கும்பகோணம்
கும்பகோணம் (Kumbakonam), அல்லது குடந்தை, தமிழ்நாட்டின், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள கும்பகோணம் வட்டம், கும்பகோணம் மாநகராட்சி மற்றும் கும்பகோணம் ஊராட்சி ஒன்றியம் ஆகியவற்றின் நிர்வாகத் தலைமையிட நகரம் ஆகும். 16 அக்டோபர் 2021 அன்று கும்பகோணத்தை மாநகராட்சியாக உருவாக்குவதற்கான அரசாணையை தமிழக அரசின் நகராட்சி நிர்வாகம் மற்றும் குடிநீர் வழங்கல் கூடுதல் துறையின் கூடுதல் தலைமைச் செயலாளர் வெளியிட்டார்.[3][4]
கும்பகோணம் (குடந்தை)
குடந்தை, கும்பேஸ்வரம் | |
|---|---|
 கும்பகோணம் டவுன் ஹால் | |
| அடைபெயர்(கள்): தென்னிந்தியாவின் கேம்பிரிட்ஜ், கோவில்களின் நகரம் | |
  கும்பகோணம் (குடந்தை) கும்பகோணம் (தமிழ்நாடு)  கும்பகோணம் (குடந்தை) கும்பகோணம் (குடந்தை) (இந்தியா) | |
| ஆள்கூறுகள்: 10°57′37″N 79°23′04″E / 10.960200°N 79.384500°E | |
| நாடு |  இந்தியா |
| மாநிலம் |  தமிழ்நாடு |
| மாவட்டம் | தஞ்சாவூர் |
| பகுதி | சோழ நாடு |
| அரசு | |
| • வகை | மாநகராட்சி |
| • நிர்வாகம் | கும்பகோணம் மாநகராட்சி |
| • ஆளுநர் | ஆர். என். ரவி[1] |
| • முதலமைச்சர் | மு. க. ஸ்டாலின்[2] |
| • மாவட்ட ஆட்சியர் | பா. பிரியங்கா, இ. ஆ. ப |
| பரப்பளவு | |
| • மொத்தம் | 14.68 km2 (5.67 sq mi) |
| ஏற்றம் | 53 m (174 ft) |
| மக்கள்தொகை (2021) | |
| • மொத்தம் | 1,40,156 புறநகர்=3,10,000 |
| மொழிகள் | |
| • அலுவல் | தமிழ், ஆங்கிலம் |
| நேர வலயம் | ஒசநே+5:30 (இ.சீ.நே.) |
| அஞ்சல் குறியீட்டு எண் | 612 001 |
| தொலைபேசி குறியீடு | (91) 435 |
| வாகனப் பதிவு | TN 68 |
| மக்களவைத் தொகுதி | மயிலாடுதுறை |
| சட்டமன்றத் தொகுதி | கும்பகோணம் |
| சென்னையிலிருந்து தொலைவு | 270 கி.மீ. (167 மைல்) |
| புதுச்சேரியிலிருந்து தொலைவு | 129 கி.மீ. (80 மைல்) |
| தஞ்சாவூரிலிருந்து தொலைவு | 40 கி.மீ. (26 மைல்) |
| திருச்சியிலிருந்து தொலைவு | 90 கி.மீ. (56 மைல்) |
இந்த நகரம் இரண்டு ஆறுகளால் சூழப்பட்டுள்ளது. வடக்கே காவேரி ஆறு மற்றும் அரசலாறு ஆகும். காவேரி கரையில் அமைந்துள்ள கும்பகோணம், சென்னைக்கு 270 கி.மீ தெற்கிலும், திருச்சிக்கு 90 கி.மீ. கிழக்கிலும், தஞ்சாவூருக்கு 40 கி.மீ. வடகிழக்கிலும் உள்ளது. சோழர் காலத்தில் குடந்தை என்று அழைக்கப்பட்டு வந்த கும்பகோணம் ஒரு காலத்தில் சோழர்களின் தலைநகரமாக விளங்கியதாக கூறப்படுகிறது. கும்பகோணத்தில் அதிக எண்ணிக்கையில் சைவம் மற்றும் வைணவம் கோயில்கள் உள்ளன. சந்திரப்பிரப பகவான் ஜினாலயம் உள்ளிட்ட பல சமணக் கோயில்களும் இங்கு உள்ளன. கும்பகோணம் அருகே பௌத்தக்கோயில் இருந்ததற்கான சான்று கும்பேஸ்வரர் கோயிலில் உள்ளது. கும்பகோணம் "கோவில்களின் நகரம்" என்று அழைக்கப்படுகிறது. இங்கு பன்னிரு வருடங்களுக்கு ஒருமுறை மகாமகம் கொண்டாடப்படுகிறது. கும்பகோணத்தில் வெற்றிலையும், பாக்கும் விளைகிறது. கும்பகோணம் வெற்றிலை உலகெங்கிலும் மிகவும் பிரபலமானது. கணித மேதையான ஸ்ரீனிவாச ராமானுஜன் கும்பகோணத்தில் வளர்ந்தவராவார்.
கும்பகோணம் சங்க காலத்திற்கு முந்தையது மற்றும் ஆரம்பகால சோழர்கள், பல்லவர்கள், இடைக்காலச் சோழர்கள், சாளுக்கிய சோழர், பாண்டியர்கள், விஜயநகரப் பேரரசு, மதுரை நாயக்கர்கள், தஞ்சாவூர் நாயக்கர்கள் மற்றும் தஞ்சாவூர் மராத்தியர்கள் ஆட்சி செய்தனர். பொ.ஊ. 7 மற்றும் 9-ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் இது ஒரு முக்கிய நகரமாக உயர்ந்தது, இது இடைக்காலச் சோழர்களின் தலைநகராகச் செயல்பட்டது. பிரித்தானிய கல்வி மற்றும் இந்து கலாச்சாரத்தின் முக்கிய மையமாக இருந்தபோது, இந்த நகரம் பிரித்தானிய ராஜ் காலத்தில் அதன் செழிப்பின் உச்சத்தை அடைந்தது; இது "தென்னிந்தியாவின் கேம்பிரிட்ஜ்" என்ற கலாச்சாரப் பெயரைப் பெற்றது. 1866-ஆம் ஆண்டில், கும்பகோணம் அதிகாரப்பூர்வமாக ஒரு நகராட்சியாக அமைக்கப்பட்டது, இது இன்று 48 வார்டுகளை உள்ளடக்கியது, இது தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள இரண்டாவது மாநகராட்சியாக உள்ளது.
பெயர்க் காரணம்
தொகு
"கும்பகோணம்" என்ற பெயர், ஆங்கிலத்தில் "பாட்ஸ் கார்னர்" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.[5] பொ.ஊ. 7ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர்களாகிய திருஞானசம்பந்தரும், திருநாவுக்கரசு நாயனாரும், இத்தலத்தை குடமூக்கு எனவும் திருக்குடந்தை எனவும் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். ஆழ்வார்களுள் பெரியாழ்வார், ஆண்டாள், திருமழிசையாழ்வார், திருமங்கையாழ்வார் ஆகியோர் குடந்தை எனவும் பூதத்தாழ்வார் குடமூக்கு எனவும் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். திருநாவுக்கரசு நாயனார் தலயாத்திரையைப் பற்றித் தாம் கூறியபோது சேக்கிழார் இத்தலத்தைக் குடமூக்கு என அறிமுகப்படுத்துகிறார். திருப்புகழ் பாடியருளிய அருணகிரிநாதர் இத்தலத்துத் திருமுருகன் மீது பாடிய பாட்டில் "மாலைதளி வந்து கும்பகோண நகர் வந்த பெருமாளே" எனப் போற்றியுள்ளார். குடமூக்கு என்னும் சொற்றொடர் கும்பகோணம் என மாறியது இடைக்காலத்தில் எனக் கொள்ளலாம். குடம் என்பதற்குக் கும்பம் என்னும் பெயருண்டு. கோணம் என்னும் சொல்லுக்குரிய பல பொருள்களுள் மூக்கு என்னும் பொருளும் அடங்கும். இவ்வாறு குடமூக்கு என்பதை கும்பகோணம் என ஆக்கிக்கொண்டார்கள். சென்ற நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த மிகுதியான கவிதைகளைக் கொண்ட பல நூல்கள் இயற்றிய மகாவித்துவான் மீனாட்சிசுந்தரம்பிள்ளை தாம் எழுதிய திருக்குடந்தைப் புராணத்தின் திருத்தல விசேடப் படலத்திலுள்ள 18ஆவது பாடலில் இத்தலத்தைக் கும்பகோணம் எனக் கொள்கிறார். இதே படலத்தின் 19ஆவது பாடலில் இதனைக் குடமூக்கு எனக் காட்டுகிறார்.[6]
கும்பகோணம் தல புராணங்கள்
தொகுகும்பகோணம் தலத்தின் வரலாறுகளை விளக்கி நான்கு தலபுராணங்கள் இயற்றப்பட்டுள்ளன. அவை:
- கும்பகோணத் தலபுராணம், 1406 பாடல்கள் கொண்டது. ஆசிரியர் பெயர் தெரியவில்லை.
