இலாண்சூ
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.png)
.svg)
இலாண்சூ (Lanzhou) வடமேற்கு சீனாவிலுள்ள கான்சு மாகாணத்தின் தலைநகரமும் மிகப்பெரிய நகரமுமாகும்.[4] மஞ்சளாற்றங்கரையில் அமைந்துள்ள இந்த மாவட்டநிலை நகரம் முக்கியமான வட்டார போக்குவரத்து மையமாகும். தொலை வடக்குப் பகுதிகளை நாட்டின் கிழக்கு பாதியுடன் தொடர்வண்டியால் இணைக்கிறது. காலக்கோட்டில், வட பட்டுச் சாலையின் முதன்மை இணைப்பிடமாக விளங்கியது. இந்நகரம் கனரகத் தொழிற்சாலைகளுக்கும் பெட்ரோலிய வேதித் தொழிற்சாலைகளுக்கும் மையமாக விளங்குகின்றது. தொழிலக மாசுபாட்டாலும் குறுகலான ஆற்றுப் பள்ளத்தாக்கில் அமைந்துள்ளதாலும் உலகில் மிகவும் மோசமான காற்றுத் தரம் கொண்டதாக இலாண்சூ இருந்தது. அரசு எடுத்துள்ள முயற்சிகளால், 2015இல் சீனாவின் மிக முன்னேறிய வானிலை உள்ள நகரமாக விருது பெற்றுள்ளது.
2010 கணக்கெடுப்பின்படி 3,616,163 மக்கள்தொகை கொண்டுள்ள இலாண்சூவின் 1,088 ச.கிமீ (420 சது மை) பரப்பளவுள்ள நகரியப் பகுதியில் 2,177,130 மக்கள் வாழ்கின்றனர்.[5] 2018இல் 298 square kilometres (115 சது மை) பரப்புள்ள மையப்பகுதியின் மக்கள்தொகை 2,890,000 ஆக உயர்ந்துள்ளது.[1]
வரலாறுதொகு
முதலில் மேற்கு சீனப் பிரதேசத்தில் இலாண்சூ கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டில் கின் மாநிலத்தின் ஒரு பகுதியாக மாறியது. கிமு 81 இல், ஆன் வம்சத்தின் கீழ் இருந்துள்ளது. (206 கிமு-கிபி 220), இது தங்க நகரம் என்று அழைக்கப்பட்டது, மேலும் கி.மு. முதல் நூற்றாண்டிலிருந்தே இது பண்டைய வடக்கு பட்டுச் சாலையின் ஒரு முக்கிய இணைப்பாக இருந்தது,[6][7] மேலும் ஒரு முக்கியமான வரலாற்று நிகழ்வான மஞ்சள் நதி கடக்கும் இடமாகவும் இருக்கிறது. நகரத்தைப் பாதுகாக்க, சீனாவின் பெருஞ் சுவர் யுமேன் வரை நீட்டிக்கப்பட்டது. பெருஞ்சுவரின் பகுதிகள் கட்டப்பட்ட பகுதிக்குள் இன்னும் உள்ளன.
ஆன் வம்சத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, இலாண்சூ பழங்குடி நாடுகளின் தொடர்ச்சியான தலைநகரமானது. 4 ஆம் நூற்றாண்டில் இது சுதந்திர மாநிலமான லியாங்கின் தலைநகராக இருந்தது. வடக்குப் பகுதியின் வீ வம்சத்தின் (386–534) தளபதி ஜின்ஷெங் இதை மீண்டும் நிறுவி, ஜின்ஷெங் (தங்க நகரம்) என்று பெயர் மாற்றினார். வெவ்வேறு கலாச்சார பரம்பரைகளுடன் கலந்த, இன்றைய கான்சு மாகாணத்தில், 5 முதல் 11 ஆம் நூற்றாண்டு வரை, பௌத்த ஆய்வுக்கான மையமாக மாறியது. சூய் வம்சத்தின் கீழ் (581–618) இந்த நகரம் முதன்முறையாக இலாண்சூ மாகாணத்தின் இடமாக மாறியது, இந்த பெயரை தாங் வம்சம்தின் கீழ் (618-907) தக்க வைத்துக் கொண்டது. 763 ஆம் ஆண்டில் இந்த பகுதி திபெத்திய பேரரசால் கைப்பற்றப்பட்டது. மற்றும் 843 இல் தாங் கைப்பற்றியது.
1127 க்குப் பிறகு அது சின் வம்சத்தின் கைகளில் சென்றது, 1235 க்குப் பிறகு அது மங்கோலியப் பேரரசின் வசம் வந்தது. மிங் வம்சத்தின் கீழ் (1368-1644) இந்த மாவட்டம் ஒரு மாவட்டமாக தரமேற்றப்பட்டு லிண்டாவோ மாகாணத்தின் நிர்வாகத்தின் கீழ் வைக்கப்பட்டது, ஆனால் 1477 இல் இலாண்சூ ஒரு அரசியல் பிரிவாக மீண்டும் நிறுவப்பட்டது.
நகரம் அதன் தற்போதைய பெயரை 1656 இல், சிங் வம்சத்தின் போது பெற்றது. 1666 இல் கான்சு ஒரு தனி மாகாணமாக மாற்றப்பட்டபோது, இலாண்சூ அதன் தலைநகரானது. 1739 ஆம் ஆண்டில் லிண்டாவோவின் தலைநகரம் லான்ஷோவுக்கு மாற்றப்பட்டது, பின்னர் இது இலாண்சூ என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சிறந்த மாகாணமாக மாற்றப்பட்டது.
1864-1875 இல் தங்கன் கிளர்ச்சியின் போது இலாண்சூ மோசமாக சேதமடைந்தது. 1920 கள் மற்றும் 1930 களில் இது வடமேற்கு சீனாவில் சோவியத் ஒன்றியத்தின் செல்வாக்கின் மையமாக மாறியது. இரண்டாவது சீன-சப்பானியப் போரின் போது (1937-1945) 1935 ஆம் ஆண்டில் சிய்யான் உடன் நெடுஞ்சாலை மூலம் இணைக்கப்பட்ட இயாண்சூவின் முனையமாக மாறியது . சீன-சோவியத் நெடுஞ்சாலை, ஜியான் பகுதிக்கு விநியோகங்களுக்கான பாதையாக பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்த நெடுஞ்சாலை வடமேற்கு சீனாவின் முதன்மை போக்குவரத்து பாதையாக இருந்தது.
உருமுச்சியிலிருந்து சின்சியாங்கின் வரை ரயில் பாதை முடியும் வரை இது இருந்தது.. போரின் போது இலாண்சூ சப்பானிய விமானப்படையால் குண்டு வீசப்பட்டு பெரிதும் பாதிக்கப்படது.[ மேற்கோள் தேவை ] 1937 ஆம் ஆண்டு சப்பானிய சீனா போரின் போது, குமின்ஜுன் முஸ்லீம் படைத்தலைவர்கள் மா ஹொங்குய் மற்றும் மா புஃபாங் ஆகியோர் இலாண்சூவை தங்கள் குதிரைப்படை படையினரால் பாதுகாத்தனர், சப்பானியர்கள் ஒருபோதும் லான்ஷோவைக் கைப்பற்ற இயல வில்லை.
இந்த நகரம் தற்போது காலியாக உள்ள ரோமன் கத்தோலிக்க மறைமாவட்டத்தின் இடமாகும் [8] இது முன்னர் ஒரு விகாரிய அப்போஸ்தலிக்கின் மையமாக இருந்தது ( வடக்கு கான்-சுவின் விகாரேட் அப்போஸ்தலிக் ).[9]
மேற்கோள்கள்தொகு
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Cox, W (2018). Demographia World Urban Areas. 14th Annual Edition. St. Louis: Demographia. பக். 22. http://www.demographia.com/db-worldua.pdf.
- ↑ 2.0 2.1 "2015中国城市GDP排名出炉! 第一无悬念". 21 January 2016. May 21, 2016 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது.
- ↑ Jun Jing (1996), The Temple of Memories: History, Power, and Morality in a Chinese Village, Stanford: Stanford University Press, p. 4.
- ↑ "Illuminating China's Provinces, Municipalities and Autonomous Regions". PRC Central Government Official Website. 2014-05-17 அன்று பார்க்கப்பட்டது.
- ↑ "zh:兰州市第六次全国人口普查主要数据公布我市人口年龄结构尚处"红利期"". 兰州新闻网 (Chinese). 兰州市人民政府. மே 25, 2011. மார்ச்சு 4, 2016 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது. சூலை 20, 2015 அன்று பார்க்கப்பட்டது.CS1 maint: Unrecognized language (link)
- ↑ Xian Xiaowei, Zhang Linyuan, Ai Nanshan and Wihelm Wohlke, On the relation between the evolution of natural environment and human factors and the development of urban settlement—Take the Lanzhou Valley Basin as an examples, Springerlink vol.1,no.1 (1991)[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]
- ↑ C.Michael Hogan, Silk Road, North China, the Megalithic Portal, ed. Andy Burnham
- ↑ "Archdiocese of Lanzhou [Lanchow]". Catholic-Hierarchy.org. டேவிட் எம். சேனி. January 21, 2015 அன்று பார்க்கப்பட்டது.
- ↑ "CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Vicariate Apostolic of Northern Kan-Su". www.newadvent.org. August 14, 2017 அன்று பார்க்கப்பட்டது.
வெளி இணைப்புகள்தொகு
- Lanzhou government website பரணிடப்பட்டது 2018-08-12 at the வந்தவழி இயந்திரம்
- Map of Lanzhou பரணிடப்பட்டது 2016-03-06 at the வந்தவழி இயந்திரம்
விக்கிச்செலவில் செலவு வழிகாட்டி: இலாண்சூ
