இரண்டாம் பிரவரசேனன்
இரண்டாம் பிரவரசேனன் ( Pravarasena II ) ( ஆட்சி சுமார் 420 – 455 பொ.ச.) வாகாடக வம்சத்தின் நந்திவர்தன-பிரவரபுர கிளையின் ஆட்சியாளர் ஆவார். இவர் இரண்டாம் ருத்ரசேனருக்கும் குப்தப் பேரரசர் இரண்டாம் சந்திரகுப்தரின் மகள் பிரபாவதிகுப்தாவிற்கும் மகனாவார். இவர் தனது சகோதரர் தாமோதரசேனனுக்குப் பிறகு அரியணை ஏறினார். பிரவரசேனனின் ஆட்சி பெரும்பாலும் அமைதியானதாகவும் வளமானதாகவும் இருந்ததாகத் தெரிகிறது. மேலும் மத அனுசரணையின் மலர்ச்சிக்காகவும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
| இரண்டாம் பிரவரசேனன் | |
|---|---|
| மகாராஜா | |
 பிரவரசேனனின் அரச முத்திரை திரோடி தகடுகளுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. இது இவரது 23வது ஆட்சி ஆண்டைச் சேர்ந்தது. முத்திரையில் உள்ள புராணக்கதை பின்வருமாறு கூறுகிறது: "(இது) பிரவரசனின் எதிரி-தண்டிக்கும் கட்டளை, வாரிசு மூலம் அரச அதிர்ஷ்டத்தை அடைந்த வாகடகர்களின் ஆபரணமாகும்."[1] | |
| ஆட்சிக்காலம் | சுமார் 420 - 455 பொ.ச. |
| முன்னையவர் | தாமோதரசேனன் |
| பின்னையவர் | நரேந்திரசேனன் |
| துணைவர் | அஜ்னகபட்டாரிகா |
| மரபு | வாகாடகப் பேரரசு |
| தந்தை | இரண்டாம் ருத்திரசேனர் |
| தாய் | பிரபாவதிகுப்தா |
ஆட்சியின் கண்ணோட்டம்
தொகுவாகாடகக் கல்வெட்டுகளில் அதிக எண்ணிக்கையிலானவை பிரவரசேனனின் ஆட்சியைச் சேர்ந்தவை. [2] இவரது ஆரம்பகாலச் சாசனங்கள் பழைய வாகாடகா தலைநகர் நந்திவர்தனத்தில் இருந்து வழங்கப்பட்டன. ஆனால் பிற்காலச் சாசனங்கள் பிரவரபுரம் என்ற நகரத்தில் இருந்து வெளியிடப்பட்டன. இது வெளிப்படையாக அவரது பெயரால் நிறுவப்பட்டது. [3] முந்தைய வரலாற்றாசிரியர்கள் வடகிழக்கு மகாராட்டிராவின் வார்தா மாவட்டத்திலுள்ள பௌனருடன் பிரவரபுரத்தை அடையாளம் காண முனைந்தனர். ஆனால் மிக சமீபத்திய தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்புகள் நாக்பூர் மாவட்டத்தில் மன்சார் அருகே காணப்படும் ஒரு விரிவான குடியேற்றத்துடன் இந்த இடத்தை அடையாளம் காண வேண்டும் என்று உறுதியாகக் கூறுகின்றன. [4] பிரவரசேனனின் பல சாசனங்களில் கொடுக்கப்பட்டுள்ள இடப்பெயர்கள், குறைந்தபட்சம், மகாராட்டிராவில் உள்ள வார்தா, நாக்பூர், அமராவதி மற்றும் பண்டாரா (சமீபத்தில் உருவாக்கப்பட்ட கோந்தியா மாவட்டம் உட்பட) ஆகிய நவீன மாவட்டங்களில் இவரது இராச்சியம் பரவியிருந்ததைக் குறிக்கிறது. மத்திய பிரதேசத்தில் உள்ள பேதுல், சிந்த்வாரா மற்றும் பாலாகாட் மாவட்டங்கள் உட்பட. [5]