- கும்பகோணப் புராணம், 1118 பாடல்கள் கொண்டது. ஆசிரியர் அகோரதேவர் (17ஆம் நூற்றாண்டு).
- கும்பகோணப் புராணம், ஆசிரியர் ஒப்பிலாமணிப் புலவர் (18ஆம் நூற்றாண்டு).
- திருக்குடந்தைப் புராணம், மகாவித்துவான் மீனாட்சிசுந்தரம்பிள்ளை இயற்றியது, 70 படலங்களும் 2384 பாடல்களும் கொண்டது.
1865ஆம் ஆண்டில் கும்பகோணத்தில் தாசில்தாராக இருந்த சிவகுருநாதபிள்ளை மற்றும் பல சைவப் பெருமக்கள் வேண்டுகோளுக்கிணங்க மகாவித்துவான் மீனாட்சிசுந்தரம் பிள்ளை அவர்கள் கும்பகோணம் பேட்டைத் தெருவிலுள்ள திருவாவடுதுறை மடத்தில் தங்கியிருந்து இந்தத் திருக்குடந்தைப் புராணத்தை இயற்றியளித்துள்ளார். 1866 ஆம் ஆண்டு தை மாதம் அச்சிடப்பெற்ற இத்திருக்குடந்தைப் புராணம் இலக்கியச் சிறப்புகள் பல கொண்டதாகும். இத்தலத்தின் சிறப்புகள் முழுவதையும் இப்புராணத்தில் காணலாம்.[7]
கும்பகோணம் கல்வெட்டுக்களில் இவ்வூர் ஸ்ரீகுடந்தை, குடமூக்கு, திருக்குடமூக்கு, வடகரைப் பாம்பூர் நாட்டுத் தேவதானம் திருக்குடமூக்கு, உய்யக்கொண்டார் வளநாட்டுப் பிரமதேயம் திருக்குடமூக்கு என்றெல்லாம் பலவாறு அழைக்கப்பட்டுள்ளது.[8]
குடந்தை
தொகுநாலாயிரத் திவ்யப் பிரபந்தத்தில் 51 பாசுரங்களில், 50 இடங்களில் குடந்தை என்ற பெயர் ஆளப்பெற்றுள்ளது.[9] பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவரான பெரியாழ்வார் பாடலில் குடந்தை என்ற சொல் இடம்பெற்றுள்ளது.
| “ | தூ நிலாமுற்றத்தே போந்துவிளையாட வான் நிலா அம்புலீ! சந்திரா! வா என்று |
” |
குடமூக்கு
தொகுநாலாயிரத்திவ்யப் பிரபந்தத்தில் மொத்தம் 51 பாசுரங்களில், பூதத்தாழ்வாரின் இரண்டாம் திருவந்தாதி 97ஆம் வெண்பா ஒன்றில் மட்டும் குடமூக்கு என்ற சொல் இடம்பெற்றுள்ளது.[9] நாயன்மார்களில் ஒருவரான திருநாவுக்கரசர் தேவாரத்தில் குடமூக்கு என்ற சொல் இடம்பெற்றுள்ளது.
| “ | பூவ ணத்தவன் புண்ணிய னண்ணியங் காவ ணத்துடை யானடி யார்களைத் |
” |
கும்பகோணம்
தொகுகும்பகோணம் சார்ங்கபாணி கோயிலின் முன்மண்டபத்துத் தெற்குச் சுவரில் காணப்படும் கல்வெட்டு விஜயநகர வேந்தர் விருப்பண்ண உடையாருக்கு உரியது. இக்கல்வெட்டின் காலம் பொ.ஊ. 1385 ஐப்பசி மாதம் 27ஆம் தேதி புதன்கிழமை ஆகும். இக்கல்வெட்டில்தான் இவ்வூரின் பெயர் கும்பகோணம் என்று முதன்முதலாக வருகின்றது.[10]
பக்தி இலக்கியங்களான தேவாரம், திவ்யப்பிரபந்தம் போன்றவற்றில் குடமூக்கு என்றும் குடந்தை என்று குறிப்பிடப்பட்டாலும் மக்கள் வழக்கில் உள்ள கும்பகோணம் என்ற பெயரே பிரசித்தமானது. பேரூழிக் காலத்தில் பிரமனின் வேண்டுகோளுக்கிணங்கி, இறைவன் தந்த அமுத கலசம் தங்கிய இடமாதலின் இத்தலம் கும்பகோணம் என்று பெயர் பெற்றது. குரு சிம்மராசியில் நிற்க, சந்திரன் கும்பராசியிலிருக்கும் (மாசிமக) பௌர்ணமி நாளில் தான் மகாமகம் நடைபெறுகிறது. இத்தீர்த்தம், அமுதகும்பம் வழிந்தோடித் தங்கியதால் "அமுதசரோருகம்" என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
- பிரளய காலத்தில் பிரம்மா வேதங்களை காக்க ஒரு குடம் செய்ய முடிவு செய்தார், உலகத்தின் பல்வேறு பகுதியிருந்து மண் எடுத்து செய்ததில் குடங்கள் பிண்டமாகின, இறுதியாக திருச்சேறையில் (சாரஷேக்திரம் ) மண் எடுத்து குடம் செய்து வேதங்களைக் காத்தார்.
- குடத்தின் வாசல் குடவாசல் குடத்தின் கோணம் கும்பகோணம் (மத்யமம்) நடுவே சாரக்ஷேத்ரம் என்னும் திருச்சேறை.
வரலாறு
தொகு
கும்பகோணத்தைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகள் சங்க காலத்தை (கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 3 ஆம் நூற்றாண்டு வரை) சேர்ந்தவை. இன்றைய கும்பகோணம் பண்டைய நகரமான குடவாயிலின் தளம் என்று நம்பப்படுகிறது, அங்கு ஆரம்பகால சோழ மன்னரான, கரிகால் சோழன் தனது நீதிமன்றத்தை நடத்தினார்.[11] சில அறிஞர்கள் கும்பகோணத்தை குடவையர்-கோட்டத்தை, சிறைச்சாலையின் இடமாக அடையாளம் காண்கின்றனர், அங்கு சேர மன்னர் கணைக்கால் இரும்பொறையை, ஆரம்பகால சோழ மன்னர் செங்கணானால் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார் என்று சொல்கின்றனர்.[12] சின்னமனூர் செப்புப் பட்டயத்தின்படி, கும்பகோணம் பொ.ஊ. 859-இல் பல்லவ மன்னர் ஸ்ரீ வல்லபாவிற்கும், அப்போதைய பாண்டிய மன்னருக்கும் இடையிலான போரின் இடமாக இருந்தது.[13][14]
9-ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 12-ஆம் நூற்றாண்டு வரை ஆட்சி செய்த இடைக்காலச் சோழர்கள் ஆட்சியின்போது கும்பகோணம் வெளிச்சத்திற்கு வந்தது. கும்பகோணத்திலிருந்து 8 கி.மீ (5.0 மைல்) தொலைவில் உள்ள பழையாறை நகரம், 9-ஆம் நூற்றாண்டில் சோழ சாம்ராஜ்யத்தின் தலைநகராக இருந்தது.[15]
சோழ இராச்சியம் வீழ்ச்சியடைந்ததைத் தொடர்ந்து, பொ.ஊ. 1290-இல் கும்பகோணம் பாண்டியர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது.[16] 14-ஆம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய இராச்சியம் மறைந்ததைத் தொடர்ந்து, கும்பகோணம் விஜயநகரப் பேரரசால் கைப்பற்றப்பட்டது.[16] விஜயநகர சக்கரவர்த்தியான கிருஷ்ணதேவராயன் (1509–29) பொ.ஊ. 1524-இல் இந்த ஊருக்கு விஜயம் செய்தார், மகாமக பண்டிகையின்போது புகழ்பெற்ற மகாமக தொட்டியில் குளித்ததாக நம்பப்படுகிறது.[16] கும்பகோணம் பொ.ஊ. 1535 முதல் பொ.ஊ. 1673 வரை மதுரை நாயக்கர்கள் மற்றும் தஞ்சாவூர் நாயக்கர்கள் ஆட்சி செய்தனர்.[17] பின்னர் பொ.ஊ. 1674-இல் தஞ்சை நாயக்கர்களிடமிருந்து கைப்பற்றி தஞ்சாவூர் மராத்திய அரசை நிறுவினர்.[17]
இந்து துறவற நிறுவனமான காஞ்சி மடம், 1780-களில் மைசூரைச் சேர்ந்த ஐதர் அலி, காஞ்சிபுரம் மீது படையெடுத்ததைத் தொடர்ந்து மடம் தற்காலிகமாக கும்பகோணத்திற்கு மாற்றப்பட்டது.[18][19][20][21] 1784-இல் திப்பு சுல்தான் தென்னிந்தியாவின் கிழக்கு கடற்கரை மீது படையெடுத்தபோது, கும்பகோணம் மீதும் படையெடுத்தார்,[17][22] அதன் விளைவுகள் கடுமையாக வீழ்ச்சியடைந்து, பொருளாதாரம் சரிந்தது.[17][22] கும்பகோணம் 19-ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பம் வரை பேரழிவிலிருந்து மீளவில்லை.[22] கும்பகோணம் இறுதியில் 1799-ஆம் ஆண்டில் தஞ்சாவூர் மராத்தா ஆட்சியாளர், இரண்டாம் சரபோஜியால் (1777 -1832) பிரித்தானிய கிழக்கிந்திய கம்பெனிக்கு வழங்கப்பட்டது,[17] மேலும் 19-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 20-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் அதன் செழிப்பின் உச்சத்தை அடைந்தது.[23] 1869 இல் சூயஸ் கால்வாயின் திறப்பு, ஐக்கிய இராச்சியத்துடன் வர்த்தக தொடர்புகளை வளர்த்தது. 1877-ஆம் ஆண்டில், கும்பகோணத்தை மெட்ராஸ், தூத்துக்குடி மற்றும் நாகப்பட்டினம் துறைமுகங்களுடன் இணைக்கும் தொடருந்து பாதைகள் நிறைவடைந்தன.[17] தஞ்சை மாவட்ட நீதிமன்றம் 1806-ஆம் ஆண்டில் கும்பகோணத்தில் நிறுவப்பட்டு, 1806 முதல் 1863 வரை செயல்பட்டது.[24]
இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும் கும்பகோணம் தொடர்ந்து வளர்ந்து வந்தது, இருப்பினும் அது மக்கள் தொகை மற்றும் நிர்வாக முக்கியத்துவத்தின் அடிப்படையில் அருகிலுள்ள நகரமான தஞ்சாவூருக்குப் பின்தங்கிய நிலையிலேயே உள்ளது.[23][25] மக்கள்தொகை வளர்ச்சி விகிதம் 1981க்குப் பிறகு கடுமையாக வீழ்ச்சியடையத் தொடங்கியது. இந்த வீழ்ச்சிக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட நிலப்பரப்பு மற்றும் தொழில்துறை திறன் இல்லாதது காரணமாகும்.[23] எனினும், அடுத்தடுத்த மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு தரவுகளிலிருந்து கும்பகோணம் மக்கள்தொகையின் புற பகுதிகள் அதிகரித்தன. 1992 மகாமகம் திருவிழாவின்போது, ஒரு பெரிய முத்திரை ஏற்பட்டது, அதில் 48 பேர் கொல்லப்பட்டனர் மற்றும் 74 பேர் காயமடைந்தனர்.[26][27][28] 16 சூலை 2004-இல், ஸ்ரீ கிருஷ்ணா பள்ளியில் ஏற்பட்ட பயங்கர தீ விபத்தில் 94 குழந்தைகள், தீயில் கருகி இறந்தனர்.[29][30]
கும்பகோணம் மாநகராட்சி
தொகுகும்பகோணம் நகராட்சி 1866 ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலேய அரசால் நகராட்சியாக தரம் உயர்த்தப்பட்டு செயல்பட்டு வருகிறது. பின்னர் இந்நகராட்சி சிறப்பு நிலை நகராட்சியிலிருந்து மாநகராட்சியாக தரம் உயர்த்தப்பட்டு செயல்பட்டு வருகிறது. 48 உறுப்பினர்களை கொண்ட மாநகராட்சி ஆகும்.
புவியியல்
தொகு
இவ்வூரின் அமைவிடம் 10°58′N 79°25′E / 10.97°N 79.42°E ஆகும்.[31] இது "பழைய டெல்டா" என்று அழைக்கப்படும் பகுதியில் அமைந்துள்ளது, இது தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தின் வடமேற்கு தாலுகாக்களை உள்ளடக்கியது, இவை காவேரி மற்றும் அதன் துணை ஆறுகளால் பல நூற்றாண்டுகளாக இயற்கையாகவே பாசனம் செய்யப்படுகின்றன, இவை தெற்கு தாலுகாக்களை உள்ளடக்கிய "புதிய டெல்டா" க்கு மாறாக உள்ளன. 1934 இல் கல்லணை மற்றும் வடவார் கால்வாய் அமைப்பதன் மூலம் நீர்ப்பாசனத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது. இது சராசரியாக 26 மீட்டர் (85 அடி) உயரத்தைக் கொண்டுள்ளது. இந்த நகரம் இரண்டு நதிகளால் சூழப்பட்டுள்ளது, வடக்கே காவிரி நதி மற்றும் தெற்கில் அரசலார் நதி ஆகும்.
காவிரி டெல்டா பொதுவாக வெப்பமாக இருந்தாலும், கும்பகோணம் மற்றும் சுற்றியுள்ள பிற நகரங்களின் காலநிலை பொதுவாக ஆரோக்கியமானது மற்றும் மிதமானது. தமிழகத்தின் தலைநகரான சென்னையை விட கும்பகோணம் குளிரானது. கோடையில் அதிகபட்ச வெப்பநிலை சுமார் 40 °C (104 °F), குறைந்தபட்ச வெப்பநிலை 20 °C (68 °F) ஆகும். கும்பகோணத்தில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 114.78 செ.மீ (45.19 அங்குலம்) மழை பெய்யும். இப்பகுதியில் வண்டல் அல்லது கறுப்பு மண் காணப்படுகிறது, இது நெல் சாகுபடிக்கு உகந்தது. கும்பகோணத்தில் பயிரிடப்படும் பிற பயிர்களில் முசுக்கொட்டை, தானியங்கள் மற்றும் கரும்பு ஆகியவை அடங்கும்.
கும்பகோணம் நகரம் விரிவான நெல் வயல்களால் சூழப்பட்டுள்ளது. 1934 இல் மேட்டூர் அணை திறக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து நீர்ப்பாசன முறைகள் கணிசமாக மேம்படுத்தப்பட்டன. காவிரி டெல்டாவின் விலங்கினங்கள், கால்நடைகள் மற்றும் ஆடுகள் மட்டுமே உள்ளன.
