நிர்ருதி
நிர்ருதி (Nirṛti) (சில சமயங்களில் நிருருதி அல்லது நிர்ரிதி என உச்சரிக்கப்படுகிறது ) மரணம், சிதைவு மற்றும் துக்கங்களை வெளிப்படுத்தும் இந்துக் கடவுள். ஆரம்பகால இந்து வேதங்களில், நிர்ருதி என்பது இறந்தவர்களின் இராச்சியத்தில் வாழும் ஒரு தெய்வமாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார். பிற்காலத்தில், நிர்ருதி மற்றும் நிருதாவும் ஒரு ஆண் கடவுளாகச் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளனர். இவர் தென்மேற்கின் திக்பாலர் ("திசைகளின் பாதுகாவலர்") என்றும் கருதப்படுகிறார்.
சொற்பிறப்பியல்
தொகுநிர்ருதி என்ற சமசுகிருதச் சொல்லுக்கு 'சிதைவு' என்று பொருள். இது நிர்ரிலிருந்து உருவானது. அதாவது 'இல்லாதது', 'ஒழுங்கின்மை' அல்லது குழப்ப நிலை' என்றும் 'ருதம் இல்லாதது', அதாவது 'சீர்கேடு' அல்லது 'சட்டமின்மை' பொருள் கொள்ளலாம். [1] [2]
இந்த சொல் வேத நூல்களில் 'இல்லாத' மற்றும் முழுமையான இருளின் சாம்ராஜ்யத்தைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்டது. இது தியாகம் மற்றும் இனப்பெருக்கம் செய்வதற்கான கடமைகளில் தவறியவர்களை நுகரும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்தியது. நிர்ருதியில், வெளிச்சமும் இல்லை. உணவும் இல்லை, குழந்தைகளும் இல்லை: வேத வாழ்க்கை மற்றும் சடங்குகளுக்குத் தேவையான கூறுகள் எதுவும் இல்லை [2]
தெய்வம்
தொகுநிர்ருதி பற்றி இருக்கு வேதத்தின் பாடல்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பெரும்பாலும் இவரிடமிருந்து பாதுகாப்பைப் பெறுவதற்காக அல்லது சாத்தியமான புறப்பாட்டின் போது இவரிடம் மன்றாடுவதற்காக. ஒரு பாடலில் (X.59), இவர் பலமுறை குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறார். இந்தப் பாடல், இவரது இயல்பைச் சுருக்கி, யாகத் தலத்திலிருந்து புறப்படும்போது இவரையும் கேட்கிறது. அதர்வண வேதத்தில் (V.7.9), இவர் தங்கப் பூட்டுகர். தைத்திரீய பிராமணத்தில் (I.6.1.4), நிர்ருதி கருமையான ஆடைகளை அணிந்திருப்பவர் என்றும், இவரது தியாகப் பங்குகள் கருமையான உமி என்றும் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. புனிதமான சதபத பிராமணத்தில் (X.1.2.9), இவர் தென்மேற்கு பிராந்தியத்துடன் தொடர்புடையவர். ஆனால் அதே உரையில் (V.2.3.3.) வேறொரு இடத்தில் இவர் இறந்தவர்களின் இராச்சியத்தில் வாழ்கிறார் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. [4] [5]
பிற்கால இந்து நூல்களில், நிர்ருதி ஒரு தெய்வமாக மீண்டும் கருத்துருவாக்கப்பட்டது. சில நூல்களின்படி, காடுகளில் வசிக்கும் புருஷர்களுக்கு (மனிதர்கள்) பிரகிருதியின் (இயற்கையின்) முக்கிய அங்கமான அதர்மத்தின் (தருமம் அல்ல) மனைவியாகவும், மூன்று அரக்கர்களான மிருத்யு (மரணம்), பயம் மற்றும் மகாபயம் (பயங்கரவாதம்) ஆகியோரின் தாயாகவும் குறிப்பிடப்படுகிறார். இவர்கள் கூட்டாக நைரிதா என்று குறிப்பிடப்பட்டனர். மற்ற நூல்கள் இவரை அதருமம் மற்றும் அகிம்சையின் (வன்முறை, அகிம்சைக்கு எதிரானது) மகளாக சித்தரிக்கின்றன. [2] பாகவத புராணத்தில், பிரம்மாவின் இரண்டு மகன்கள் அல்லது படைப்புகளான அதர்மம் மற்றும் மிருஷா (உண்மையற்ற) ஆகியோரை தத்தெடுத்தும் கொள்ளும் கொள்ளும் ஒருவராக என இவர் காட்டப்படுகிறார். [6] சில நூல்கள் நிர்ருதியை மற்ற அமங்கல தெய்வமான ஜ்யேஷ்தா அல்லது அலட்சுமியுடன் அடையாளப்படுத்துகின்றன. இச்சூழலில், இவர் சமுத்திர மந்தனிலிருந்து வெளிப்பட்டதாக விவரிக்கப்படுகிறது.
திக்பாலகர்
தொகு
சில அறிஞர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்களின் கூற்றுப்படி, நிர்ருதி பிற்கால இந்துப் புராணங்களில் ஆணாக உருமாறி திக்பாலர்களின் ஒருவரானார். நிருதி தென்மேற்கு திசையின் பாதுகாவலராகக் கருதப்படுகிறார். [7]
நிர்த்தி சில சமயங்களில் உருத்திரர்களில் ஒருவராகவும் ஸ்தானுவின் மகனாகவும் விவரிக்கப்படுகிறார். [8] [9] [10] நிர்ருதியின் பல்வேறு விளக்கங்கள் வெவ்வேறு நூல்களில் காணப்படுகின்றன. [11] ஆகமங்களின்படி, நிர்ருதி கருமையான நிறத்துடனும், பெரிய உடலுடனும் மஞ்சள் நிற ஆடைகளை அணிந்திருப்பார். இவரது வாகனம் மனிதன் அல்லது சிங்கம். [12] [13] நிர்ருதி மோசமான தோற்றமுடைய கண்கள், அகண்ட வாய், மற்றும் நீட்டிய பற்கள் ஆகியவற்றுடன் பயங்கரமான தோற்றத்தைக் கொண்டிருப்பதாக விஷ்ணு தர்மோத்திரம் கூறுகிறது. அதே வேதம் இவரது வாகனம் கழுதை என்றும், கையில் தண்டம் வைத்திருப்பதாகவும் மாறுபட்ட கணக்கு கூறுகிறது. நிருத்திக்கு தேவி, கிருஷ்ணாங்கி, கிருஷவந்தனா மற்றும் கிருஷ்ணபாஷா என்ற நான்கு மனைவிகள் இருப்பதாக விஷ்ணு தர்மோத்தர புராணம் குறிப்பிடுகிறது. [12] தேவி பாகவத புராணத்தின் படி, நிர்ருதி மேரு மலையின் தென்மேற்கு பகுதியில் அமைந்துள்ள கிருஷ்ணஜனம் என்ற நகரத்தில் வசிக்கிறார். இந்த நகரம் 2500 யோசனை பரப்பளவைக் கொண்டதாகக் கூறப்படுகிறது. [14]
சான்றுகள்
தொகு- ↑ In Praise of the Goddess: The Devimahatmya and Its Meaning (in ஆங்கிலம்). Nicolas-Hays, Inc. 2003-12-01. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-89254-616-9.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Witzel, Michael. “Macrocosm, Mesocosm, and Microcosm: The Persistent Nature of 'Hindu' Beliefs and Symbolic Forms.” International Journal of Hindu Studies, vol. 1, no. 3, 1997, pp. 501–539. JSTOR, www.jstor.org/stable/20106493. Accessed 10 Mar. 2020.
- ↑ Chandra, Suresh (1998). Encyclopaedia of Hindu Gods and Goddesses (in ஆங்கிலம்). Sarup & Sons. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7625-039-9.
- ↑ Kinsley, David (1987, reprint 2005). Hindu Goddesses: Visions of the Divine Feminine in the Hindu Religious Tradition, Delhi: Motilal Banarsidass, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 81-208-0394-9, p.13
- ↑ Bhattacharji, Sukumari (2000). The Indian Theogony: Brahmā, Viṣṇu and Śiva, New Delhi: Penguin, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-14-029570-4, pp.80–1
- ↑ "Śrīmad-bhāgavatam 4.8.2". vedabase.io. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2021-12-12.
- ↑ Chandra, Suresh (1998). Encyclopaedia of Hindu Gods and Goddesses (in ஆங்கிலம்). Sarup & Sons. p. 238. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7625-039-9.
- ↑ Dalal, Roshen (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide (in ஆங்கிலம்). Penguin Books India. p. 283. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-14-341421-6.
- ↑ Daniélou, Alain. The Myths and Gods of India: The Classic Work on Hindu Polytheism from the Princeton Bollingen Series (in ஆங்கிலம்). Inner Traditions / Bear & Co. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-89281-354-4.
- ↑ Dikshitar, V. R. Ramachandra (1996-01-31). The Purana Index (in ஆங்கிலம்). Motilal Banarsidass Publishe. p. 246. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-208-1273-4.
- ↑ Rao, Saligrama Krishna Ramachandra (2003). Encyclopaedia of Indian Iconography: Hinduism - Buddhism - Jainism (in ஆங்கிலம்). Sri Satguru Publications. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-7030-763-1.
- ↑ 12.0 12.1 Gopinatha Rao, T. A. (1916). Elements Of Hindu Iconography, Vol. II Part II. p. 527-529.
- ↑ Rodrigues, E. A. (1842). The Complete Hindoo Pantheon, Comprising the Principal Deities Worshipped by the Natives of British India Throughout Hindoostan: Being a Collection of the Gods and Goddesses Accompanied by a Succinct History and Descriptive of the Idols (in ஆங்கிலம்). E.A. Rodrigues.
- ↑ Mani, Vettam (1975). Puranic encyclopaedia : a comprehensive dictionary with special reference to the epic and Puranic literature. Delhi : Motilal Banarsidass. p. 62, 540.
குறிப்புகள்
தொகு- Dallapiccola, Anna L. (December 2002). Dictionary of Hindu Lore and Legend. New York, NY: Thames & Hudson. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-500-51088-1.
வெளி இணைப்புகள்
தொகு