வாகாடகா வம்சம் தனது செல்வாக்கையும் பாதுகாப்பையும் தக்க வைத்துக் கொள்ள திருமண உறவுகளில் நுழைந்தது. பிரவரசேனன் தனது மகனான பட்டத்து இளவரசர் நரேந்திரசேனனை அஜ்ஜிதபட்டாரிகா என்ற " குந்தள அரசனின் மகளுக்கு" திருமணம் செய்து வைத்தார். இந்த இளவரசியின் அடையாளம் உறுதியாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் அவர் பெரும்பாலும் கதம்ப மன்னன் ககுஸ்தவர்மனின் மகளாகக் கருதப்படுகிறார். அவர் தனது மகள்களை பல முக்கிய அரச குடும்பங்களுக்கு திருமணம் செய்து வைத்ததாக அறியப்படுகிறது. [5] [3] [6] இந்த திருமணம் குந்தளத்தின் பாரம்பரிய எதிரிகளான வத்சகுல்மா கிளையினர் உட்பட வாகாடக ஆதிக்கங்களின் தெற்கு எல்லையை பாதுகாத்தது. [7] பிரவரசேனனின் சொந்த மனைவி அஜ்னகபட்டாரிகா என்ற பெண்மணி ஆவார். அவர் ஒரு புகழ்பெற்ற பரம்பரையில் இருந்து வந்திருக்கலாம் மேலும் ஒருவேளை பட்டத்து இளவரசர் நரேந்திரசேனனின் தாயாகவும் இருக்கலாம். [7] விதிஷாவின் துணை அரசரான கடோத்கசகுப்தா என்ற குப்த இளவரசன், பிரவரசேனனின் சகோதரியாகத் தோன்றும் வகாடக இளவரசியை மணந்தார் என்பதும் அறியப்படுகிறது. [7]
பிரவரசேனனின் ஆட்சி முழுவதுமாக அமைதியாக இருந்ததாகத் தோன்றுகிறது. ஏனெனில் இவரது சொந்த பதிவுகளோ அல்லது இவரது வாரிசுகளின் பதிவுகளோ மன்னனின் எந்த இராணுவப் போர்களையும் குறிப்பிடவில்லை. [5] இருப்பினும், தனது இருபத்தி மூன்றாம் ஆட்சியாண்டில், பிரவரசேனன் தனது படையுடன் குப்தப் பேரரசின் எல்லைக்குள் நுழைந்ததாகத் தெரிகிறது. நருமதை ஆற்றின் வடக்குக் கரையில் திரிபுரியில் (இன்றைய ஜபல்பூருக்கு அருகில் அமைந்துள்ளது) முகாமிட்டிருந்தபோது இவர் ஒரு கல்வெட்டை வெளியிட்டார். [7]
நிர்வாகம்
தொகுஇவரது நிர்வாகம், சேனாபதி பாணியிலான அதிகாரிகளை ஆளுநர்களாக அல்லது ஒரு வகையான "உயர் ஆணையராக" நியமித்தன் மூலம் வாகாடகா சாம்ராஜ்யத்திற்குள் கீழ்படிந்த அரசுகளை மேற்பார்வையிடும் வகையில் சிறப்பிக்கப்பட்டது. சித்திரவர்மன், நமிதாசர், காத்யாயனர் மற்றும் பப்புதேவன் போன்ற பல சேனாபதிகளின் பெயர்கள் கல்வெட்டுகளிலிருந்து அறியப்படுகின்றன. சேனாபதி நமிதாசர் ஆரம்மி-ராச்சியம் எனப்படும் நிர்வாகப் பிரிவின் பொறுப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். அதே நபர் பிரவரசேனனின் "ராஜ்யதிக்ரிதா" அல்லது "முதலமைச்சராக" இருந்ததாகவும் தெரிகிறது. [3]
வாகாடகா இராச்சியம் உள்ளூர் நிலப்பிரபுத்துவ வம்சங்களால் ஆளப்பட்ட பல சிறிய அதிபர்களைக் கொண்டிருந்தது. இறையாண்மை கொண்ட வாகாடக ஆட்சியாளரின் அனுமதியின்றி நில மானியங்களை வழங்க இந்த நிலப்பிரபுக்களுக்கு அதிகாரம் இல்லை. [8] சத்ருக்னராஜாவின் மகன் கொண்டராஜா என்ற நபர், விதர்பாவிலுள்ள போஜகத-இராச்சியத்தின் ஒரு முக்கியமான நிலப்பிரபுத்துவ ஆட்சியாளராகக் காட்சியளிக்கிறார். [7] வாகாடகா இராச்சியத்தின் வெளிப்புற எல்லையில் உள்ள பழங்குடித் தலைவர்கள் இந்த நேரத்தில் வாகாடகா மாநில கட்டமைப்பில் உள்வாங்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது.
மத மற்றும் கலாச்சார பணிகள்
தொகு
வைணவர்களான இவரது பெற்றோரைப் போலல்லாமல், பிரவரசேனன் ஒரு தீவிர சைவராக இருந்துள்ளார். இவர் தனது நீண்ட ஆட்சி முழுவதும் "பரமமகேசுவரர்" என்று அறியப்பட்டார். அதாவது "மகேசுவரன்" அல்லது சிவனின் மீது பக்தி கொண்டவர். [3] வாகாடகர்களின் பழைய மத பாரம்பரியத்திற்கு திரும்பியது, பிரவரசேனன் வைணவ குப்தர்களின் கடுமையான செல்வாக்கின் கீழ் இல்லை என்பதைக் குறிக்கிறது. சிவனின் அருளால் பூமியில் கிருத யுகத்தின் (பொற்காலம்) நிலைமையை ஏற்படுத்தியதாக பிரவரசேனனைப் பற்றி பெருமை பேசப்பட்டது. [7]
பிரவரசேனன் அடிக்கடி 'சேதுபந்தம்' அல்லது 'ராவணவஹோ' என்ற மகாராட்டிர பிராகிருதக் கவிதையை எழுதிய பெருமைக்குரியவர். இது இலங்கையின் அரக்க-மன்னனான இராவணனுக்கு எதிராக இராமன் செய்த போர்களை விவரிக்கிறது. [2] [6] [5] இருப்பினும், பிரவரசேனன் தனது வைணவத் தாயுடன் நல்ல உறவைக் கொண்டிருந்ததாகத் தோன்றுகிறது. மேலும் இவரது ஆட்சியின் போது வைணவத் தலங்கள் தொடர்ந்து செழித்து வளர்ந்தன. பிரவரசேனன் சிவனை வழிபடுவதற்கு அவனுடைய சொந்த விருப்பத்திற்கு மாறாக மதத்தின் மீது அதிக சமய அணுகுமுறையைக் கொண்டிருந்திருக்கலாம் என்று கூறுகிறது. அந்த நேரத்தில், சைவம் மற்றும் வைணவ பிரிவுகளுடன் தொடர்புடைய பெரிய மதவெறி இல்லை. [8]
இறுதி நாட்களும் வாரிசுகளும்
தொகுபிரவரசேனனின் எஞ்சியிருக்கும் கல்வெட்டுகளில் கடைசியாக இவரது முப்பத்தி இரண்டாம் ஆட்சியாண்டில் வெளியிடப்பட்டது. இது பொ.ச.450 களில் இருக்கலாம். 454/55 இல், குமாரகுப்தனின் மரணத்தைத் தொடர்ந்து குப்த வாரிசுரிமை நெருக்கடியின் காரணமாக, வாகாடகா இராச்சியத்தின் வடக்கே உள்ள நிலங்களில் உறுதியற்ற தன்மையும் உட்பூசல்களும் இருந்ததாகத் தெரிகிறது. நருமதையின் வடக்கே உள்ள பகுதியில் தனது அதிகாரத்தை நிலைநிறுத்துவதற்காக பிரவரசேனன் இந்த நேரத்தில் குப்தப் பிரதேசங்களை ஆக்கிரமித்திருக்கலாம் என்றும், அதன்பிறகு விரைவில் இறந்திருக்கலாம் என்றும் பக்கர் கூறுகிறார். [7] பிரவரசேனனின் மரணத்தைத் தொடர்ந்து, வாகாடகா சாம்ராஜ்யத்திலும் வாரிசுப் போராட்டம் வெடித்திருக்கலாம். இறுதியில் பட்டத்து இளவரசர் நரேந்திரசேனன் வெற்றிபெற்று தனது தந்தைக்குப் பிறகு மகாராஜாவாக ஆனார். [2]
சான்றுகள்
தொகு- ↑ Mirashi (1963), ப. 32f, 52.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Singh (2016).
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Sircar (1997).
- ↑ Bakker (2008).
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Altekar (2007).
- ↑ 6.0 6.1 Sastri (1961).
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 7.6 Bakker (1997).
- ↑ 8.0 8.1 Altekar (1960).
குறிப்புகள்
தொகு- A.S. Altekar (1960). Yazdani, Ghulam (ed.). The Early History of the Deccan. Oxford University Press.
- A.S. Altekar (2007). Majumdar, R.C.; Altekar, A.S. (eds.). The Vakataka-Gupta Age. Motilal Banarsi Dass. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788120800434.
- Bakker, Hans (1997). The Vakatakas: An Essay in Hindu Iconology. Groningen: Egbert Forsten. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9069801000.
- Bakker, Hans (2008). Mansar, Pravarasena and his Capital. University of Groningen.
- Kulke, Hermann; Rothermund, Dietmar (2004). A History of India (Fourth ed.). Routledge. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780415329200.
- Mirashi, V.V. (1963). Inscriptions of the Vakatakas. Ootacamund: Government Epigraphist for India.
- Sastri, K.A. Nilakanta (1961). A History of South India from Prehistoric Times to the Fall of Vijayanagar (Third ed.). Oxford University Press.
- Shastri, Ajay Mitra (1997). Vakatakas: Sources and History. Aryan Books International. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788173051234.
- Singh, Upinder (2016). A History of Ancient and Early Medieval India From the Stone Age to the 12th Century. Pearson India Education Services. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788131716779.
- D.C. Sircar (1997). Majumdar, R.C. (ed.). The Classical Age (Fifth ed.). Bharatiya Vidya Bhavan.
- Spink, Walter M. (2011). "A Revised Vakataka Chronology". Ajanta: History and Development - The End of the Golden Age. Handbook of Oriental Studies II (in ஆங்கிலம்). Brill. எண்ணிம ஆவணச் சுட்டி:10.1163/9789004412071_015. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-90-04-14832-1.
மேலும் படிக்க
தொகு- Bakker, Hans (ed.). Mansar - The Discovery of Pravaresvara and Pravarapura Temple and Residence of the Vakataka King Pravarasena II. Library of the University of Groningen. எண்ணிம ஆவணச் சுட்டி:10.11588/xarep.00001400. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-90-367-3688-6.