்ற டச்சுப் பயணி கூறுகிறார். 1660 களில் சூரத்துக்கு வருகை தந்தபோது இவருடன் நட்பை வளர்த்துக் கொண்ட பிரெஞ்சு பயணி ஜீன் டி தெவெனோட், சிவாஜியின் தாக்குதலின் போது இவருக்கு ஏற்பட்ட பெரும் பண இழப்பு குறித்தும் எழுதினார். [19] இந்த கொள்ளை £ 50,000 மதிப்புடையது என்று வில்லியம் ஃபாஸ்டர் என்பவர் மதிப்பிடுகிறார். [20]

மராட்டிய தாக்குதலுக்குப் பிறகும், இவர் சூரத்துக்கு வெளியே பல இடங்களில் இவரது சொத்துக்கள் இருந்ததால், முற்றிலுமாக அழிக்கப்படவில்லை. சூரத்தின் சுபாதார், இவரையும் மற்றும் காஜி சாகித் பேக் என்பவரையும் ஆக்ராவில் உள்ள முகலாய அரசவைக்கு அனுப்பி, நகரத்தை பலப்படுத்த அதிகாரிகளை சமாதானப்படுத்தினார். 1664 நவம்பர் 27 தேதியிட்ட ஒரு ஆங்கிலக் கடிதம் இவ்வாறு கூறுகிறது: "இந்த நகரத்தின் மிகப் பெரிய இரண்டு வணிகர்களான காஜி சாகித் பேக் மற்றும் விர்ஜி வோரா, தலையை இன்னும் பிடித்துக் கொண்டு பெரிய பேரம் பேசுகிறார்கள்; ஆகவே சிவாஜி அனைத்தையும்ம் எடுத்துச் செல்லவில்லை. ஆனால் இவர்களையும் அவர்களின் வர்த்தகத்தை முன்னெடுக்கும் திறனையும் விட்டுவிட்டார். [21]

இவரைப் பற்றிய கடைசி குறிப்புகள் 1670 ஆம் ஆண்டின் ஆங்கிலப் பதிவுகளில் காணப்படுகின்றன, இது குவாஜா மினாஸ் என்ற ஆர்மீனிய வணிகர் இவர் சார்பாக அகலமான துணியை வாங்குவது பற்றியும், இவரது பேரன் நாஞ்சந்த் என்பவர் தகரம் மற்றும் தாமிரத்தை வாங்குவதையும் பற்றியும் பேசுகிறது. [22] 1670 வாக்கில் இவருக்கு வயதாகிவிட்டது. மேலும் 1670 இல் சிவாஜியின் சூரத்தின் மேலான இரண்டாவது தாக்குதலின் போது மற்றொரு பின்னடைவை சந்தித்தார். சூரத்தின் வணிகர்கள் மற்றும் தரகர்களின் ஆங்கிலம் மற்றும் டச்சு பதிவுகள் 1670 க்குப் பிறகு இவரைக் குறிப்பிடவில்லை.

1681-1686 காலப்பகுதியில் சூரத்தில் பிரெஞ்சு நடவடிக்கைகளின் தலைவராக பணியாற்றிய பிரான்சுவா மார்ட்டின், வங்கியாளர் மற்றும் வணிகர்களின் ஒரு தொகுப்பைப் பற்றி எழுதினார். அவர் எப்போதும் "சகோதரர்கள் போராஸ்" என்றே குறிப்பிடுகிறார். 1976 இல் எழுதிய லோட்டிகா வரதராஜன் கூறினார்: "பொருள் மூலம் பிரிப்பதில், இரண்டு சகோதரர்களில் ஒருவரான விர்ஜி வோரா என்பது சாத்தியமானதை விட அதிகமாகத் தெரிகிறது". [23] இருப்பினும், மக்ராண்ட் மேத்தா (1991) 1670 க்கு அப்பால் வாழ்ந்திருந்தால் ஆங்கில பதிவுகள் நிச்சயமாக விர்ஜியைக் குறிப்பிட்டிருக்கும் என்று நம்புகிறார். எனவே 1670 இல் விர்ஜி இறந்திருக்கலாம் என்று அவர் ஊகிக்கிறார். [24] பி.ஜி.கோகலே இவரது பேரன் நாஞ்சந்த் வணிகத்தை ஏற்றுக்கொண்ட பிறகு இவர் வணிகத்திலிருந்து ஓய்வு பெற்றிருக்கலாம். மேலும் 1675 இல் இறந்திருக்கலாம் என்று கருதுகிறார். [25] பால் துண்டாஸ் 1675 இல் இவர் இறந்தார் என்று நம்பினார். [26]

