பலிஜா
தெலுங்கு நாயுடுகளான கொல்லா, கவரா, காப்பு ஆகிய சாதிகள் "பலிஜா" வின் பிரிவுகளாக உள்ளனர்.
பலிஜா (Balija) எனப்படுவோர் தமிழகம், கருநாடகம் மற்றும் ஆந்திர மாநிலங்களில் வாழும் ஒரு வணிக சமூகமாகும்.[1] இவர்களது தாய்மொழி தெலுங்கு மொழியாகும். இவர்கள் தமிழ்நாட்டில் கவரா என்ற பெயரில் அறியப்படுகின்றனர்.[2] நாயுடு, நாயக்கர், செட்டியார், ரெட்டி மற்றும் ராவ் முதலியன இவர்களது பட்டங்களாகும்.
| குறிப்பிடத்தக்க மக்கள்தொகை கொண்ட பகுதிகள் | |
|---|---|
| தமிழ்நாடு, ஆந்திரப் பிரதேசம், கருநாடகம் | |
| மொழி(கள்) | |
| தெலுங்கு, தமிழ், கன்னடம் | |
| சமயங்கள் | |
 இந்து சமயம் | |
| தொடர்புள்ள இனக்குழுக்கள் | |
| காப்பு, கவரா, வளஞ்சியர், தெலகா, ஒண்டாரி |
சொற்பிறப்பு
தொகுபலிஜா என்றால் வணிகன் என்று பொருளாகும். பலிஜா என்பது இடைக்கால பயன்பாட்டில் இருந்த சொற்களாலான பலஞ்சா, பனாஞ்சா, பளஞ்சா, பனஞ்சு, வளஞ்சியர் போன்ற சொற்களின் திரிபாகும். இவை அனைத்தும் வடமொழி சொல்லான வனிஜ் என்பதிலிருந்து பெறப்பட்டவையாகும்.[3]
பலிஜா என்றால் யாகம் செய்த பொழுது தோன்றியவர்கள் என்று பொருள். அதாவது சமஸ்கிருத வார்த்தை பாலி - யாகத்தையும், ஜா - பிறந்ததையும் கொண்டு பெறப்படுகிறது.[4]
பூர்வீகம்
தொகுஅய்யபொழில் என்ற வணிகக்குழுவினர் கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு முதல் தென்னிந்தியாவின் பல பகுதிகளில் வணிகம் செய்தனர்.[5] கி.பி. பதிமூன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்து, ஆந்திர நாட்டில் வீர பலஞ்சா என்ற வணிகக்குழுவினரை பற்றி குறிப்பிடும் கல்வெட்டுகள் தோன்றத் தொடங்கின. வீர பலஞ்சா வணிகர்களின் தலைமையிடமாக அய்யபொழில் திகழ்ந்தது.[6] அய்யபொழில் நகரம் என்பது தற்கால கருநாடக மாநில பீசப்பூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஐஹோல் நகரமாகும்.[7] இவ்வணிகர்கள் தெலுங்கில் வீர பலிஜா என்றும் கன்னடத்தில் வீர பனாஜிகா என்றும் தமிழில் வீர வளஞ்சியர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். இதன் பொருள் தீரமிக்க வணிகர்கள் என்பதாகும்.[8]
இடைக்காலம்
தொகுமேலைச் சாளுக்கிய மன்னன் முதலாம் சோமேசுவரன் ஆட்சிக் காலத்தில் பலிஜா சமூகத்தவர்கள் வாழ்ந்ததற்கான கல்வெட்டு ஆதாரங்கள் கிடைக்கப்பட்டுள்ளன.[9]
பின்னர் காக்கத்திய மன்னர் இரண்டாம் பிரதாபருத்திரர் ஆட்சிக் காலத்தில் பலிஜா இனக்குழுவினரை பற்றிய கல்வெட்டுகள் கண்டறியப்பட்டுள்ளன.[10] பிரதாப ருத்திரர் சரித்திரம் மற்றும் ஶ்ரீ சித்தேஸ்வரர் சரித்திரம் ஆகிய தொன்மையான தெலுங்கு வரலாற்று நூல்களின் படி, காக்கத்தியர் இராஜ்யத்தில் பலிஜா சமூகத்தவர்கள் வாழ்ந்தனர் என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.[11]
விஜயநகர பேரரசரான கிருஷ்ணதேவராயர், முதல்முறையாக பலிஜா சமூகத்தவர்களை அரசியல் ரீதியாக அணிதிரட்டினார். இவரது ஆட்சி காலத்தில் விஜயநகர பேரரசுக்கு உட்பட்ட மாகாணங்களை மேற்பார்வையிட பலிஜா இனத்தை சேர்த்த மண்டலேஸ்வரர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர்.[12]
வரலாற்றாய்வாளர் நொபொரு காராசிமாவின் கூற்றுப்படி விஜயநகரப் பேரரசின் ஆட்சி காலத்தில் மதுரை, தஞ்சாவூர், செஞ்சி, சென்னபட்டணம், பேளூர், இராயதுர்கம் ஆகிய பகுதிகள் பலிஜா இனத்தவர்களால் ஆளப்பட்டது என்று குறிப்பிடுகிறார்.[13]
பலிஜாவின் பிரிவுகள்
தொகு- பலிஜா எனப்படுவோர் ஆந்திரா மற்றும் தமிழகத்தில் வாழுகின்ற ஒர் இனக்குழுவினர் ஆவர். இச்சமூகத்தினர் காப்பு இனத்தின் ஒரு பிரிவினராகக் கருதப்படுகின்றனர்.[14] இடவொதுக்கீட்டுப் பட்டியலில், இவர்கள் முற்பட்ட வகுப்பினர் பிரிவில் உள்ளனர். இவர்களின் குடும்ப தெய்வமாக வெங்கடாசலபதியை வழிபடுகின்றனர்.[15] இவர்கள் வைணவ நெறிகளைப் பின்பற்றுகின்றனர். இவ்வினத்தவர்கள் ஆந்திர மாநிலத்தின் இராயலசீமை பகுதியில் அதிக அளவில் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.[16]
- கவரா எனப்படுவோர் தமிழகத்தில் வாழுகின்ற ஒர் இனக்குழுவினர் ஆவர். இச்சமூகத்தினர் பலிஜா இனத்தின் உட்பிரிவினராக உள்ளனர்.[17] தமிழ்நாடு அரசு இடவொதுக்கீட்டுப் பட்டியலில், இவர்கள் பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவில் உள்ளனர்.[18] கவரைகள், பலிஜா சமூகத்துடன் திருமண உறவுகளை கொண்டுள்ளார்.[19] இவ்விரு சமூகத்தவர்களும் கௌரி விரதத்தைக் கடைபிடிப்பது வருகின்றனர்.[20]
- 24 மனை தெலுங்குச் செட்டியார் எனப்படுவோர் தமிழகத்தில் வாழுகின்ற ஒர் இனக்குழுவினர் ஆவர். இச்சமூகத்தினர் பலிஜா சமூகத்தின் ஒரு பிரிவினராக இருந்தனர். பின்னர் தொழில் அடிப்படையில் தனித்துவமான சமூகமாக மாறினார். இச்சமூகத்தினர் ஜனப்பன் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்கள்.[21]
- தசா பலிஜா எனப்படுவோர் கர்நாடகத்தில் வாழுகின்ற ஒர் இனக்குழுவினர் ஆவர். இச்சமூகத்தினர் சைன சத்திரிய இராமானுச சாது பலிஜர் என்றும் அறியப்படுகின்றனர். ஏனெனில் சைன சத்திரியான இச்சமூகத்தினர் பிட்டி தேவாவின் ஆட்சிக் காலத்தில் வைணவ தத்துவாதியான இராமாணுசரால் சைன சமயத்திலிருந்து வைணவ சமயத்திற்கு மாறினார். இம்மக்கள் வைணவ பக்தி ஆச்சாரங்களைப் பின்பற்றுகின்றனர்.[22]
அரச வம்சங்கள்
தொகுவிஜயநகர மன்னர்களால் பேரரசுக்கு உட்பட்ட மாகாணங்களை மேற்பார்வையிட அரசுப் பிரதிநிதிகளை நியமித்தனர். ஆயினும் தலைக்கோட்டை போருக்கு பின்னர் விஜயநகரப் பேரரசு வீழ்ச்சி அடைத்தது. விஜயநகர மன்னர்களால் நியமிக்கப்பட்ட அரசுப் பிரதிநிதிகள் தாங்கள் மேற்பார்வையிட்ட மாகாணங்களில் சுதந்திர அரசுகளை நிறுவிக் கொண்டனர். அவ்வாறு பலிஜா இனக்குழுவைச் சேர்ந்தவர்களால் நிறுவப்பட்ட அரச வம்சங்கள் பின்வருவன. [23]
குறிப்பிடத்தக்க நபர்கள்
தொகுஅரசர்கள்
தொகு- விசுவநாத நாயக்கர் - மதுரை நாயக்கர் அரச வம்சத்தை நிறுவியவர்.[30]
- சேவப்ப நாயக்கர் - தஞ்சை நாயக்கர்கள் அரச வம்சத்தை நிறுவியவர்.[31]
- கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் - செஞ்சி நாயக்கர்கள் அரச வம்சத்தை நிறுவியவர்.[26]
- ஸ்ரீ விஜய ராஜசிங்கன் - கண்டி நாயக்கர் அரச வம்சத்தை நிறுவியவர்.[29]
- ராணா ஜெகதேவராயன் - ஜெகதேவராயர்கள் வம்சத்தை நிறுவியவர்.[28]
- பெத்த கோனேடி நாயுடு - பெனுகொண்டா நாயக்கர்கள் அரச வம்சத்தை நிறுவியவர்.[27]
- கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் - பேளூர் நாயக்கர் அரச வம்சத்தை நிறுவியவர்.[13]
ஜமீன்தார்கள்
தொகு- வெ. இராமபத்ர நாயுடு - வடகரை ஜமீன்தாரும், மதுரை நாயக்க மன்னரான விசுவநாத நாயக்கரின் நெருங்கிய உறவினரும் இராணுவத் தளபதியுமான இராமபத்ர நாயக்கரின் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவரும் ஆவர்.[32]
- குமரப்ப சங்கரைய நாயுடு - சென்னப்ப நாயக்கன் பாளையம் ஜமீன்தாரும், செஞ்சி நாயக்க மன்னரான துபாகி கிருஷ்ணப்ப நாயக்கரின் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவரும் ஆவர்.[33]
அரசியல்வாதிகள்
தொகு- ஈ. வெ. இராமசாமி - சமூக சீர்திருத்தவாதி[34]
- பட்டுக்கோட்டை அழகிரி - சமூக சீர்திருத்தவாதி[35]
- வரதராஜுலு நாயுடு - விடுதலைப் போராட்ட வீரரும், இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் நாளிதழின் நிறுவனர்.[36]
- திருச்சி இரா. சவுந்தரராசன் - முன்னாள் சத்துணவுத் துறை அமைச்சர்[37]
- விசயகாந்து - முன்னாள் எதிர்க்கட்சித் தலைவர்[38]
- கோ. இலட்சுமணன் - மக்களவை துணை சபாநாயகர்
- எ. வ. வேலு - தமிழக பொதுப்பணித் துறை அமைச்சர்[37]
- பி. கே. சேகர் பாபு - தமிழக அறநிலையத்துறை அமைச்சர்[39]
- இ. மதுசூதனன் - முன்னாள் கைத்தறி மற்றும் துணிநூல் துறை அமைச்சர்
- ஈ.வி.கே.எஸ்.இளங்கோவன் - முன்னாள் ஒன்றிய ஜவுளிதுறை இணை அமைச்சர்[40]
- கு. பிச்சாண்டி - முன்னாள் தமிழக வீட்டு வசதித்துறை அமைச்சர்[37]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑
- Jakka Parthasarathy, ed. (1984). Rural Population in Indian Urban Setting. B.R. Publishing Corporation. p. 52. ISBN 9788170181392.
Balija are the chief Telugu trading caste , scattered ! throughout Andhra Pradesh , Karnataka and Tamil Nadu
- Narendra Nath Bhattacharyya, ed. (1980). Indian Puberty Rites. Munshiram Manoharlal. p. 23. ISBN 9780836407761.
Balija , a class of Telugu merchants
- Gilbert Slater, ed. (1918). Economic studies-Some South Indian Villages. Vol. 1. H. Milford, Oxford University Press. p. 246.
Balijas, the chief Telugu trading caste, found all over Madras Presidency. Many are landowners and cultivators
- K. S. Singh, B. G. Halbar, ed. (2003). People of India:Karnataka, Part 1. Vol. 26. Anthropological Survey of India. p. 287. ISBN 9788185938981.
The Balija are a community of Telugu origin and are scattered all over Andhra Pradesh , Karnataka , Tamil Nadu and Kerala
- Jakka Parthasarathy, ed. (1984). Rural Population in Indian Urban Setting. B.R. Publishing Corporation. p. 52. ISBN 9788170181392.
- ↑
- Kumarasamy Rajaram, ed. (1982). History of Thirumalai Nayak. Ennes Publications. p. 82.
Kamma, Gavarai, Padma Velama and Kambalathar are the Telugu speaking communities. Gavarais are also called Balijas or bangle merchants. Kambalathars are called Tottiars ( those with a Kambalam or blanket ). The Kamma and the Gavarai topped the list as merchants and agriculturists par excellence. The Padma Velamas are good agriculturists.
- Mukund, Kanakalatha (1999). The Trading World of the Tamil Merchant: Evolution of Merchant Capitalism in the Coromandel. Orient Blackswan. p. 46. ISBN 978-81-250-1661-8.
Kavarai (the Tamil word for Balija merchants)
- Niels Brimnes, ed. (2019). Constructing the Colonial Encounter: Right and Left Hand Castes in Early Colonial South India. Routledge. p. 189. ISBN 9781136819209.
The deserters, who defined themselves as maga nadu tesattar, consisted of right hand castes and were headed by Vellalas and Tamilized Balijas, known as Kavarais.
- R. Nagaswamy, ed. (1997). Studies in South Indian History and Culture. V.R. Ramachandra Dikshitar Centenary Committee. p. 321.
Turning now to another Telugu group, the Balijas, also called Kavarai, it appears that although this was a trading caste, members could also take to textile manufacture.
- Jawaharlal Nehru University. Centre for Historical Studies, ed. (1995). Studies in History. Vol. 11, 6. Sage. p. 8.
English trade in Madras, the much sought after, and obviously lucrative, exclusive contracts for trading with the English Company (both for supplying textiles and other goods and buying the European goods) had been cornered by the Right side merchants, especially the Balijas (often referred to as the Kavarai in Tamil).
- Ananda Ranga Pillai, John Frederick Price, ed. (1984). The Private Diary of Ananda Ranga Pillai, Dubash to Joseph François Dupleix, Governor of Pondicherry: A Record of Matters, Political, Historical, Social, and Personal, from 1736-1761. Vol. 2. Asian Educational Services. p. 67.
The Kavarais, known also as Balijas, are the trading caste of the Telugus, and belong to the right hand.
- R. Roque, K. Wagner, ed. (2011). Engaging Colonial Knowledge: Reading European Archives in World History. Springer. p. 170. ISBN 9780230360075.
Within the right hand division the leading individuals were from the communities of Vellalas and Kavarais. The former constituted, as in other parts of Tamil Nadu, the established agricultural elite, while the latter were Telugu-speaking Balija Chetties, who had settled in Tamil country.
- Christopher John Baker, D. A. Washbrook, ed. (1976). South India: Political Institutions and Political Change. 1880-1940. Springer. p. 223. ISBN 978-1-349-02746-0.
Kavarai was merely the Tamil equivalent of the Telugu word Balija
- Venkatesa Iyengar, ed. (1932). The Mysore Tribes and Castes. Mittal Publications. p. 102.
In the Tamil Districts, Balijas are known as Kavarais
- Raju Kalidos, ed. (1976). History and Culture of the Tamils: From Prehistoric Times to the President's Rule. Vijay Publications. p. 239, 240.
Chief among the Telugu speaking communities in Tamilaham are the Kammavar, Kavarai or Balijas (bangle merchants), Uppuliya (salt merchants) , Seniya (textile workers), Tottiar or Kambalattar (those with a kambalam or blanket), Oddar, Sakkiliar (the menial jobbed), Dombas (acrobats) etc. The Kavarai and Kammavar topped the list as merchants and agriculturists par excellence. In contemporary times they take the name suffix like Naidu and Naicker. The Chettis and Komatis among the Telugu speaking were (and are) noted for their subtle and ingenious practices in trade.
- Kumarasamy Rajaram, ed. (1982). History of Thirumalai Nayak. Ennes Publications. p. 82.
- ↑
- Epigraphia Indica. Vol. 4. Manager of Publications. 1896. p. 296.
In the Telugu word balija or balijiga has the same meaning . It is therefore probable that the words vaļañjiyam , vaļañjiyar , balañji , baṇañji , baṇañjiga and balija are cognate and derived from the Sanskrit vanij
- Quarterly Journal of the Andhra Historical Research Society. Vol. 11. Andhra Historical Research Society. 1938. p. 54.
- Arthur Maurice Hocart, ed. (1936). Kings and Councillors: An Essay in the Comparative Anatomy of Human Society. Printing office P. Barbey. p. 115.
- Venkatesa Iyengar, ed. (1932). The Mysore Tribes and Castes. Vol. 2. Mittal Publications. p. 100.
- T. Madhava Menon, ed. (2000). A Handbook of Kerala. Vol. 2. International School of Dravidian Linguistics. p. 668. ISBN 978-81-85692-31-9.
Balija literally means born out of sacrifice
- H. D. Singh, ed. (1996). 543 Faces of India: Guide to 543 Parliamentary Constituencies. Newmen Publishers. p. 28. ISBN 978-81-900669-0-7.
The name Balija is derived from the Sanskrit word Bali meaning sacrifice and Ja meaning born . They owe their origin to the performance of Yagnam .
- Epigraphia Indica. Vol. 4. Manager of Publications. 1896. p. 296.
- ↑
- Arthur Maurice Hocart, ed. (1936). Kings and Councillors: An Essay in the Comparative Anatomy of Human Society. Printing office P. Barbey. p. 115.
- Venkatesa Iyengar, ed. (1932). The Mysore Tribes and Castes. Vol. 2. Mittal Publications. p. 100.
- T. Madhava Menon, ed. (2000). A Handbook of Kerala. Vol. 2. International School of Dravidian Linguistics. p. 668. ISBN 978-81-85692-31-9.
Balija literally means born out of sacrifice
- H. D. Singh, ed. (1996). 543 Faces of India: Guide to 543 Parliamentary Constituencies. Newmen Publishers. p. 28. ISBN 978-81-900669-0-7.
The name Balija is derived from the Sanskrit word Bali meaning sacrifice and Ja meaning born . They owe their origin to the performance of Yagnam .
- ↑ Burton Stein, David Arnold, ed. (2010). A History of India. John Wiley & Sons. p. 120.
- ↑ K. Sundaram, ed. (1968). Studies in Economic and Social Conditions of Medieval Andhra, A. D. 1000-1600. Triveni Publishers. p. 69.
- ↑ Kambhampati Satyanarayana, ed. (1975). A Study of the History and Culture of the Andhras: From stone age to feudalism. People's Publishing House. p. 334.
- Sakkottai Krishnaswami Aiyangar, ed. (1941). Ancient India and South Indian History & Culture: Papers on Indian History and Culture; India to A.D. 1300. Oriental Book Agency. p. 801.
- The quarterly journal of the Mythic society (Bangalore). Mythic Society. 1991. p. 88-91.
- ↑
- A. Satyanarayana, Mukkamala Radhakrishna Sarma, ed. (1996). Castes, Communities, and Culture in Andhra Desa, 17th & 18th Centuries, A.D. Osmania University. p. 105.
.
- S.S. Shashi, ed. (2000). Encyclopaedia Indica: India, Pakistan, Bangladesh. Vol. 106. Anmol Publications. p. 86.
- A. Satyanarayana, Mukkamala Radhakrishna Sarma, ed. (1996). Castes, Communities, and Culture in Andhra Desa, 17th & 18th Centuries, A.D. Osmania University. p. 105.
- ↑ Dr. K. Munirathnam, ed. (2018). Annual Report on Indian Epigraphy (2017-2018). Archaeological Survey of India, Delhi. p. 4, 86.
No. B 346 from Beguru, in Shikaripura taluk, Shimoga district, Karnataka is a Kannada record, engraved on a slab set up to the right side of Sri Mallikarjuna temple. It belongs to the reign of the king Trailokyamalladeva (Someshvara I) and is dated Saka 988, Parabhava, Bhadrapada Su. 15, lunar eclipse, Monday, corresponding to 1066 A.D, September 6 and the weekday being Wednesday. The purport of the record is to register the grant of land for feeding the students of the alms house belonging to the matha of Mallikarjuna temple by a certain person (name not mentioned), son of Soma and grandson of Kontada Віrа of Balija kula. The land was obtained from Lakshmarasa, the ruler of Banavasi - 12000, after getting the consent of Manneya Jogayya, Santa gavunda of Beluru and Keta gavunda. The land was entrusted to Trilochana Panditadeva. The donee also constructed several tanks and named one of them as sarvajna gatta.
- ↑
- J. Ramayya Pantulu, Lakshminarayan rao, ed. (1948). South Indian Inscriptions (Texts) Telugu Inscriptions from the Madras Presidency. Vol. 10. p. 285, 286.
Inscription no. 528
- J. Ramayya Pantulu, Lakshminarayan rao, ed. (1948). South Indian Inscriptions (Texts) Telugu Inscriptions from the Madras Presidency. Vol. 10. p. 285, 286.
- ↑
- C. V. Ramachandra Rao, ed. (1984). Ekamranathuni Prataparudra Caritramu. Andhra Pradesh Sahitya Akademi. p. 73, 74.
- Kase Sarvappa, Khandavalli Lakshmi Ranjanam, ed. (1960). Sri Siddhesvara Caritramu. Andhra Racayitala Sanghamu. p. LXXVII.
- K. Satyamurthy, ed. (1991). Handbook of Indian Architecture. Ashish Publishing House. p. 148. ISBN 9788170243892.
- Pedarapu Chenna Reddy, A. Satyanarayana, ed. (2005). Recent Trends in Historical Studies. Research India Press. p. 87. ISBN 9788189131029.
- Modali Nagabhushana Sarma, Mudigonda Veerabhadra Sastry, ed. (1995). History and Culture of the Andhras. Komarraju Venkata Lakshmana Rau Vijnana Sarvaswa Sakha, Telugu University. p. 81. ISBN 9788186073070.
- The Quarterly Journal of the Mythic Society. Vol. 69. Mythic Society. 1978. p. 136.
- Kandavalli Balendu Sekaram, ed. (1973). The Andhras Through the Ages, Parts 1-2. Sri Saraswati Book Depot. p. 53.
- ↑ Rao, Velcheru Narayana; Shulman, David Dean; Subrahmanyam, Sanjay (1992). Symbols of substance: court and state in Nāyaka Period Tamilnadu. Oxford University Press. pp. 10, 74. ISBN 978-0-19-563021-3.
- ↑ 13.0 13.1 13.2
- Noboru Karashima, ed. (1999). Kingship in Indian History. Manohar Publishers & Distributors. p. 192. ISBN 9788173043260.
To understand the historical process of the reducing of the Nayakas as an open status group into a mere shell of what they had formerly been and the growth of respective caste identities, the Telugu Balija caste and its history may give an important clue. Many Nayakas, including the three major Nayakas in the Tamil area and the Nayakas of Cannapattana, Beluru, and Rayadurga in the Kannada area, are said to have been Telugu Balijas.
- M.M.Kalburgi, ed. (1994). Karnatakada Kaifiyattugalu (in கன்னடம்). Kannada University , Hampi. p. 118.
- Noboru Karashima, ed. (1999). Kingship in Indian History. Manohar Publishers & Distributors. p. 192. ISBN 9788173043260.
- ↑ Nimmagadda Bhargav, ed. (2023). Stringers and the Journalistic Field: Marginalities and Precarious News Labour in Small-Town India. Taylor & Francis.
Kapus in the Telugu - speaking states do not form a neat homogenous category , as they comprise castes such as Kapu , Telaga , Balija and Ontari among many other variants
- ↑
- Madaswamy Moni, Suresh Misra, ed. (2009). Rural India: Achieving Millennium Development Goals and Grassroots Development. Concept Publishing Company. p. 307.
- K. S. Singh, B. G. Halbar, ed. (2003). People Of India Karnataka. Vol. 1. Anthropological Survey of India. p. 289.
- Eswarappa Kasi, ed. (2009). Anthropology and Development in a Globalized India: An Ethnography of Sericulture from the South. Cambridge Scholars Publishing. p. 56.
- ↑ Reddi, Agarala Easwara; Ram, D. Sundar (1994). State Politics in India: Reflections on Andhra Pradesh (in ஆங்கிலம்). M. D. Publications. p. 339. ISBN 978-81-85880-51-8.
The Kapus, concentrated in Guntur, Krishna, West and East Godavari districts are listed among the forward castes. In Rayalaseema districts they are known as Balijas.
- ↑
- Pradip . K Bhowmick, ed. (2002). Man and Life. Vol. 28. Institute of Social Research and Applied Anthropology. p. 59.
Balija, a Telugu speaking migrant caste to Kerala, is segmented into two sub-castes, viz., Gavara Naidu and Gajaiu Balija ( Vala Chetti ).
- P. R. G. Mathur, ed. (1994). Applied Anthropology and Challenges of Development in India. Punthi-Pustak. p. 341. ISBN 9788185094793.
Similarly too the Balija community, with two sub-divisions, Gajalu Balija and Gavara Balija, migrated originally from Tamil Nadu. The Balija Gavarai are popularly known as Naidus and the other as Chetties Valai Chatties, Chettiars. It is said that they originally spoke Telugu. They are mainly traders and jewellers.
- Alpana Pandey, ed. (2015). Medieval Andhra: A Socio-Historical Perspective. Partridge Publishing. p. 44. ISBN 9781482850178.
Balijas: Their main profession was and commerce. They added "Settis" to their names, which showed their supremacy over other castes in trade. The subsects of the Balijas indicate the professions pursued by them. some prominent subdivision were Gajula Balija, Gandhamvallu, Kavarai, etc.
- Pradip . K Bhowmick, ed. (2002). Man and Life. Vol. 28. Institute of Social Research and Applied Anthropology. p. 59.
- ↑ "List of Backward Classes approved by Government of Tamil Nadu".
- ↑ G. Karunanithi, ed. (1991). Caste and Class in Industrial Organisation. Commonwealth Publishers. p. 45. ISBN 9788171691425.
A section of the Naidu migrants in Tamilnadu call themselves Kavarais. They are included in the list of backward classes. They have marital relationship with the Balijas.
- ↑ Itihas. Vol. 18. Andhra Pradesh State Archives & Research Institute. 1992. p. 66.
- ↑
- K. M. Venkataramaiah, ed. (1996). A handbook of Tamil Nadu. International School of Dravidian Linguistics. p. 424. ISBN 9788185692203.
Janappan: They seem to be a section of the Balijas, though now they are considered to be a distinct caste. As they manufacture gunny bags of hemp (janapa) fibre (canal in Tamil), they are called Janappans, who are also called Caluppan. They usually speak Telugu. In Madural, the women speak Tamil. In North Arcot district they are called Chettis (chetti). They are enterprising and are brokers in cattle fairs. They have 24 gotras. Kappal gotra people do not injure frogs (kappa means frog). The thonda (thonda) people do not eat the fruit of tondai creeper Vamma gotra people do not eat fish. On the day of betrothal, they expect to hear the chirping of the lizard and if it is not heard, they stop the alliance. Some are Saivites and some are Vaishnavites (vaisnavite).
- Sir James George Frazer, ed. (1986). Marriage and Worship in the Early Societies A Treatise on Totemism and Exogamy. Mittal Publications. p. 238.
Janappans or Saluppans were originally a section of the Balijas, but they have developed into a distinct caste.
- John Vincent Ferreira, ed. (1965). Totemism in India. Oxford University Press. p. 213.
- K. M. Venkataramaiah, ed. (1996). A handbook of Tamil Nadu. International School of Dravidian Linguistics. p. 424. ISBN 9788185692203.
- ↑
- Venkatesa Iyengar, ed. (1932). The Mysore Tribes and Castes. Mittal Publications. p. 104.
- Mohinder Singh Randhawa, ed. (1959). Farmers of India. Indian Council of Agricultural Research. p. 261.
- John Henry Hutton, ed. (1951). Caste in India: Its Nature, Function and Origins. G. Cumberlege, Oxford University Press. p. 275.
- ↑ Daniel D'Attilio, ed. (1995). The Last Vijayanagara Kings. University of Wisconsin--Madison. p. 81.
......many of the Telugu migrant groups who settled in Tamil Nadu from the fourteenth to sixteenth centuries were led by Balija warriors . These Balijas and their descendants became local rulers under the auspices of Vijayanagara.
- ↑ 24.0 24.1
- G. S. Ghurye, ed. (1969). Caste and Race in India. Popular Prakashan. p. 106.
The Nayak kings of Madura and Tanjore were Balijas , traders by caste
- Eugene F. Irschick, ed. (1969). Politics and Social Conflict in South India. University of California Press. p. 8.
The successors of the Vijayanagar empire, the Nayaks of Madura and Tanjore, were Balija Naidus
- Sheldon Pollock, ed. (2003). Literary Cultures in History: Reconstructions from South Asia. University of California Press. p. 413.
.... in the seventeenth century, when warriors/traders from the Balija caste acquired kingship of the southern kingdoms of Madurai and Tanjavur.
- David Shulman, ed. (2020). Classical Telugu Poetry. University of California Press. p. 57.
..... in the Tamil country, where Telugu Balija families had established local Nāyaka states (in Senji, Tanjavur, Madurai, and elsewhere) in the course of the sixteenth century.
- Andhra Pradesh Archives, Andhra Pradesh State Archives & Research Institute, ed. (2007). Itihas. Vol. 33. Director of State Archives, Government of Andhra Pradesh. p. 145.
....It is told that the Nayak Kings of Madurai and Tanjore were Balijas , who had marital relations among themselves and with the Vijaya Nagara rulers
- Muzaffar Alam, ed. (1998). The Mug̲h̲al State, 1526-1750. Oxford University Press. p. 35.
As an arrangement, the Golconda practice in the first half of the seventeenth century was quite similar in crucial respects to what obtained further south, in the territories of the Chandragiri ruler, and the Nayaks of Senji, Tanjavur and Madurai. Here too revenue-farming was common, and the ruling families were closely allied to an important semi-commercial, semi-warrior caste group, the Balija Naidus.
- A. Satyanarayana, Mukkamala Radhakrishna Sarma, ed. (1996). Castes, Communities, and Culture in Andhra Desa, 17th & 18th Centuries, A.D. Osmania University. p. 145.
After the fall of the dynasty several Balija Nayudu chieftains rose into prominence. Tanjore and Madura kingdoms were the most important of such new kingdoms
- G. S. Ghurye, ed. (1969). Caste and Race in India. Popular Prakashan. p. 106.
- ↑
- Antje Flüchter, Rouven Wirbser, ed. (2017). Translating Catechisms, Translating Cultures: The Expansion of Catholicism in the Early Modern World. BRILL. p. 229.
Madurai was a prosperous city ruled by Nāyaka kings who were Telugu warriors with Balija cultivators and merchant-caste affiliations
- Gita V. Pai, ed. (2003). Architecture of Sovereignty: Stone Bodies, Colonial Gazes, and Living Gods in South India. Cambridge University Press. p. 36, 51.
Madurai rulers were of likely Balija heritage, merchant-warriors, who came from the relatively less-stratified arid zones of the Andhra region
- Biplab Auddya, ed. (2017). Research in Multidisciplinary Subjects. Vol. 6. The Hill Publication. p. 18. ISBN 9788196477660.
Many later rulers were also of different castes, such as the Madurai Nayaks, Balijas (traders) who ruled from 1559 to 1739
- Antje Flüchter, Rouven Wirbser, ed. (2017). Translating Catechisms, Translating Cultures: The Expansion of Catholicism in the Early Modern World. BRILL. p. 229.
- ↑ 26.0 26.1
- David Dean Shulman, Velcheru Narayana Rao, ed. (2020). Classical Telugu Poetry (Reprinted ed.). University of California Press. p. 57. ISBN 9780520344525.
..... in the Tamil country, where Telugu Balija families had established local Nāyaka states (in Senji, Tanjavur, Madurai, and elsewhere) in the course of the sixteenth century.
- Sanjay Subrahmanyam (2001). Penumbral Visions: Making Polities in Early Modern South India. University of Michigan Press. p. 198. ISBN 9780472112166.
- Joseph Jerome Brennig, ed. (1987). The Textile Trade of Seventeenth Century Northern Coromandel: A Study of a Pre-modern Asian Export Industry. University of Wisconsin–Madison. p. 65.
- Muzaffar Alam, ed. (1998). The Mughal State, 1526-1750. Oxford University Press. p. 35. ISBN 978-0-19-563905-6.
- David Dean Shulman, Velcheru Narayana Rao, ed. (2020). Classical Telugu Poetry (Reprinted ed.). University of California Press. p. 57. ISBN 9780520344525.
- ↑ 27.0 27.1
- K. A. Nilakanta Sastri, ed. (1946). Further Sources of Vijayanagara History. University of Madras. p. 302.
On Sravana ba. 10 of Yuva of 146 years ago corresponding to S. S. 1558, (the Raya) granted the government of Penugonda to Koneti Nayadu, the son. of Kastuiri Nayadu, the son of Akkapa Nayadu, who was the son of Canca(ma) Nayadu of Candragiri, a member of the Vasarasi family of the Balija caste.
- Bulletin of the Government Oriental Manuscripts Library, Madras. Superintendent Government Press. 1954. p. 49.
The above said Peda Kōnēti Nṛpati ( Nayak ) First , king of Penukonda . ( 1635 A.D. ) then of Kundurti ( 1652 A.D. ) and of Rayadurga ( 1661 A.D. ) was a Balija by caste , having the surname Vānarāsi . His father Kastūri Nāyak and grand father bencama Nayak had enjoyed high favour with the fallen kings of Vijayanagar who were ruling at Chandragiri
- K. A. Nilakanta Sastri, ed. (1946). Further Sources of Vijayanagara History. University of Madras. p. 302.
- ↑ 28.0 28.1 Benjamin Lewis Rice, ed. (1909). Mysore and Coorg from the Inscriptions. A. Constable & Company, Limited. p. 164.
- Jan Brouwer, ed. (1995). The Makers of the World: Caste, Craft, and Mind of South Indian Artisans. Oxford University Press. p. 293. ISBN 9780195630916.
- Ranjit Kumar Bhattacharya, S. B. Chakrabarti, ed. (2002). Indian Artisans: Social Institutions and Cultural Values. Ministry of Culture, Youth Affairs and Sports, Department of Culture, Government of India. p. 36.
- ↑ 29.0 29.1
- A.Ramaswami, ed. (1967). Tamil Nadu District Gazetteers: Salem. Vol. 1. Director of Stationery and Print. p. 129.
They are popularly classed as kota balijas, who are military in origin and claim kinship with the Emperors and Viceroys of Vijayanagar and the Kandyan Dynasty.
- Markus Vink, ed. (2015). Encounters on the Opposite Coast: The Dutch East India Company and the Nayaka State of Madurai in the Seventeenth Century. Brill. p. 75 & 56. ISBN 9789004272620.
- A.Ramaswami, ed. (1967). Tamil Nadu District Gazetteers: Salem. Vol. 1. Director of Stationery and Print. p. 129.
- ↑
- T. Chandrasekharan, ed. (1951). A Descriptive Catalogue of the Telugu Manuscripts (PDF). Vol. 13. The Government Oriental Manuscripts Library, Madras. p. 2863.
No.2607 KOTIKAMVARI KAIFIYATU - A Kaifiyat relating to Garikipati Viswanathanayaka of Balijakula who was given Pandya kingdom by Atchutadevaraya.
- K. A. Nilakanta Sastri, ed. (1946). Further Sources of Vijayanagara History. University of Madras. p. 176.
Moreover, Acyutadeva Maharaya formally crowned Viswanatha Nayadu of the Garikepati family of the Balija caste as the king of Pandya country yielding a revenue of 2 and 1/2 crores of varahas; and he presented him the golden idols of Durga, Laksmi and Lakshmi-Narayana and sent him with ministers, councillors and troops to the south. Visvanatha Nayudu reached the city of Madhura, from which he began to govern the country entrusted to his care. - taken from the Kaifiyat of Karnata-Kotikam Kings, LR8, pp.319-22
- Lennart Bes (2022). The Heirs of Vijayanagara: Court Politics in Early Modern South India. Leiden University Press. p. 79. ISBN 9789087283711.
The dynasty's first ruler was Vishvanatha Nayaka, son of the imperial courtier and military officer Nagama Nayaka. He belonged to one of the Balija castes, which originated in the Telugu region and whose members undertook both military and mercantile activities. Vishvanatha was possibly installed at Madurai around 1530 and reigned until c. 1563
- Konduri Sarojini Devi, ed. (1990). Religion in Vijayanagara Empire. Sterling Publishers. p. 100. ISBN 978-81-207-1167-9.
According to the Kaifiyat of the Karnata Kotikam Kings, "Acyutadeva Maharaya formally crowned Visvanatha Nayadu of the Garikepati family of the Balija caste as the King of Pandya country yielding a revenue of 2 and 1/2 crores of varahas; and he presented him with golden idols of Durga, Lakshmi and Lakshminarayana and sent him with ministers, councillors and troops to the South."
- T. Chandrasekharan, ed. (1951). A Descriptive Catalogue of the Telugu Manuscripts (PDF). Vol. 13. The Government Oriental Manuscripts Library, Madras. p. 2863.
- ↑ N. Venkataramanayya (1951). Raghunatha Nayakabhyudayamu. T.M.S.S.M Library, Thanjavur. p. 21.
- ↑
- The Feudatory and zemindari India. Vol. 9. the University of California. 1938. p. 250.
- A. Vadivelu, ed. (1915). The Ruling Chiefs, Nobles and Zamindars of India. Vol. 1. G.C. Loganadham. p. 679.
- The Who's who in Madras: ... A Pictorial Who's who of Distinguished Personages, Princes, Zemindars and Noblemen in the Madras Presidency. Pearl Press. 1938. p. 52.
- C. Hayavadana Rao, ed. (1915). The Indian Biographical Dictionary. Forgotten Books. p. 344.
- ↑ Vuppuluri Lakshminarayana Sastri, ed. (1920). Encyclopaedia of the Madras Presidency and the Adjacent States. University of Minnesota. p. 453.
- ↑ Subramanian, Ajantha (2019). The Caste of Merit: Engineering Education in India (in ஆங்கிலம்). Harvard University Press. p. 100. ISBN 9780674987883.
- ↑ ஆலந்தூர் கோபால் மோகனரங்கன், ed. (2002). மாவீரன் அஞ்சாநெஞ்சன் அழகிரிசாமி. மீனா கோபால் பதிப்பகம். p. 195,196.
- ↑ Vicuvanātan̲, Ī Ca (1983). The political career of E.V. Ramasami Naicker: a study in the politics of Tamil Nadu, 1920-1949 (in ஆங்கிலம்). Ravi & Vasanth Publishers. pp. 23, 32.
- ↑ 37.0 37.1 37.2 தமிழ்நாடு கவரா நாயுடு நல சங்கத்தினர் செய்தியாளர் சந்திப்பு.
- ↑ "DMDK Founder Vijayakanth No More, Know All About This Life History". Oneindia. https://www.oneindia.com/photos/dmdk-founder-vijayakanth-no-more-know-all-about-this-life-history-111978.html.
- ↑ "களைகட்டும் தேர்தல் பந்தயம்!". தினமலர் நாளிதழ் (மே 01, 2021).
- ↑ "ஈரோடு கிழக்கு தொகுதி அதிமுக வேட்பாளர்... எடப்பாடி பழனிசாமி அதிகாரப்பூர்வ அறிவிப்பு". குமுதம்.