மக்கள்தொகை பரவல்
தொகு| ஆண்டு | ம.தொ. | ±% |
|---|---|---|
| 1871 | 44,444 | — |
| 1881 | 50,098 | +12.7% |
| 1891 | 54,307 | +8.4% |
| 1901 | 59,673 | +9.9% |
| 1911 | 64,647 | +8.3% |
| 1921 | 60,700 | −6.1% |
| 1931 | 62,317 | +2.7% |
| 1941 | 67,008 | +7.5% |
| 1951 | 91,648 | +36.8% |
| 1961 | 92,581 | +1.0% |
| 1971 | 1,13,130 | +22.2% |
| 1981 | 1,32,832 | +17.4% |
| 1991 | 1,39,449 | +5.0% |
| 2001 | 1,40,021 | +0.4% |
| 2011 | 1,40,156 | +0.1% |
| ஆதாரங்கள்: | ||
2011 ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, 45 நகராட்சி மன்ற உறுப்பினர்களையும், 36,648குடும்பங்களையும் கொண்ட இந்நகரத்தின் மக்கள்தொகை 140,156 ஆகும். இந்நகரத்தின் எழுத்தறிவு 91.6% மற்றும் பாலின விகிதம் 1000 ஆண்களுக்கு, 1,021 பெண்கள் வீதம் உள்ளனர். 6 வயதிற்குட்பட்ட குழந்தைகளின் எண்ணிக்கை 12791 ஆகவுள்ளது. குழந்தைகள் பாலின விகிதம், 1000 ஆண் குழந்தைகளுக்கு, 969 பெண் குழந்தைகள் வீதம் உள்ளனர். பட்டியல் சமூகத்தினரும், பட்டியல் பழங்குடியினரும் முறையே 9,058 மற்றும் 82 ஆகவுள்ளனர். மக்கள்தொகையில் இந்துக்கள் 86.07%, இசுலாமியர்கள் 9.57% , கிறித்தவர்கள் 3.99% மற்றும் பிறர் 0.36%ஆகவுள்ளனர்.[35]
கும்பகோணத்தில் வலுவாக இந்துக்கள் பெரும்பான்மை உள்ளனர்; கணிசமான முஸ்லீம் மற்றும் கிறித்தவ மக்களும் உள்ளனர்.[36] இந்துக்களிடையே, வன்னியர்கள், கள்ளர்கள்,[37][38] பிராமணர்கள்[39][40] மற்றும் தலித்துகள்[36][41] எண்ணிக்கையில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் தமிழ் பேசும் குழுக்கள் ஆவர். தமிழ்நாட்டின் மற்ற பகுதிகளை விட கும்பகோணத்தில் பிராமணர்கள் அதிகமாகவும், செல்வந்தர்களாகவும் உள்ளனர். மூப்பனார்கள்,[37] கோனார்கள்[38] மற்றும் நாடார்கள் ஆகியோர்களும் இங்கு வாழுகின்றனர்.[38] முஸ்லிம்களில், சுன்னி இசுலாமியர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறார்கள். இருப்பினும், குறிப்பிடத்தக்க சியா இசுலாமியர்கள் சிறுபான்மையினரும் உள்ளனர். முஸ்லிம்களில் பெரும்பாலோர் மரைக்காயர் அல்லது லப்பை.[36] கும்பகோணத்தில் பெரும்பான்மையான முஸ்லிம்கள் வர்த்தகம் அல்லது கடல் வர்த்தகத்தில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.[42] கும்பகோணத்தில் உள்ள கத்தோலிக்கர்கள் முக்கியமாக கும்பகோணம் ரோமன் கத்தோலிக்க மறைமாவட்டத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளனர், இது 1899 இல் பாண்டிச்சேரி மறைமாவட்டத்திலிருந்து பிரிக்கப்பட்டது.[43][44]
கும்பகோணத்தின் மக்கள் தொகை பெரும்பாலும் தமிழ் மொழி பேசுபவர்கள். பொதுவாக பயன்படுத்தப்படும் கிளை மொழிகள் மத்திய தமிழ் பேச்சு வழக்கு ஆகும்.[45] தஞ்சாவூர் மராத்தி,[46] தெலுங்கு,[37][47] கன்னடம்[37][46] மற்றும் சௌராட்டிர ஆகியவை தங்கள் தாய்மொழியாக பேசும் குறிப்பிடத்தக்க சிறுபான்மையினர் உள்ளனர்.[37][48][49]
நகரத்தின் மொத்த பரப்பளவில் 32.09% குடியிருப்பு பகுதிகள் உள்ளன, வர்த்தக நிறுவனங்கள் மற்றும் தொழில்துறை அலகுகள் முறையே 2.75% மற்றும் 1.21% ஆகும். நகரத்தின் நகர்ப்புறமற்ற பகுதி மொத்த பரப்பளவில் 44.72% ஆகும். 49,117 மக்கள் தொகையுடன், கும்பகோணம் மொத்தம் 45 சேரிகளைக் கொண்டுள்ளது.
2011 ஆம் ஆண்டு மதவாரியான கணக்கெடுப்பின்படி, கும்பகோணத்தில் 86.07% இந்துக்கள், 9.57% முஸ்லிம்கள், 3.99% கிறித்தவர்கள், 0.% சீக்கியர்கள், 0.% பௌத்தர்கள், 0.23% சைனர்கள், 0.13% பிற மதங்களைப் பின்பற்றுகிறார்கள் மற்றும் 0.% சமயமில்லாதவர்கள் உள்ளனர்.
பொருளாதாரம்
தொகு
கும்பகோணத்தின் முக்கியமான தயாரிப்புகளில் பித்தளை, வெண்கலம், தாமிரம் மற்றும் பாத்திரங்கள், பட்டு மற்றும் பருத்தி துணி, சர்க்கரை, இண்டிகோ மற்றும் மட்பாண்டங்கள் அடங்கும். கும்பகோணம் தஞ்சாவூர் பிராந்தியத்தின் முக்கிய வணிக மையமாக கருதப்படுகிறது. 1991 ஆம் ஆண்டில், சுமார் 30% மக்கள் பொருளாதார நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டனர். கும்பகோணத்தில் அரிசி உற்பத்தி ஒரு முக்கியமான செயலாகும். கும்பகோணத்தில் உள்ள 194 தொழில்துறை பிரிவுகளில் 57 அரிசி மற்றும் மாவு ஆலைகள். கும்பகோணம் வெற்றிலை மற்றும் பாக்கு தயாரிப்பதில் முன்னணி வகிக்கிறது; கும்பகோணத்தில் தயாரிக்கப்படும் வெற்றிலை இலைகள் தரத்தின் அடிப்படையில் உலகின் மிகச் சிறந்தவையாகும். கும்பகோணம் உலோக வேலைகளுக்கும் பிரபலமானது. வெண்கல கைவினைஞர்களுக்கு பயிற்சியளிப்பதற்காக அருகிலுள்ள நகரமான சுவாமிமலையில், தமிழக கைவினைப்பொருள் மேம்பாட்டுக் கழகம் நிறுவப்பட்டது. கும்பகோணம் ஒரு முக்கியமான பட்டு நெசவு மையமாகும், மேலும் 5,000க்கும் மேற்பட்ட குடும்பங்கள் பட்டு நெசவுகளில் நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ வேலை செய்கின்றனர். கும்பகோணத்தில் நெசவு செய்யப்பட்ட பட்டு, துணைக் கண்டத்தின் மிகச்சிறந்த ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. திருபுவனம் பட்டு புடவைகள் தயாரிப்பதில் அவை பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. கும்பகோணம் பிரித்தானிய ஆட்சியின் போது ஒரு முக்கியமான உப்பு உற்பத்தி செய்யும் பகுதியாக இருந்தது. இந்த நகரம் அதன் பெயரை கும்பகோணம் டிகிரி காபிக்கு அளிக்கிறது, இது தூய்மையான பாலைப் பயன்படுத்தி தயாரிக்கப்படுகிறது. சமீபத்திய காலங்களில், கும்பகோணம் உரங்களின் முக்கியமான உற்பத்தி இடமாக உருவெடுத்துள்ளது.
.jpg)
இந்த நகரம் தயாரிப்புகளைத் தவிர, சுற்றுலாவும் நகரத்தின் முக்கிய வருமான ஆதாரமாகும். இங்கு பல தங்கும் விடுதிகள் செயல்பட்டு வருகின்றன. இந்து கோவில்கள் மற்றும் பழங்கால கட்டடங்கள் அவற்றின் சுற்றுலா திறனுக்காக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன. கும்பகோணத்திற்கு அருகிலுள்ள தாராசுரம் நகரில் உள்ள 12 ஆம் நூற்றாண்டின் ஐராவதேசுவரர் கோயில், யுனெஸ்கோவின் உலக பாரம்பரிய தளமாகும். துணி வாங்குபவர்கள் மற்றும் கலை சேகரிப்பாளர்களால் கும்பகோணத்திற்கு அடிக்கடி வருகின்றனர். ஆக்சிஸ் வங்கி, பாங்க் ஆப் பரோடா, ஐடிபிஐ வங்கி, பாரத ஸ்டேட் வங்கி, தமிழ்நாடு மெர்கன்டைல் வங்கி, கனரா வங்கி, இந்தியன் வங்கி, இந்தியன் ஓவர்சீஸ் வங்கி, பாங்க் ஆப் இந்தியா, இந்திய யூனியன் வங்கி, கார்ப்பரேஷன் வங்கி, இலட்சுமி விலாசு வங்கி, ஐசிஐசிஐ வங்கி, ஐஎன்ஜி வைசியா வங்கி, கரூர் வைசியா வங்கி, பஞ்சாப் தேசிய வங்கி, சிண்டிகேட் வங்கி மற்றும் விஜயா வங்கி ஆகியவை கிளைகளை கும்பகோணத்தில் கொண்டுள்ளன. சிட்டி யூனியன் வங்கி 1904 ஆம் ஆண்டில், கும்பகோணத்தில் கும்பகோணம் வங்கி லிமிடெட் என்ற பெயரில் நிறுவப்பட்டது, இது தலைமையிடமாக உள்ளது.[50]
குடந்தை சங்ககாலச் சோழரின் செல்வக் கருவூலம்
தொகுசங்ககாலத்தில் சோழர்கள் தம் நாட்டுமக்கள் தந்த வரிப்பணத்தை இந்தக் குடந்தை நகரில் வைத்துப் பாதுகாத்துவந்தனர். இதனைச் சங்ககாலச் சோழரின் செல்வக் கருவூலம் எனலாம். இந்தச் செல்வத்தைச் சோழர் பாதுகாப்பது போலத் தாய் தன் மகளைப் பாதுகாத்துக்கொண்டிருக்கிறாள் என்று தோழி தலைவனிடம் கூறுவதாக உள்ளது ஒரு பாடல்.[51]
குடந்தை வளவன் தலைநகரம் என்று ஒரு பாடல் குறிப்பிடுகிறது.[52][53]
நகரின் ஆன்மீகப் பெருமை
தொகு
கீழைத் தமிழகத்தின் கோவில் நகரம் எனப் பெயர்பெரும் வகையில் இந்நகரைச் சுற்றி பல தொன்மைவாய்ந்த கோவில்கள் அமைந்துள்ளன. நகர் பகுதியில் மட்டுமே ஐந்து பாடல் பெற்ற சிவத்தலங்கள் மற்றும் மூன்று திவ்ய தேசத் தலங்களும் உள்ளன. மேலும் 9 நவக்கிரக கோவில்களும் கும்பகோணத்தை சுற்றி அமைந்துள்ளன. கும்பகோணத்திற்கு அருகில் உள்ள வலங்கைமான் பாடை கட்டி திருவிழா தமிழ்நாடு முழுவதும் பிரபலமானது. 164 மீட்டர் உயரமான சார்ங்கபாணி கோவில் கோபுரம் உலகின் எட்டாவது உயரமான கோபுரம் ஆகும். தமிழகத்திலுள்ள பெரிய தேர்களில் இக்கோயிலுள்ள தேர் மூன்றாவது பெரிய தேர் ஆகும்.
இந்நகரில் திருவாவடுதுறை, தர்மபுரம், திருப்பனந்தாள் ஆதீனங்களுக்குச் சொந்தமான கிளை மடங்களும், காஞ்சி காமகோடி பீடம் ஸ்ரீசங்கராச்சார்ய சுவாமிகள் மடமும், வீரசைவ மடமாகிய பெரிய மடம் என்று வழங்கப்படும் ஸ்ரீசாரங்கதேவர் மடமும், பல அற்புதங்களைச் செய்த மௌனசுவாமிகள் மடமும், வைணவ மடங்களின் கிளை மடங்களும், திருவண்ணாமலை ஆதீன மடமும், மத்தவர்களுக்குரிய வியாசராயர் மடமும் ஆங்காங்கு உள்ளன.[54]
யுனெஸ்கோ உலக மரபுரிமைத் தலங்களில் ஒன்றாக தாராசுரம் கோவிலை அறிவித்திருக்கிறது.
தல வரலாறு
தொகுஉலகம் அழியும் பிரளய நேரம் வந்தபோது, பிரம்மா தனது படைப்பு ஆற்றலை எல்லாம் அமுதத்தில் கலந்து ஒரு குடத்தில் (கும்பம்) இட்டு அந்தக் குடத்தை இமயமலை உச்சியில் பாதுகாப்பாக வைத்தார். பிரளய காலத்தில் கடல் பொங்கி இமயமலை உச்சி வரை சென்ற போது பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்ட குடம் நீரில் மிதந்து சென்று தெற்கே வந்து பிரளய நீர் வடிந்ததும் ஓரிடத்தில் தரைதட்டி நின்றது. அவ்வாறு குடம் நின்ற இடமே நாம் இப்போது கும்பகோணம் என்று கூறும் குடமூக்கு என்ற பாடல் பெற்ற தலம். சிவபெருமான் தரை தட்டிய குடத்தின் மீது அம்பைச் செலுத்தி, குடம் உடைந்து அமுதம் கொட்டியது. சிவபெருமான் அமுதத்தில் நனைந்த மணலால் ஒரு சிவலிங்கத்தை உருவாக்கி அதனுள் அவர் ஐக்கியமானார். குடம் உடைந்து கீழே சிந்திய அமுதம், மணல் இவற்றால் உருவான இவர் ஆதிகும்பேஸ்வரர் என்ற பெயரில் இவ்விடத்தில் தங்கினார் குடத்தின் வாசல் "குடவாசல்" குடத்தின் கோணம் "கும்பகோணம்" கும்பகோணததிற்கும் குடவாசலுக்கும் மத்யமம் (நடுவே) "திருச்சேறை".
சிவபெருமான் அம்பினால் அமுதக்குடத்தை உடைத்ததால் அதிலிருந்து வெளிவந்த அமுதம் குடமூக்கில் (கும்பகோணத்தில்) மகாமக குளத்தை ஏற்படுத்தியதோடு மட்டுன்றி அங்கிருந்து ஐந்து குரோசம் தொலைவு வரையில் பரவி, அது பரவிய இடங்களையெல்லாம் செழுமையாக்கியது. ஒரு குரோசம் என்பது இரண்டரை நாழிகை வழி அளவுள்ள தூரமாகும். இரண்டரை நாழிகை ஒரு மணி நேரம். ஒரு மணி நேரம் ஒருவர் நடந்துசெல்லக்கூடிய தூரம் 4.8 கிமீ. ஐந்து மணி நேரம் செல்லக்கூடிய தூரம் 24 கிமீ ஆகும். இவ்வளவு தூரம் அமுதம் பரவியது.[6] திருவிடைமருதூர், திருநாகேஸ்வரம், தாராசுரம், சுவாமிமலை, திருப்பாடலவனம் (கருப்பூர்) ஆகிய ஐந்து தலங்கள் பஞ்சகுரோசத்தலங்கள் எனப்படுகின்றன. கும்பகோணத்திற்கு யாத்திரை செல்வோர் இந்த பஞ்சகுரோசத் தலங்களுக்குச் சென்று விதிப்படி நீராடி தரிசித்து ஒவ்வோர் பகல் தங்கி வழிபட்ட பிறகே கும்பகோணம் கும்பேஸ்வரர் கோயில் செல்லவேண்டும். வேதங்களுக்கு அங்கமாக பல நூல்கள் அமைந்ததுபோல கும்பகோணத்திற்கு அங்கமாக இந்த ஐந்து தலங்களும் அமைந்தன.[55] சங்கர மடம், மௌனசுவாமி மடம் உள்ளிட்ட மடங்கள் உள்ளன.
மகாமகக் குளம்
தொகு
கும்பகோணத்தில் நடைபெறும் விழாக்களில் 12 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை நடைபெறும் மகாமகத் திருவிழா மிகவும் பெயர் பெற்றது. 12 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை குரு சிம்மராசியில் இருக்க, சூரியன் கும்பராசியில் இருக்க மாசி மாதத்தில் பௌர்ணமி தினம் அன்று மக நட்சத்திரம் கூடி இருக்கும் சேர்க்கை நடைபெறும். அன்றைய தினமே மகாமகம் என்று கொண்டாப்படுகிறது. மகாமக தினத்தன்று மகாமகக் குளத்தில் நீராட நாட்டின் பல பாகங்களிலிருந்தும் மக்கள் கும்பகோணத்தில் கூடுவர். காசியில் பிறந்தோர் பாவம் கும்பகோணத்தில் போகும், கும்பகோணத்தில் பிறந்தோர் பாவம் மகாமகக் குளத்தில் நீராடினால் போகும் என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. மகாமக தினத்தன்று ஈரேழு பதினான்கு லோகத்தில் வசிப்பவர்களும் இத்திருகுளத்தில் நீராட வருவதாகவும், கங்கை, யமுனை, சரசுவதி, நர்மதை, சிந்து, காவிரி, கோதாவரி சரயூ, பொருநை ஆகிய நதிகளும் கன்னிகளாக இங்கு வந்து இத்திருக்குளத்தில் நீராடி தங்கள் பாவங்களைப் போக்கிக் கொள்கின்றனர் என்றும் ஐதீகம். இந்த மகாமகக் குளம் சுமார் 5 ஏக்கர் பரப்புடையது.
1992-ம் ஆண்டு அப்போதைய தமிழக முதலமைச்சர் ஜெ. ஜெயலலிதா பிப்ரவரி மாதத்தில் நடைபெற்ற மகாமக நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்ட போது ஏற்பட்ட நெரிசலின் போது மகாமகக் குளக்கரையில் அமைந்திருந்த ஒரு கட்டடத்தின் சுவர் இடிந்து விழுந்து ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்டோர் காலமானார்கள்.
சப்தஸ்தானம்
தொகுசித்திரை மாதத்தில் நடைபெறும் சப்தஸ்தான விழாவில் ஆதிகும்பேஸ்வரர் மங்களநாயகியுடன் அதிவிநோதமாக அலங்கரிக்கப்பட்ட பல்லக்கில் திருக்கலயநல்லூர், தாராசுரம், திருவலஞ்சுழி, சுவாமிமலை, கொட்டையூர், மேலக்காவேரி ஆகிய தலங்களுக்கு எழுந்தருளி காட்சி கொடுத்துத் திரும்புவர்.[54]
கும்பகோணம் தல தமிழ் இலக்கியங்கள்
தொகுகும்பகோணம் தலம் தொடர்பாக பல தமிழ் இலக்கியங்கள் காணப்படுகின்றன.[56] அவை அந்தாதி, கலம்பகம், குறவஞ்சி, பதிகம், பிள்ளைத்தமிழ், புராணம், மான்மியம், வெண்பாமாலை என்ற நிலைகளில் அமையும்.
பஞ்சகுரோசத்தலங்கள்
தொகுசப்தஸ்தானங்களில் ஒன்று என்ற பெருமையுடன் பஞ்சகுரோசத்தலங்களில் ஒன்று என்ற பெருமையும் இந்நகருக்கு உண்டு. திருவிடைமருதூர், திருநாகேஸ்வரம், தாராசுரம், சுவாமிமலை, திருப்பாடலவனம் (கருப்பூர்) ஆகிய ஐந்து தலங்கள் பஞ்சகுரோசத்தலங்கள் எனப்படுகின்றன. கும்பகோணத்திற்கு யாத்திரை செல்வோர் இந்த பஞ்சகுரோசத் தலங்களுக்குச் சென்று விதிப்படி நீராடி தரிசித்து ஒவ்வோர் பகல் தங்கி வழிபட்ட பிறகே கும்பகோணம் கும்பேஸ்வரர் கோயில் செல்லவேண்டும். வேதங்களுக்கு அங்கமாக பல நூல்கள் அமைந்ததுபோல கும்பகோணத்திற்கு அங்கமாக இந்த ஐந்து தலங்களும் அமைந்தன. இத்தலங்களைப் போற்றும் பாடல் திருக்குடந்தைப் புராணத்தில் காணலாம்.[55]
“கற்றவர் புகழும் கும்பகோணத்தைக் கலந்து போற்றும்
பெற்றியரைங் குரோச யாத்திரை பேணல் வேண்டும்
உற்றவத் தலமோரைந்துள் ஒவ்வொன்று றொரு நான்மேவிற்
பெற்ற புண்ணியம் பயக்கும் என்மனார் புலமைசான்றோர்“
பள்ளிக்கூட தீ விபத்து
தொகு
2004-ம் ஆண்டு சூலை 16-ம் தேதி அன்று கும்பகோணத்தில் உள்ள ஸ்ரீகிருஷ்ணா பள்ளிக்கூடத்தில் ஏற்பட்ட தீ விபத்தில் 94 பிஞ்சுக் குழந்தைகள் கருகி சாம்பலாகினர். 18-க்கும் மேற்பட்டோர் படுகாயமடைந்தனர். மிகக் குறுகிய இடத்தில் தகுந்த பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் இன்றி பள்ளிக் கட்டடம் கட்டப்பட்டிருந்ததே இத்தனை பேர் உயிர் பறிபோனதற்கு காரணம் என்று கூறப்படுகிறது.[57] இந்த வழக்கின் தீர்ப்பு 2014ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 30ஆம் தேதி அன்று கூறப்பட்டது. இதில் 8 பேருக்கு ஐந்து ஆண்டுகளும், இரண்டு பேருக்கு இரண்டு ஆண்டுகள் கடுங்காவல் தண்டனையும் விதிக்கப்பட்டது. 11 பேர் விடுவிக்கப்பட்டார்கள். இப்பள்ளியின் நிறுவனர் புலவர் பழனிச்சாமிக்கு ஆயுள் தண்டனை பிறப்பிக்கப்பட்டது.[58]
போக்குவரத்து வசதிகள்
தொகுகும்பகோணம் நகரம் சாலை மற்றும் தொடருந்து மூலம் இந்தியாவின் பிற பகுதிகளுடன் நன்கு இணைக்கப்பட்டுள்ளது. தேசிய நெடுஞ்சாலை - 36, விக்கிரவாண்டி - மானாமதுரையையும் இணைக்கும் சாலை, இந்த நகரம் வழியாக செல்கிறது. கும்பகோணம் நகரில் பேருந்து வசதிக்காக, மிகப்பெரிய பேருந்து நிலையம் அமைக்கப்பட்டு பேருந்து சேவைகள் செயல்பட்டு வருகிறது. சென்னையில் இருந்து கிழக்கு கடற்கரை சாலையில், புதுச்சேரி, கடலூர் மற்றும் வடலூர் வழியாக கும்பகோணம் செல்ல முடியும். மற்றொரு வழியாக சென்னையில் இருந்து கிழக்கு கடற்கரை சாலையில், புதுச்சேரி, கடலூர், சிதம்பரம், சீர்காழி மற்றும் மயிலாடுதுறை வழியாக கும்பகோணம் செல்ல முடியும். கும்பகோணம் நகரத்தில் சுமார் 141 கிமீ (88 மைல்) சாலைகள் உள்ளன, 544 நகராட்சி சாலைகள், 122.29 கிமீ (75.99 மைல்) ஆகும். கும்பகோணம் வழியாக மாநில நெடுஞ்சாலைகளில் சுமார் 18.71 கிமீ (11.63 மைல்) செல்கிறது. சென்னை, வேலூர், தஞ்சாவூர், திருவண்ணாமலை, ஆரணி, விழுப்புரம், சேலம், பெங்களூரு, காஞ்சிபுரம், திண்டிவனம், புதுச்சேரி, சிதம்பரம், மயிலாடுதுறை, சீர்காழி, நாகப்பட்டினம், புதுக்கோட்டை, அரியலூர், ஜெயங்கொண்டம், திருச்சி, மதுரை, கோயம்புத்தூர், திருப்பூர், திருநெல்வேலி, கடலூர், திண்டுக்கல் ஆகிய நகரங்களுக்கு தமிழ்நாடு அரசு பேருந்துகள் இயக்கப்படுகிறது. கர்நாடக மாநில சாலை போக்குவரத்துக் கழகம் மற்றும் அரசு விரைவுப் போக்குவரத்துக் கழகம்(தமிழ்நாடு) (SETC) ஆகியவை பெங்களூரு மற்றும் மைசூரிலிருந்து கும்பகோணம் வரை தினசரி சேவைகளை இயக்குகின்றன. மார்ச் 1, 1972 அன்று, தமிழ்நாட்டின் மத்திய மாவட்டங்களில் போக்குவரத்து வசதிகளை மேம்படுத்துவதற்காக, சோழன் போக்குவரத்து கழகம் என்ற பெயரில் தமிழக அரசு, அதன் தலைமையகத்தை கும்பகோணத்தில் நிறுவியது. சூலை 1, 1997 அன்று, இதன் பெயரை, தமிழ்நாடு அரசுப் போக்குவரத்துக் கழகம், கும்பகோணம் என மறுபெயரிடப்பட்டது.
கும்பகோணம் நகரில் தொடருந்து நிலையம் ஒன்று உள்ளது. இங்கிருந்து இராமேஸ்வரம், ஹைதராபாத், கோயம்புத்தூர், மயிலாடுதுறை, திருச்சி, சென்னை, நாகர்கோவில், தாம்பரம், மைசூர், வேலூர், திருவண்ணாமலை, திருப்பதி, மதுரை, சேலம், பெங்களூரு ஆகிய நகரங்களுக்கு தொடருந்து சேவைகள் உள்ளது.
கும்பகோணம் தொடருந்து நிலையத்திலிருந்து சென்னை எழும்பூரை நோக்கி ஒற்றை அகல இருப்புப் பாதையானது, கடலூர், விழுப்புரம், செங்கல்பட்டு மற்றும் தாம்பரம் வழியாக செல்கிறது மற்றும் திருச்சியை நோக்கி ஒற்றை அகல இருப்புப் பாதை பாபநாசம், மற்றும் தஞ்சாவூர் வழியாக செல்கிறது. திருச்சியிலிருந்து மதுரை, இராமநாதபுரம், தூத்துக்குடி, திருநெல்வேலி, தென்காசி ஆகிய தென்மாவட்டங்களுக்கு தினசரி தொடருந்துகள் இயக்கப்படுகிறது.
பாரம்பரிய போக்குவரத்து முறைகள் காளை வண்டிகள் ஆகும். 1950-களின் பிற்பகுதியில், நில உரிமையாளர்கள் மற்றும் பணக்கார விவசாயிகள், பேருந்துகள் அல்லது மோட்டார் வாகனங்கள் மேற்கொண்ட அரிய நீண்ட பயணங்களைத் தவிர, பெரும்பாலும் காளை வண்டிகளில் பயணித்தார்கள். கும்பகோணம் தற்போது சிறப்பான உள்ளூர் பேருந்து போக்குவரத்து முறையைக் கொண்டுள்ளது. காவிரி ஆற்றை கடந்து, மக்கள் பொருட்களை கொண்டு செல்வதற்கு அவ்வப்போது படகுகள் இருந்தன. 20 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பம் வரை, அரசு கலைக் கல்லூரியின் மாணவர்கள் கல்லூரியில் சேருவதற்காக, படகுகள் மூலம் காவிரியை கடக்கிறார்கள். 1944 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பாலம் கட்டப்பட்டதிலிருந்து, இது வெகுவாகக் குறைந்துள்ளது.
கும்பகோணத்திலிருந்து 91 கி.மீ (57 மைல்) தொலைவில் உள்ள திருச்சிராப்பள்ளியில் உள்ள விமான நிலையம், அருகிலுள்ள சர்வதேச விமான நிலையம் உள்ளது. அருகிலுள்ள துறைமுகம் சுமார் 50 கிமீ (31 மைல்) தொலைவில் உள்ள நாகப்பட்டினத்தில் அமைந்துள்ளது.
கல்வி
தொகு
கும்பகோணத்தில் 1542 ஆம் ஆண்டில் கோவிந்த தீட்சிதரால் நிறுவப்பட்ட ராஜ வேத பாடசாலையில், ரிக் வேதம், யசுர் வேதம், சாம வேதம், ஆகமம் மற்றும் சாஸ்திரங்கள் போன்ற சிறப்புத் துறைகளில் சமசுகிருத வேத வசனங்களைக் கற்பிக்கப்பட்டது.[26][59][60][61][62] கும்பகோணம் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், ஒரு முக்கியமான கல்வி மையமாக உருவெடுத்து "தென்னிந்தியாவின் கேம்பிரிட்ஜ்" என்று அழைக்கப்பட்டது.[63] 1867 ஆம் ஆண்டில் கும்பகோணத்தில் நிறுவப்பட்ட அரசு கலைக் கல்லூரி, சென்னை மாகாணத்தில் உள்ள மிகப் பழமையான கல்வி நிறுவனங்களில் ஒன்றாகும்.[64] இது 1867 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 19 ஆம் தேதி ஒரு மாகாணப் பள்ளியாகத் தொடங்கியது, 1867 ஆம் ஆண்டில் அரசு கல்லூரிக்கு மேம்படுத்தப்பட்டது.[64][65] இது 1877 இல் மெட்ராஸ் பல்கலைக்கழகத்துடன் இணைக்கப்பட்டது.[24] கல்லூரியின் ஆரம்ப முதல்வர்களில் ஒருவரான வில்லியம் ஆர்ச்சர் போர்ட்டர், அவர் டி. கோபால் ராவ் உடன் சேர்ந்து, இதை அரசு கல்லூரிக்கு உயர்த்துவதில் முக்கிய பங்கு வகித்தார். கல்லூரியின் பாராட்டப்பட்ட கல்விக் கொள்கையை உருவாக்கிய பெருமையும் அவருக்கு உண்டு. 1881 ஆம் ஆண்டில், இது ஒரு முழுமையான கல்லூரியாக மாறியது மற்றும் உயர்நிலைப் பள்ளி படிப்புகள் கற்பிக்கப்படுவதை நிறுத்திவிட்டன. இந்திய கணிதவியலாளர் சீனிவாச இராமானுசன் மற்றும் வி. எஸ். சீனிவாச சாஸ்திரி போன்றவர்கள், இக்கல்லூரியில் படித்த குறிப்பிடத்தக்க முன்னாள் மாணவர்கள் ஆவர். மகளிர் அரசு கலைக் கல்லூரி 1963 இல் தொடங்கப்பட்டது. பெண்களுக்கான அரசு கலைக் கல்லூரி 1963 இல் தொடங்கப்பட்டது மற்றும் பிப்ரவரி 2006 இல் மொத்தம் 2,597 மாணவர்களைக் கொண்டிருந்தது.[66][67][68] இந்த கல்லூரி பல்வேறு இளங்கலை படிப்புகள் மற்றும் ஒரு முதுகலை படிப்பை வழங்குகிறது மற்றும் இது பாரதிதாசன் பல்கலைக்கழகத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. கும்பகோணத்தில் உள்ள மற்ற கல்லூரிகளில் இதயா கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி, அன்னை கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி, அன்னை பொறியியல் கல்லூரி, மாஸ் கல்லூரி, சங்கரா கலைக் கல்லூரி, பிரிஸ்ட் பல்கலைக்கழகம் கும்பகோணம் வளாகம், அரசு நுண்கலைக் கல்லூரி மற்றும் அரசு பொறியியல் கல்லூரி, கே. எஸ். கே பொறியியல் கல்லூரி ஆகியவைகள் ஆகும்.
1876 ஆம் ஆண்டில் நிறுவப்பட்ட நேட்டிவ் உயர்நிலைப்பள்ளி,[69] மற்றும் நகர மேல்நிலைப்பள்ளி, சென்னை மாகாணத்தில் உள்ள மிகப் பழமையான பள்ளிகளில் சில.[70] தற்போது, கும்பகோணத்தில் மொத்தம் 36 அரசு மற்றும் தனியார் பள்ளிகள் உள்ளன.
மேலும் காண்க
தொகுமேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ "தமிழக ஆளுநர் பற்றிய குறிப்பு". tn.gov.in. தமிழ்நாடு அரசு. 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் நவம்பர் 3, 2015.
- ↑ "தமிழக முதலமைச்சர் பற்றிய குறிப்பு". tn.gov.in. தமிழ்நாடு அரசு. பார்க்கப்பட்ட நாள் நவம்பர் 3, 2015.
- ↑ kumbakonam corporaon and 19 muniicipalites
- ↑ தமிழ்நாட்டில் புதிய 19 நகராட்சிகள் அறிவிப்பு
- ↑ Herbermann, Charles George; Edward Aloysius Pace; Condé Bénoist Pallen; Thomas Joseph Shahan; John Joseph Wynne (1934). The Catholic encyclopedia: an international work of reference on the constitution, doctrine, discipline, and history of the Catholic church, Volume 8. The Catholic Encyclopedia Inc. p. 710.
- ↑ 6.0 6.1 புலவர் கோ.மு.முத்துசாமிபிள்ளை, கும்பேசுவரர் திருக்கோயிலும் மகாமகத் திருவிழாவும், தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், 1992
- ↑ முனைவர் வே.இரா.மாதவன், திருக்குடந்தைப்புராணம், மகாமகம் 2004 சிறப்பு மலர்
- ↑ புலவர் செ.இராசு, குடந்தைக் கீழ்க்கோட்டக் கல்வெட்டுகள், மகாமகம் 2004 சிறப்பு மலர்
- ↑ 9.0 9.1 குடந்தையும் குடமூக்கும், மகாமகம் 1992 சிறப்பு மலர்
- ↑ குடந்தை என்.சேதுராமன், திருக்குடமூக்கில் மகாமகம், மகாமகம் 1992 சிறப்பு மலர்
- ↑ Pillai, Sivaraja K.N. The Chronology of the Early Tamils – Based on the Synchronistic Tables of Their Kings, Chieftains and Poets Appearing in the Sangam Literature. p. 88.
- ↑ Sastri 1935, p. 72
- ↑ Sastri 1935, p. 105
- ↑ C., Krishna Murthy (1985). Saiva Art and Architecture. Sundeep Prakashan. p. 10.
- ↑ N. S., Ramaswami (1984). House of God: select temples of South India. Maps and Agencies. p. 178.
- ↑ 16.0 16.1 16.2 Ring 1996, p. 502
- ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 17.4 17.5 Ring 1996, p. 503
- ↑ V., Gnanasundaram (12 April 2005). "History of Kumbakonam". தி இந்து இம் மூலத்தில் இருந்து 2018-07-17 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20180717184017/http://www.hindu.com/br/2005/04/12/stories/2005041200121401.htm.
- ↑ Ayyar 1920, p. 325
- ↑ Ayyar 1920, p. 326
- ↑ "History of the Kanchi Shankaracharya matha and Acharaparampara". Sri Sankara Bhagavatpada And Sri Kanchi Kamakoti Sankaracharya Math Moolamnaya Sarvajna Peetham. Shri Kanchi Kamakoti Peetam. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2012-11-16.
- ↑ 22.0 22.1 22.2 K. R., Subramaniam (1928). The Maratha Rajas of Tanjore.
- ↑ 23.0 23.1 23.2 23.3 TNUIFSL Report 2007, p. 4
- ↑ 24.0 24.1 Hunter, p. 21
- ↑ Rao, M. S. A. (1992). Urban Sociology in India. Orient Blackswan. p. 193. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0861252969.
- ↑ 26.0 26.1 "Minister, mentor and philanthropist". தி இந்து. 5 March 2004 இம் மூலத்தில் இருந்து 1 ஆகஸ்ட் 2004 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20040801054519/http://www.hindu.com/fr/2004/03/05/stories/2004030501580600.htm.
- ↑ "Hi-tech rein on pilgrims". The Telegraph India. 6 March 2004 இம் மூலத்தில் இருந்து 2018-08-13 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20180813043333/https://www.telegraphindia.com/1040306/asp/nation/story_2973836.asp.
- ↑ B.K., Khanna (2005). All You Wanted To Know About Disasters. New Delhi: New India Publishing Agency. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 81-89422-13-8.
- ↑ "83 children killed in school fire in Kumbakonam". Rediff News. 16 July 2004. http://in.rediff.com/news/2004/jul/16tn.htm.
- ↑ "87 children die in school fire". தி இந்து. 17 July 2004 இம் மூலத்தில் இருந்து 28 நவம்பர் 2013 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20131128201337/http://www.hindu.com/2004/07/17/stories/2004071707570100.htm.
- ↑ The Astrological magazine. Roman Publications. 1983. p. 508.
- ↑ Hunter 1908, Vol 16, p. 20
- ↑ India. Office of the Registrar General (1969). Census of India, 1961, Volume 9. Manager of Publications.
- ↑ "Census Info 2011 Final population totals". Office of The Registrar General and Census Commissioner, Ministry of Home Affairs, Government of India. 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 Jan 2014.
- ↑ கும்பகோணத்தின் நகரத்தின் மக்கள்தொகை பரம்பல்
- ↑ 36.0 36.1 36.2 Gough 1981, p. 33
- ↑ 37.0 37.1 37.2 37.3 37.4 Gough 1981, p. 30
- ↑ 38.0 38.1 38.2 Gough 1981, p. 31
- ↑ Gough 1981, p. 19
- ↑ Gough 1981, p. 27
- ↑ Gough 1981, p. 32
- ↑ More, Prashanth J.B. (1997). Political Evolution of Muslims in Tamilnadu and Madras 1930–1947. Orient Blackswan. p. 40. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 8125011927.
- ↑ Edward René, Hambye; Menachery, George (1982). The St. Thomas Christian encyclopaedia of India, Volume 1. p. 261.
- ↑ Herbermann, Charles George (1913). The Catholic encyclopedia: an international work of reference on the constitution, doctrine, discipline, and history of the Catholic church, Volume 12. Universal Knowledge Foundation. p. 229.
- ↑ Comrie, Bernard (1987). The World's major languages. Oxford University. p. 730. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0195205219.
- ↑ 46.0 46.1 Sarma, p. 544
- ↑ Sarma 2000, p. 476
- ↑ Gough 1981, p. 29
- ↑ K., Chockalingam (1979). Census of India, 1971: Tamil Nadu. Manager of Publications. p. 89.
- ↑ Suneja's banking year book and who's who. Suneja Publishers. 1973. p. 380.
- ↑ கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த நாடுதரு நிதியினும் செறிய அருங்கடிப் படுக்குவள் அறனில் யாயே – குடவாயிற் கீரத்தனார். அகநானூறு 60.
- ↑
பொறையன் செழியன் பூந்தார் வளவன்
கொல்லி கொற்கை நல்லிசைக் குடந்தை
பரவை முத்தம் பல்லிதழ்க் குவளை
மாயோள் முறுவல் மாபெருங் கண்ணே - ↑ அமிதசாகரனார் இயற்றிய யாப்பருங்கலம் - பழைய விருத்தி உரை - வித்துவான் மே. வீ. வேணுகோபாலப் பிள்ளை பதிப்பு - சென்னை அரசு அச்சகம் - 1960 - பக்கம் 301
- ↑ 54.0 54.1 திருக்குடந்தை அருள்மிகு ஆதிகும்பேஸ்வரர் திருக்கோயில் தல வரலாறு, 1992
- ↑ 55.0 55.1 திருக்குடந்தை அருள்மிகு ஆதிகும்பேசுவரசுவாமி திருக்கோயில் தல வரலாறு, 2004 (மகாமக ஆண்டு)
- ↑ மகாமகம் 1992 சிறப்பு மலர்
- ↑ http://dinamani.com/india/article712415.ece
- ↑ 'கும்பகோணம் பள்ளி தீ விபத்து வழக்கில் முழுமையான நீதி கிடைக்கவில்லை'
- ↑ N.K., Venkatesam Pantulu (1933). Govinda Deekshita – Minister of the Tanjore Nayak kings. Rajahmundry: La;i;e Veeraraja's Andrha Vachana Bharatamu, Sabha Parvamu. pp. 1–2.
- ↑ The Astrological Magazine. 96. Raman Publications. 2007. p. 156.
- ↑ Bhavan's Journal. 33. Bharatiya Vidya Bhavan. 1987. p. 60.
- ↑ Saraswati, Chandrasekharendra (1981). The voice of divinity:sayings of His Holiness Jagadguru Sri Chandrasekharendra Saraswathi Sri Sankaracharya Swamigal of Sri Kanchi Kamakoti Peetham, Volume 1. Vanathi. p. 168.
- ↑ Illustrated guide to the South Indian Railway: including the Mayavaram-Mutupet, and Peralam-Karaikkal railways. Higginbotham's. 1900. p. 217.
- ↑ 64.0 64.1 Craik, Alex D. D. (2008). Mr Hopkins' Men: Cambridge Reform and British Mathematics in the 19th Century. Springer. p. 260. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1848001329.
- ↑ The University of Madras Calendar. University of Madras. 1933. p. 157.
- ↑ Universities handbook, Volume 1. Association of Indian Universities. 2006. p. 161.
- ↑ Commonwealth universities yearbook, Volume 2. Association of Commonwealth Universities. 1993. p. 1117.
- ↑ "Draft report of the peer team on the assessment and e-accreditation of the Government College for Women, Kumbakonam, Tamil Nadu". National Accredition and Assessment Council. Archived from the original on 2016-03-04. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2012-11-16.
- ↑ The Indian review, Volume 27. G. A. Natesan. 1926. p. 210.
- ↑ Jubilee yearbook and educational directory of Madras. South India Teachers' Union. 1934. p. 222.
வெளியிணைப்புகள்
தொகு- கும்பகோணம் நகராட்சியின் இணையதளம் பரணிடப்பட்டது 2016-03-18 at the வந்தவழி இயந்திரம்