குறிப்புகள்

தொகு
  1. ↑ பல்வேறு வரலாற்று பதிவுகளில் காணப்படும் இவரது பெயரின் மாற்று ரோமானிய எழுத்துக்கள்: "விர்ஜி வோரா," "விர்கி வோரா," "வோர்ஜ் வோரா," "பகார்ஜி போரா" மற்றும் "பகார்ஜி போக்ரா." இவரிடமிருந்து நிறுவனத்திற்கு 1655இல் சென்ற ஒரு கடிதத்தில் குசராத்தியில் "விர்ஜி வோகோரா கேண்டுவா" என்று கையெழுத்திடப்பட்டுள்ளது."
  2. ↑ மகமுதி ஒரு சமகால நாணய அலகு (1 ரூபாய் 1625 இல் 2 3/4 மகமுதிகளுக்கு சமமாக இருந்தது). மகமுதி இந்த சூழலில் சுமார் 33 பவுண்டுகளுக்கு சமமான ஒரு பாரம்பரிய வெகுஜன அலகு ஆகும்.

மேற்கோள்கள்

தொகு
  1. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). "VII. The Merchant Prince Virji Vora". Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. pp. 137–146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  2. ↑ R. J. Barendse (2002). The Arabian seas: the Indian Ocean world of the seventeenth century. M.E. Sharpe. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-7656-0729-4.
  3. ↑ K. H. Kamdar (1968). "Virji Vorah, Surat Millionaire Mahajan" (in Gujarati). Journal of the Gujarat Research Society XXX (4): 277–9. 
  4. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). "VII. The Merchant Prince Virji Vora". Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. pp. 137–146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  5. ↑ The English factories in India, 1618-1669. Clarendon Press. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  6. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). "VII. The Merchant Prince Virji Vora". Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. pp. 137–146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  7. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). "VII. The Merchant Prince Virji Vora". Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. pp. 137–146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  8. ↑ Makrand Mehta (1991). "Virji Vora: The Profile of an Indian Businessman in the 17th Century". Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. pp. 53–63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  9. ↑ Makrand Mehta (1991). "Virji Vora: The Profile of an Indian Businessman in the 17th Century". Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. pp. 53–63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  10. ↑ Makrand Mehta (1991). "Virji Vora: The Profile of an Indian Businessman in the 17th Century". Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. pp. 53–63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  11. ↑ Surendra Gopal. "Economic life of Jains in Medieval times". பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  12. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). "VII. The Merchant Prince Virji Vora". Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. pp. 137–146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  13. ↑ Makrand Mehta (1991). "Virji Vora: The Profile of an Indian Businessman in the 17th Century". Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. pp. 53–63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  14. ↑ Makrand Mehta (1991). "Virji Vora: The Profile of an Indian Businessman in the 17th Century". Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. pp. 53–63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  15. ↑ Circumambulations in South Asian history (illustrated ed.). Brill. 2003. p. 60. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-90-04-13155-2.
  16. ↑ Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. 1991. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1.
  17. ↑ Campbell (1896). "Chapter I. Early Musalmán Governors.(A.D. 1297–1403.) and II. ÁHMEDÁBÁD KINGS. (A. D. 1403–1573.)". History of Gujarát. The Government Central Press. p. 282.   இந்தக் கட்டுரை பொது உரிமையில் உள்ள மூலத்திலிருந்து உரையைக் கொண்டுள்ளது.
  18. ↑ Marguerite Eyer Wilbur (1950). The East India Company: And the British Empire in the Far East. Stanford University Press. p. 175. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8047-2864-5. இணையக் கணினி நூலக மைய எண் 255101136. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  19. ↑ Thevenot, Indian Travels of Thevenot and Careri, S.N. Sen (ed), New Delhi, 1949, p.22.
  20. ↑ Makrand Mehta (1991). Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  21. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  22. ↑ Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. 1979. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8.
  23. ↑ Lotika Varadarajan (May 1976). "The Brothers Boras and Virji Vora". Journal of the Economic and Social History of the Orient (BRILL) 19 (2): 224–227. 
  24. ↑ Makrand Mehta (1991). "Virji Vora: The Profile of an Indian Businessman in the 17th Century". Indian merchants and entrepreneurs in historical perspective. Academic Foundation. pp. 53–63. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7188-017-1. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-24.
  25. ↑ Balkrishna Govind Gokhale (1979). "VII. The Merchant Prince Virji Vora". Surat In The Seventeenth Century. Popular Prakashan. pp. 137–146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7154-220-8. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
  26. ↑ Paul Dundas (2002). The Jains. Routledge. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-415-26606-2. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-11-25.
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=விர்ஜி_வோரா&oldid=3010759" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது